Gorki-voorman Luc De Vos ging donderdagavond even naakt tijdens de avant-première van het theaterstuk De Alpenzusjes, waarin de zanger een rolletje speelt. De Vos deed dat, nadat hij van één van de twee Alpenzusjes (de actrices Dahlia Pessemiers en Nele Bauwens) het bevel kreeg een andere onderbroek aan te trekken. Medewerker Jan Vens zat in de zaal van De Vieze Gasten, waar het stuk in avant première ging. Zaterdag is er de première in het NT Gent, en daarna toert het stuk door Vlaanderen.
Het is niet de eerste keer dat De Vos een uitstapje naar het theater doet: hij deed dat eerder al in Antwerpen, waar hij in de productie Kaatje is verdronken samen met Tom Pintens ook een muzikale inbreng had.
Ook bij De Alpenzusjes zorgt De Vos, hoog vanop een stelling, voor de muziek, maar hij heeft ook een klein rolletje.
'Ik hou wel van een uitstapje naar het theater. Vooral omdat ik er in tegenstelling tot bij Gorki, op de achtergrond blijf. Ik ga er geen Hamlet neerzetten', vertelt De Vos in een interview in De Gentenaar van vrijdag.
De gapers Het verhaal rond de spotnaam begint bij Johannes de Doper, de patroonheilige van de gemeente. De bevolking aanbad hem, en doet dat misschien nog steeds, tegen de vallende ziekte en tegen de stuipen. De legende vertelt dat Sint-Jan het geheim van de bliksem wilde leren kennen. Toen hij erdoor werd getroffen, viel hij al stuiptrekkend neer. Later kwamen pelgrims van heinde en verre naar het dorp om er op 24 juni de feestdag van Sint-Jan te vieren.
De Anzegemnaars zagen wel iets in die zonderlingen en probeerden er munt uit te slaan. Veel inwoners verkochten aan de nietsvermoedende voorbijgangers allerhande kruidenaftreksels tegen de vallende ziekte. Anderen specialiseerden zich in middeltjes die zwerende wonden en etterde ogen genazen. Om duidelijk te maken tegen welk ongemak de bedevaarder iets kon kopen, bevestigde de uitbater een bord boven zijn deur. Daarop stond een tekening van de kwaal en de naam van het middel.
De uitgangsborden kregen de naam gapers omdat ze door iedereen werden aangestaard om de betekenis van de afbeelding te achterhalen. Het duurde niet lang of de mensen die het opschrift al dan niet met open mond stonden te bekijken, werden de gapers genoemd. ,,Het woord had natuurlijk een wat negatieve bijklank'', zegt Milko Pannecoucke. ,,Het is net hetzelfde als naar een inwoner van Kuurne roepen dat hij een ezel is, die is daar ook niet altijd gelukkig mee.''
Vrouw zwanger van twee baby's die geen tweeling zijn
Het Amerikaanse koppel Todd en Julia Grovenburg reageerde verrast toen artsen vertelden dat ze twee baby's verwachtten en dat het ene kind twee weken later verwekt was dan het andere.
Hudson en Jillian De artsen denken dat de eerste baby Jillian twee en een half weken voor de tweede baby Hudson werd verwekt. Dit verschijnsel heet superfoetatie, dat is wanneer een eicel bevrucht raakt als de moeder al zwanger is.
Twee hartslagen "Alles duidt er op dat de twee kinderen op een andere dag verwekt werden", Aldus professor Karen Boyle. "Op de eerste echografie van zagen we dat één baby zich goed ontwikkelde en daaruit konden we ook exact afleiden hoe oud de foetus was. Dan merkte ik de hartslag van een tweede baby op die helemaal nog niet zo goed ontwikkeld was."
Heel zeldzaam Volgens Boyle is dit een heel zeldzaam verschijnsel, ze heeft zelf maar weet van tien eerdere gevallen van superfoetatie. Het kan wel pas echt vastgesteld worden bij de geboorte, wanneer de artsen tests op de baby's kunnen uitvoeren. (ep)
Het hoogseizoen van de mode is weer begonnen. New York, Londen, Milaan en Parijs zijn de komende weken één gigantisch podium voor de lente-en zomertrends van 2010. De redactie van De Standaard Magazine stelt hier elke dag haar favoriete silhouet voor. Een fotospecial met groeifactor dus. Vandaag Prada.
Omdat de babydolletjes, assepoesterschoenen en landschapsprints (benieuwd wat Véronique Branquinho hiervan zou zeggen, tussen haakjes) die Miuccia Prada de catwalk opstuurde ons meteen zin deden krijgen om in een teletijdmachine te kruipen in de richting van de hoogdagen aan de Italiaanse riviera. Vintage en een hightechgevoel (de brillen! de lippen!) mixte ze samen tot een wonderbaarlijk geheel, en ook zij haalde - net als wel meer ontwerpers dit seizoen - de grote onderbroek uit de kast.
Niet dat het makkelijk kiezen was, op deze tweede dag in Milaan. Dit rubriekje dwingt ons om er telkens 1 silhouet per defilé-dag uit te pikken, maar als Armani, Prada en D&G op één en dezelfde dag defileren, maken ze het ons daar wel heel moeilijk.
Droog is hij wel, die Philippe Geubels. Zo droog dat wij bijna verzanden aan de andere kant van de telefoonlijn. Zijn lijzige stem, zijn kurkdroge grappen en zijn vele televisie-optredens (De Slimste Mens, De Laatste Show, De Pappenheimers ) hebben hem tot een van Vlaanderens populairste komieken gemaakt. Tegenwoordig bestormt hij de Vlaamse podia met de avondvullende show Droog. Maar heeft Philippe naast komische ook culturele roots?
Was je een cultureel kind? Kreeg je cultuur met de paplepel mee of heb je gaandeweg zelf die interesse ontwikkeld?
