Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
28-07-2009
Spanning en stress
Plots wordt ik overmand door spanning en stress. De laatste dagen begin ik plots te denken aan wat er nog allemaal moet gebeuren vooraleer jij daar bent, kleine pruts!!! Tjah, we hebben nog wat verbouwingen te doen, ik moet het geboortekaartje en het doopsuiker nog kiezen, we moeten het kraamgeld nog aanvragen, we moeten jou nog aangeven bij de gemeente, we moeten nog onze auto zien te verkopen en een nieuwe kopen, we moeten nog dit, we moeten nog dat, ... We moeten dus nog heel veel! Vooral die verbouwingen zijn niet te onderschatten hé. Pas op, als ik zeg wat er nog moet gebeuren, dan zul je denken: ma da's niet zo lang werk meer! MAAR wij weten al uit ervaring dat het in de praktijk meestal anders loopt! Echt wel!!! Er komt meer bij kijken dan je denkt! Veel meer! En natuurlijk is 's avonds in mijn bed HET moment om daar over te peinzen hé. Hoe kan het ook anders? Mijn gedachten slaan dan op hol. Allerlei scenario's spelen zich af in mijn hoofd. Van het ene op het andere dwalen mijn gedachten af. Ongelooflijk! En zo gaat dat soms toch wel een paar uurtjes door. Pff! De volgende morgen zie ik er niet uit. Meestal valt het wel nog mee hoor eigenlijk, maar tegen dat ik van het werk naar huis kom, is dat mannetje met de hamer daar. Bang! Na het eten kan een dutje geen kwaad. Ik hoop dat het niet elke avond zo zal zijn hoor. Zodat ik toch een beetje uitgerust zal zijn tegen dat jij geboren wordt. Die spanning en stress zal wel typisch zijn zeker in de laatste maanden van de zwangerschap. Ik ben ook tot het besef gekomen dat het ECHT niet zo lang meer is hé. Oh my god! Nog 12 weken. Jawel 12 weken!!! Bim bam beieren ... Hoho! Ma ja, langs de andere kant vind ik het dan wel weer lang. Mijn verlangen naar jou is ZO GROOT, dan mijn geduld erg op de proef wordt gesteld. Mja, lang en niet lang. 't Is te zien hoe je het bekijkt hé. Maar in elk geval, we hebben nog het één en ander af te werken. Maar alvast tot vanavond lieve schat. Ik ben benieuwd naar jouw gezichtje op het schermpje bij de gynae. Zoooooooooooo benieuwd ..... jippie XXX
Man, man, man, hemels gewoon die massage bij de kiné!!! Genoten dat ik heb gedaan heb!!! Amai! Ik ben met een smile tot achter mijn oren buiten gestapt. En da's niet figuurlijk bedoeld, maar echt letterlijk! Goh goh ... Ik kwam thuis en bij papa viel het ook op. Hij zei: 'amai, gij ziet er gelukkig uit! Vertel ne keer ... hoe wast bij de kinesist?' Ja ja, ik ben enorm positief. Ik moet gewoon een half uurtje liggen genieten van de massage. Geen oefeningen of niks! Als dat geen welgekomen luxe is. Jongens toch! Hihi! Het is ook nodig hoor, zegt de kiné. Ze zei dat mijn linkerkant volledig geblokkeerd zit van boven tot beneden en ik voelde af en toe de pijn ook wel hoor tijdens het masseren. Bij de tweede massage bleek mijn rechterkant plots ook stram te zijn. Ik had het ook wel gemerkt hoor, want ik begon daar plots ook pijnscheuten te krijgen. Soms ga ik al scheufelend vooruit. Ik kan soms gewoon niet sneller stappen van de pijn. Zolang het niet verergert, ben ik al blij. Van zodra ik geen centimeter meer vooruit geraak, is het pas echt alarm! Pff! Alstublieft, dat wil ik niet meemaken hoor. Binnen een paar daagjes volgt mijn derde relaxbeurt. Ik kijk er al naar uit. Diezelfde avond ontmoeten wij jou weer eens op onze maandelijkse rendez-vous. Ben ZO benieuwd! Goh goh ... Ik ben al enorm blij dat je zoveel beweegt. Het is echt veel meer geworden. En soms doet het heel even pijn, maar lichtjes hoor. Ik weet niet waartegen je dan aanbotst of zo hoor. Ik zou dat wel eens willen zien, hoe jij daarbinnen leeft en zweeft. Zo van dichtbij. Ik zou er met een cameratje willen inkruipen, haha, maar ik zal het zo maar laten zeker hé Dat is jouw domein. Geniet er maar naar hartelust van! Deze week ben ik het behangpapier van jouw kamertje gaan kopen. Het is een zachte lichtgroene kleur geworden. Daarop komen dan leuke stickers van allerlei diertjes die ik in de Weba gekocht heb. Het zal prachtig worden! Hihi De geboortelijst begint ook al goed vorm te krijgen. Stapje bij stapje geraak ik er, maar het is niet gemakkelijk hoor. Papa zegt dat ik overdrijf en teveel pietje precies ben, maar wat weet hij daar nu van. Het is ook niet simpel hoor, als je ziet wat een aanbod je hebt en hoeveel soorten producten er bestaan, waarvan ik nog geen verstand heb of ik ze echt wel nodig heb of niet, of ze wel efficiënt zullen zijn, ... En dan heb je nog eens al die verschillende modellen, waardoor je achteraf nog eens iets mooiers tegenkomt of zo ... Het is ook mijn eerste keer hoor dat ik een kindje koop Maar ik moet wel toegeven dat het plezant is! Haha, productje selecteren van op het internet en in het winkelmandje gooien. Olé! En dan moet je sommige producten eens gaan bekijken in de winkel ook hé, want in het echt is nog altijd anders dan op het scherm of course! Maar ik loop daar graag rond zenne in die winkel ... Vanavond moeten we naar een inbranding van vrienden. Ik heb zin en geen zin. Geen omdat het mij niet echt interesseert en ik het niet zie zitten om lang recht te staan en zo. Je bent zowiezo al beperkt als zwangere vrouw: kan niet dansen, niet drinken en een ganse avond babbelen begint ook al snel te vervelen! En langs de andere kant zal ik toch wel genieten van de aandacht (maar liefst niet te lang ook!). De complimentjes over mijn buik zullen me weer doen stralen. Ik hoor wel meer dat ik mooi zwanger ben en dat ik een echt mooi rond buikje heb. En het leukste vind ik nog altijd wanneer ze zeggen dat ik al zo dik ben, dat ze denken dat er nòg een broertje of een zusje bij zit. Haha, zo grappig. Onbekenden schrikken zelfs soms dat ik pas rond 22 oktober moet bevallen. Hihi, da's pas lachen!!! Ik merk ook meer en meer dat vrouwelijke onbekenden me op straat nogal bekijken, maar goed bedoeld dan hé. Ze knikken vriendelijk of glimlachen even. Je ziet dat ze respect tonen. Begrijpelijk hé, want welk wezen op aarde weet beter als geen ander hoe het is om zwanger te zijn. Ik wou dat mannen dat eens goed beseften, want het is zeker geen pretje. Handig is anders zou ik zeggen! Ik heb het altijd al gezegd en zal het mijn ganse leven blijven zeggen: de vrouw is het sterkste geslacht! Daar ben ik van overtuigd! Go ladies! RESPECT! N'em!
Olé, we hebben een kamertje voor jou. Grootmoeder Brigitte was de gulle schenker. En het is een mooie hoor. Ja ja, maar vooral praktisch, want eigenlijk heb ik er nog veel mooiere gezien, maar de jouwe is toch wel handiger. Dus we moeten ons verstand gebruiken hé dan De accessoires en zo om in te richten zijn jouw mama'tje en jouw meter vorige zaterdag ook gaan shoppen bij Ikea. Maar mooi gerief dat wij gevonden hebben!!! Echt waar! Het zal in orde komen hoor. Geloof me! Gewoonweg prachtig! Ik kan al niet wachten om jouw kamer in te richten. Plezier dat ik daaraan zal beleven. Hihi! Jippie! Maar ik zal nog een goeie 2 maand en een half geduld moeten hebben hoor, want op 30 september leveren ze de kamer pas, maar dat hebben we zo gevraagd, want papa moet eerst nog het één en ander verbouwen. We denken en hopen dat alles tegen de levering af zal zijn. Heel veel werk is er nu ook weer niet, maar we hebben al geleerd om realistisch te zijn, want altijd miscalculeren we ons daarmee hé. Dat gaat zo hé bij verbouwingen. Er komt soms meer bij kijken dan je eigenlijk verwacht. Maar papa is goed bezig. Hij doet flink zijn best hoor. Echt waar. Hij heeft altijd wel een soort van aanloop nodig om in gang te schieten, maar eens hij vertrokken is, dan is hij ook echt weg hoor. Dus daar ben ik wel blij om en vooral ook fier, want papa'tje heeft al HEEL VEEL verwezenlijkt en al HEEL VEEL op zijn eentje gedaan. Papa is een slimme hoor. Een echte plantrekker! Die slimme genen zul je ook wel erven van hem. Zeker en vast! Dan mag je op je beide oortjes slapen (in jouw babykamertje, hihi ), want dan ben je al een eindje op weg. Allé, nu nog wachten tot alles af is en ik kan genieten van de rust die me nog eventjes gegund is vooraleer jij er bent. En dan is het er opnieuw invliegen, maar hoogstwaarschijnlijk in de zevende hemel met jou erbij, kleine pruts. Dus lekker met ons drietjes: papa'tje, mama'tje en JIJ!!!
