|
De herfst maakte alles reeds vroeger donker. Vooral de grijze regenachtige herfstdagen. Het was pas vijf uur maar buiten was het al alsof het laat in de avond was. Regen striemde op de ruit, opgejaagd door felle wind. Hij had last om door de beregende ruit te kijken van zijn kleine Peugeot 207. Regen en donker, een gevaarlijke combinatie voor zijn slechte ogen. Gespannen reed hij verder naar huis, de wind speelde af en toe met zijn kleine wagen en trok hem letterlijk langszij de baan. Hij moest er alles aan doen om op de weg te blijven.
Vermoeid reed hij zijn garage in en bleef enkele minuten gewoon zitten met zijn ogen dicht vooraleer hij zijn huis binnenging. Van zodra hij de deur opende zag hij het zachte gedempte licht van de schemerlamp die een warme sfeer verspreidde en de radio speelde zachtjes op de achtergrond. Net alsof er iemand thuis was, al was hij alleen. Hij kon niet meer tegen het alleen zijn als hij thuis kwam, daarom deed hij dit. Net alsof er iemand thuis was. Niet meer zo verlaten en stil en kil.
Het grijs van de herfstdagen maakte hem somber en triest. Hij bleef nu veel liever binnenshuis bij dit weer zelfs al was hij alleen. Alleen die stilte daar kon hij niet meer tegen. Als de radio niet aanstond was er de tv die een gedempte klank voortbracht. De monotone geluiden, onhoorbaar om ze te begrijpen gaf hem een goed gevoel van niet alleen te zijn. En vaak dutte hij in omdat de klank hem rust bracht in zijn zwaarmoedig gemoed. Het monkelende geluid op de achtergrond, kabbelend in de tijd.
Hij was een old fashioned gentleman, niet meer van deze tijd. Iemand die niemand nog wou.
Waar niemand nog omkeek als hij voorbij wandelde. Hij hield de schijn hoog maar zijn kleren begonnen te slijten met de jaren. Alleen was het leven zo duur geworden dat hij het moeilijk had om zijn vroegere levensstijl aan te houden. Maar niemand hoefde dat te weten. Alleen in zijn huis zag niemand het en niemand kwam bij hem thuis.
De herfstwind vond zijn weg door de kieren van zijn ramen maar een warme trui en een dekentje hielden hem warm. Straks kwam december en de kerst en oudejaar. Het maakte hem triest.
17-11-2008 om 14:39
geschreven door stefi 
|
fotograffiti