Philippe Geubels: Euh, een cultureel mens ben ik volgens mij nog steeds niet. Wat is dat trouwens, cultureel zijn? Mijn vrouw danst, en soms ga ik kijken naar haar optredens. Theater kan me ook wel boeien: van het Antwerpse gezelschap Bad van Marie heb ik al een paar mooie voorstellingen gezien. Die voorstelling in de showroom van een garage (win-een-auto.com, red.) en die in een rusthuis (AC Ransart, red.) bijvoorbeeld. Maar als ik heel eerlijk ben zijn dat de enige twee voorstellingen die ik de laatste tijd gezien heb. Niet dat ik genoeg heb van theater, maar het komt er gewoon niet zo vaak van, aangezien ik s avonds zelf veel weg ben.
Wat is je vroegste culturele herinnering? Met mijn ouders ging ik vroeger wel eens naar het Echt Antwaarps Theater, dat vond ik fantastisch. Een concrete voorstelling of grap herinner ik me niet meer echt. Ik was pas negen of tien jaar, dat is lang geleden.
Als je je gave zou mogen ruilen met een (ander) artistiek talent, welk talent zou je dan verkiezen? Waarin zou je heel goed willen zijn?Ik zou willen rockgitarist zijn, ik kijk nogal op naar rockgitaristen. Zon Jim Morrisson-figuur, dat trekt me wel aan. Rock-n-roll! Helaas speel ik geen instrument, ik heb zelfs als vijftienjarige nooit in een bandje gezeten.
Welke kunstdiscipline kan jou het minst bekoren? Een avondje musical zie ik eerlijk gezegd echt niet zitten. Klassieke muziek is wellicht ook wat moeilijker, maar daarvan heb ik niet meteen een afkeer, ik wil dat wel eens proberen. Ook opera wil ik wel eens een kans geven. Conceptuele beeldende kunst? Ik begrijp niet eens wat dat is. Maar misschien moet ik er net daarom eens naartoe gaan.
Stel: je mag een avond lang tafelen met drie kunstenaars. Wie zijn de uitverkorenen? En waarover zou je het met hen willen hebben? Hitler, heeft die ook niet wat schilderijtjes gemaakt? (lacht) Neen, ik weet het niet goed kunstenaars, wat zijn dat dan? Zijn dat mensen die schilderen? Mmm, ik heb eigenlijk geen kunstidolen Weet je wat: ik zou zeggen dat die kunstenaars niet moeten langskomen, ik zou liever met een paar goede vrienden een pintje drinken.
Helaas, je vrienden vallen niet onder de noemer kunstenaars, Philippe. Tweede poging! Vooruit dan maar. Wie heeft ook weer zn oor afgesneden? Ah ja, Vincent van Gogh. Die zou ik wel eens willen vragen waarom hij dat in godsnaam gedaan heeft. En dan diegene die overal hesp tegenaan geplakt heeft, Jan Fabre. Misschien moet ik die mens eens vragen wat hij dan eigenlijk wél graag eet. En om te eindigen: die kerel die onlangs een hond heeft vastgebonden in een museum en dat beest heeft laten verhongeren tot het dood was (de Nicaraguaanse Guillermo 'Habacuc' Vargas, red.) Die kerel wil ik niets vragen, ik wil hem gewoon eens op zijn gezicht slaan.
Welk cultureel-historisch moment had je live willen meemaken? De Wereldtentoonstelling van 1958. Ik zou mij daar wel geamuseerd hebben. Ik weet totaal niet wat er te zien was, maar iedereen doet er zo enthousiast over dat het wel de moeite moet geweest zijn.
Stel: in de hemel is er cultuur, die je tot in de eeuwigheid mag bezichtigen/beluisteren. Welke film, boek, muziek, artiest, wil je daar aantreffen? Quentin Tarantino en Jim Morrison in ieder geval, en misschien ook Irvin Welsh, zijn boeken vind ik heel goed. Moest ik in de hemel trouwens vrij mogen kiezen waarmee ik mn dagen doorbreng, dan zou dat lezen zijn. Ik lees superveel. Wil je mij straffen, dan moet je mij verplichten tot het lezen van stationsromannetjes tot in der eeuwigheid. Als ik echt, echt niets anders vind neem ik er soms zo wel eentje vast, en dan lees ik het ook uit, maar uiteindelijk gaat het altijd om dezelfde verhaaltjes.
Welke Vlaamse kunstenaar verdient volgens jou een standbeeld en waarom? Philippe Geubels, natuurlijk. Of is dat niet origineel? Weet je wat, neem dan maar Kamagurka. Omdat die al zo lang bezig is, en het al zo lang uithoudt in het circuit. Hij mag van mij gerust een standbeeld krijgen. Ik bedoel daarmee niet dat hij er daarna maar mee moet ophouden, hoor. Ik vind hem echt goed, en hij mag er wat mij betreft gerust nog even zoveel jaar bijdoen. (uit in Vlaanderen)
Helmut Lotti (39) heeft zijn hart eens gelucht bij een reporter van Reuters. Het wereldvermaarde persagentschap biedt vandaag een interview aan onder de titel 'Belgische tenor Helmut Lotti wil zijn eigen stijl vinden". Lotti is momenteel op tournee door Australië.
Origineel "Ik sta op het punt het roer radicaal om te gooien, het wordt tijd dat ik origineel word. Ik wil ermee stoppen klassieke of traditionele muziek naar mijn hand te zetten want op de duur vraag ik me af of het succes te wijten is aan mij of aan het feit dat ik een toerende jukebox ben. Ik ga voortaan mijn eigen nummers schrijven". Tijdsgeest en geluk "In het begin was het opwindend, ik had de tijdsgeest mee en ik had geluk. Ik was de juiste kerel op het juiste moment, op de juiste plaats".
