Voor mij hoeft het niet meer.
geen waarachtigheid
geen verontschuldigingen
geen erkenning

heb dit alles aan mezelf gegeven
Voor mij hoeft het niet meer

Ik ben bijna jarig. Ik zeg dat niet omdat ik dat fijn vind of omdat ik het ga vieren. Ik zegt het omdat het een feit is. Ik weet dat mijn moeder en vader er toen blij mee waren. Ik ben niet zeker of ze daar dit jaar nog even blij mee zijn.

Ik ben bijna jarig. Dat is een feit.

Nog niet zó lang geleden was cultuur voor de gewone mens niet toegankelijk. Alleen een elite kon vrijelijk deelnemen aan theater, concerten en tentoonstellingen. Dat is heden niet meer zo dankzij o.a. de culturele centra.

De mens is dood. Lang leve de cc.

Doorzetten, niet opgeven, doorbijten, niet afgeven, vasthouden, niet laten ontsnappen, tot het bittere eind doorgaan. Ondanks alles, ondanks de onbereikbaarheid. In dat geval gaat het niet meer om het bereiken van een bepaald doel maar om de activiteit op zich. Enkel en alleen om zichzelf te overtreffen.

Wie kan mij zeggen of dit zinvol is?

Hoe weet u of u diegene die van iets beschuldigt ook daadwerkelijk schuld heeft? Volgens mij luidt het verdict als volgt:
 - indien hij/zij stoicijns blijf: niet schuldig
- indien hij/zij kwaad wordt: schuldig

Misschien is dit slechts een moderne heksenjacht.

In het museum liepen we vermoeid en tegen onze zin de trap op van de vestaire naar de hal. Een kind huppelde ons voorbij terwijl het met een stralende lach de volgende mantra aan het zingen was: ik mag al de trap op, ik mag al de trap op!

Het contrast in visie tussen kinderen en rijpe vrouwen met betrekking tot het oplopen van een trap is nogal groot...

nog uitkijken naar een groene lente
hoewel de hete zomer reeds voorbij is

reeds terugkijken op een droeve herfst
hoewel de koude winter nog voor de deur staat

In het museum M in Leuven loopt momenteel een tentoonstelling over Koenraad Tinel, een beeldhouwer en tekenaar. Ondertussen haast 77 jaar oud. De tentoonstelling start met een meer dan levensgrote zwart-wit foto van hemzelf. De uitstraling van een krachtige 77-jarige man kan zeer indrukwekkend zijn.

Spiernaakt overigens.

De waarheid. Ze is niet als één te vatten maar slechts te begrijpen vanuit verschillende standpunten. Ik ben wel in staat om de standpunten van anderen in te nemen en van daaruit te begrijpen. In een ongelijkwaardige relatie hoeven die anderen niet eens mijn standpunt te begrijpen.

In een gelijkwaardige relatie is de erkenning van mijn standpunt wel noodzakelijk.

Vaders en dochters, het is iets speciaals. Omdat meisjes graag hun charmes willen uitproberen op de enige man die hun ter beschikking staat. Omdat mannen graag het charme-offensief ondergaan van de enige vrouw die niet tot hunner beschikking staat. Voor de eerste is het een vooruit-beleving van de toekomst. Voor de tweede een her-beleving van het verleden.

Een kruising van beide beelden in het heden.

De bespreking van menselijke relaties is onuitputtelijk. Vrouwen zijn er goed in. Mannen willen altijd tot een conclusie, tot een besluit, tot een actie komen zodat de zaak afgehandeld kan worden. Vrouwen willen geen afhandeling. Ze willen geen conclusie, geen besluit en geen actie.

Vrouwen willen onuitputtelijkheid.

nee,
ik wil niet meer

nee,
ga maar weg

nee,
het hoeft niet meer

nee, nee
en nog eens nee

Ik wou dat God een wensmachine was, een goede rechter in mijn voordeel, een beloner van mijn goede daden, een uitdeler van straf voor slechte daden van anderen, een vervuller van mijn verlangens, een onderhandelaar die ik kan manipuleren, een vader die mij mijn zin geeft, een moeder die altijd voor mij zorgt, een kind dat dankbaar is.

God is niets van dit alles want alles zit in de mensen. Tenzij God alle mensen is.