Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
26-01-2010
Refluxbaby
Mja, jammer dat ik dit moet schrijven, maar Roan zou een beetje last hebben van reflux :-(! Vorige vrijdag ben ik met Roan naar zijn eerste doktersbezoekje geweest (dus niet K&G). Ik had al gezegd dat hij de laatste dagen onrustiger was en dat waren we niet gewoon van hem. Hij had op een week tijd al meer gehuild dan op die 3 maandjes dat hij al op deze wereldbol vertoeft. Dus wij waren toch een beetje ongerust en vonden het niet normaal. Na een zoveelste avond gekrijs, dacht ik, nu is het gedaan, ik ga morgen met Roan naar de dokter, want er is iets aan de hand. Roan bibberde van het huilen en hij kromp ineen. Het leek erop dat hij pijn leed. Hij was ook ontroostbaar. Na het bezoek aan de dokter, was het verdict dat Roan een siroopje moet krijgen gedurende twee weken en dan evalueren of het beter gaat met hem. En inderdaad, hij heeft nog maar 2 huilavonden gehad. De ene was van pijn, maar die andere avond was voor iets anders hoor, denk ik. Maar waarvoor juist, kan ik niet zeggen. Ik denk dat hij gewoon dicht bij mama wou zijn en mijn knuffels nodig had, want hij kwam om het uur en een half vragen naar de borst en hing er telkens maar 3 minuutjes aan. Na de zoveelste keer heb ik hem toch wel even laten krijsen hoor, want het was niet leuk meer. En of dat hij gekrijst heeft. Ik dacht 'neen hoor, deze keer niet, huil maar, je krijgt mijn borst niet'. Ik heb toen wel even op mijn tanden moeten bijten hoor, want ik had veel zin om hem een paar kneepjes in zijn billen te geven. Grrr, ik was een paar keer heel erg boos op hem en wilde dat hij meteen ophield met huilen. Maar dan denk je weer dat het ventje er ook niet aan kan doen hé. Hij huilt niet om je te pesten, maar om te zeggen dat er iets scheelt. Maar 't is nu ook eenmaal zo dat dat gekrijs wel ferm op je zenuwen kan werken. En nu pas kan ik ook meer begrip opbrengen voor mensen die zeggen dat ze ervan schrikken dat er niet meer geweten is over gevallen waarbij mensen flippen en hun kind hardhandig aanpakken. Dat begrijp ik nu maar al te goed! Gisterenavond heb ik ook momenten gehad hoor dat ik zo'n agressie voelde opkomen t.o.v. Roan. Ik schrok daar wel van en voelde me daar heel slecht bij achteraf, maar dat zijn gevoelens die je niet kan onderdrukken. Ik ben ervan overtuigd dat er VEEL mama's en papa's zijn hoor die zo'n woede in zich voelen opkomen, maar het niet zeggen. Dat IS gewoon zo! Pas op hoor, ik heb mijn kleintje niks aangedaan hoor, maar ik heb hem wel eens steviger beetgepakt, zeg maar. Ben ik blij dat ik geen huilertje heb! Pfew! Maar ik merk wel wanneer hij pijn heeft hoor. Dat zie je aan zijn maniertjes. Gelukkig zal het verbeteren met dat siroopje. Zeg wel gelukkig, want indien dat niet het geval zou zijn, dan moeten er verder stappen ondernomen worden voor testen en een dagopname in het ziekenhuis. Maar zover lijkt het niet te komen! Dat siroopje is Roans favoriet duidelijk niet. Kon ik hem maar zeggen dat het voor zijn eigen goed is hé. De siroop smaakt naar anijs en hij is niks anders gewoon dan mamamelk. En dan krijgt hij een nieuw smaakje binnen en dan nog eentje die vreselijk smaakt :-? Met een spuitje breng ik dat in zijn mond en dat gaat met de nodige spartelingetjes en kleine huiltjes. 't Arm schaapje! Mama's buik is gelukkig toch ook al verminderd, maar heeft vast en zeker nog een lange weg te gaan. Man man man, vreselijk gewoon. Als ik mijn kleding aanheb, dan zie je overduidelijk nog een bol buikje. Het lijkt echt wel op een beginnend zwanger buikje. En dan heb je mij nog niet naakt gezien. De hel gewoon! Maar ja, dat zachte en soepele lijfje van vroeger komt niet meer terug hé. Een zwangerschap vergt veel van het lichaam. En te weten wat voor een GIGANTISCHE buik ik wel niet had!!! Iedere dag opnieuw maak ik pogingen om te starten met lopen. Dat is me nog maar een keer of 4 gelukt. Hmmm, 't ontbreekt me aan karakter! De laatste tijd heeft Roan meer en meer interesse voor zijn mini-voetjes. Hij zit er zo naar te kijken, naar hoe die bewegen en zo. En soms probeert hij ze ook te pakken, maar dat lukt hem nog zeker niet hoor. Ja ja, ons snotteprotteke is goed op weg. 't Is en blijft nog altijd een schatje. En ik zie hem oneindig veel graag!!! :-D:-):-8):lol::-P:wink:
