Morgen mijn NOD!!!!!!!!! Ik heb nog altijd niks gevoeld, tot op dit eigenste moment! Nu heb ik héél soms hele lichte krampjes, maar dat kan vanalles betekenen hé. Heb deze avond forums afgeschuimd om te zien hoe het de andere vrouwen verging. PLEASE OH PLEASE, laat het deze keer toch mijn beurt zijn. PLEASE!!! Eén bepaalde reactie heeft mij toch wat hoop gegeven. Iemand schreef dat ze niks, maar dan ook niks voelde en vandaag een testje gedaan had en zwanger is. Wie weet, ben ik ook zo eentje hé Wie weet ... Ik begin stilaan weer een beetje zenuwachtig te worden. Ik voel het! Ik heb ook geen zin om te gaan slapen. Ik heb een beetje stress. Zou het door dit 'zwanger worden-gedoe' komen? Het zal toch weer een beetje nagelbijten worden deze week, maar zaterdag zal pas de grote TESTdag worden. Of misschien al vrijdag ... hihi .. Och ja, lap, ik ga dodo doen en mijn gedachtenmolen op stop zetten, want ik ben toch niet zwanger!!!

15-12-2008, 00:00 geschreven door Marieke  

Hier nog altijd niks merkwaardigs. Ik merk niemendal. Ik denk dat het niet voor deze keer zal zijn! Ik merk niks lichamelijks (maar da's niet van tel eigenlijk) en mijn gevoel zegt dat het niks is. Maar toch is het uiteraard wel spannend, zoals iedere keer opnieuw, want je weet maar nooit hé. De natuur is onvoorspelbaar en speelt maar al te graag spelletjes met ons. Nog een weekje tot het uitbreken van mijn regels, normaal gezien toch. Ik hoop, dat als ze er doorkomen, niet te hevig zijn zoals de laatste keer. Ik had best wel hevige krampen.
Het einde van het jaar 2008 is in zicht. De feestdagen komen eraan. Het zal druk worden. Ik voel wel dat 2009 'ons' jaar wordt. Dan staat er ons veel te gebeuren. Ik weet het gewoon! Hihi, laat ons hopen ...

09-12-2008, 17:36 geschreven door Marieke  

Vandaag ben ik met mijn broers kindjes, Ibe (mijn metekindje) en Phebe naar Droomland in Zottegem geweest om kerstversiering te kopen voor mijn broer. Mijn zus en mijn broer zelf waren er ook bij. Het was leuk! Ik had Ibe in mijn armen en dacht sommige momenten zo van: "Goh, 't zou toch leuk zijn om dit met mijn eigen kindje te doen". Ik beelde me al in dat ik daar liep met mijn eigen kind op de arm. Mijn droom is toch zo groot! Hoe lang moet ik nog verlangen? Het is een echte kwelling, die hopelijk niet te lang meer zal duren. Het is gewoonweg vreselijk! Ik ben ook stikjaloers op zwangere vrouwen. Ik zou me boos kunnen maken op hen. Dan denk ik van: "Waarom jij en ik nog niet ?" Tegenwoordig hoor je niks anders op TV van vrouwen die hun kinderen verkopen. Ik zou hen een lap rond hun oren kunnen geven. Hoe kun je nu tot zoiets in staat zijn??? Dat begrijp ik echt niet. Zij spelen met levens alsof het een spel is. Voor hen lijkt het alsof ze met roerend goed bezig zijn. Laat ons een bijberoep in babyhandel oprichten om een extra centje te verdienen! Wat zeg ik, een extra centje? Neen, rijk worden!!! Ze willen rijk worden ten koste van die onschuldige kleine wezentjes! Een goed pak rammel verdienen die vrouwen. Monsters zijn het! Het is niet eerlijk! Zulke vrouwen baren aan de lopende band, terwijl andere vrouwen hopeloos verlangen naar een kindje. Ik wil zo graag zorg dragen voor ons kindje. Ik wil zo graag een kindje grootbrengen en wel nu meteen! Lieve kleine schat, kom dan toch!

