Straks ga ik uit eten met een aanbidder. Een aanbidder in de ouderwetse zin van het woord: geestelijke aanbidding. Het mag u belachelijk in de oren klinken: geestelijke aanbidding zonder fysieke implicaties? Het is niet meer van deze tijd, het is uit deze tijd waar geen enkel taboe meer overeind staat, waar alles kan en mag. Het is eigen aan een aanbidder dat niet alles kan en mag.
Wat is beter dan het gewone leven? Wat heeft een mens méér nodig dan een dak boven zijn hoofd, een beetje werk, een goede relatie en ontspannende activiteiten?
Hoewel, zo gewoon is dat dan ook weer niet. Velen moeten het met minder stellen.
Denkt u dat u uw leven zelf beheerst? Prima maar volgens bepaalde oosterse (denk-) wijzen is dat niet zo. Volgens hen is er slechts 'subjectief bewustzijn' dat zich manifesteert in lichaam-geest objecten, lees de mensen. Het 'ik' bestaat alsdusdanig niet. Wat wij 'ik' noemen, is slechts een object dat zich particulier identificeert met het grote bewijstzijn dat zich in dat object toont.
Ik ben bijna jarig. Ik zeg dat niet omdat ik dat fijn vind of omdat ik het ga vieren. Ik zegt het omdat het een feit is. Ik weet dat mijn moeder en vader er toen blij mee waren. Ik ben niet zeker of ze daar dit jaar nog even blij mee zijn.
Nog niet zó lang geleden was cultuur voor de gewone mens niet toegankelijk. Alleen een elite kon vrijelijk deelnemen aan theater, concerten en tentoonstellingen. Dat is heden niet meer zo dankzij o.a. de culturele centra.
Doorzetten, niet opgeven, doorbijten, niet afgeven, vasthouden, niet laten ontsnappen, tot het bittere eind doorgaan. Ondanks alles, ondanks de onbereikbaarheid. In dat geval gaat het niet meer om het bereiken van een bepaald doel maar om de activiteit op zich. Enkel en alleen om zichzelf te overtreffen.
Hoe weet u of u diegene die van iets beschuldigt ook daadwerkelijk schuld heeft? Volgens mij luidt het verdict als volgt: - indien hij/zij stoicijns blijf: niet schuldig - indien hij/zij kwaad wordt: schuldig
In het museum liepen we vermoeid en tegen onze zin de trap op van de vestaire naar de hal. Een kind huppelde ons voorbij terwijl het met een stralende lach de volgende mantra aan het zingen was: ik mag al de trap op, ik mag al de trap op!
Het contrast in visie tussen kinderen en rijpe vrouwen met betrekking tot het oplopen van een trap is nogal groot...
Appasionata is een paardenshow. Mens en paard lijken wel één te zijn. Een centaur is half paard en half mens. Een dierlijke natuur onder beheersing van menselijke cultuur. In de show overheerst het menselijke in het dier.
In de realiteit overheerst het dierlijke in de mens.
In het museum M in Leuven loopt momenteel een tentoonstelling over Koenraad Tinel, een beeldhouwer en tekenaar. Ondertussen haast 77 jaar oud. De tentoonstelling start met een meer dan levensgrote zwart-wit foto van hemzelf. De uitstraling van een krachtige 77-jarige man kan zeer indrukwekkend zijn.
De waarheid. Ze is niet als één te vatten maar slechts te begrijpen vanuit verschillende standpunten. Ik ben wel in staat om de standpunten van anderen in te nemen en van daaruit te begrijpen. In een ongelijkwaardige relatie hoeven die anderen niet eens mijn standpunt te begrijpen.
In een gelijkwaardige relatie is de erkenning van mijn standpunt wel noodzakelijk.
'Keeping up appearences' is tot op zekere hoogte wenselijk om geen herrie te veroorzaken waar die geen meerwaarde heeft. Maar authenticiteit kan zeer bevrijdend zijn, indien verstand en emotie daarbij coherent zijn.
Authenciteit. Eens je er van proeft, wil je niets anders meer.
Vriendschap tussen mannen en vrouwen. Het bestaat. Sommigen hebben daar bedenkingen bij en verdenkingen over maar ja, het bestaat wel degelijk. Laat ons wel niet flauw doen: er moet tussen beide een zekere mate van 'potentieel partner' gevoel spelen. We worden niet bevriend met iemand die ons niets zegt. Vriendschap tussen mannen en vrouwen: het bestaat.
Maar één van beide moet de ander wel niét zien zitten.
Vaders en dochters, het is iets speciaals. Omdat meisjes graag hun charmes willen uitproberen op de enige man die hun ter beschikking staat. Omdat mannen graag het charme-offensief ondergaan van de enige vrouw die niet tot hunner beschikking staat. Voor de eerste is het een vooruit-beleving van de toekomst. Voor de tweede een her-beleving van het verleden.
De bespreking van menselijke relaties is onuitputtelijk. Vrouwen zijn er goed in. Mannen willen altijd tot een conclusie, tot een besluit, tot een actie komen zodat de zaak afgehandeld kan worden. Vrouwen willen geen afhandeling. Ze willen geen conclusie, geen besluit en geen actie.
Ik wou dat God een wensmachine was, een goede rechter in mijn voordeel, een beloner van mijn goede daden, een uitdeler van straf voor slechte daden van anderen, een vervuller van mijn verlangens, een onderhandelaar die ik kan manipuleren, een vader die mij mijn zin geeft, een moeder die altijd voor mij zorgt, een kind dat dankbaar is.
God is niets van dit alles want alles zit in de mensen. Tenzij God alle mensen is.
Tussen mensen heerst er altijd een continuum van magie: gaande van zeer negatieve over neutrale tot zeer positieve. Eens de uitwisseling is uitgewerkt, is het over. Dan kan men kiezen: men gaat op zoek naar anderen mensen ter 'verbreding' van zijn horizon of men blijft bij dezelfde mensen ter 'verdieping' van de horizon. Het voordeel van het eerste is het 'nieuwe' met als nadeel dat je steeds weer op het punt van uitwerking strand. Het nadeel van het tweede is dat het steeds het 'oude' is met als voordeel dat je altijd weer het punt van uitwerking verder legt.
Verbreding of verdieping? Wie zal zeggen wat het beste is.