Dag lieve schat, alles okido? Ja zegt! Nu weet ik het zeker, want ik twijfelde vorige week een beetje. Ik werd al een beetje ongerust omdat ik jou niet veel meer voelde schoppen. Jouw ritme was volledig gewijzigd, je schopte zo hard niet meer en bijlange niet zo veel meer. Je zou toch wel voor minder hé!!! Maar gelukkig was er niks aan de hand. Sinds een dag of vier ben je weer volop bezig. Mama'tje is dus blij. Anderzijds krijg ik opnieuw kwaaltjes. Ik begin weer moe te worden. Ik moet ook zeker vroeger in mijn bed kruipen, want ik kan niet zo lang meer opblijven zoals gewoonlijk. Ik voel dat de volgende morgen goed! Mijn rug ziet ook af. Ik krijg regelmatig pijnscheuten in mijn onderrug. Ik zak dan zelfs even door mijn knie van de pijn. Ik heb wijselijk de beslissing genomen om bij de kinesiste te gaan, alhoewel ik er tegenop zie. Als ik iets niet graag doe, dan zijn het zulke dingen wel hé. Pff, da's ZO tijdverlies, maar ik zal wel moeten hé, als ik niet plat wil komen te liggen gedurende de laatste maanden van mijn zwangerschap, want da's pas erg! Laat me daar AUB van gespaard hé!!! Morgen is mijn eerste afspraak trouwens. Ben wel benieuwd wat ik zal moeten doen, als zwangere vrouw althans. En als ik wat tijd, en vooral energie overheb, zal ik een paar keer gaan zwemmen met jouw meter. Dat zal ook deugd doen en zeker ontlastend voor mijn rug. En natuurlijk zitten we weer met die rompslomp van het verbouwen hé. Papa en ik leven weer een beetje op een bouwwerf. Samen met mijn papa is jouw papa onze badkamer aan het verbouwen. Dus ja, het is overal stoffig en vuil, hier en daar ligt er een hamer of een emmer of iets anders ... We moeten ons gaan wassen bij papa zijn mama of bij mijn ouders en daar verlies je ook veel tijd mee. Dus echt op mijn gemak zitten doe ik nu ook niet hé. Ik moet nu wel niet veel huishouden doen zoals opruimen of kuisen en koken, maar relaxen is het ook zeker niet. Het ziet er wel naar uit dat ik het erg lastig zal krijgen hoor. Die buik blijft nog groeien, ongelooflijk. Zelfs vandaag nog! Ik voel dat gewoon hé! Pas op, ik vind dat wel leuk hoor, maar ik ben wel bang dat ik veel last ga krijgen. Om te slapen is het al niet gemakkelijk. Ik slaap geen enkele nacht meer door. Af en toe wordt ik wel eens wakker om me te draaien en dat gaat niet erg soepel Vandaag heb ik redelijkwat krampjes in mijn buik gehad, bijna de ganse dag. Ik maakte me geen zorgen hoor, want ik heb meer krampjes, maar deugd deed het ook niet. Het was vooral lastig. Ja ja, het begint zwaar te worden. Ik voel het! Met jou in mijn buik, zo'n schattig lief klein dingetje, maar toch een heel gewicht al om mee te slepen, is het niet altijd gemakkelijk. Vandaag merkte ik ook op dat ik al lichtjes begin te waggelen zoals een pinguïn. Hihi! Da's pas grappig! Een pinguïn! Mja, de catwalk lopen is niet meer weggelegd voor een zwangere vrouw. De lenigheid en de sierlijkheid is volledig weg. Bye elegante jongedame Maar ik geniet er wel nog van hoor. Ik ben ZO fier op mijn dikke buik en jou kleine spruit. 28 juli hebben we weer'onze date'. Wat zal ik blij zijn, want nu duurt het toch lang hoor. Er zit meer dan een maand tussen de echo's nu. Pff! Het zal weer spannend en plezant zijn. Het is toch altijd leuk om te weten hoe je er nu uitziet, hoeveel je weer geëvolueerd bent, hoe groot je al bent, hoeveel je al weegt enz ... We zien mekaar dus binnenkort en ik krijg op dit moment wel een soort van bevestiging van jou, door jouw schopjes en zo. Je bent weer woelig bezig en het leuke is dat het harder is. Ik zie mijn buik zelfs soms bewegen en lichtjes uitpuilen wanneer je een schopje geeft. Go go go LUV YA
was naar Gran Canaria, Arguineguin!!! Vorige week zaten wij daar met ons drietjes te genieten van de Spaanse zon. Welgeteld 7 daagjes lekker niks doen. Zaterdag 27 juni vertrokken we met het vliegtuig en zaterdag 4 juli vlogen we terug. Meer hoefde dat niet te zijn om voor een laatste keer, in waarschijnlijk hééééééééééééééél lange tijd, onder ons tweetjes te zijn. Nou, jij was er ook bij hoor kleine lieve spruit, maar dan wel nog lekker veilig in mijn buikje. Mijn lichaam deed het werk wel voor jou. Papa en ik hoefden ons daar niks van aan te trekken. Alhoewel niet alles evident en gemakkelijk was natuurlijk. Het was er veel te warm naar ons zin, maar zwanger of niet, dat maakte geen verschil eigenlijk. Papa en ik zijn zowiezo al niet voor de warmte. Veel te plakkerig en zweterig allemaal. Pff! En natuurlijk kan een zwangere vrouw zich al niet zoveel permitteren als een gewone vrouw hé. Ik moest toch een beetje opletten wat het eten betrof en te veel wandelen was te vermoeiend. In de zee duiken was ook geen optie, want veel te gevaarlijk aan die rotsen. Zonnen was ook niet aan de orde, wegens ongezond, maar dat deerde me zeker niet, want daar had ik totaal geen zin in. Actieve uitstapjes waren ook niet aan mij besteed, maar daar waren we ons allemaal van bewust. We zijn met het idee naar ginder gegaan om gezellig van mekaar te genieten op een rustige manier. Gewoon relaxen en genieten van de luxe van het hotel. Misschien hadden we toch wel beter uitgekeken naar een bestemming waar het minder warm is. Papa en ik zijn tot het besluit gekomen dat we later als we nog eens op reis gaan, de zon meer in de winterperiode gaan opzoeken in plaats van in de zomer. Want hoe raar ook, maar iedereen doet het, trekken alle Belgen weg van hun land tijdens de mooiste periode van het jaar. Vreemd toch! Terwijl we in de kille wintermaanden meer zouden hebben aan een straaltje zon. Natuurlijk zal dat ook wel liggen aan het feit dat de schoolvakanties in de zomerperiode valt, maar toch, in de winter zijn er ook vakanties hé! Da's iets wat we in ons achterhoofd gaan houden hoor. Dom eigenlijk dat we daar zo laat op komen hé. Hoewel we van zodra we konden, de zon meden en snel de schaduw opzochten, heb ik toch een kleurtje opgedaan. Papa ook hoor, weliswaar miniem Door de zon zijn mijn pigmentvlekken op mijn handen nog meer beginnen opvallen. Raar hoor. Eigenlijk vind ik het nog wel cool hoor die vlekken. Het doet me denken aan mijn zwangerschap. Ik vind het wel wijs om dit er aan over te houden, alhoewel ..., ik zou wel liever hebben dat ze weer verdwijnen na mijn zwangerschap. Papa en ik hebben nogal zitten fantaseren en filosoferen over jou, kleine pruts. Over hoe het zal zijn, hoe we jou gaan opvoeden, wat we ervan verwachten ... Het was leuk om daar zo over uit te wijden. Ik denk dat we bijna zo één bepaalde dag niks anders gedaan hebben dan zitten babbelen over jou. Plezant hoor Ik heb toen ook gezegd dat ik