De formule van een reeks nummers uit een bepaald genre of regio ter bewerken voor groot orkest, legde Lotti geen windeieren. Hij verkocht 13 miljoen albums en trad 1.500 keer op. Succesformule beu "Maar die succesformule ben ik nu moe", bekent Lotti. "Ik word binnenkort veertig en ik wil niet iemand worden die als een gefrustreerde ouwe vent op het podium staat, er 25 probeert uit te zien en dezelfde liedjes zingt als dertig jaar eerder".
Muzak Toen hij 33 was wilde Lotti al een ommezwaai maken, onthult hij, maar na een sabbatjaar nam hij opnieuw het pad dat zijn manager Piet Roelen voor hem had uitgestippeld: dat van de easy listening klassiekers die door critici als muzak worden omschreven. Maar nu wil hij écht veranderen.
"Ik heb geen enkel album gemaakt dat ik zelf niet goed vond, maar ik heb zelden het album gemaakt dat ik écht wilde maken. Ik wil dat het succes echt van mij is, ook al verkoop ik wereldwijd niet meer dan 10.000 albums". Elvis en koren Gevraagd wat we van zijn eigen werk mogen verwachten, antwoordt Lotti: "Er zal altijd een invloed van Elvis te horen zijn, en ik hou ook van koren. Maar ik zou het allemaal wat moderner willen en met wat meer punch. Na twintig jaar ga ik niet meer op zoek gaan naar de juiste muziek voor mijn publiek. Ik ga nu iets doen wat ik echt wil doen en zien welk publiek ik daarmee kan bekoren. Maar de échte Helmut Lotti zal niet te gek of te modern worden, wees maar gerust". (lb)
Vanaf vandaag zijn we alweer toe aan een tweede aarde
Vandaag is het Earth Overshoot Day.
Dat is de dag van een bepaald jaar wanneer - vanaf 1 januari geteld - de mensheid wereldwijd net zoveel van de aardse grondstoffen en voedingswaren heeft opgebruikt als wat de Aarde in één jaar tijd terug kan opbrengen. Of: morgen heeft de mens alles opgebruikt wat de aarde ons in één jaar tijd kan bieden.
Voor alle duidelijkheid: het gaat om Overshoot Day voor de hele wereld. De Overshoot Day voor België ligt veel vroeger: op 1 mei was voor ons alles al opgebruikt.
1986 Tot 1986 verbruikte de mensheid jaarlijks minder dan wat de aarde terug kon genereren op één jaar tijd, dus bestond er nog geen Overshoot Day.
De eerste was op 31 december 1986, vanaf toen kon de Aarde dus niet meer terug opbrengen wat de mens verbruikte in datzelfde jaar. Sindsdien valt de dag elk jaar vroeger.
Crisis Earth Overshoot Day 1996 was zo bijvoorbeeld nog in november, in 2006 was het op 9 oktober, 2007 was het 28 september, en in 2008 was het op 23 september. Dit jaar 'winnen' we twee dagen door de wereldwijde economische recessie.
Vraag en aanbod "Al jaren overstijgt onze vraag het aanbod van de natuur, en steeds meer. De gevolgen daarvan, met name de klimaatverandering, het verlies aan biodiversiteit, het verdwijnen van bossen, het leegvissen van de oceanen, zijn duidelijk", legt Mathis Wackernagel, de voorzitter van GFN, de organisatie die Overshoot Day berekent.
Opwarming klimaat We stoten nu veel meer broeikasgassen uit dan de natuur kan verwerken. Daardoor blijven deze gassen in de atmosfeer, wat op zijn beurt het klimaat op aarde verandert. (mvl)
De deelname van de jumpende Leon Dumon bleek een reclamestunt voor melk. gia
Een 64-jarige opticien uit Sint-Amandsberg heeft de jury van So you think you can dance op VTM mooi beetgenomen: de man was ingehuurd om reclame te maken voor melk.
De jury van het dansprogramma verbaasde zich gisteravond over de 64-jarige Leon Dumon, de oudste deelnemer van de talentenjacht. De opticien op rust waagde zich aan een rondje jumpen, sloot af met een grand écart en gaf als toemaatje nog een imitatie van Michael Jackson weg. Niet goed genoeg om de volgende ronde te halen, maar de jury was wel onder de indruk.
Nu bleek dat Leon Dumon niet zomaar van de partij was: zijn deelname is een reclamestunt voor melk. Leon is ingehuurd door het Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing (Vlam).
Leon danst al sinds zijn vier jaar. 'Ik wou me als kind inschrijven in de balletschool maar durfde niet toen ik iedereen in tutu zag zitten.' Leon werd opticien en leerde zowat alle dansen. 'Ook jumpen had ik snel beet. De jury van So you think you can dance had niks door. Ik wist dat het een stunt was, maar ik ging toch om te winnen. Al begrijp ik wel dat ze vooral jong talent zoeken.' (standaard)
Spotnamen, spotverhalen, domme gezegden en geestigheden hebben altijd bij de mensen in een hoge gunst gestaan.
De mens heeft steeds heel graag met zijn nabuur gespot! Dit kwam reeds voor in de oudheid.
Tijdens de middeleeuwen en later ging het er al even erg aan toe. De naijver en afgunst die onze gemeenten bezielden was misschien wel de hoofdoorzaak van de gegeven spotnamen. Een tweede reden waaraan het ontstaan van spotnamen te wijten is, was de afzondering van de verschillende plattelandsdorpen. Er was gebrek aan gemeenschapswegen en er waren ook geen verkeersmiddelen.
Onze voorouders bleven steeds binnen de perken van hun eigen gemeente en ze kwamen zelden of nooit in contact met de bewoners van andere dorpen, zodat ze mekaar voor vreemdelingen aanzagen. Dit alles gaf aanleiding tot wederzijds wantrouwen en onderlinge vijandschap.
Om met de bewoners van de nabij gelegen dorpen te schimpen, nam men alles te baat. De kleinste gebeurtenis, het minste feit, werd verdraaid, vergroot en rondgebazuind. Deze feiten lagen dan meestal aan de basis van de spotnaam. Onze voorouders waren beslist niet kieskeurig met het kiezen van hun namen. Sommige schimpnamen waren wel wat plat en realistisch. Eens de spotnaam in voege, werd deze dan overgeleverd van geslacht tot geslacht.