06-12-2008, 23:44 geschreven door Marieke  

Nog 10 dagen en dan is het mijn NOD, m.a.w. niet ongestelde dag. Dit is dus op 16 december en dus vanaf dan wordt iedere dag tot en met 20 december spannend, zolang ik tijdens die periode mijn MS niet krijg tenminste. 20 december wordt dus mijn nieuwe D-day en die valt op een zaterdag. De perfecte dag volgens mij, zeker indien hij positief uitvalt, want dan kan ik een gans weekend lekker lang genieten! Maar goed, zover zijn we nog niet en ik denk niet dat het voor deze keer zal zijn. Mijn gevoel zegt dat het niks zal zijn. Op fysieke verschijnselen hoef ik al niet meer te rekenen. Daar baseer ik mij al niet meer op, want je kunt ferm bedrogen uitkomen. Dat weet ik ondertussen wel! Het is wel verwonderlijk dat ik er zo nuchter over ben. Ik ben er nog niet zo veel mee bezig geweest deze keer en ik let echt niet op eerste kwaaltjes of zo. Het is zo van: ik zie het wel. Goed hé! Op die manier zet ik mezelf niet te veel onder druk. Het is gewoon telkens afwachten tot de belangrijke dagen van gans het proces. En die zijn: de ovulatiedag, de eitjestest en de NOD. Al wat daar tussenvalt, is niet van tel. Wanneer die bewuste dagen aanbreken, dan moeten we ons concentreren. Voor de rest gaat het gewone leventje verder zijn gang.

06-12-2008, 00:00 geschreven door Marieke  

Die heb ik niet kunnen doen, verdorie!!! De gynae was er niet! Ik had gisterenavond een afspraak om 21u30, maar er was niemand. Hoogstwaarschijnlijk was ze opgeroepen voor een bevalling, maar ondertussen heb ik wel mijn test niet kunnen doen. Dus nu weet ik niet of ik voldoende gereageerd heb op de clomiellekes?! Ik vermoed van wel, want ik had toch wel wat krampjes in mijn buik, zoals op dit eigenste moment. Maar ja, ondertussen weet ik ook wel dat niets zeker is! Ik zal het wel zien hé op 18/12, want dan mag ik een zwangerschapstest doen. Weer zo'n ellendige tijd in zicht, maar deze keer zal ik proberen om me niet te veel te laten meeslepen, want dat komt toch niet goed uit . Sowieso is het al te laat hoor; ik ben al volledig opgeslorpt door het zwangerschapsgedoe. Ik ben er ook meer mee bezig dan jouw papa. Ja, da's typisch hé! "We zien wel. Rustigaan!" denkt hij dan. Dat is Pieruske hé. Niks overhaasten en zich niet te veel vastpinnen op zwanger worden. Hij is slimmer natuurlijk, want da's eigenlijk de juiste houding die men zou moeten aannemen hé. Ik zal het maar aan die typische mannelijkheden wijten zeker, waardoor mars en venus nog maar eens hun stempel krijgen. Allemaal leuk, maar niet voor mij! Naar mijn mening is hij er toch iets te weinig mee bezig. Als het van mij afhing, oefenen we wel 10x per dag when the time is right, maar dat geldt niet voor papa. "Hey, ik ben geen konijn hoor!" antwoord hij dan. En dan zeg ik: "WAF WAF WAF!!!" Mja, dan ben ik boos hé. We moeten eerlijk zijn. Het loopt al niet van een leien dakje en ik heb echt geen zin om nog een jaar geduld te moeten oefenen hoor. Echt niet! Die pillen mag je trouwens maar een zestal maanden nemen en dan een stop inlassen. Waarom? Omdat die eigenlijk ongezond zijn! Stel je voor! Potjandorie! Ik wil zwanger zijn! Papa zal zich meer van zijn beste kant mogen laten zien hoor. Ik begrijp wel dat het niet evident is en dat de boel niet op commando werkt  en dat hij vind dat ik ook meer uit de kast mag komen   ... Och ja, 't is allemaal zo simpel niet hé. We zijn zodanig op die data gefixeerd (wanneer is de ovulatie, wanneer moet ik die eitjestest doen, wanneer is mijn niet-ongestelde dag), dat we wel niet anders kunnen dan alles te plannen enzovoort. Leuk is anders hé! Maar het is nu eenmaal zo en we moeten er ons bij neerleggen. Dus ja, mijn eitje zit klaar (hopelijk) en de zaadjes zijn geloosd. Ready ... set ... go!!!