een tattoo zal laten zetten dat verwijst naar jou. Dat zeg ik eigenlijk al van mijn 20 jaar of zo en nu zal ik dat dus ook doen, hoewel ik nog geen flauw idee heb van waar en wat. Maar daar heb ik nog genoeg tijd voor om over na te denken. Ondertussen zit jij daar maar acrobatische toeren uit te halen in mijn buik en ik vind het gewoonweg geweldig. Zo leuk! Mijn buik die blijft maar groeien, hoewel het minder snel gaat, maar dat komt ook doordat je nu zelf minder snel groeit hé pruts. Ik zal toch nooit vergeten hoe snel mijn buik wel uitzette. Op dit moment zijn we al 6 maanden en 4 daagjes met mekaar verbonden, maar mijn buik lijkt al een langere band te verraden. Mijn collega van op mijn werk die even ver is, zit bijna nog altijd niet aan de helft van wat ik heb. Hihi en ik vind het grappig. Ik vind het leuk om de grootste te hebben Natuurlijk heb ik enkele presentjes meegebracht van Gran Canaria voor jou. Kleertjes, wat anders Op een marktje heb ik zo'n superleuk T-shirtje gevonden met de tekst "I'm the boss. No questions. No arguments. We'll just do things my way". Hihi, dat kon ik niet laten liggen. Zo plezant toch! Naar kleren voor mezelf heb ik niet gezocht. Babykleertjes interesseerden me meer. Naar het schijnt maken alle mama's dat mee. Eerst de kleine, dan jezelf en dan de papa. Dat heb ik al meerde keren horen zeggen en ik ben al goed op weg. Ik zal moeten opletten dat ik papa niet te min doe Maar ja, da's wel een beetje normaal zeker ook, vooral in het begin dan. Als mama draai je zowiezo het meest op voor de verzorging van de baby. We doen niks liever, dat klopt, maar het zit ons ook in de genen. Groei ondertussen maar lekker verder in mijn buikje! Doe zoals je bezig bent, dan ben je héél flink hoor lieve schat. Waren we maar al 4 maanden verder. Ik wordt toch zo ongeduldig. Ik wil je knuffelen, je zien, je voelen en ruiken ... Ik wil je bij mij pruts!!! Kusknufjes van jouw mama'tje
Het was een echte familieuitstap! Deze keer was niet jouw papa erbij, kleine pruts, maar mijn mama en jouw meter Bibi! Dat mijn mama zou meegaan, lag al vast, maar plots kon mijn zus ook meegaan en dus zo gezegd, zo gedaan. Ik moest wel eerst gaan werken. Om 11u20 had ik een afspraak. We hadden bij de gynae afgesproken. Daar aangekomen, stonden mijn ouders en mijn zus mij op te wachten. Mijn mama stond te springen van enthousiasme. We zijn dan met ons drieën binnen gegaan. Mijn papa ging niet mee. 't Zou natuurlijk een beetje teveel van 't goeie geweest zijn hé De gynae was te laat en toen het mijn beurt was, was ze dan ook erg zenuwachtig en gehaast. Dat was minder natuurlijk. Da's niet plezant hé. Maar ja, daar was niet veel aan te doen hé. De gynae vroeg wel een paar keer of ik er zeker van was dat mijn familie erbij zou zijn, want dat in het geval van slecht nieuws over jou, prutske, het er nogal hevig aan toe zou kunnen gaan. Ik had geen bezwaar, maar kreeg al lichtjes schrik toen ze daar zo op aandrong. Ik wist trouwens ook niet wat de gynae van plan was. Ze heeft jou uitvoerig bestudeerd en gemeten en gezocht naar afwijkingen. Jouw ganse lijfje was prima in orde, lieve schat. Geen mankementjes! Goed hé!!! Natuurlijk zijn we superblij hé met zulk goed nieuws! En zoals ik de vorige keer al dacht en dus juist dacht, geraakte je niet meer volledig op het schermpje. Je bent er al te groot voor geworden. Ja ja, zover zijn we al Het was weer à volonté genieten hé om jou terug te zien. We hebben zelfs een echo van jouw gezichtje. Maar ja, dat zal nog veel anders zijn in het echt hé, dus we kunnen er niet echt op voortgaan, denk ik. Na de echo vroeg mijn gynae aan mijn ma en zus om ons alleen te laten omdat ze nog wat verdere info moest geven. Die info was niet echt privé eigenlijk. Het ging over yoga, zwemlessen, info-avonden enz. Ik heb haar ook nog gevraagd of ik zou mogen vliegen met het vliegtuig, omdat jouw papa en ik voor de laatste keer eens willen genieten met ons tweetjes. Dat zou geen slecht idee zijn hé! Het was geen probleem, zei de gynae. Het kan nooit kwaad voor het kindje, alleen kunnen sommige vliegtuigmaatschappijen het verbieden om te vermijden dat ze een noodlanding moeten maken. Dus dan gaan we eens kijken hé op het inernet voor een last minutje. Jippie! Ik heb die dag 's avonds een kleine zelfgemaakte 'fotoshoot' gedaan van 'ons'. Mama'tje en jij, kleine pruts. Van mijn mooie grote buikje, waar ik zo fier op ben. Hij is echt groot! Ongelooflijk! En hij is zo mooi bol. Hij heeft echt een mooie vorm. Daar ben ik erg blij om, want daar hoopte ik op hé: een mooie grote buik!!! Je begint ook alsmaar meer en duidelijker te schoppen. Het wordt leuker en leuker. Mijn allergie is ook HEEL VEEL verbeterd. Echt waar! Dus ik geniet ook meer. Ik ben ook al veel bezig geweest met het shoppen op het internet voor jouw geboortelijst. Amai, da's zo plezant. En maar kiezen en kiezen en hop in het winkelmandje werpen. Hihi! Maar dat kost nogal geld zenne allemaal. Jawadde! De tekst voor het geboortekaartje heb ik ook al opgesteld. Het is gewoon perfect. En allemaal zelf bedacht hé! Mama is nogal creatief hoor. De adressenlijst ben ik ook al aan het samenstellen en heb al leuke adresjes opgezocht en ideeën voor het doopsuiker. De cadeaus voor jouw meter en peter heb ik ook al in mijn hoofd en ik weet ook al waar ik ze kan bestellen. Dus dat komt wel goed hé. Ik zal er allemaal vroeg mee klaar zijn, dan zal ik ook gerustgesteld zijn en rustig jouw geboorte kunnen afwachten. Ik wil me niet op het laatste moment nog opjagen of zo. Dat zou niet goed zijn. Al 5 maandjes en een half ver. Amai! Nu denk ik voor de eerste keer dat het eigenlijk wel snel gaat, nu ik dit zo neerschrijf. Ik ben al over de helft hé!!! Papa die schrok zich ook een bult deze week. Hij dacht dat het nog maar 4 maanden en een half was. Hij schoot even in paniek. Ik zei hem nog: waar zit jij met jouw gedachten jong??? Hoe dichter het komt, hoe banger hij wordt. Eerlijk gezegd, papa'tje heeft wel een beetje schrik. Mja, 't is ook niet niks hé, een kindje kopen. Ik ben totaal niet bang en denk ook niet dat ik bang zal worden. Misschien wel een beetje voor de bevalling - een kindje door je lijf duwen, is ook niet niks natuurlijk - maar dat zal het ook zijn, denk ik. Ik ben er gerust in en zie het volledig zitten. Papa daarentegen ... Ik denk dat het ook iets typisch mannelijk is. Bij een vrouw zit dat er van nature in hé. Bij een man niet. Dat zorgzame zit er veel minder in. Ze hebben ook nog geen band met het kind. Maar dat komt allemaal wel goed. Dat loopt wel los. Tot binnenkort lief klein schattig zoontje van ons!!!