De bijnaam van de Bruggelingen is Brugse zotten. Deze bijnaam danken ze aan volgende legende: nadat ze Maximiliaan I van Oostenrijk voor een tijd gevangen hadden genomen, verbood deze het houden van een jaarmarkt en andere festiviteiten. In een poging om hem te sussen, hield Brugge voor hem een groot feest en vroeg daarna voor de toelating opnieuw een jaarmarkt te houden, belastingen te mogen innen én ... het bouwen van een nieuw zothuis. Hij antwoordde: Sluit alle poorten van Brugge en je hebt een zothuis!.
Marco Borsato heeft op een persconferentie tekst en uitleg gegeven bij het faillissement van The Entertainment Group, waarvan hij aandeelhouder was.
"Ik ben nog nooit weggelopen van mijn verantwoordelijkheid, hoewel ik niet vind dat ik moreel verantwoordelijk ben voor de situatie die is ontstaan", steekt een zichtbaar emotionele Borsato van wal.
"Er is de jongste dagen ten onrechte een beeld ontstaan dat ik uit de vuilnisbak zou moeten eten en dat er geen brood op de plank zou zijn. Dat is niet zo. Hoe ik er financieel precies voor sta, weet ik nog niet, maar ik kan wel zeggen dat wat ik de laatste twintig jaar heb verdiend, op z'n minst verdwenen is."
"Ik voel me niet verslagen. Ik voel me juist gesterkt. Ik ben een behoorlijk stuk wijzer geworden." (Gva)
Een hele generatie dertigers van nu is opgegroeid met een radio waaruit schijnbaar alleen maar de zoetgevooisde stem van Leen Demaré kwam. Ze begon haar carrière in 1985 op Radio 1. Daar presenteerde ze de Voor de dag en Van kattekwaad tot erger. Vervolgens belandde ze bij Radio Donna waar ze zo'n acht jaar lang Vrouwentongen in vuur en vlam zette. Geheel op haar eentje werd zij het boegbeeld van de zender. Dat aan alle mooie liedjes een einde kwam, is gebleken toen ze in 2006 Donna ruilde voor 4FM. Ondertussen kreeg de stem van Leen ook een gezicht op televisie. Zij was vaste gast in Het Swingpaleis (VRT) en in 2007 nam zij deel aan Sterren op het ijs (VTM). Sinds 1 april 2009 presenteert Leen het programma Lilaleen op JOE fm, de opvolger van 4FM.
Toen Leen nog Leentje was, wilde ze toen ook al radio maken? Nee, ik was helemaal geen radiobeest. Als technische man bij de VRT stond mijn vader in voor het goede verloop van de radio-uitzendingen. Maar zelf was ik er niet mee bezig. Ik heb bijvoorbeeld ook nooit vrije radio gemaakt.
Wat wilde je dan wel worden? Juffrouw? Stewardess? Ik wilde altijd privédetective worden. De detectiveverhalen van De Vijf hebben daar zeker iets mee te maken gehad (lacht).
Zat je heel je jeugd met je neus in de boeken? Ik las enorm veel, maar gelukkig deed ik ook nog wel wat anders. Van mijn zes tot mijn acht heb ik pianoles gekregen. Daarna volgden nog eens vijf jaar notenleer. Ik ben ook heel jong met balletles begonnen, eerst klassiek ballet tot mijn vijftien en daarna hedendaagse dans. Mijn ouders namen mij regelmatig mee naar Flagey voor de klassieke concerten van de VRT. Naar de opera was ook zo'n vaste uitstap en jaarlijks gingen wij met de hele familie naar het Festival van Vlaanderen.
Doe je dat nu nog? Ja, ik ga nog steeds naar behoorlijk wat concerten, ook naar klassieke. Onlangs zag ik in de Munt nog Le Nozze di Figaro. Regelmatig vind je mij ook op pop- en rockconcerten, want mijn man zit in de muziekbusiness. En ik ben een fan van Jef Neve, zowel van zijn symfonisch werk als van zijn jazzrepertoire.
Naar welke muziek kan je echt niet luisteren? Experimentele jazz doet mij echt niets. Hetzelfde geldt trouwens ook voor experimenteel theater. Je vindt mij ook niet op voorstellingen waarvan ik weet dat de acteurs het publiek betrekken. In mijn studententijd deed ik dat nog wel. Ik had toen een abonnement op de Beursschouwburg en ging vaak naar het STUK in Leuven. Als ik nu terugdenk aan wat ik daar allemaal gezien heb, en waar nog voor ben blijven zitten ook, vraag ik me af wat mij in hemelsnaam bezielde.
Deed je dat als student niet vooral om na de voorstelling pinten te gaan pakken? Dat is inderdaad de enige reden die ik me kan bedenken (lacht). Och ja, ik deed dat gewoon. Als student heb je meer geduld. Vroeger las ik elk boek van de eerste tot de laatste letter uit, zelfs als dat boek mij niet aanstond. Ik dacht daar niet bij na. Als ik nu niet geboeid raak in de eerste dertig pagina's, dan leg ik het boek onverbiddelijk weg. Het is een kwestie van tijd. Nu kan ik soms denken: "Verdorie, wat zit ik hier mijn tijd te verdoen, ik ben gewoon weg." En dan ben ik ook weg! Vreemd, maar bij films ligt mijn tolerantiegrens hoger. Ik kijk heel graag naar kleine films. Vroeger zond Canvas vrijdagavond laat altijd een kleine film uit, iets uit Bhutan of Irak of zo (lacht), en daar nestelde ik mij dan echt voor in mijn bed of mijn zetel.