01-12-2008, 17:53 geschreven door Marieke  

26-11-2008, 21:15 geschreven door Marieke  

Gisteren heb ik mijn laatste pilletje clomid genomen van de kuur van 5 dagen, oftewel mijn clomielleke, zoals papa het noemt. Laat het pilletje nu maar zijn werking doen. Hopelijk heeft het zijn effect, want het is uiteraard nog niet zeker of ik een eitje zal aanmaken. Ik had de eerste keer maar één eitje aangemaakt en de gynae vond het weinig. Goed, maar weinig. De meeste vrouwen reageren er meer op, maar één is eigenlijk wel beter om de kans op meerlingen te verkleinen. Of is dat niet zo? Ik weet het eigenlijk niet. Ik weet niet of ik kans heb op een meerling als ik meerdere eitjes aanmaak. Is het eigenlijk wel mogelijk dat er meerdere eitjes tegelijkertijd door elk een aparte zaadcel bevrucht worden? Kan zoiets door die pilletjes? Ik weet dat je meer kans hebt op een meerling met die pillen, maar ik weet niet op welke manier het zou kunnen gebeuren. Ik denk dat een eitje zich vlugger splitst en uitgroeit tot een tweeling door de pillen, maar niet dat er meerdere eicellen tegelijkertijd kunnen bevrucht worden. Dit zou ik eigenlijk eens moeten vragen aan de gynae, als ik durf. Ik vraag eerlijk gezegd liever niks bij die gynae. Ik ben daar graag zo snel mogelijk buiten. Dit zou niet mogen hé! Bij de gynae moet je je 100% op je gemak voelen, maar dat is allesbehalve het geval bij mij. Maar ja, geloof het of niet, maar er is maar één gynae hier in Merelbeke en anders moet ik naar het kliniek in Gent en duren de wachttijden langer en is het ook verder van huis. Och ja, ik kan dit wel van me afzetten. Zolang ze me maar geen blazen wijsmaakt, dan ben ik ook al tevreden. En ze moet ons kindje natuurlijk goed opvolgen in de buik! Ons kindje die er weldra, hoop ik, zal gaan groeien. Het zou toch een mooie afsluiter zijn van het jaar, niet? Een kindje op komst voor het nieuwe jaar. 2009 wordt dan onze grote ommekeer. Dat zou pas leuk zijn! Lieve pruts, kom jij in het jaar 2009 kennis maken met de grote wereld? Je hoeft niet bang te zijn. Jouw mama en papa zullen jou zo goed als ze kunnen opvangen. Dat beloven we!!!