Onze kleine pruts heeft al een beetje aan kracht gewonnen. Sinds vandaag voel ik de stampjes een beetje beter. Hihi, zo leuk. Echt plezant zo! Dat vind ik tof, want dan wordt ik meer bewust van jouw aangezigheid in mijn buik, kleine pruts. Ik zie het natuurlijk wel aan de buitenkant, maar die stampjes vind ik toch veel plezanter zenne. Voorlopig nog! Waarschijnlijk zal ik het me nog beklagen wanneer je alweer een beetje gegroeid bent en alsmaar sterker wordt. Haha Maar ja, vandaag deed je me toch binnenpretjes krijgen hoor. 't Was echt leuk!!! Mijn weekje rust is alweer voorbij, maar het heeft me echt waar ENORM deugd gedaan. Goh goh, echt waar! Genoten heb ik hoor. En ik zag er gisteren en vanmorgen echt tegenop om terug te gaan werken, maar het viel eigenlijk heel goed mee. Gelukkig! Mijn collega's hebben me niet te veel lastig gevallen of overvallen met vanalles en nog wat. Er was geen stress en daar had ik schrik voor. Ik dacht dat ik pompaf zou thuiskomen, maar dat was zeker niet zo! Ik blij natuurlijk Oef! Thuisgekomen stond het eten op tafel en was mijn huis gepoetst. Hihi! Mijn ouders waren hier en hadden hier hun handen uit de mouwen gestoken. Ze hebben hier de laatste dagen al het één en ander uitgespookt hoor en daar zijn we heel dankbaar voor, maar de hulp is meer dan welkom. Plezant zenne om thuis te komen en te zien dat de 'kaboutertjes' al het werk gedaan hebben We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is. Papa is gisteren trouwens de held gaan uithangen 4 km boven de grond. Hoe? Met een parachute hé. Hij is met enkele kameraden gaan parachutespringen in Spa. Hij heeft er een film van. Die is gewoonweg de max. Echt super! Het was papa zijn 2de keer al. De eerste keer was samen met mama'tje hé. Ja ja, de mama is een zotte zenne. Ik was eigenlijk wel jaloers op de papa hoor. Als ik dat zie, dan wil ook wel springen hoor. Ma ja, wie weet, misschien ooit nog eens, als ik het dan nog durf, want met het ouder worden, krijgt een mens toch al vlugger schrik hé. Maar pas op, mama'tje laat haar niet rap kennen hoor! No way! Ma bon, kleine pruts, donderdag is het weer zover hé. You and me on the screen I'll be watching you. Hihi! Kijk er weer naar uit. Deze keer zal het niet onze papa, maar 'mijnn' mama zijn die me zal vergezellen. Ik wist dat ze daar graag eens zou bijgeweest zijn en dus heb ik haar een voorstel gedaan. Ze zei meteen ja op mijn vraag of ze wou meegaan bij de gynae. 't Zal ook eens een tof moment zijn hé. 't Is trouwens tijdens de middag, dus papa kan er niet bij zijn. En tijdens de zomermaanden ga ik jouw meter eens meevragen, want zij ziet dat ook wel zitten om eens kennis te maken met jou via de 'tv'. Sinds een drietal weken heb ook pigmentvlekken gekregen op mijn handen. Dat blijkt ook een 'kwaal' te zijn. Typisch voor zwangeren zeker. Gelukkig beperkt het zich tot mijn handen. Net boven mijn bovenlip heb ik ook een vlekje. Hopelijk komt mijn gezicht niet vol te staan Mijn buikje vertoont ook nog geen sporen van striemen. Houden zo! Ik zal wel mijn smeerschema weer een beetje moeten bijschaven, want heb de laatste dagen al een paar steekjes laten vallen. 't Is voor een heel goed doel hé mama, dus smeren die handel
Ik ben allergisch aan de pollen en ik mag niks nemen hé, behalve homeopathische brol dat niks helpt. Ik heb een flesje met poeder en 10 pillen gekregen die elk 10 euro kostten. Dat helpt me voor geen meter vooruit en het is nog duur ook! Ik heb dan maar naar de gynae gebeld om te zeggen dat ik erg afzie van mijn allergie. Dus dan heeft ze me maar andere pillen voorgeschreven. Ze zei dat ik het me maar een beetje comfortabeler moest maken, want ja, eerlijk gezegd putte het me nogal uit hoor. Ik moet veel niezen, heb jeuk en tranende ogen en da's erg vermoeiend hoor! Ik zie er wel een beetje tegenop om die pillen te nemen, want natuurlijk ben je beter af zonder die chemische brol hé, maar het zal me wel even deugd doen. Dan kan ik even bekomen. Ik zal pas volgende week die pillen nemen, want deze week zit ik de ganse week thuis. Ik zag het niet zitten om te gaan werken, omdat ik zo moe was. En aangezien ik toch bijna een ganse week niet buitenkom, kan ik die pillen beter voor later bewaren. Je moet er logisch over nadenken en ze goed spenderen hé Dat weekje rust zal me in elk geval deugd doen!
Onze kleine pruts kan al goeie tuimelingen maken, me dunkt! Ik voel hem al goed bewegen hoor. Geen enkele vrouw kan omschrijven hoe dat voelt, awel, ik dus ook niet. Echt waar! Soms kriebelt het zo een beetje en da's best grappig. Maar hoe het precies voelt, kan ik niet zeggen. De stampjes en zo zijn wel nog niet zo hevig hoor. Da's voor nog een beetje later. Alhoewel jouw papa jou toch ook al gevoeld heeft. We moesten allebei bij manier van spreken onze adem inhouden, want hij moest zich goed concentreren, maar toch heeft hij jou even kunnen voelen. Hihi!
Volgende week woensdag hebben we weer een echo. Dan ben ik 22 weken! Jippei jei! Laat het maar vooruitgaan. Dan zal jij zo'n 27cm groot zijn. Ja ja, groot, da's niet zo klein meer hé!!! Ik vraag me eigenlijk af of we jou dan nog volledig op het schermpje kunnen zien. Misschien wel hé, maar bij de volgende echo, een maand later dan weer, zal het misschien al iets moeilijker gaan. Maar da's het minste hé. Zolang alles in orde is, ben ik content. Gisterennacht, toen ik mijn bed lag en jou voelde bewegen, kreeg ik plots een lichte paniekaanval. Ik dacht: amai, wat ben jij al groot eigenlijk hé; goh, moet jij daar vanonder nog door? Hoe moet ik dat klaarspelen? Oh my god! Het was snel weer over hoor, maar ik denk dat hoe dichter jouw geboorte nadert, hoe meer ik wel eens zo van die paniekaanvallen zal krijgen, maar da's normaal hé. Het is ook mijn eerste keer! Maar alles komt in orde! Mama'tje kan jou wel aan hoor kleine pruts. Ik ben de coolheid zelve Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama
Maar metertje, metertje toch! Zulke prachtige en adembenemende woorden dat jij hier neerschrijft over onze zoon!!! Het pakt me zo!!! Het is wel duidelijk dat je het ook goed kunt uitleggen. Je verbaast me en doet me versteld staan! Onze beslissing zal ons geen seconde berouwen. Jouw woorden doen me dat des te meer beseffen. Het belooft in elk geval een grote verandering te worden in ons leven, zowel in het onze als het jouwe. En onze zoon beseft nog niet wat hem te wachten staat met zo'n hippe jonge meter. Cool eh!!! Hihi
ja, ik zet een vraagteken, voorlopig nog, want jouw naam mogen we niet verklappen hé. Mama en papa waren het er snel over eens hoe we jou zouden noemen, maar niemand mag dat al weten hé. Da's voor met de geboorte. Zoiets moet een verrassing blijven hé, want jouw naam kunnen ze moeilijk raden hé. Het kan vanalles zijn ... Ik heb hem gevonden op het internet. Hij komt niet veel voor en hij is wel niet typisch vlaams, maar tegenwoordig zijn alle mogelijke bedenkingen vlaams hé. Een Timo of een Michael behoort ook al tot de 'vlaamse' namen hé, zeg maar. Ik wou eigenlijk een typische klassieke vlaamse naam, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen enkele mooi vond. Maar de jouwe is gewoonweg prachtig. Ik was zo blij toen ik hem voorstelde aan onze papa. Die was meteen verkocht! "Ja, dat is het", zei hij. Ik had niet gedacht dat hij zo snel akkoord zou gaan. Ik dacht dat hij deze naam echt niet graag ging horen, maar zie, hij heeft me verrast en ik was enorm opgetogen!!! Leuk! Er zijn ondertussen al een paar weken voorbijgegaan sinds de laatste keer dat ik hier iets neerschreef, maar ik heb dan ook niet zo veel tijd meer over. Maar alles gaat goed! Onze kleine pruts stelt het wel. En hij laat zich al goed voelen ook. Elke dag een beetje meer. De stampjes en de schopjes zijn wel nog niet zo hevig natuurlijk, maar dat komt wel. Da's zo plezant! Ik kan al niet wachten op zo'n hevige stomp waarvan ik zal achterover vallen van het verschieten. Dat moet zo raar zijn. Haha! En mijn buik, die groeit