In welke periode van de kunstgeschiedenis vind je jezelf terug? Ik hou van de tijdsgeest van het begin van de twintigste eeuw, in New York. Of Oostenrijk tijdens de opkomst van het dadaïsme. Ik zou graag eens een dag rondhangen in de buurt van de kunstenaar Egon Schiele. Het nihilisme uit die periode ik zeg niet dat ik zelf zo ben, maar het intrigeert mij wel. Ik heb ook De stad der wonderen van Mendoza heel graag gelezen. Dat boek gaat over Barcelona in de periode tussen de twee wereldtentoonstellingen. Als ik daar een vlieg kon zijn...
Wat neem je mee naar de eeuwigheid? Mijn lievelingsfilm is Le Big Lebowski. En de beste CD ooit is Harvest van Neil Young. Een boek uitkiezen, vind ik moeilijk Van elk boek dat ik graag gelezen heb, denk ik immers dat het het meest fantastische boek ooit geschreven is. Wat ik eigenaardig vind, is dat ik een grote fan ben van Zuid-Amerikaanse auteurs, terwijl Zuid-Amerika an-sich mij absoluut niet aanspreekt. Noch qua cultuur, noch qua eten of stijl van mensen. Langs de andere kant ga ik heel graag naar het Oosten, maar boeken van ginder trekken dan weer op niets. Als ik één roman mag kiezen, dan ga ik toch maar voor Liefde in tijden van cholera van Gabriel García Márquez.
Welke kunstenaar verdient een standbeeld? Ik doe niet aan idolatrie. Ik kan dingen mooi vinden, maar echt mensen verafgoden doe ik niet. Als het echt moet, geef dan Toots Thielemans maar eentje. Die mens is fantastisch. Tegelijkertijd zou hij dat ongelooflijk relativeren: "Allez, ikke een standbeeld? Maar enfin?!" Dus ja, doe maar Toots! (Uit in Vlaanderen)
Zandfeesten Brugge op 27 september Wellicht de grootste rommelmarkt van Vlaanderen vind je op 't Zand in Brugge. In een lange slinger vanaf het treinstation leiden de kraampjes je al vanaf 's morgens tot op het grote plein aan de nieuwe schouwburg.
Het is niet alleen de grootste maar ook de populairste rommel- en brocantemarkt van Vlaanderen.
Bij mooi weer komen ze met tienduizenden afgezakt naar Brugge op zoek naar iets moois, unieks ... Parkeren kan het best in het parkeergebouw naast het station of in de ondergrondse parking van 't Zand.
Verpleger chanteerde Travolta omdat die niet wilde dat zoon medische hulp kreeg.
John Travolta wilde niet dat zijn zoon Jett medische hulp kreeg toen die een beroerte kreeg in het vakantiehuis van de Travolta's op de Bahama's, zo werd gisteren voor de rechtbank gesteld. Jett Travolta overleed in januari, hij was zestien. Naar luchthaven in plaats van kliniek Travolta, een aanhanger van de Chruch of Scientology die haar volgelingen verbiedt bepaalde medische ingrepen te ondergaan, zou de ambulanciers gevraagd hebben Jett naar de luchthaven te brengen in plaats van het ziekenhuis. Hoewel nog onduidelijk is waarom, werd Jett toch naar het ziekenhuis gebracht, waar hij na aankomst overleed. 'Weigering van medische assistentie' De agent die getuige was van Travolta's verzoek, inspecteur Andrew Wells, getuigde dat hij in 27 jaar dienst nooit eerder een 'weigering van medische assistentie' had moeten opstellen. Dat document staat nu centraal in de chantagezaak van 20 miljoen euro.
Verpleger Tarino Lightbourne wordt ervan beschuldigd dat hij bij Travolta dreigde dat document openbaar te maken indien de ster hem niet betaalde. Lightbourne en zijn advocaat, Pleasant Bridgewater, ontkennen de aanklacht. Het is onduidelijk waarom ze dachten dat Travolta het document geheim wilde houden. Voormalig senator Travolta staat op de lijst van 14 personen die tegen Lightbourne moeten getuigen. Lightbourne is ziekenwagenbestuurder en probeerde Jett te reanimeren. Bridgewater, een voormalig senator van de Bahama's, wordt ervan beschuldigd van medeplichtigheid. Afpersing op tape De twee staan op een tape waarop ze de miljoenen dollars van de acteur eisen in ruil voor het document. Volgens de openbare aanklager dreigden ze ermee het document te verkopen aan de media.
"Er werden contacten gelegd met personen die de tape moesten overmaken aan John Travolta", zo stelde aanklager Bernard Turner gisteren tijdens de openingszitting voor de rechtbank van Nassau.
Autisme? Boze tongen beweren dat Jett Travolta aan autisme leed en door het Scientology-geloof van zijn ouders niet de medicatie heeft gekregen die hem had kunnen redden. John Travolta ontkent dat formeel en zegt dat de behandeling was stopgezet omdat de medicatie niet hielp. Dood voorspeld Tegenstanders van Scientology hadden in november 2007 al de dood van zijn zieke zoon voorspeld en Johns broer Joey - een regisseur die een film gemaakt heeft over autisme - zou vaak ruzie gemaakt hebben met John over de ziekte van Jett. Afwijkend wezen Scientology-aanhangers geloven dat elke mentale ziekte psychosomatisch is en dat mensen die eraan lijden, afwijkende menselijke wezens zijn. Ze pleiten ervoor dat een mentale ziekte behandeld moet worden met spirituele genezing en ze wijzen het gebruik van elke medicatie of traditionele therapie af. (lb)
Aan de Berendrechtsluis in de haven van Antwerpen heeft de scheepvaartpolitie de handen vol met het takelen van een dode walvis. Het dier is een vinvis en hij is maar liefst 15m lang en 40 ton zwaar en is op zee in aanvaring gekomen met een schip. bekijk video
Twintig meter lang en zo'n veertig ton zwaar. De Antwerpse haven kreeg gisteren een onverwachte gast. Het fruitschip Summer Flower bracht maandagnacht rond 2 uur het karkas van een walvis mee de haven in.