25-11-2008, 21:55 geschreven door Marieke  

21-11-2008, 21:19 geschreven door Marieke  

Ondertussen ben ik al bekomen van de slag in mijn gezicht! Nou ja, het heeft niet lang geduurd hoor. Er zijn ergere tegenslagen en zoals ik al zei: we zijn nog niet zo lang bezig in vergelijking met andere koppels. Uit onze vriendenkring ken ik wel geen enkel koppel die zo lang als wij moeten oefenen heeft. Of wel zeggen ze het gewoonweg niet, want ja, de mensen zouden nog al eens aan kwaadsprekerij kunnen doen hé … Dat begrijp ik wel, want ik weet niet of ik dit allemaal aan onze vrienden zal vertellen ook, dat wij een kleine strijd hebben moeten leveren, dat er pilletjes aan te pas gekomen zijn, dat jouw papa een zaadtest moeten doen heeft, … Och, we moesten het allemaal eens weten hé. We zouden nog kunnen verschieten van hoeveel koppels op de tien dit allemaal moeten ondergaan. Er hangt allemaal een beetje een taboe rond hé. Slecht nieuws wordt niet graag verteld en niemand luistert ook graag naar slecht nieuws. De mensen willen dat niet horen. Ze zouden je sneller negeren zelfs! Ze willen niet meegeslepen worden in die negatieve spiraal, want ze hebben zelf al problemen genoeg. Daarnaast is er ook nog de schaamte! Men schaamt zich soms gewoonweg voor de manier waarop sommige dingen moeten gebeuren, als het niet op de normale manier lukt. Eigenlijk triestig hé! Maar ja, het verandert er niks aan. Dit is nu eenmaal realiteit. Weinig zaken verlopen steeds van een leien dakje. En al valt het soms tegen, een mens moet positief blijven. Alleen met die ingesteldheid kom je er en kwel je jezelf niet te veel. Natuurlijk is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar hoop doet leven, niet! Daarom gaan we er opnieuw 100% voor. Ik heb goede moed. 30 november wordt opnieuw een belangrijke dag, want dan mag ik opnieuw een eitjestest doen. Dit wil zeggen dat jouw papa en mama op de dag zelf, de dag ervoor en de dag erna paraat zullen zijn. Een zaadcel overleeft 3 dagen en een eicel 1 dag. Hopelijk ontmoeten ze elkaar op de juiste dag, op de juiste plaats en op het juiste tijdstip. Wij gaan alleszins ons best doen, maar daarna is het wel aan jou. Dus, go for it! Laat zien wat je kunt, kleine pruts!

21-11-2008, 12:30 geschreven door Marieke  

Nog 1 dagje na vandaag! Op dit moment voel ik nogal wat krampen die verdomd goed gelijken op die hatelijke duivels, maar … ze zijn nog altijd niet doorgebroken. Maar ik blijf redelijk realistisch nu, want hoe dichter we D-day naderen, hoe meer nuchter ik het bekijk. Ik vertrouw m’n eigen lichaam niet meer! Gisteren heb ik er eigenlijk niet zo heel veel aan gedacht. Ik voelde toen ook niet zo veel in mijn buik. Wat ik wel had, was veel vochtafscheiding. Echt wel veel, want ik heb meerdere keren gedacht dat het mijn regels waren. Dju seg, het is niet simpel hoor. Maar ik heb het nu al zo lang uitgehouden, dus dan zal ik deze dag ook nog wel overleven. Vandaag ga ik een test kopen en morgenvroeg doe ik die meteen. Amai, dat zal spannend zijn! We zullen zien! Ik maak het kort vandaag, want door te schrijven, maak ik me op dit moment, zo kort voor D-day, alleen maar zenuwachtiger. Dus, tot morgen voor meer nieuws … of tot morgen lieveling … XXX