en groeit ongelooflijk. Ik vind het zo leuk dat hij zo flink groeit. Mijn wens om een grote zwangerschapsbuik te hebben, lijkt zich te zullen vervullen, want hij is al goed op weg. De mensen uit mijn omgeving merken het ook altijd op en ik vind die opmerkingen echt plezant. Mijn borsten volgen dezelfde evolutie. Die zetten ook alsmaar uit. Hopelijk blijven ze deze grootte dan ook aanhouden na de bevalling én de borstvoeding, maar daar zal ik niet te veel op moeten hopen, vrees ik. Daar ben ik wel bang voor, maar bon, 't is voor jou hé, lieve pruts, want dat verdien jij. Trouwens, ik vind het maar doodnormaal. Mijn borsten dienen ervoor hé. Beter dan dat kun je niet krijgen en hopelijk lukt het ook hé, want da's ook nog afwachten natuurlijk! Het voorbije weekend was ik in mijn badkamer bezig met een persoonlijk onderhoud van kop tot teen en plots merkte ik op dat ik op mijn billen natte plekken had. Ik dacht: van waar komt dit nu in godsnaam??? En toen zag ik dat mijn tepels nat waren. Potverdorie seg, mijn borsten waren aan het lekken. Goh goh, wreed é seg. Allé ja, ik had er nu geen last van op dat moment. Hopelijk val ik eens niet in het belachelijke in het openbaar of zo, zonder dat ik het opmerk en dat ik met 2 ronde vlekken op mijn T-shirt rondloop. Ik zal één dezer misschien maar eens naar de apotheker gaan om zo van die speciale doekjes voor 'het lekken'. te kopen. En toch vind ik het zo tof dat mijn lichaam zo verandert. Ik geniet ervan. Ik vind het zo mooi en voel me alsmaar meer een moedertje. Die buik is gewoonweg prachtig. Hopelijk blijft hij ook zo en blijf ik gespaard van striemen. Ik smeer alvast (bijna) iedere dag preventief mijn buikje in. Het voorbije weekend was ook een heel heftig weekend. Ik was een vat vol emoties. Ongelooflijk gewoon!!! Amai! Mijn hele familie kwam zaterdag bij ons eten voor het weerzien met onze ouders. Eerst vloeiden de tranen toen ik mijn ouders voor het eerst sinds maaaaaanden terugzag. Mijn moeder en ik stonden al wenend elkaar minuten lang te omhelzen. Ik had niet gedacht dat ik zo zou reageren, maar ik denk dat ik plots overwelmd werd van emoties en van het plotse besef dat er hier in ons huisje en met mij en onze papa zoveel gebeurd is op de tijd dat zij er niet waren. Papa en ik zijn zo fel geëvolueerd waarvan zij geen getuige waren. En daarnaast word ik nu zelf moeder en eigenlijk heb je jouw ouders, en vooral je moeder, nodig tijdens deze grote veranderingen. Maar ja, het is nu zo! Verder had ik nog een leuke verrassing in petto! Ik had een powerpointpresentatie gemaakt over papa en mij en over mijn zwangerschap. Op het einde van deze presentatie had ik een tekst geschreven waarin ik schreef dat we uitkeken naar de komst van onze kleine pruts en dat hij met veel liefde door iedereen zou omringd worden: door de opa en de oma's, de nonkels en tantes ... En ik had dus tante Bibi geschreven, maar haar wilden we meter vragen hé. Dus na die tekst verscheen er een foto van mijn lieve kleine zus waarop de volgende tekst verscheen: 'Of was het meter Bibi?', waarna de vraag volgde of zijn meter wilde worden van onze kleine pruts! Jouw meter zei "'t Is nie waar hé!" en ze begon te huilen. Ik volgde natuurlijk en mijn ouders en broer ook. Het was een onbeschrijflijk moment eigenlijk! Ongelooflijk! Ik heb haar nog omhelsd en een cadeautje gegeven. Het was een tenuetje en een tut voor onze zoon, maar dan wel om bij zijn meter Bibi aan te doen. Een kaartje met lieve woordjes zat er ook nog bij. Het was echt geslaagd! Iedereen vond het mooi! Hihi, zo leuk!!! Dus ja, de tijd heeft weer niet stilgestaan hé. Maar goed ook! Het kan niet snel genoeg gaan voor mij. De mensen zeggen me wel dat ik zo niet mag denken en ik weet nu al dat ik het mij nog zal berouwen, maar ik verlang zo enorm naar jou kleine pruts. Echt ongelooflijk! Die buik is wel zalig, maar eerlijk is eerlijk, zo neig geniet ik er nu ook niet van, denk ik. Ik had het mij nog veeeeeeeeeeeel zaliger voorgesteld. Misschien had ik er iets te veel van verwacht. Maar zeg nu zelf, allé vooral de zwangeren dan toch, aan zwanger zijn is toch niks comfortabels aan? Misschien verandert mijn mening nog als ik weer al wat verder ben en echt duidelijk onze zoon voel in mijn buik, zo die echte hevige stampen en zo. En dan nog, het zal er alleen maar zwaarder en lastiger op worden. Ik heb wel geen kwaaltjes of zo hoor, ik mag van geluk spreken, dat wel, maar ja, dat wachten duurt zo lang hé. Pff! Maar ik mag me wel gelukkig prijzen (ik ga hout vasthouden), ik heb een droomzwangerschap: mooie dikke buik, mooie grotere borsten , geen enkele kwaal meer en de kwaaltjes die ik had, waren enkel moeheid en zelden misselijkheid, maar da's al verleden tijd. Misschien klinkt het ondankbaar, maar dat is niet zo hoor. Er bestaat geen twijfel aan hoezeer jij gewenst bent lieve pruts, alleen wou ik jou nu al knuffelen. Maar blijf maar nog enkele maandjes in mijn buik, want daar hoor jij nu te zijn: veilig en warm en dicht bij mama'tje. Doe maar flink verder, pruts.
Woensdag 13 mei was een spannende dag, want we hadden een afspraak bij de gynae. Ze kon ons dan vertellen of jij een piemeltje of een mieke had. And of course was de mama er bots op hé!!! Ja ja, ik wist het, al van in het prille begin. We krijgen een zoontje!!! Leuk hé! Des te leuker omdat ik het juist had. Ik zou zelfs eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld zijn, mocht ik verkeerd zijn. Jah, ik had me al een tijdje gefocust op het feit dat jij een jongen bent. Ik keek zelfs meer naar de jongenskleertjes dan naar de meisjeskleertjes en bedacht af en toe jongensnamen. Nu, had jij een meisje geweest, geen probleem, dan waren we even blij geweest, maar ik zou het wel raar gevonden hebben. Ik had nu al aan zoveel mensen verkondigd dat ik het gevoel had dat jij een jongen bent. Dan zou ik toch een beetje voor aap gestaan hebben, niet? Ik vind het zo leuk dat ons eerste kindje een jongen is. Dat vind ik ideaal. Het tweede zou dan een meisje moeten zijn, maar dat hebben we natuurlijk niet in de hand hé. Dan kan onze zoon de stoere grote broer zijn voor ons (hopelijk) tweede kindje: een dochtertje. En ik ben blij voor onze papa, een flinke zoon. Voor papa was het ook eender hoor in feite, maar ik vind dat ons eerste kindje voor papa een zoon moet zijn. Dat beeld had ik in mijn hoofd! Papa heeft al zoveel verteld over zijn papa, waar hij zo fier op is, dat ik hem zo'n zoon gun die ook zo naar hem opkijkt. Bij een dochter is dat toch anders hé. Een zoon zal nog altijd vlugger te rade gaan bij zijn vader over jongenszaken, zoals een dochter bij haar moeder zou gaan. Ik zou het ook fijn vinden, mocht onze zoon veel eigenschappen hebben van papa en uiterlijk op hem lijkt. Zo'n mini-Petertje zou ik tof vinden. 't Zou zo grappig zijn ook! En natuurlijk moet onze dochter hierna dan, op mij gelijken hé: een mini-Marieke. Dat zou ik het tofste vinden, maar ja, enkel moeder natuur beslist dat hé. We zullen zien ... En dus, gisteren ben ik op shopjacht gegaan. Ah natuurlijk hé, nu ik weet dat we een zoontje verwachten, ben ik meteen kleertjes gaan kopen hé. Ik heb wat moois gevonden in de H&M en de JBC. Zo superschattig allemaal. Heel veel hing er wel niet uit hoor, want de zomer komt eraan en jij wordt geboren in één van de koudste maanden van het jaar. Maar dat heeft me niet weerhouden om toch al lichtere bloesjes en zo te kopen voor als je 6 maanden oud bent, want dan is de zomer er weer hé! Ik moet wel zeggen dat er voor meisjes VEEL meer keuze was aan verschillende tenues en zo. Mja, da's bij de volwassenen ook hé. Voor de vrouwen is er keuze te over en bij de mannen niet. Dat vind ik wel jammer! Maar goed, stralen zal je zowiezo doen hoor kleine pruts van mij! Ik kan echt niet wachten om jou te knuffelen lieve schat. Nog even en we zitten aan de helft, maar jij zal er zijn voor het we het goed en wel beseffen. Ondertussen kunnen we al beginnen denken aan een naam ...
