De gapers
Het verhaal rond de spotnaam begint bij Johannes de Doper, de patroonheilige van de gemeente. De bevolking aanbad hem, en doet dat misschien nog steeds, tegen de vallende ziekte en tegen de stuipen. De legende vertelt dat Sint-Jan het geheim van de bliksem wilde leren kennen. Toen hij erdoor werd getroffen, viel hij al stuiptrekkend neer. Later kwamen pelgrims van heinde en verre naar het dorp om er op 24 juni de feestdag van Sint-Jan te vieren.

De Anzegemnaars zagen wel iets in die zonderlingen en probeerden er munt uit te slaan. Veel inwoners verkochten aan de nietsvermoedende voorbijgangers allerhande kruidenaftreksels tegen de vallende ziekte. Anderen specialiseerden zich in middeltjes die zwerende wonden en etterde ogen genazen. Om duidelijk te maken tegen welk ongemak de bedevaarder iets kon kopen, bevestigde de uitbater een bord boven zijn deur. Daarop stond een tekening van de kwaal en de naam van het middel.

De uitgangsborden kregen de naam gapers omdat ze door iedereen werden aangestaard om de betekenis van de afbeelding te achterhalen. Het duurde niet lang of de mensen die het opschrift al dan niet met open mond stonden te bekijken, werden de gapers genoemd. ,,Het woord had natuurlijk een wat negatieve bijklank'', zegt Milko Pannecoucke. ,,Het is net hetzelfde als naar een inwoner van Kuurne roepen dat hij een ezel is, die is daar ook niet altijd gelukkig mee.''