Vervolg: 10u26

Jij deugniet! Je wil nog wat verstoppertje spelen zo te zien! Geen probleem! Jouw mama zal het spelletje meespelen, maar dan wel voor een tijdje hé, niet te lang met mijn voeten spelen ook hé ;-) Ja hoor,  ’t is van dat, de russen zijn in ’t land!!! Jammer, maar we geven de hoop niet op. Volgende keer meer geluk. Onze tijd komt wel. We moeten alleen wat meer geduld hebben. Jou mama en papa zijn altijd al speciaal geweest en anders dan de meeste koppels. Dus waarom zou het dan nu wel normaal verlopen bij ons. We wisten al van in het begin dat het niet evident zou zijn. Ik wist het trouwens al sinds mijn puberteit. Mijn cyclus is altijd al heel onregelmatig geweest. Nu lijk ik hier wel heel positief, en dat ben ik ook hoor, maar toch moest ik daarnet even bekomen van de schok! Zoals ik deze morgen al zei, had ik erge buikkrampen net zoals bij het doorbreken van mijn regels. Het was redelijk hevig hoor en kijk, ik ging naar het toilet en bij het afvegen zag ik bloed en slijm. Duidelijk de duivels! Vandaag moet ik de gynae bellen om een afspraak te maken voor dag 12 om opnieuw een follikeltest te doen, want morgen moet ik terug starten met clomid om een nieuw eitje te aan te maken. Het handige aan die pilletjes is dat we perfect kunnen weten wanneer ik een rijpklaar eitje zitten heb. Dan hoeven we enkel goed te oefenen en in de roos te mikken. Het vervelende eraan komt daarna. Daarna is het wachten in onzekerheid, maar 1 ding heb ik nu wel duidelijk geleerd: GELOOF NOOIT WAT JE LICHAAM JOU VERTELD!!! Je kunt er niet op rekenen. Het kan gewoonweg vanalles zijn. Nu zal ik pas overtuigd zijn wanneer ik merk dat ik overmatig moet overgeven en me echt misselijk voel. En wanneer ik merk dat ik echt over tijd ben, een week of twee. Trouwens, ik mag nog van geluk spreken en eigenlijk is dit allemaal nog heel normaal. We zijn nog geen jaar bezig. Nog een dikke 3 maanden en dan zijn we een jaar verder. En dan nog zijn we eigenlijk nog geen jaar bezig, want ik ben nog maar 4 keer ongesteld geworden in die 9 maanden. Uiteraard is dit niet normaal, maar technisch gezien hebben we nog maar 4 rondes gehad in die 9 maanden, maar dan wel met wat meer tijd tussen iedere ronde. En bij deze laatste ronde kunnen we pas met zekerheid zeggen dat er een kans was op bevruchting omdat we wisten wanneer exact de eisprong plaatsvond. Dit was de eerste echte kans die we hadden, maar die hebben we duidelijk gemist. Het kan ook niet van de eerste keer patat zijn hé! Er volgen meer kansen na deze. En die gaan we volop benutten. Bij ons verloopt het natuurlijk allemaal wat stroever en anders dan normaal, een beetje geforceerd eigenlijk, maar we moeten er iets voor over hebben hé. We zullen moeten vechten voor jou, maar we kunnen er tegen. Mamie en papie zijn hard en kunnen tegen een stootje! Niet tot morgen dan maar, maar tot later lieve schat.

21-11-2008, 12:05 geschreven door Marieke  

Weer bijna een dagje overleefd, maar toch nog te vroeg om zeker te zijn. Ik heb opnieuw vanalles en nog wat gevoeld. Verdorie, als het maar niet de duivels zijn hé!!! Het lijkt er eerlijk gezegd toch wel een beetje op hoor, maar op den duur weet ik gewoon niet meer wat ik moet denken. Ik wordt er zo zenuwachtig van. Van zodra ik iets nat voel in mijn slipje, begin ik te panikeren, maar steeds blijkt het vochtafscheiding te zijn. Elke pijnscheut in mijn buik, weeg ik af. Komt dit door mijn maandstonden of ben jij het die aan het groeien is? Ik heb sedert 3 dagen ook mijn temperatuur gemeten en die ligt steeds boven de 37°C, wat volgens de informatie op het internet, ook kan duiden op een zwangerschap. Ik loop ook zo verdorie geïrriteerd rond hé. Ik kan niks verdragen van andere mensen, maar dan ook niks. Jouw papa krijgt het meeste te verduren. Hij moet mijn geklaag en gezaag bekopen. Och ja, hij mag er ook iets voor over hebben hé J Maar ik moet eerlijk zijn met mezelf, als ik mijn maandstonden moet krijgen, loop ik zo geïrriteerd rond, maar dan wel in mindere mate. Deze voormiddag heb ik een serieuze steek in mijn buik gevoeld. Ik kromp eventjes ineen. Wat kan dat toch allemaal zijn?!?! Begrijp je nu waarom ik zo gek wordt? Het liefst zou ik niks willen voelen in mijn buik, want dan zou ik me minder zorgen maken, denk ik, alhoewel, dan zal ik wel iets anders uitvinden …

Hoe dichter D-day komt, hoe zenuwachtiger ik wordt. Oh jeetje toch, de natuur hé, dat is me wat. Ik hoop alleen dat moeder natuur me goed gezind is. Dat we binnenkort echt mama en papa zullen mogen zeggen tegen elkaar. En ondertussen droom ik maar verder, stel ik me vanalles voor en maak ik volop plannen. Het kan niet op! Ik moet wel zwanger zijn, wat moet ik anders zeggen donderdag op de demo bij Veronique?! Ik wil met goed nieuws naar ginder stappen. Hoe moet ik godsnaam slecht nieuws meedelen? Dat heb ik nooit goed gekund. En dat wil ik ook niet!