De dode vinvis bezorgde de sleepdiensten en de Antwerpse brandweer een hele dag werk. Het vrouwtjesdier moest immers weggesleept worden uit de Berendrechtsluis, waar het de scheepvaart zou hinderen, en het moest ergens aan land gebracht worden.
Dat gebeurde pas rond negen uur gisteravond toen het hoogtij was op de Schelde en de brandweer het gigantische dier hoog genoeg op het strand van Sint-Anneke op de Antwerpse linkeroever kon trekken. Het eerste plan was om de walvis al rond 14 uur op het droge te trekken.
Maar het dier bleek daar veel te zwaar voor. Bovendien was het gevaar groot dat het karkas in stukken zou breken. De resten van de walvis blijven vandaag nog de hele dag op het Antwerpse strand liggen om onderzocht te worden.
Specialisten van de Beheerseenheid van het Mathematisch Model van de Noordzee en het Schelde-estuarium (BMM) komen ook stalen nemen. Vanavond wordt het karkas dan in stukken gesneden en opgeruimd. (nieuwsblad)
'Jan Eelen heeft geen greintje verstand in zijn kop'
Vandaag stelt Paul Jambers zijn memoires voor die hij zelf heeft geschreven. Een boek van maar liefst 718 bladzijden waarin hij terugblikt op zijn lange tv-carrière. Vanmorgen gaf Jambers een behoorlijke scheldtirade op Studio Brussel toen Tomas De Soete hem confronteerde met een uitspraak van Jan Eelen, de regisseur van onder andere In de Gloria.
Jan Eelen zegt letterlijk: ik zou niet goed kunnen slapen op die boot van hem die verdiend is met de miserie van andere mensen. Hoe ga je daarmee om?, vroeg Tomas De Soete in zijn ochtendprogramma 'Tomas staat op'. Hij kreeg een gepeperd antwoord van de tv-maker.
'Ik vind dat de meest verwerpelijke en irrelevante uitspraak die ik ooit gehoord heb', begon Jambers. 'Een journalist die een reportage maakt over illegalen: leeft die op de kap van de illegalen? Ik vind dit de grootste onzin die ik ooit gehoord heb. Dit is verwerpelijk, dit is dom, dit haalt deze meneer naar beneden, dit maakt dat dit een waardeloze figuur is, dat hij eigenlijk niet aan bod zou mogen komen in de pers. Ik vind dit zó laag bij de grond. Ik word er woest van. Vooral omdat deze man toch geen greintje verstand in zijn kop heeft.'
Tomas De Soete en Linde Merckpoel waren duidelijk onder de indruk van het antwoord van Jambers. Zelfs Kristof Lambrechts wist bij de aanvang van zijn programma nog niet goed wat zeggen. 'Jawadde dat is straf, ik ben nog altijd van mijn melk en honing', verklaarde hij, 'Jij ook hè Linde, ik zie het'. Zij antwoordde met een korte maar krachtige 'Ja'. (nieuwsblad)
Het is van 2005 geleden dat Kim Clijsters nog eens won van Henin. Maar wat wordt het straks?
In de ultieme jaren van hun eerste carrière was Henin duidelijk superieur. Na Toronto 2005 kon Clijsters niet meer winnen van Justine Henin. Henin was - ze zal het altijd ontkennen - haar zwarte beest. Maar het was ooit anders. In de beginjaren waren de rollen zelfs omgekeerd. Henin stapte met knikkende knieën het veld op als Clijsters aan de overkant van het net stond. De Diamond Games 2003 waren het kantelmoment. Henin leed er een smadelijke nederlaag tegen Kim Clijsters en had een goed gesprek met zichzelf en Carlos Rodriguez.
De teneur was duidelijk: zo'n vernedering wou ze nooit nog ondergaan. En daartoe was er maar één manier: het totaalprogramma. Trainen als de beesten, uitgekiende voeding, bewegingstherapie, niets werd onverlet gelaten om Henin uit te bouwen tot de beste tennisster ter wereld. Drie maanden later won ze voor de eerste keer Roland Garros. De beste tennisster ter wereld was geboren. Ze speelde nog twee Grand Slam-finales en twee halve finales tegen Clijsters en won ze alle vier.
Als die Justine Henin straks tegen Kim Clijsters speelt, is de winnaar op voorhand gekend. Alleen is de vraag of het die Justine Henin is die terugkeert? Gaat ze nog even intensief trainen als toen? Kan ze nog zo diep gaan, want ondertussen werd ze ook aan de knie geopereerd?
En er is nog een andere factor, die in een mentale sport als tennis van doorslaggevend belang kan blijken. Kim Clijsters torste geen enkele verwachting voor haar comeback. Elke gewonnen match was een onverwachte bonus. Quasi als underdog kon ze doorstromen naar de finale van de US Open. De eerste match waar ze als favoriete aan begon. Misschien niet geheel toevallig, een zeer moeilijke match. Henin zal dat comfort niet genieten. Nu Kim Clijsters in haar derde tornooi de US Open heeft gewonnen, wordt van Henin minstens hetzelfde verwacht. Henin staat al onder druk nog voor ze één balletje heeft geslagen. En, anders dan Clijsters, beschikt ze niet over een meereizende dochter en echtgenoot om haar het tennis en de verstikkende verwachtingen te doen vergeten. Benieuwd wie straks wiens zwarte beest wordt. En wie de zwarte piet krijgt toegespeeld. (standaard)
Specerijen voeren ons met hun bedwelmende aroma's mee op reis.
Dankzij hun rijkdom aan antioxidanten kunnen ze ons bovendien behoeden voor bepaalde ziekten. Een uitstekende reden om ze gul te gebruiken.
Dat hun namen ons aan exotische streken doen denken, is geen wonder. Veel specerijen komen er gewoon vandaan. Meestal bereiken ze ons dan ook gedroogd of in poedervorm, terwijl kruiden (blaadjes van planten) makkelijk vers te vinden zijn. Om het helemaal boeiend te maken, zijn sommige planten (zoals koriander) kruid en specerij tegelijk, omdat we zowel hun blaadjes als hun geurige zaden gebruiken.
