We kunnen verstaan dat onze partner verliefd wordt maar we kunnen niet begrijpen dat hij hét gedaan heeft. Blijkbaar is de fysieke grens een grens teveel. We kunnen wel begrip opbrengen voor de begeerte maar we brengen geenszins begrip op voor het niet in toom kunnen houden van de begeerte. Het gaat hem dus in essentie om het kunnen 'begrenzen' van de begeerte en niet om de begeerte op zich. Goethe heeft dat goed gezien: "In de begrenzing toont zich de meester". 

Sommigen zeggen: ik wil liefde en aandacht en wil niet iedereen dat? Dat is zo maar er is wel een verschil tussen liefde, die evenwaardigheid en wederkerigheid veronderstelt, en aandacht, die (veelal) op éénzijdigheid en op zichzelfheid gebaseerd is. Dit geweten zijnde, welke relaties hebben dan welk overwicht? En wat wil je van wie?

een blik
die peilde, speurde, onderzocht
maar wat is er anders te vinden
dan datgene wat altijd al was?

hij droomde van haar
met een huis vol kinderen
en van drie witte ganzen
Of waren het ooievaars?

We gaan allemaal dood. De enige zekerheid in dit leven.

When everything is said and done, there is nothing more to be said or done.

Wat ben ik al veel 'dwaas' geweest in mijn leven. Op die momenten zelf vond ik dat natuurlijk niet. Ik had iets voor ogen, ik keek alleen daar naar en ik ben daar helemaal voor gegaan. Achteraf was soms het juiste ding, soms het foute. Tenminste in resultaat bekeken naar de buitenwereld toe. Maar in alle gevallen betrof het het najagen van iets. En dat op zich is eigenlijk dwaas.