Zo zie ik eruit en zo voel ik mij. Ik vind het leuk om met m'n dikke buik te pronken. Vrouwelijker dan dit, bestaat niet! Dit is het werk van moeder natuur, een wonder! Voortplanting bestaat zolang de mens al bestaat. Van in de oertijd! Dit vind al eeuwen plaats en zal nog eeuwen duren. Ook al leven we in zo'n moderne tijd, kinderen baren is van oudsher. Ook al bestaan er zoveel nieuwe technieken om zwanger te geraken en is alles veel hygiënischer en veiliger. Ook al is de wetenschap er zo op voouitgegaan, het blijft wondermooi. Het is de echte natuur en daar valt niets aan te veranderen. Dit is echte oerkracht! En het is zo leuk om daarvan deel te mogen uitmaken, om hier een steentje toe bij te dragen. Het is zo vreemd om een kindje te dragen, die je nog niet kent. Wie ik op de wereld ga zetten, zal ons tot de dag van de geboorte een raadsel blijven. Hoe zal het eruit zien? Wat voor iemand zal het zijn? Het zal een mengeling van ons twee zijn uiteraard, maar toch kan het nog alle kanten op. Het is zo spannend allemaal. Ik ben zo trots als ik in de spiegel kijk. Mijn lichaam verandert volop. Ook al lijk ik soms een olifant, toch is een zwanger lichaam mooi! Ik geniet ervan om een kindje te dragen en te laten groeien in mijn buik. Het zit daar veilig, dicht bij mij. Mijn geduld wordt wel op de proef gesteld, want ik verlang er al enorm naar om ons kindje in mijn armen te houden. Maar eigenlijk is het niet zo veraf meer. Nog 5 maanden en wat is een maand tegenwoordig! Het zal er vlug zijn en dan zal het mij nog spijten dat ik niet nòg meer genoten hebben van het zwanger zijn. Ons prutsje laat al regelmatig merken dat hij/zij ronddobbert in mijn buik. Ik voel af en toe, en nu ben ik het zeker, stampjes. Collega's bevestigen het dat dit niet anders dan stampjes kunnen zijn. Ik weet het gewoon zeker nu. Dat voel je gewoon. Ik heb ook gelezen dat het meer reflexen zijn van de baby. De baby doet dit zelf nog niet. Het gaat automatisch. De reflexen worden getraind, zeg maar. Vandaar ook dat ik bijna altijd 3 of 4 ritmische klopjes na mekaar voel. Hihi, zo raar! En het is ook vroeg in de zwangerschap. Onze pruts is ne rappen !!! En mijn buikje heeft hij/zij ook al vlug bewerkt, zeg maar. Ik vind het zo leuk en grappig dat dit mij overkomt. Dan denk ik, typisch een De Grootje. Papa zijn nicht heeft ook al gezegd dat een jongetje goed bij hem zou passen. Een kleine kapoen, een stoer klein ding. Volgende woensdag weten we het. Da's nog 5 daagjes ... hoho spannend!!!
Ik weet het niet zeker, maar ik denk toch iets te voelen. Al een paar dagen voel ik iets in mijn buik, maar ik kan nog niet goed het onderscheid maken tussen mijn darmen die aan het rommelen zijn of onze kleine pruts die kabaal aan het maken is! Ik begin toch te vermoeden dat onze pruts de schuldige is. Vannacht heb ik het meer dan één keer gevoeld. Het was rond middernacht. Ik kan me echt niet voorstellen dat het mijn darmen waren. Het was anders! Maar ja, voor hetzelfde geld waren het andere organen die protesteerden, want er verandert zoveel binnen in mijn lijf. Alles moet een beetje plaats maken voor de nieuwe indringer. En de indringer wint met glans. Echt waar, vannacht was iets raar. Binnen de kortste keren zal ik het zeker weten hé. Als ik duidelijk een stamp zal voelen, waar ik niet van onderuit kan dat het onze kleine pruts is, zal ik het beter kunnen herkennen en misschien de link kunnen leggen met de eerste stampjes en stootjes die ik nu denk te voelen. Dus ik ga het nog niet met zekerheid zeggen dat ik ze voel, maar ik ga het nog een beetje afwachten. In elk geval, groeien doet hij/zij goed! In de boeken lees ik dat jij ongeveer 16 cm groot zult zijn bij week 16. Maar wat ik niet goed weet, is of het aan het begin van week 16 is dat je 16 cm meet of op het einde van week 16. Ik denk dat het aan het begin van week 16 is. Dus in ons geval zal dit volgende week donderdag zijn. Da's al redelijk wat hé kleine pruts! Dan zit jij al 4 maanden in mijn buik. En die buik groeit als kolen! Ik ben echt al redelijk dik hoor. Dat belooft! Zolang ik er maar niet te veel ongemakken van ondervind, ben ik blij met mijn dikke buik. Hij begint al in de weg te zitten bij het bukken hoor. Of als ik neerzit en ik wil voorover buigen om iets te nemen of zo. Maar da's allemaal niet erg! Volgens de boekjes zullen er nu ook nieuwe kwaaltjes gaan bijkomen, zoals krampen, striemen, rugpijn, bekkenpijn, ... Hopelijk blijk ik hiervan gespaard. Smeren tegen de striemen doe ik al, maar tegen de rest valt weinig te doen hé eigenlijk. Maar ik kijk gewoon enorm uit naar de dag dat je je voluit laat gaan binnenin mijn buik, zodat ik jouw aanwezigheid kan voelen Dat zal zaaaaaaaaaaalig zijn .....
Zo heet de 4de mama van onze kleine pruts (die trouwens nu ongeveer 12 cm zal zijn). Tante Pug is onze onthaalmama. Ze is een echte spraakwaterval! En ik vergeet nog te overdrijven . Bij haar zul je nooit enge stiltes meemaken, denk ik. We zullen soms niet altijd even snel buiten geraken bij haar, vrees ik. Het heeft zijn voordelen en soms waarschijnlijk ook wel zijn nadelen, maar niemand is perfect! Momenteel zie ik het alleen maar als een voordeel, maar ik weet nu al dat dit na een tijdje wel eens zal knagen, maar ja, verder heb ik (voorlopig) niks negatief te zeggen over Tante Pug. Het is een heel enthousiaste madam en ze klonk erg oprecht. Je ziet dat ze dit beroep met hart en ziel doet. En ze is niet fake! Dat zie ik zo! Haar worden zijn gemeend. Ik ben alleen maar vol lof over haar. Zij was de eerste onthaalmama die ik bezocht heb en ik was meteen verkocht. Na nog zo'n 5 of 6 onthaalmoeders bezocht te hebben, bleef ik iedere keer bij mijn eerste keuze. Het draaide telkens op een teleurstelling uit, behalve bij de allerlaatste. Toen heb ik eventjes getwijfeld, maar niet lang. Tante Pug stak er met kop en schouders bovenuit! Ik ben ervan overtuigd dat onze kleine pruts goed zal opgevangen worden. Ze heeft principes en is recht doorzee en daar hou ik enorm van bij de mensen. We zijn zelf ook een beetje van dat soort Haha! Er zal een hele nieuwe wereld opengaan voor ons. Onze sociale omgeving zal ook uitgebreid worden. Het contact tussen de andere ouders zal snel gelegd worden, want je hebt zowiezo al een gemeenschappelijk punt: de onthaalmama en kindjes. Ik ben benieuwd welk avontuur ons te wachten staat ...