Aromaten zijn vanouds erg in trek om hun geneeskrachtige werking. Ze verbeteren de spijsvertering, helpen angsten verminderen of verdwijnen, zorgen voor extra energie, prikkelen de appetijt en zelfs de libido...
Valt u liever terug op de vertrouwde huismiddeltjes en bent u dus niet geneigd om snel kerrie over uw kip te strooien? Fout! Want sinds de medische wereld zich voor de specerijen is gaan interesseren, heeft ze niet alleen een heleboel interessante eigenschappen ontdekt maar ze ook wetenschappelijk bewezen. Het aller-eerste antioxidante enzym (SOD, voluit superoxydedismutase) werd in specerijen ontdekt.
Dat belet uiteraard niet dat ze eerst en vooral in onze keuken welkom zijn voor hun smaken, die helpen om een saai dieet vol te houden of flauwe groenten op te peppen. Want laten we eerlijk zijn, we gebruiken de meeste specerijen zo zelden dat ze de kans niet krijgen om te tonen wat ze waard zijn. En als we onze eetgewoonten nu eens zouden veranderen...?
Antikankerwerking? In 2006 heeft het Texaans kankeronderzoekscentrum in Houston een lijst opgesteld met voedingsstoffen die preventief tumoren zouden tegenwerken, hetzij door gezonde cellen te beletten om te ontaarden en uit te groeien tot kankercellen, hetzij door de vorming van uitzaaiingen tegen te gaan. Specerijen met antikankerwerking doen het bijzonder goed op de lijst. Onder hen kardemom, gember, kurkuma en een aantal typische smaakmakers van de mediterrane keuken... (plusmagazine)
Nostalgische TV-kijkers herkennen in hem Marcel De Neudt, de uiterst irritante buurman van de Familie Backeljau. De huidige generatie ziet hem als Prins Filip aan de zijde van Nathalie Meskens als de immer bescheiden Prinses Mathilde in de VTM-miniserie Wij van België. In niets lijkt Walter Baele nog op de atleet die hij in zijn jeugdjaren was -hij haalde prachtige resultaten op de 400 en 800 meter- en ook niemand zal in de man van de vele typetjes spontaan een kunstliefhebber van het betere genre herkennen. En toch... ook niet zo'n stille waters hebben diepe gronden.
We kennen jou als de man van de vele typetjes. Zat het acteren je altijd al in het bloed? Wellicht wel, want het leukste moment van de lagere school was dat ik tijdens een soort improvisatietoneeltje een fotograaf speelde waarbij ik twee bordvegers als fototoestel gebruikte. Als ik dan een foto maakte, klopte ik de bordvegers hard tegen mekaar aan, wat een enorme krijtwolk veroorzaakte. Mijn leeftijdsgenootjes moesten daar verschrikkelijk hard om lachen. Een geweldig gevoel, maar uiteindelijk heeft het tot in de Normaalschool geduurd, waar we een tijdje les kregen van een professionele acteur, dat de toneelmicrobe terug begon te kriebelen. Die docent heeft mij toen weliswaar alle zin in theater ontnomen. Ik kwam toen al af met verschillende stemmetjes en dialecten en dat vond die man natuurlijk dikke flauwekul. Zijn pedagogisch einddoel bestond erin om ons allemaal te laten praten zoals Frank Aendenboom (lacht). Ik heb toen meteen de conclusie getrokken dat toneelschool niets voor mij was. Gelukkig misschien, want zo heb ik mijn eigen weg kunnen zoeken en iets kunnen maken dat echt van mij is. Acteren was dus niet meteen een van mijn favoriete bezigheden, maar ergens moet het wel in de familie hebben gezeten want mijn grootvader zou -zo hoorde ik lang nadien- een sketchen- en liedjesshow gehad hebben. Hij trok met zijn accordeon en mondharmonica van het ene naar het andere café. Ik stel mij daar zoiets bij voor als De Paradijsvogels (lacht).
Werd je op andere vlakken cultureel gestimuleerd? Mijn vader nam ons als kind vaak mee naar tentoonstellingen van schilder- en beeldhouwwerken. Op dat moment stak ons dat geweldig tegen. Maar achteraf heb ik er wel een hele grote interesse aan schilderkunst aan overgehouden. Het zat ook wel in de familie. Mijn grootouders aan beide kanten waren schilders en ook de broers van mijn vader schilderden. Ook gingen wij als kind naar de Jefi-filmclub waar we op zaterdagnamiddag naar de betere jeugdfilm gingen kijken. Dat waren meestal Scandinavische producten. Mijn vader heeft ook een aantal keren de muziekschool laten vallen, maar ik sportte veel liever dan dat ik stil op een bankje notenleer volgde. Oorspronkelijk wilde ik trouwens sportleraar worden, maar kwetsuren en operaties hebben daar anders over beslist.
Zou je het acteren met het schilderen kunnen ruilen? Ik kan echt stikjaloers worden van het talent van sommige schilders. De schilderkunst is de enige kunst waar ik met open mond naar sta te kijken. Hoe een mens vanuit het totale niets, een blank canvas, een hele wereld kan creëeren ... dat vind ik telkens weer onvoorstelbaar.
Welke kunstdiscipline zegt jou totaal niets? Heel veel conceptuele kunst is totaal overroepen. Ik kan echt geen begrip opbrengen voor de Jan de Cocks van deze wereld die hun conceptuele rotzooi proberen te verslijten als kunst. Voor mij moet kunst in de eerste plaats een directe esthetische ervaring zijn en bij zogezegd conceptuele kunst heb ik altijd een bijluiter nodig. Een urionoir of een mosselpot van Broodthaers... dat is geen kunst, dat zijn denkoefeningen. Of in 't slechtste geval een soort straatanimatie. In Beaufort aan de Kust heeft iemand een krotwoning neergezet. Dat is toch gewoon een straatact?