Ik heb me vandaag verlof gevraagd op het werk voor woensdag, donderdag en vrijdag. Morgen is het dus mijn laatste werkdag deze week. Dat zou toch ideaal zijn hé. Zwanger zijn en lekker thuis kunnen genieten van het goede nieuws. Dat is het gedroomde scenario althans. Och ja, nog 3 daagjes na deze. Het begint te korten! Hopelijk tot gauw …

21-11-2008, 11:21 geschreven door Marieke  

Nog 5 dagen en dan ben ik zeker of we zwanger zijn of niet?!?! Het wachten duurt een eeuwigheid! Ik word er hoorndol van!!! Mijn gevoel zegt dat het prijs is en ik merk ook allerlei vroege kwaaltjes zoals vaak plassen, veel vochtafscheiding, gevoelige tepels, steken in mijn buik en bloedverlies onlangs tijdens het vrijen. Deze laatste 2 kunnen duiden op een innesteling van het eitje. Ja ja, ik heb er al veel over gelezen en heb ook al veel gelijkaardige scenario’s gelezen op verscheidene forums op het internet, wat mijn vermoeden alleen nog maar vergroot. Maar o wee zal de teleurstelling des te groter zijn, wanneer blijkt dat het vals alarm is. Ook te meer omdat ik een beetje druk op mijn nek gewerkt heb, namelijk tijdens de jaarmarkt. Ik kon het ook niet wegsteken. Ik dronk geen alcohol wegens het vermoeden van zwanger te zijn en uiteraard viel het meteen iedereen op dat dit niet mijn normale doening was (ja ja, mama kon er wat van ;-D ). Iedereen begon dan maar te speculeren à volonté, terwijl ik het toch nog niet zeker wist. Ik heb niet ja, maar ook niet neen gezegd tegen onze vrienden, maar ondertussen weten ze wel dat we aan het oefenen zijn. Maar toch denkt iedereen dat het patat is. Ze wilden ons nog net niet feliciteren. En net dat zal zo vervelend zijn, wanneer het niks wordt! De hele avond door waren ze me aan het ‘pesten’, wat ik als gevolg met een dubbel gevoel onderging: blijdschap en bezorgdheid. Op een gegeven moment heb ik Veronique dan maar eventjes in vertrouwen genomen (vooral omdat zij er het meeste mee begaan was en omdat ik mijn ei kwijt wou (niet letterlijk dan uiteraard!!!)) en heb haar gezegd hoe het in mekaar zat: dat ik aanstaande donderdag, 20 november, pas definitief uitsluitsel zou hebben. Net die avond wordt ik bij haar thuis verwacht voor een tupperwaredemonstratie en alle andere vrouwen zullen er ook zijn uiteraard, en of course, zal iedereen heel nieuwsgierig zijn en ongeduldig zitten wachten op meer nieuws, want ja, zoiets gaat snel de ronde hé en ze willen het wel eens uit mijn mond horen! Opnieuw kijk ik hier met een dubbel gevoel tegenaan. Ofwel wordt het des te leuker, ofwel des te bedroefder …

Voor alle duidelijkheid, zal ik ook eventjes ‘het begin’ schetsen: half februari 2008 ben ik gestopt met de pil op vraag van jouw papa. Hij begon er op een avond over. We waren toen net thuis van een bezoek, namelijk bij Nico en Veerle, die net een baby’tje gekocht hadden. Dat zal wel wat losgemaakt hebben in hem. Eindelijk!!!!! Ja, ik was er al langer klaar voor hoor, maar voor zoiets moet je met twee zijn.

