Daar het 'happy hour' was, kreeg ik de bestelde daiquiri in tweevoud. De eerste ervan was op voor zij haar eerste thee had opgedronken. De tweede was al even snel leeg. Een dosis alcohol maakt mij altijd wat zweverig daar ik geen ervaren drinker ben.
Ik kan het nog altijd worden. Ik kan nog veel worden. Waaronder veel wat ik niet wil worden. En hopelijk een beetje van wat ik wel wil worden.
Gisteren is veel fout gelopen: mij haast doodgeërgerd, de verkeerde trein genomen, mijn sleutels vergeten, bijna een afspraak gemist, door het rode licht gestapt, te laat gaan slapen.
De reden? Met een hoofd in de wolken ga je voorbij aan de echte wereld. Zalig.
We kennen het oneindigheidsteken vanuit de wiskunde: een neerliggende acht. Hierbij een voorstelling van oneindigheid door Escher. Heel goed gezien volgens mij.
A-perspectivisme: iets beschouwen zonder een bepaald perspectief in te nemen. Geen perspectief is ook geen oordeel over waar en onwaar, goed en kwaad en schoon of lelijk. Gelooft u dat dan kan?
Wanneer is er een keerpunt? Wat in ons bepaalt dat iemand die we tot onze (vrienden-) kring beschouwden, er op een zeker moment geen deel meer van uitmaakt? Ik vrees dat het antwoord simpel is: wanneer we er geen baat meer bij hebben. Die baat kan alle vormen aannemen (intellectueel, financiëel, emotioneel...). Baat kan ook betekenen dat we geen erkenning meer vinden. Alleen de formele banden houden ons dan nog bij elkaar.
Ik heb niet zo een probleem met het blijven bestaan van formele banden dan wel met het wegvallen van erkenning.
Onzekerheid. We houden er eigenlijk niet van maar het speelt voortdurend een rol. Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg is immers geldig op subatomaire schaal (kwantumfysica) hoewel voor macroscopische voorwerpen (vb. stuifmeelkorrels) de onzekerheid verwaarloosbaar is. Ik ken niets van kwantumfysica maar het is leuk om te brainstormen en (waarschijnlijk compleet onterecht) te transponeren:
Ons lichaam is duidelijk macroscopisch maar wie weet komen ze er nog achter dat denken en voelen (heden niet waarneembaar) misschien wel onderhevig is aan de wetten van onzekerheid.
De x-generatie (geboren 1955 -1970) zijn nihilisten, de y-generatie (geboren 1970- 1985) zijn hedonisten en de z-generatie (geboren na 1990) zijn 'zedonisten'. Nooit van gehoord? Zelfgenoegzaam en tevreden (Extra Knack, 17 november 2010, p.17).
Ik was eerst zedonist, dan hedonist en vervolgens nihilist. Blijkbaar altijd tegen de tijdsgeest in of kan dat niet?
We hebben altijd een mening over hoe ethisch anderen handelen in onze dagdagelijkse omstandigheden. Dat mag maar ik denk (helaas bevestigd in onderzoek) dat alle, enfin, de meeste mensen nogal wreed kunnen worden wanneer ze in omstandigheden komen die zich daartoe lenen. Mensen in machtsposities ontsnappen er zelden aan. Misschien kunnen we pas de ethiek van iemand beoordelen in functie van de weerstand die hij biedt aan corruptie en machtsmisbruik wanneer hij wél over die macht beschikt.
Wie weet hoe uw gedrag zou wijzigen wanneer u daartoe de mogelijkheid zou hebben.
L' enfer. Een film van Clouzot die nooit is afgemaakt. Met Romy Schneider. Een film over jaloezie die waanzinnig maakt. Beelden van Romy Schneider die vervormd worden om haar te kunnen zien door de ogen van van haar jaloerse man. De film werd niet afgemaakt omdat Clouzot een hartaanval kreeg tijdens de opnames.
Misschien zijn waanzinnigheid en een gebroken hart één en hetzelfde.
Het woord hermetisch komt van Hermes, de god van de handel, verkeer en welsprekendheid, de boodschapper van de goden. Vreemd dat de synoniemen van hermetisch de volgende zijn: 1) mystiek-magisch, 2) volledig dicht 3) gewild duister, moeilijk te begrijpen. Aanduiding van literatuur waarin (let op) stoische, platonische en aristoteliaanse gedachten zijn verwerkt, meestal in dialoogvorm. Zoals Hermetisch zwart van M. Yourcenar.