Met welke drie kunstenaars kruip je een avond op restaurant? David Bowie is zonder twijfel de allergrootste man in de popgeschiedenis, zowel qua uitstraling en presence, als zijn onnavolgbare stem. Vooral zijn nummers van begin jaren 80 zijn fenomenaal. Naast hem zet ik Frances Bacon. Ik ben elke keer van mijn melk als ik schilderwerken van hem zie. De getormenteerdheid spat van het doek. Wat kolkt en leeft in zo'n man? Dat zou ik wel eens willen weten. Dichter bij huis zoek ik ht dan bij Michaël Borremans. Een aantal jaar geleden zag ik van hem een tentoonstelling in het S.M.A.K. Schitterend, intrigerend en meesterlijk, net zoals Luc Tuymans overigens.
Benieuwd naar wat voor interactie dat zou opleveren? Niet echt, maar als acteur zou ik hen natuurlijk wel goed observeren en zoals eens spons hun hele doen en laten in mij opnemen. Ik zou mij laven aan die drie bronnen. Trouwens, ik ben sowieso al vaak de lijdzame toeschouwer in gezelschappen.
Welk moment had je live willen meemaken? Ik ben onlangs naar een tentoonstelling geweest van Alfred Stevens in het Museum voor Schone Kunsten in Brussel. Ik vond zijn werken heel erg onderschat. Er werd altijd nogal schamper over gedaan: "Hij schildert maar wat rijke madammen in hun rijke salons", maar je moet verder kijken naar wat het prentje op het eerste zicht biedt. Ik zie in hem een zeer virtuoos, heel sterk onderschat Belgisch schilder die op het tweede gezicht helemaal andere dingen schilderde dan een eerste aanblik doet vermoeden. Veel critici hadden blijkbaar die tweede laag gemist. Nu, Stevens had in een immens grote cirkel een soort panoramisch zicht van Parijs gemaakt waarin hij alle grote figuren had geplaatst die leefden in de tijd van de Wereldtentoonstelling in Parijs. Henri de Toulouse-Lautrec, maar ook bepaalde baronnen, de burgemeester van Parijs, Victor Hugo, enz. Toen bekroop mij wel een bepaald sentiment. Graag had ik het impressionisme als levende toeschouwer meegemaakt. De mooiste schilderijen ooit gemaakt stammen uit die periode. Mijn favoriete museum is bovendien het Musée d'Orsay in Parijs.
Wat hoop je aan te treffen in de hemel? Ik zou de hemel volhangen met al mijn favoriete schilderijen die nu nog in Musée d'Orsay hangen... Monet, Manet, Degas en zeker iets van de Toulouse-Lautrec. Ik neem ook een paar werken uit het Museum voor Schone Kunsten in Gent mee, ook een van mijn favoriete musea. Vandaar neem ik zeker het Portret van Marguerite van Mons van Theo van Rysselberghe mee. Op dat werk staat een meisje voor een deur met een soort blauw behan. Enorm intrigerend! Ten slotte miogen ook Rik Wouters en Spilliaert mij tot in de eeuwigheid vergezellen.
Wie verdient een standbeeld? Alle schilders die ik hiervoor al opgesomd heb.Spiliaert, Borremans, Tuymans... het is echt een passie, veel meer nog dan de fotografie, waarin ik ook mensen bewonder. Denk maar aan Henri Cartier-Bresson of Raoul De Keyser. Maar waar het bij de fotografie neerkomt om op de juiste plaats op het juiste moment te zijn, blijft de schilderkunst toch altijd een overtreffende trap. (uit in Vlaanderen)
Vandaag zaterdag première in NTGent 
Was je een cultureel kind? Kreeg je cultuur met de paplepel mee of heb je gaandeweg zelf die interesse ontwikkeld?
Vandaag is het Earth Overshoot Day. 
De mens heeft steeds heel graag met zijn nabuur gespot! Dit kwam reeds voor in de oudheid.
"Wat ik laatste 20 jaar verdiend heb, is weg"
Toen Leen nog Leentje was, wilde ze toen ook al radio maken?
In welke periode van de kunstgeschiedenis vind je jezelf terug?
Zandfeesten Brugge op 27 september
John Travolta wilde niet dat zijn zoon Jett medische hulp kreeg toen die een beroerte kreeg in het vakantiehuis van de Travolta's op de Bahama's, zo werd gisteren voor de rechtbank gesteld. Jett Travolta overleed in januari, hij was zestien. 
Het is van 2005 geleden dat Kim Clijsters nog eens won van Henin. Maar wat wordt het straks? 
Gerechtje uit de week van de Alpro- Soja voor 4 personen.
Wellicht wel, want het leukste moment van de lagere school was dat ik tijdens een soort improvisatietoneeltje een fotograaf speelde waarbij ik twee bordvegers als fototoestel gebruikte. Als ik dan een foto maakte, klopte ik de bordvegers hard tegen mekaar aan, wat een enorme krijtwolk veroorzaakte. Mijn leeftijdsgenootjes moesten daar verschrikkelijk hard om lachen. Een geweldig gevoel, maar uiteindelijk heeft het tot in de Normaalschool geduurd, waar we een tijdje les kregen van een professionele acteur, dat de toneelmicrobe terug begon te kriebelen. Die docent heeft mij toen weliswaar alle zin in theater ontnomen. Ik kwam toen al af met verschillende stemmetjes en dialecten en dat vond die man natuurlijk dikke flauwekul. Zijn pedagogisch einddoel bestond erin om ons allemaal te laten praten zoals Frank Aendenboom (lacht). Ik heb toen meteen de conclusie getrokken dat toneelschool niets voor mij was. Gelukkig misschien, want zo heb ik mijn eigen weg kunnen zoeken en iets kunnen maken dat echt van mij is. 
