Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
fotograffiti
de blog die in feite niet meer bestaat: fotofragmenten in tekstslierten
02-08-2006
Twijfelen
Aan de kant van het leven zal ik staan, toekijkend naar alle voorbijgangers en zuchten. Zou ik meegaan of toch maar niet en veilig blijven staan ?
Het blijven altijd zwartwit beelden voor mij. Een bepaalde periode in mijn leven blijft kleurloos. Enkel mijn hoofd was altijd rood. Zo verlegen was ik als er iemand naar me keek. Als ik naar iemand keek. Een zwartwit foto was dan beter.
De laatste tijd heb ik het weer. Die altijd terugkerende twijfel van mij. Nu heb ik het in mijn fotografie. Als ik al die mooie fotos zie van mensen die fotograferen. Als ik al die goede ideeën zie in de modelfotografie, dan begin ik weer te twijfelen. Over mijn fotografie. Mijn fotos zijn bijlange zo goed niet. Soms vraagt een model of ik haar niet wil fotograferen maar als ik dan haar portfolio bekijk dan zie ik het weer niet meer zitten. Want wat zou ik kunnen bijdragen aan de portfolio van dat model. Ze heeft al zoveel mooie fotos, de mijne doen er niet meer toe. Ik vind mijn fotos altijd zo gewoontjes. Misschien heeft dat te maken met het altijd streven naar de perfectie. Soms vind ik dat ik een prachtige, sublieme foto heb gemaakt en na een tijdje vind ik het weer maar niets meer. Het kan beter, het moet beter. Creativiteit moet spontaan zijn, als je er te lang over nadenkt is de spontaniteit verdwenen.
Misschien moet ik me daar maar bijleggen, relativeren, er zullen altijd betere fotografen zijn dan mij. En toch, als ik weer eens zo n krachtig beeld zie vloek ik weer eens waarom ik dat idee toch niet had.
Ik zit op mijn eentje aan tafel, een kopje koffie voor mij. De geur ervan prikkelt mijn zintuigen zoals verse koffie mij altijd prikkelt. De nieuwe krant ligt voor mij en ook die geur van verse drukinkt en papier baant zich een weg naar mijn hersenen. Ik sluit mijn ogen en hoor geroezemoes, Franse vrouwenstemmen, rinkelende kopjes, vrouwenhakjes die tikken op de straatstenen, voorbijrijdende autos in de verte, Paris !
Ik open terug mijn ogen, even waande ik me in Parijs. Maar ik heb gewoon geluisterd naar Paris Monteguiele. Achtergrondgeluiden, geluidsfragmenten die soms gewoon door toeristen op reis opgenomen werden van wandelende mensen, deuren die open en toe gaan, regendruppels die kletteren op de ruiten, achtergrond gesprekken, Op het internet vind je tientallen geluidsfragmenten opgenomen door geluidsjagers. Jammer genoeg zijn de meeste geluiden veel te kort, ze duren amper vijftien, dertig seconden.
Even ben ik in een kerk, mensen gaan naar buiten, voetstappen galmen doorheen de hoge ruimte, fluisterende stemmen doen mijn oren spitsen. Het concert in de kerk is gedaan.
Een fragment van Bavarian audience.
Paris Monteguiele, Bavarian audience, Berlin backyard, in een paar minuten zwerf je de wereld rond. Eventjes waan ik me elders, het doet zelfs de dagelijkse eentonigheid een beetje verminderen door mijn fantasie te prikkelen, het verlangen naar iets anders dan muffe saaiheid.
Af en toe zoek ik verder op het internet naar geluidsfragmenten die mijn hart beroeren omdat mijn werkelijkheid niet zo boeiend is.
Deze morgen liep in de carrefour. Een beetje ongewoon want dit is een winkel waar ik niet zo vaak in rondloop maar ze hebben rekken vol leesvoer, dus af en toe doorblader ik eens tijdschriften die ik niet ken. En een beetje verder in een bak vol koopjes lag hij. Een cd voor amper vier euro van Billy Paul. De man van Me and Mrs Jones. Een nummer waarvan de begintune me totaal relax maakt. Ah Mrs Jones. Ik heb het gekocht natuurlijk voor amper 4 euro kon ik dat daar niet laten liggen. En omdat het nog altijd warm is buiten en ze kouder weer voorspellen ben ik eens langs de diepvries afdeling gaan lopen kwestie van het weer gewoon te worden. Leuke zin: "het weer gewoon te worden" als je verlangt naar mindere temperaturen ! Dus ik liep daar rond en daar stond toch wel een heel ongewoon oud ventje. Hij had een soort blauwe muts op, een soort kabouter puntmuts en geloof het of niet een donker groene regenjas, zo eentje die vissers op zee ook dragen geloof ik. Laarzen had hij gelukig niet aan want anders zou ik zeker naar omhoog gekeken hebben waar de gutsende regen bleef en de bliksemschichten. Ik weet niet wat het ventje van plan was met die kledij maar 't was toch een raar gezicht. Misschien deed hij die kleren uit als hij terug naar buiten ging. Ik weet het niet want dat ventje bleef maar staan aan de diepvries en ik moest weg. Naar Mrs Jones (gaan luisteren).
Me and Mrs.Jones We got a thing goin'on We both know that it's wrong But it's much too strong To let it go now
We meet every day at the same cafe Six-thirty and no one knows she'll be there Holding hands, making all kinds of plans While the juke box plays our favorite songs
Me and Mrs.Jones We got a thing goin'on We both know that it's wrong But it's much too strong To let it go now
We gotta be extra careful That do we don't build our hopes up too high Because she's got her own obligations And so, and so, do I
Me and Mrs.Jones We got a thing goin'on We both know that it's wrong But it's much too strong To let it go now
Well, it's time for us to be leaving It hurts so much, it hurts so much inside Now she'll go her way snd I'll go mine Tomorrow we'll meet The same place, the same time
Me and Mrs.Jones We got a thing goin'on We both know that it's wrong But it's much too strong To let it go now
Ken je een flawijn ? Ik had er in ieder geval nog nooit van gehoord. In ieder geval de foto's zijn de moeite waard op zijn photoblog en misschien ontdek je wat een flawijn nu is !