Maar zoals ik al heel lang vermoedde, had ik een heel onregelmatige cyclus, met als gevolg dat we al oktober waren en ik van februari tot oktober slechts drie keer gemenstrueerd had. De huisarts zei toen ook dat het niet eerlijk was dat ik zo weinig kansen kreeg om zwanger te geraken. Dat vonden wij ook en dus heeft ze me doorverwezen naar de gynaecoloog voor verdere stappen. Deze laatste (aangenaam en supervriendelijk, not!!!) heeft me pilletjes voorgeschreven, namelijk clomid en orgametril, om de boel een beetje op gang te krijgen. Op 2 november had ik een afspraak om een follikeltest te doen. Bleek dat ik slechts 1 eitje had aangemaakt, maar dat kan, zoals misschien blijkt nu, meteen ook het goeie zijn! De gynae zei: “morgenavond is dit eitje rijpklaar, dus veel succes!”, m.a.w. geef maar van katoen!

Die bewuste avond, 3 november, was het niet rozengeur en maneschijn tussen jouw mama en papa, want er was een beetje onenigheid (ik treedt nu beter niet in details), maar de plicht riep. Die ene keer (ja meer kon er niet van af) was misschien meteen wel raak! Het was niet de meest romantische avond, maar dat was nu eenmaal de realiteit. Ik moet hier nu ook niks gaan verbloemen hé!

Enkele dagen erna begonnen de verschijnselen al op te treden. Op 8 november had ik een bloeding nadat we gevreeën hadden. Het was weinig en lichtrozig. Ik kreeg ook steken in mijn buik. Soms leek het op gewone menstruatiepijnen, maar toch was het nog anders. Het viel ook net binnen de termijn van ongeveer 5 dagen na de vermoedelijke bevruchting. Zou dit de innesteling zijn???

Tot op vandaag voel en merk ik vanalles zodat ik echt compleet zot aan het worden ben. Ik ben ook beginnen lezen als een gek en zoek vanalles op over vroege zwangerschapsverschijnselen. Die onwetendheid is echt moordend! Dat kun je je niet voorstellen! Soms denk ik, o nee, zouden het mijn maandstonden zijn die er gaan doorkomen, of toch niet, of wel, of niet … Grrr, gruwelijk is dit! Het lichaam is ook zo onvoorspelbaar hé. Iedere dag dat ik goed doorkom, dus zonder regels welteverstaan, maakt me blijer, maar ook nog zenuwachtiger. Het is zo onwezenlijk spannend! Normaal gezien zouden vanaf morgen, maandag 17 november, mijn regels er moeten doorkomen. Misschien zelfs vandaag al, of pas dinsdag of woensdag. Iedere dag die ik overwin en zo dichter bij donderdag kom, maakt onze kansen groter. Wat zal ik blij zijn als het donderdag is. Die dag zal ik wel enorm gestresseerd zijn, daarom is het misschien beter dat ik er ’s morgens een testje tegenaan gooi of misschien net niet, want als hij positief test, zal ik erg ongeduldig zijn omdat ik het tegen iedereen zal willen vertellen, ofwel enorm teleurgesteld zijn, omdat het negatief blijkt te zijn. Misschien moet ik dan wachten tot zaterdag, dan heb ik de tijd om het te verwerken, op welke manier dan ook.

Sinds gisteren ongeveer is er ook nog een nieuw verschijnsel opgetreden maar wel in heel lichte vorm, namelijk misselijkheid en braakgevoelens … of zit het allemaal tussen de oren. Toch zijn het heel veel verschijnselen dat ik bijna niet kan geloven dat ik niet zwanger zou zijn!!! Als ik niet zwanger blijk te zijn, dan heeft mijn lichaam me enorm misleid! Ik kan alleen maar doen dan ongeduldig zitten af te wachten en de dagen af te tellen. Ondertussen kan ik alleen maar hopen dat je gedwee verder groeit, lief klein wondertje … tot binnen een 38 weken …

21-11-2008, 11:13 geschreven door Marieke  

21-11-2008, 11:09 geschreven door Marieke