Droog is hij wel, die Philippe Geubels. Zo droog dat wij bijna verzanden aan de andere kant van de telefoonlijn. Zijn lijzige stem, zijn kurkdroge grappen en zijn vele televisie-optredens (De Slimste Mens, De Laatste Show, De Pappenheimers…) hebben hem tot een van Vlaanderens populairste komieken gemaakt. Tegenwoordig bestormt hij de Vlaamse podia met de avondvullende show Droog. Maar heeft Philippe naast komische ook culturele roots?

Was je een cultureel kind? Kreeg je cultuur met de paplepel mee of heb je gaandeweg zelf die interesse ontwikkeld?

Philippe Geubels: ‘Euh, een ‘cultureel mens’ ben ik volgens mij nog steeds niet. Wat is dat trouwens, ‘cultureel zijn’? Mijn vrouw danst, en soms ga ik kijken naar haar optredens. Theater kan me ook wel boeien: van het Antwerpse gezelschap Bad van Marie heb ik al een paar mooie voorstellingen gezien. Die voorstelling in de showroom van een garage (win-een-auto.com, red.) en die in een rusthuis (AC Ransart, red.) bijvoorbeeld. Maar als ik heel eerlijk ben zijn dat de enige twee voorstellingen die ik de laatste tijd gezien heb. Niet dat ik genoeg heb van theater, maar het komt er gewoon niet zo vaak van, aangezien ik ’s avonds zelf veel weg ben.’

Wat is je vroegste culturele herinnering?
‘Met mijn ouders ging ik vroeger wel eens naar het Echt Antwaarps Theater, dat vond ik fantastisch. Een concrete voorstelling of grap herinner ik me niet meer echt. Ik was pas negen of tien jaar, dat is lang geleden.’

Als je je gave zou mogen ruilen met een (ander) artistiek talent, welk talent zou je dan verkiezen? Waarin zou je heel goed willen zijn?‘Ik zou willen rockgitarist zijn, ik kijk nogal op naar rockgitaristen. Zo’n Jim Morrisson-figuur, dat trekt me wel aan. Rock-’n-roll! Helaas speel ik geen instrument, ik heb zelfs als vijftienjarige nooit in een bandje gezeten.’

Welke kunstdiscipline kan jou het minst bekoren?
‘Een avondje musical zie ik eerlijk gezegd echt niet zitten. Klassieke muziek is wellicht ook wat moeilijker, maar daarvan heb ik niet meteen een afkeer, ik wil dat wel eens proberen. Ook opera wil ik wel eens een kans geven. Conceptuele beeldende kunst? Ik begrijp niet eens wat dat is. Maar misschien moet ik er net daarom eens naartoe gaan.’

Stel: je mag een avond lang tafelen met drie kunstenaars. Wie zijn de uitverkorenen? En waarover zou je het met hen willen hebben?
‘Hitler, heeft die ook niet wat schilderijtjes gemaakt?  (lacht) Neen, ik weet het niet goed… kunstenaars, wat zijn dat dan? Zijn dat mensen die schilderen? Mmm, ik heb eigenlijk geen kunstidolen… Weet je wat: ik zou zeggen dat die kunstenaars niet moeten langskomen, ik zou liever met een paar goede vrienden een pintje drinken.’

Helaas, je vrienden vallen niet onder de noemer ‘kunstenaars’, Philippe. Tweede poging!
‘Vooruit dan maar. Wie heeft ook weer z’n oor afgesneden? Ah ja, Vincent van Gogh. Die zou ik wel eens willen vragen waarom hij dat in godsnaam gedaan heeft. En dan diegene die overal hesp tegenaan geplakt heeft, Jan Fabre. Misschien moet ik die mens eens vragen wat hij dan eigenlijk wél graag eet. En om te eindigen: die kerel die onlangs een hond heeft vastgebonden in een museum en dat beest heeft laten verhongeren tot het dood was (de Nicaraguaanse Guillermo 'Habacuc' Vargas, red.) Die kerel wil ik niets vragen, ik wil hem gewoon eens op zijn gezicht slaan.’

Welk cultureel-historisch moment had je live willen meemaken?
‘De Wereldtentoonstelling van 1958. Ik zou mij daar wel geamuseerd hebben. Ik weet totaal niet wat er te zien was, maar iedereen doet er zo enthousiast over dat het wel de moeite moet geweest zijn.’ 

Stel: in de hemel is er cultuur, die je tot in de eeuwigheid mag bezichtigen/beluisteren. Welke film, boek, muziek, artiest,… wil je daar aantreffen?
‘Quentin Tarantino en Jim Morrison in ieder geval, en misschien ook Irvin Welsh, zijn boeken vind ik heel goed. Moest ik in de hemel trouwens vrij mogen kiezen waarmee ik m’n dagen doorbreng, dan zou dat lezen zijn. Ik lees superveel. Wil je mij straffen, dan moet je mij verplichten tot het lezen van stationsromannetjes tot in der eeuwigheid. Als ik echt, echt niets anders vind neem ik er soms zo wel eentje vast, en dan lees ik het ook uit, maar uiteindelijk gaat het altijd om dezelfde verhaaltjes.’

Welke Vlaamse kunstenaar verdient volgens jou een standbeeld en waarom?
‘Philippe Geubels, natuurlijk. Of is dat niet origineel? Weet je wat, neem dan maar Kamagurka. Omdat die al zo lang bezig is, en het al zo lang uithoudt in het circuit. Hij mag van mij gerust een standbeeld krijgen. Ik bedoel daarmee niet dat hij er daarna maar mee moet ophouden, hoor. Ik vind hem echt goed, en hij mag er wat mij betreft gerust nog even zoveel jaar bijdoen.’ (uit in Vlaanderen)