Er zijn toch wel enkele grappige dingen die me beïnvloeden. Vreemd wat die hormonen allemaal niet veroorzaken. Er zijn zowel positieve als negatieve kantjes aan het zwanger zijn en dat is voor iedereen anders uiteraard. Wat bij mij toch wel het meest frappante is, is dat ik regelmatig de slappe lach heb. Jawel, de slappe lach. Haha! Zo raar! Soms loop ik in een zodanige onnozele bui dat ik met alles zou beginnen lachen. Dan vind ik zoveel zaken grappig. Soms proest ik het uit van het lachen. Op mijn werk zeggen ze dan ook: "Jah, ze heeft weer last van haar hormonen". Toch een leuk 'kwaaltje'!!! Af en toe heb ik ook van die mindere dagen, dat ik wel kan huilen of me zo depri voel, maar dat is gelukkig minder. 's Morgens tijdens het tandenpoetsen, moet ik altijd wurgen. Bah! Ik kan die tandenborstel niet zo diep in mijn mond verdragen. Ook wel grappig eigenlijk! Ik moet ook sneller wurgen van bepaalde geuren van voedsel. Niks specifieks. Dat kan eender wat zijn. Ik heb ook misschien wel wat men een 'goestingske' noemt. Bon, 't is niet echt raar, maar het is wel opvallend. Ik snak regelmatig naar smeerkaas en dan vooral deze van Maredsous. Ik koop me regelmatig van die kaasjes verpakt in driehoekjes van zilverpapier. Die speel ik dan lekker naar binnen. De pot maredsous lepel ik gretig uit en af en toe koop ik een stukje kaas zoals chamois d'or e.d. Dat kan me wel regelmatig bekoren, meer dan anders. De moeheid speelt me soms nog wel parten. Ik moet zeggen dat ik er nog niet volledig vanaf ben. Het is al verbeterd, maar het is toch nog te veel aanwezig naar mijn goesting. Zoveel energie heb ik nu ook weer niet en da's soms wel erg vervelend. De fut zit er niet in! Pff, lastig hoor! Elke taak lijkt zoveel moeite voor mij, maar ja, valt niet veel aan te doen zeker hé. Ik bijt wel door. Ik denk dat er nog wel ergere gevallen zijn. Mijn darmen slaan ook op hol. Die kunnen nogal rommelen seg. Daar kan ik me dan nogal op zitten focussen hoor, want dan vraag ik me af of het onze kleine kabouter is die me aan het 'pesten' is. 's Nachts maak je me in elk geval iedere keer wakker, want dan moet ik naar het toilet om mijn blaas te ledigen. Ik kan geen enkele nacht meer constant doorslapen. Misschien ben ik daardoor ook meer moe. Mijn temperament kan soms ook nogal hoog oplaaien. Ik val de mensen dan soms net niet aan Ik moet soms opletten dat ik niet uit mijn sloffen schiet, zelfs tegen sommige collega's. Gelukkig heb ik nog geen mensen gekwetst door opmerkingen of zo. Mijn geduld raakte wel een keer op bij een voorval van mijn chef, maar iedereen gaf me terecht gelijk hoor. Mijn chef is namelijk een smeerlapje, wie ik eerlijk gezegd het daglicht niet gun. Maar het moest me van het hart en ik kon mijn woede niet meer beheersen. Ik heb het nog beschaafd gehouden hoor! Een tweetal weken geleden heb ik nog zo'n voorval meegemaakt waarbij ik geëxplodeerd ben. Het is de schuld van de hormonen hoor. Ik begon bijna over te koken, denk ik Op een fuif vroeg mijn schat een aansteker aan een persoon van vreemde afkomst. Die persoon gaf dus een vuurtje aan mijn ventje, maar hij vroeg ook of mijn ventje nog een sigaretje had voor hem. Mijne schat zei uiteraard neen (alhoewel dat wel zo was, maar het zijn altijd dezelfde die een sigaretje vragen ...), waarop die persoon zei: ja da zeggen ze allemaal. Maar mijne schat bleef beweren van niet. Toen vroeg die persoon of hij eens mocht trekken van mijne schat zijn sigaret. Mijne schat gaf de sigaret aan die man en toen begon hij zo doodleuk te grappen van: jah, tis hier plezant hé ... en hij draaide zich om. Die man bleef maar van die sigaret trekken en natuurlijk begon het bij mij stilletjes aan over te koken hé. Het was echt alsof er een soort vulkaanuitbarsting aan het optreden was binnen in mij. Niet lang daarna barstte hij uit en heb ik die sigaret uit zijn mond getrokken en gezegd van: "Voila nu ist gedaan met roken"!!! Hij draaide zich om en bekeek me van kop tot teen en verweet me van het vuil van de straat, maar ik heb wijselijk besloten om weg te gaan (na zelf nog enkele 'benamingen' teruggeroepen te hebben), samen met mijne schat. Mijne schat zei nog dat ik me kalm moest houden, want die man zat in compagnie van 2 of 3 kameraden en dat het wel eens verkeerd kon aflopen. Mijn hart klopte toen wel honderd den duur, denk ik. Ja, plots besefte ik wel dat ik gevaarlijk bezig was met dat kleine sprotje in mijn buik, maar de hormonen waren sterker dan mezelf! Achteraf gezien hebben we er samen nog wel om moeten lachen, want het was best een grappige reactie van mij. Die man wist niet wat hem overkwam. Die zijn gezicht! Haha! Maar ja, zo ben ik nu eenmaal hé. In normale toestand heb ik ook zo'n hevig karaktertje, maar die hormonen versterken dat nog eens 10 keer, denk ik. Nu ja, het is me wat, die hormonen. Ik sta er soms van te kijken wat er zoal kan gebeuren met een zwangere vrouw, wat het zoal verandert en doet ... Een zwangerschap is iets erg onvoorspelbaar, maar toch zo mooi!!! Mijn buik die neemt alsmaar grotere proporties aan en ik teken geen bezwaar. Laat die maar doen, zeg ik! Zalig gewoon!!!
Vorige week donderdag hebben we eindelijk de blijde boodschap kunnen verkondigen. En dat was zooooo leuk!!! Met een sms-je heb ik onze ganse vriendenkring op de hoogte gebracht: "Het is zover. Iedereen mag het weten. We zijn zo blij dat we het van de daken willen schreeuwen. Eind oktober verwachten wij ons eerste kindje". Niet lang daarna volgde de ene sms na de andere. Het was tof om al die leuke responsjes te krijgen. Velen verwachten één dezer zulk goed nieuws van ons. Het kon ook niet anders hé. Ik was de laatste maanden vóór ik zwanger was niet dezelfde Marijke meer. Vriendinnen zeiden mij dat ook en waren een beetje bezorgd om mij, maar uiteraard wou ik nog tegen niemand vertellen dat we aan het proberen waren hé en dat het niet allemaal zo gemakkelijk ging. Maar ja, da's nu van de baan. We zijn zwanger en iedereen mag het weten. Ik kan het ook niet meer wegsteken hoor. Amai, die buik ... Vorige donderdagavond zijn we dan ook bij papa zijn grootouders geweest om het nieuws te melden en de vrijdag erna zijn we tot bij mijn grootmoeder geweest. Het was in elk geval een leuke opgave! Gisteren ben ik ook in gang geschoten om een opvang te zoeken voor jou kleine pruts. Ik ben mij bij de Dienst van Opvanggezinnen Merelbeke van Kind & Gezin gaan informeren. Via hen heb ik enkele adressen gekregen van onthaalmoeders. Diegene die mij aanspreken, contacteer ik om eens kennis te maken. Vandaag ben ik al bij eentje geweest. Ze woont 3 min van ons huis, dus het kan niet beter zijn hé. Ze heet Peggy en is 44 jaar en heeft 4 kinderen. Ze vormen zo'n alternatief gezinnetje. Het zien er mij speciaaltjes uit, maar leuk. Papa vond dat al goed klinken. Had ik het niet gedacht. Maar ik beslis pas nadat ik iedereen gezien heb hoor. Ik wil de beste keuze maken. Ik laat jou tenslotte achter bij een vreemdeling, althans in het begin. Ik vertrouw mijn kind toe aan een ander en dat kan pas als de klik er is hé. Het is wel spannend allemaal hoor. Het begint alsmaar echter en echter te worden. Ons Bibib heeft ook al gezegd dat zij 's woensdags 'onthaalmama' wil spelen voor jou kleine pruts. Dus dat komt fantastisch goed uit hé! Hopelijk krijgt ze toestemming van haar werk om vrij te hebben op woensdag. Laat ons hopen op een goed uurrooster! De band tussen jou en ons Bibib zal dan alleen maar groeien en groeien en tussen de zusjes zal het ook plezant worden. Papa zijn mama zal jou ook 1 dag in de week opvangen. Het zal wat zoeken zijn in het begin, vrees ik, maar dat komt wel los. Ik hoop alleen maar dat ze het een beetje goed doet En dan ben ik er ook nog hé kleine pruts, jouw mama. Ik zal ook 1 dagje in de week thuisblijven om er voor jou te zijn, lieve schat. En dat zal met héél véél plezier zijn!!! En zo zal jij omringd worden door 4 mama'tjes die jou met veel liefde zullen verzorgen Et voilà, het weekend komt eraan. Wij gaan gezellig met ons drietjes aan het zeetje genieten. Mama en papa gaan genieten van elkaar, maar ook dromen van jou, kleine pruts. Het zal zalig zijn! Blijf jij maar ondertussen veilig in mijn buik ...
