27-07-2008 om 22:39 geschreven door stefi  

De warmte van overdag zit binnenshuis. Het is veel te warm om de slaap te vatten. Mijn venster staat open en een licht nachtelijk briesje doen de gordijnen heen en weer gaan, behoedzaam, en koelt de zwoele lucht binnen wat af.

De naaldhakken tikken door de stilte en geven de nacht wat mysterie. Ik hoor ze van ver afkomen, de tikkende naaldhakken op de ruwe straatstenen. Steeds luider en luider tot onder mijn openstaande venster. Eenzaam zijn deze tikkende geluiden. Mysterie van de nacht, een jonge vrouw alleen. Ik kijk naar beneden en zie slechts een zwarte schim en hoor alleen de wegstervende geluiden van voorbijgaande naaldhakken. Geen schoenen om te wandelen in eenzaamheid. Het donker van de nacht doet misschien juist vergeten of net niet.

Moest ik roken dan zou ik nu een sigaar opsteken. En mij zetten bij het openstaande raam met mijn voeten op het raamkozijn. En luisteren naar de geluiden in de verte van de stad. En de rook van mijn sigaar laten meedrijven met de nachtelijke bries. Maar misschien is dit allemaal maar belachelijk.

Ik zit hier alleen en heb veel tijd om na te denken. Over ouder worden, over de nachtelijke stilte, over dingen die vlug voorbijgaan zoals schoenen met naaldhakken zo ongemakkelijk. Waarom had je die aan ?

Een hond blaft de nachtelijke stilte kapot. Ik sluit mijn venster en ga slapen.

27-07-2008 om 22:34 geschreven door stefi  

26-07-2008 om 00:14 geschreven door stefi  

Alleen het tikken van mijn klok doorbreekt de nachtelijke stilte. En wonderlijk mijn eigen ademhaling en de lichte zuchten, het suizen van mijn bloed in de oren alsof de zee met zijn  golven nabij zijn. De stilte dus waar ik van hou.

De warmte overdag had me loom en slaperig gemaakt. Ik wachtte op het einde van de dag zoals altijd. Een dag monotoon, in zwart en wit. Ik tel de dagen van mijn vakantie af. Niet omdat ik verlang om je terug te zien zoals sommigen denken, want je zit nu zomers mooi te wezen met je gezin, je man en kinderen. Waarom zou jij aan mij denken. Het vakantiegevoel dat ik helemaal niet ken. Ik heb je gewoon te laat ontmoet.

Mijn vakantie is alleen maar een lege doos. Nee, ik verlang naar niets.

“Wat denk je?” vroeg je ooit aan mij. “Wie ben je?”.Maar ik ben ik, meer hoef je niet te weten. En als je me terugziet, vraag dan maar niets over mijn vakantie.

Misschien verhuis ik wel ooit eens en laat ik het verleden achter mij en zoek ik een oud huisje dat zo goed bij mij zou passen. Met een tuin waar een olijfboom zou staan die mij lang dat ik er niet meer ben mij zal overleven. Een pittoreske vervallen tuin die ik nooit zal opkuisen omdat ik onvolmaakte dingen mooi vind.

En als mijn vakantie weer voorbij zal zijn zal ik weer beginnen dromen over dromen die nooit uitkomen.

25-07-2008 om 22:33 geschreven door stefi  

23-07-2008 om 21:56 geschreven door stefi  

De laatste zonnestralen van de dag worden gefilterd door de bladeren van de bomen en spelen een schaduwspel op de muren binnenshuis. Ik drink een wit wijntje met Andrea Bocelli op de achtergrond. Het is vakantie, al een paar dagen al. En al denk ik dagelijks aan jou, ik ben niet verliefd op jou, ik mag niet verliefd worden op jou.
Ik verlang naar de stilte al ben ik de hele tijd alleen. Maar het leven vloeit verder als kabbelend water. Alleen zijn is niet moeilijk, het is een levensvisie. Alleen jammer dat ik mijn gevoelens niet kwijt kan, ook niet aan jou. Gelukkig luister jij wel door dit te lezen.
Als ik jou zal terugzien zal ik je ontwijken, vergeef mij, maar ik wil niet dat je mijn gevoelens ontdek. En dan zal ik je vragen hoe het was op jouw vakantie.

23-07-2008 om 21:42 geschreven door stefi  

Heb je gemerkt dat de zon schijnt ?

Natuurlijk zie ik dat de zon schijnt buiten. En alles daarbuiten geeft een stralende gloed af die alle kleuren mooier maken. Ja, zelfs ik kan daar van genieten mijn vriend. Maar diep in mijn hart blijft het somber, schijnt de zon nooit. Dat is een aangeboren somberheid die ik nooit kan kwijtraken hoe de zon daarbuiten haar best doet.

Heb jij dit jaar al een vlinder gezien ?

Ik zie zo weinig als ik kijk dat ik een vlinder waarschijnlijk niet opmerk als die er is. Kijken en zien, totaal verschillende begrippen. Ik zie dat ze naar mij kijkt maar iets anders zie ik er niet in. Ik ben nogal traag van begrip vrees ik. Altijd de laatste die ziet wat er is of niet is. Misschien was die vlinder er wel en misschien zijn er geen vlinders meer. Toch niet meer in mijn buik !

14-07-2008 om 15:05 geschreven door stefi  

Ik heb thuis een blikken doos vol postkaarten. Een doos vol vakantiekaartjes van overal in de wereld. De meeste zijn al een paar jaar oud want tegenwoordig stuurt niemand nog vakantieansichten. Zelfs niet naar mij.

En in mijn vakantie open ik mijn blikken doos en bekijk ik elke kaart. Dan ben ik een beetje op reis. Met mij leven zou vast een beproeving zijn. De angst voor het onbekende maakt me zo onzeker. Eentonige zekerheid, mijn leven is een blikken doos.

11-07-2008 om 12:04 geschreven door stefi