Voor jonge mensen is de wereld even groot als hun hoofd. Eigenlijk zijn beide klein maar voor hen is er overeenstemming en dat is voldoende om te denken dat de wereld dan ook van hen is. Voor ervaren mensen is hun hoofd te klein voor deze wereld of de wereld te groot voor hun hoofd. Er is geen overeenstemming en dat is voldoende om te weten dat de wereld niet van hen is.
Wat verkiest u? De beperkte ervaring dat u het heel goed weet? Of heel goed weten dat uw ervaring beperkt is?
Sommige relaties zijn niet in balans. De één geeft meer dan de ander, is meer betrokken, houdt meer van. Dat kan. Sommige proberen dan de ander te overhalen om meer en dus evenveel als zijzelf te investeren. Dat kan zinvol zijn voor een tijdje maar het is een slechte strategie als er geen wijziging volgt. Het beste is om je eigen investering te veranderen naar iemand of iets anders.
Probeer niet de ander te veranderen. Verander jezelf.
Neen, ik ga het niet hebben over het ideale. Ik vervang tegenwoordig liever het 'ideale' door 'goed genoeg'. Ik ben een 'goed genoeg' dochter, echtgenote, moeder, vriendin. Nu, hoe kunt u weten of u een relatie 'goed genoeg' is? Antwoord: als beide partijen het gevoel hebben dat beide evenveel investeren. Dat hoeft niet om dezelfde investering te gaan (er kan vanalles verdeeld worden over de twee partijen), als men maar het gevoel heeft dat er van beide kanten geven en nemen is en dat die balans in evenwicht is.
Soms moeten we wegdoen wat ons niet meer past. Soms kleren, soms relaties. Ze passen niet meer, te groot, te klein, te versleten of te gedemodeerd. De vraag is hoe we dat doen: achteloos, boos, onverschillig. Misschien moeten we dat met meer zorg doen. Niet voor de kleren of voor de relatie maar voor onszelf. Nog eens bekijken, ons herinneren wat we er ooit zo fantastisch aan vonden, nog eens aan voelen en nogmaals beseffen dat het niet meer bij ons hoort.
Draag ze naar een buurthuis of een containerpark of geef ze gewoon weg. Misschien heeft er iemand anders er nog wat aan.
Wist u dat (cfr. cursus Misjoe Verleyen) de eerste twee koninginnen van België, Louise Marie & Marie Henriëtte, eigenlijk niet bezig waren met de armoede van de bevolking? Het raakte hen niet omdat ze er simpelweg geen weet van hadden. Te begrijpen als dat deze problemtiek niet tot hun leefwereld behoorde. Wel de macht van hun man-koning, de onmacht over hun ontrouw, de heimwee naar hun eigen land en de bekommernis over een goede trouwpartij voor hun kinderen. Maar de armoede van de bevolking? Was die daar zelf niet de oorzaak van?
Geschiedenis is heel belangrijk om de evolutie van de maatschappij te begrijpen. Tevens de evolutie van de mens zelf.
Oprechtheid. Sommigen vinden dit belangrijk. Anderen zijn het niet. Ze noemen zichzelf 'diplomatisch'. Alsof oprechtheid en diplomatie elkaars tegengestelde zijn. Dat zijn ze niet. Oprechtheid heeft te maken met innerlijke congruentie (is wat ik voel, denk en wil met elkaar in overeenstemming?). Diplomatie heeft te maken met de communicatie naar anderen (is wat ik zeg transparant?).
Een boodschap kan zeer transparant zijn zonder innerlijk congruent te zijn.
Ik oordeel graag. Over wie ik goed en slecht acht. Het is zo aangenaam om deze indeling te maken, zeker van je standpunt te zijn en jezelf natuurlijk tot de goede categorie te rekenen. De wereld zit echter, gelukkig maaar, anders in elkaar. 'We zijn allemaal grijs' lees ik in de roman 'Grijze zielen'. Ik begrijp de pointe natuurlijk wel maar ik zou het liever anders formuleren: wij zijn allemaal zwart en wit tegelijk.
Dat het witte in onze zielen steeds moge overwegen op het zwarte. Ik hou niet zo van grijze zielen.