(klik op de foto, dan krijg je een groter beeld) Zie jou daar eens liggen kleine pruts. Hihi!!! Zo mooi! We kunnen duidelijk jouw armpje en handje zien. Je ligt met je hoofdje naar beneden. En bewegen dat je deed. Je leek wel de hik te hebben, maar wie weet was het ook wel zo want dat kan wel degelijk hé. 't Was echt tof om je zo te zien bewegen. En jouw hartje horen kloppen deed me weer zo glunderen. Goh goh ... Papa begint toch ook lichtjes te smelten hoor. Maar wel héél lichtjes hoor. Het doet hem nog altijd niet zo veel als bij mij hoor. Ja, da's typisch hé. Volgens mij doet hij zich wel een beetje stoerder voor dan hij wil toegeven hoor. Maar het komt wel. Dat moet nog groeien hé. Beetje bij beetje! En niet onbelangrijk: alles was OK. De gynae was er gerust in. De nekplooi was 1,7mm dus je hebt geen hartafwijking én dus geen spoor van mongolisme. Mijn bloed werd getrokken en hiervan zal ik binnen een tweetal weken de uitslag weten. A.d.h.v. deze bloedafname worden er nog allerlei afwijkingen getest, maar ik ben niet ongerust. Er mankeert niks met jou! Dat heb ik al van in het begin gezegd. Man, man, man, ik ben echt nog aan het nagenieten. Morgen zal ik ook nog lopen stralen op mijn werk. Zo leuk!!! Ik zou kunnen blijven staren naar deze echo van jou ... Ja, ja, dat ben jij, onze kleine kabouter. Zo lief en zo klein! Wij houden nu al zo enorm veel van je!!! DIKKE KUS lieve schat van ons
Man, man, man, ik krijg het ervan hé. Waarom moeten de mensen altijd zo roddelen?! Dit is niet zomaar een kleinigheidje hé, maar iets heel groots en wat erg gevoelig ligt. Houtem hé! Ongelooflijk hoe snel daar iets verspreid wordt onder de mensen. Ik zal even verduidelijken. Papa is vandaag naar Houtem geweest. Hij had afgesproken met de mannen om naar de ronde van Vlaanderen te gaan kijken. Langs alle kanten bestoken ze hem met vragen: hoe is het met uw lief? Hoe gaat het met Marijke? Ze is toch zwanger hé? Of jullie zijn toch aan het proberen, niet? En tata en tata en tata ... Potverdorie! Zijn dat jullie zaken? Waar moeien jullie zich mee? Wie heeft er gezegd dat ik zwanger ben? Wij althans niet hoor!!! Wij hebben dat nog tegen niemand gezegd, behalve de familie uiteraard. Hoe komt dat dan? Ik weet het niet zenne. Echt niet! Maar dat is toch om onnozel van te komen? Domme toch, stop daar eens mee. Als de tijd daar is dat iedereen het mag weten, dan zullen we het ook zeggen, maar da's nog wachten tot woensdag. En eerst is de familie aan de beurt en dan pas de rest. Maar goed geweten dat papa zijn familie het al weet, want die zijn van de streek hé, dus dat zal ook al aan hun oren gekomen zijn. En daarbij, die waren er toch allemaal al van overtuigd. Al sedert kerstmis nondedomme. Je houdt het niet voor mogelijk! Stel nu dat uit de echo van woensdag blijkt dat het niet in orde is? Heh, stel nu, maar dat is niet zo hoor, everything allright, maar stel nu? Da's toch vreselijk. Straks kom ik in Houtem buiten en wensen de mensen mij al proficiat terwijl ik plots toch niet meer zwanger blijk te zijn of zo. Ik denk dat ik de eerste de beste dan een lap in zijn gezicht geef. Potverdorie! Sorry voor mijn woorden kleine spruit, maar het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn hoor. Soms wordt een mens al eens kwaad. Da's 't leven! Maar goed, je merkt wel dat we ENORM opgelucht zullen zijn als we het zullen mogen vertellen deze week. Het is erg lastig hoor. Ongeduldige en onbeleefde mensen allemaal! Denk toch eens 2 keer na. Ik moet eerlijk zijn, ik ben zelf ook zo geweest hoor, maar nu weet ik wel beter. Van al die mensen die zo zitten te speculeren en zo, zijn er toch ook al enkele mama of papa geworden? Die zouden toch ook beter moeten weten?!?! Grr, ik haat het dat de mensen er zo over bezig zitten. Wat zeggen ze dan allemaal? Maar nog eventjes ... nog 3 daagjes en dan zullen we meer rust hebben. Het zal ons goed doen. Ondertussen ben je goed bezig om van mijn buikje een gezellig nestje te maken. Ongelooflijk hoe jij die buik doet opzwellen. Niet normaal! Maar ik vind het nier erg hoor. Ik vind het juist enorm plezant. Ik ben er best wel fier op hoor! Mijn buikje zal mooi groot worden. Alleen te hopen dat ik er geen ongemakken zal van ondervinden, dat ik het niet zwaar te verduren krijg. Over ongemakken gesproken. Gisterenavond en vandaag had ik last van mijn maag. Ik was een beetje misselijk. Ik heb regelmatig moeten wurgen. Ieeuw! Ik ben een paar keer naar het toilet geracet en twee keer kwam er iets uit mijn mond. Niet veel, maar het deed toch efkes deugd. Ik was dan weer een beetje opgelucht. En voor de rest nog alles OK met mama en papa. Met jou ook kleine pruts? Ja hé, 't bewijs zien we woensdagavond. Jippie!!! Luv ya!!!
Dat is jouw domein. Geniet er maar naar hartelust van!
Maar ik moet wel toegeven dat het plezant is! Haha, productje selecteren van op het internet en in het winkelmandje gooien. Olé! En dan moet je sommige producten eens gaan bekijken in de winkel ook hé, want in het echt is nog altijd anders dan op het scherm of course! Maar ik loop daar graag rond zenne in die winkel ... 
Vandaag heb ik redelijkwat krampjes in mijn buik gehad, bijna de ganse dag. Ik maakte me geen zorgen hoor, want ik heb meer krampjes, maar deugd deed het ook niet. Het was vooral lastig. Ja ja, het begint zwaar te worden. Ik voel het! Met jou in mijn buik, zo'n schattig lief klein dingetje, maar toch een heel gewicht al om mee te slepen, is het niet altijd gemakkelijk. Vandaag merkte ik ook op dat ik al lichtjes begin te waggelen zoals een pinguïn. Hihi! Da's pas grappig! Een pinguïn! Mja, de catwalk lopen is niet meer weggelegd voor een zwangere vrouw. De lenigheid en de sierlijkheid is volledig weg. Bye elegante jongedame 
We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is.
Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama 
Ik moet soms opletten dat ik niet uit mijn sloffen schiet, zelfs tegen sommige collega's. Gelukkig heb ik nog geen mensen gekwetst door opmerkingen of zo. Mijn geduld raakte wel een keer op bij een voorval van mijn chef, maar iedereen gaf me terecht gelijk hoor. Mijn chef is namelijk een smeerlapje, wie ik eerlijk gezegd het daglicht niet gun. Maar het moest me van het hart en ik kon mijn woede niet meer beheersen. Ik heb het nog beschaafd gehouden hoor! Een tweetal weken geleden heb ik nog zo'n voorval meegemaakt waarbij ik geëxplodeerd ben. Het is de schuld van de hormonen hoor. Ik begon bijna over te koken, denk ik 
