|
Vandaag was het mijn laatste werkdag. Ik neem twee weken vakantie en hoop er een leuke tijd van te maken. Ik ben namelijk een van die uitzonderingen waarschijnlijk die niet weg gaan in hun vakantietijd. Geen reisjes, geen buitenland dit jaar. Misschien eens een dagtrip, hoogstwaarschijnlijk loop ik op de Gentse Feesten, wat met veel fantasie eveneens als buitenland kan bestempeld worden. Er zullen daar zeker, in de vroege uurtjes, buitenaardse uitziende wezens te zien zijn.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik er tegenop zie om alleen op reis te gaan. Niet dat ik dat al veel gedaan heb. Ik hou van gezelschap als ik op vakantie ben. Maar, alstublieft laat me zeker niet meegaan met die georganiseerde reizen of nog erger met die singles trips die ze nu overal organiseren. Ik moet zelf de touwtjes in handen hebben op reis, zelf kunnen kiezen wat ik wil zien en niet. Mijn dagindeling zelf kunnen bepalen. En ik voel me niet op mijn gemak bij vreemde mensen.
Alleen reizen heeft toch zijn nadelen. Als je een beetje comfort wilt moet je als single direct meer betalen voor een kamer. Anders steken ze jou in een achterkamertje dat uitkijkt op een binnenkoertje waar de walm van de vuilniscontainer je tegemoet komt als je het venster opent. Aan het ontbijt zit je in een verloren hoekje, een tafeltje met twee stoelen. Gezellig is anders.
Het liefst ga ik op reis met vrienden die een beetje dezelfde smaak hebben. Uit ondervinding weet ik dat dit de minste problemen geeft. En hier zit dus het probleem de laatste jaren. De vriendenkring van mijn alleenstaande soortgenoten bestaat (bijna) niet meer. Ze zijn getrouwd, hebben kinderen. Het leven gaat verder.
Slechts twee weken vakantie achter elkaar dus. Ik zou toch maar verloren lopen in die massas vrije tijd. De rest van mijn vrije dagen verspreid ik over het resterend jaar.
Waarom ben ik nou zo triest als het vakantie is ?
14-07-2006 om 14:12
geschreven door stefi 
|