Mijn denken, mijn gedachten, alles is niet meer zo helder de laatste dagen. De hitte doet mijn hersens smelten en mijn gedachten worden zwart verbrand. Mijn brein is als een verdord blad. Gisteren zat ik alleen in de tuin, het is al negen uur en de buiten thermometer staat nog steeds op 30°. Ik drink aan mijn wijntje en twijfel nog steeds aan vele dingen. Ik wil weg vluchten van de massa. Ik wil mijn geest opruimen, plaats maken voor nieuwe dingen omdat ik het gevoel heb dat de chaos te groot wordt. Misschien moet ik beginnen met de chaos in mijn huis. Ik ben namelijk een bewaarder. Ken je een bewaarder ? Die gooien niets weg, alles wordt bewaard. Mijn huis staat vol met nutteloze dingen die ik helemaal niet nutteloos vind. Ik heb tientallen boeken die ik nog moet lezen en koop er ondertussen nog bij. Ik heb tientallen cd's die ik maar eenmaal beluisterd heb en ik koop er nog bij. En alles stapelt zich op. Zo voelt het in mijn hoofd ook. Ik kan niets loslaten. Misschien moet ik wonen in een huis met bijna lege kamers, met slechts hier en daar een meubel. Hitte, verdorde gedachten en de durf die ontbreekt. Ik ben maar een twijfelaar.
Tijdens de vakantie en ook wegens de broeiende hitte die mijn hersens doet verbranden zodat ik weinig schrijfgenot heb een zomerfoto. In Frankrijk kwam ik een bootje tegen met hoe kan het anders, geschilderd in "Les trois couleurs: bleu, blanc, rouge"
Als kind liep ik graag en veel tussen de korenvelden, sluipend over de grond en in het midden van het koren maakte ik mijn kamp. En ik dacht dat niemand mij zag, dat dit mijn wereld was, mijn schuilplaats, en de leeuwerik bleef hoog in de lucht hangen juist boven mijn hoofd. Daarom deze zwartwit foto, uit nostalgie naar vervlogen tijden.
Het was voor iedereen veel te heet en dan krijg je heel veel dorst en dan krijg je slaap. Als je maar goed en rustig ligt moet hij gedacht hebben en een toevallige voorbijganger op dit vroege uur storen hem niet.
In deze uitzonderlijke hitte ben ik eens 's morgens naar de Gentse Feesten geweest. Om eens iets anders te doen dan anders. Om negen uur liep ik al rond in de feestzone en IVAGO, "de mannen van de vuilkar" waren volop bezig de straten te reinigen. Voor de rest was het heel rustig, buiten enkele toeristen die rond kuierden. En toch, ik hoorde muziek. Onder de schaduw van enkele bomen stonden een groep jongeren, Engelsen, te repeteren. Een moderne fanfare, of bestaat dat niet, en is het een fanfare die moderne muziek speelt, in ieder geval ze speelden Bohemian Rhapsody van Queen voor een handvol toeschouwers. Een privévertoning 's morgens vroeg door Engelse jongens en meisjes voor de jeugdherberg waar ze verbleven. Een sfeervolle spontane vertoning in de lommerd van de bomen. Dit zijn ook Gentse Feesten.
Vandaag was het mijn laatste werkdag. Ik neem twee weken vakantie en hoop er een leuke tijd van te maken. Ik ben namelijk een van die uitzonderingen waarschijnlijk die niet weg gaan in hun vakantietijd. Geen reisjes, geen buitenland dit jaar. Misschien eens een dagtrip, hoogstwaarschijnlijk loop ik op de Gentse Feesten, wat met veel fantasie eveneens als buitenland kan bestempeld worden. Er zullen daar zeker, in de vroege uurtjes, buitenaardse uitziende wezens te zien zijn.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik er tegenop zie om alleen op reis te gaan. Niet dat ik dat al veel gedaan heb. Ik hou van gezelschap als ik op vakantie ben. Maar, alstublieft laat me zeker niet meegaan met die georganiseerde reizen of nog erger met die singles trips die ze nu overal organiseren. Ik moet zelf de touwtjes in handen hebben op reis, zelf kunnen kiezen wat ik wil zien en niet. Mijn dagindeling zelf kunnen bepalen. En ik voel me niet op mijn gemak bij vreemde mensen.
Alleen reizen heeft toch zijn nadelen. Als je een beetje comfort wilt moet je als single direct meer betalen voor een kamer. Anders steken ze jou in een achterkamertje dat uitkijkt op een binnenkoertje waar de walm van de vuilniscontainer je tegemoet komt als je het venster opent. Aan het ontbijt zit je in een verloren hoekje, een tafeltje met twee stoelen. Gezellig is anders.
Het liefst ga ik op reis met vrienden die een beetje dezelfde smaak hebben. Uit ondervinding weet ik dat dit de minste problemen geeft. En hier zit dus het probleem de laatste jaren. De vriendenkring van mijn alleenstaande soortgenoten bestaat (bijna) niet meer. Ze zijn getrouwd, hebben kinderen. Het leven gaat verder.
Slechts twee weken vakantie achter elkaar dus. Ik zou toch maar verloren lopen in die massas vrije tijd. De rest van mijn vrije dagen verspreid ik over het resterend jaar.
fotograffiti
Zomerbeelden
