Alles heeft zijn tijd (in de zin van 'op tijd') en alles duurt zijn tijd (in de zin van 'een bepaalde periode'). Moet een mens daar nu droevig van worden of niet? Hetgeen op tijd en zijn tijd geduurd heeft, dat zit wel goed. Maar de meeste dingen komen te laat of te vroeg en duren te kort of te lang. Tenminste zo ervaren we dat. Misschien omdat we de meeste dingen zelf willen bepalen.

Hoe gelukkig zou een mens zijn als hij er vanuit gaat dat het 'op tijd' en de 'duur van iets' exact is zoals het moet of moest zijn?

Het is belangrijk, absoluut belangrijk om op te komen voor je eigen standpunt. Het is echter noodzakelijk, absoluut noodzakelijk, om éérst de standpunten van een ander te kunnen inschatten (intra-subjectiviteit). Deze intra-subjectiviteit moet het halen op subjectiviteit die eigenlijk illusoir is. Zoals objectiviteit een illusie is en hoogstens kan bereikt worden via inter-subjectiviteit.
De volgorde is dus steeds een verruiming: van (illusoire) subjectiviteit naar intra-subjectiviteit, naar inter-subjectiviteit naar (illusoire) objectiviteit.
Helaas wordt doorgaans de illusoire subjectiviteit verkocht voor de illusoire objectiviteit. Laat ons de wereld verbeteren door zelf al eerst intra-subjectief proberen te zijn. Laat ons beginnen met zoveel mogelijk standpunten van anderen in onszelf uit te klaren.

Dat je daarvoor eerst ernstig gestoord lijkt te moeten zijn, is slechts een kleine opoffering. Niet?

Don Pasquale. Een opera van Donizetti over een oude man die te kijk wordt gezet door een jonge vrouw. De moraal bleekt te zijn dat een oude man geen vrouw meer moet nemen.

Waar zijn de archetypes van de wijze senex en de jongeling gebleven? De wereld staat op zijn kop.

Troost!
Negatieve trekjes van u en mij zijn terug tot te voeren tot een overdaad van een goede karaktertrek. Ik geef er u een paar:
- huichelarij op gehoorzaamheid
- wreedheid op moed
- trots op toewijding
- wellust op onbaatzuchtigheid
- valsheid op waarheidslievendheid
- luiheid op onafhankelijkheid

Ik neem de laatste voor mij rekening. En u?
 

Niets is machtiger dan het afstaan van macht. Ik weet niet of Jezus dat wist maar de schrijvers van het nieuwe testament zeker wel. Het gaat natuurlijk om een ander soort macht: wereldlijkse tegenover morele.

Daar ik de eerste niet heb, wend ik mij noodgedwongen tot de tweede. Ik weet niet of ik nog zou willen ruilen als dat zou kunnen.

Shoppen. Zoals echte vrouwen doen in de boekjes. De idee om 'in' te zijn.' Hot' heet dat tegenwoordig. Zalig is dat. Misschien soms wel efiiciënter dan psychotherapie.

Misschien kunnen vrouwen soms hun geld beter spenderen aan shopping in plaats van aan mij.

Vele mensen vinden dat ze iets moeten presteren. Liefst conform aan de ideaalbeelden van hun ouders of andere betekenisvolle personen.

Ik ook. Feitelijk ben ik gewoon graag lui.

zoals in de herfst
met een waaier van
de langzaam veranderende
doorheen een lage zon
in geruisloze stilte

kleurschakeringen