Deze kerkuil werd totaal uitgeput opgevangen in het vogelopvangcentrum te Beernem en was dankzij de goede zorgen van het personeel na enkele weken weer klaar om uitgezet te worden in de natuur. Maar kort voor de vrijlating ging de algemene toestand van het dier terug achteruit. Het dier stierf uiteindelijk en er werd een lijkschouwing op uitgevoerd. De diagnose was 'aspergillose'. 

Vooral bij dieren die onder stress staan of verzwakt zijn door een andere ziekte, kunnen schimmels zich nestelen in het lichaam. Deze schimmels zweven door de lucht onder de vorm van 'sporen', de kiemen waarmee schimmels zich vermenigvuldigen. Deze sporen worden ingeademd en worden normaal gezien door het lichaam opgeruimd, tenzij de weerstand van het dier verzwakt is. Dan beginnen de kiemen als zwammen te groeien op een oude boomstam en zullen hun vernietigend werk doen. In het lichaam van deze kerkuil vraten ze de gezonde cellen aan, waardoor de vogel terug ziek werd. Op de foto's vind je die plaats in het lichaam terug als een massa bestaande uit een soort brokkelige oude kaas. 

Op de foto's vind je volgende afkortingen : M = milt, Asp = aspergillose, E = eierstok (het orgaantje met de kleine blaasjes = follikeltjes die elk kunnen uitgroeien tot de dooier van een ei)

Let op : het zaad dat als voeding aan de vogels wordt gegeven, kan al bij de fabrikant (waar de verpakking gebeurt) door uitwerpselen van muizen besmet zijn. Strikt genomen is de afwezigheid van muizen in de volière geen reden om rodentiose uit te sluiten.

foto's in bijlage tonen een lijkschouwing van een hoornparkiet met rodentiose

foto 1 : hoornparkiet voor lijkschouwing

foto 2 : de pijl wijst naar abcesjes in de lever

foto 3 : K=kliermaag,S= spiermaag, M=milt, L=lever

een geelachtige vloeistof in de buik, een verharde kleine lever met ronde letsels die een centrale indeuking vertoonden.

De dikke darm was verdikt en was bezaaid met zweren.

Onderzoek van mest onder de microscoop bracht eieren van de spoelworm 'heterakis' aan het licht.

De ziekte histomoniasis of 'black head' wordt veroorzaakt door een eencellige parasiet die een ontsteking van de dikke darm veroorzaakt. De parasiet kan in het bloed terechtkomen en veroorzaakt dan in de lever ronde letsels met een centrale indeuking. Door een chronische ontsteking van de lever sterven de levercellen een voor een af en die plaats wordt ingenomen door bindweefsel ('wild vlees'). Daardoor zien we hier een kleine harde lever, een kapotte lever die nochtans levensnoodzakelijk is. (De lever ontgiftigt, maakt verschillende soorten eiwitten aan, produceert gal voor de vertering van vetten,....)

Deze eencellige parasiet heeft een tussengastheer nodig om zich te verspreiden, namelijk de heterakis-spoelworm die leeft in de dikke darm. Als deze worm zich besmet met histomonas, dan komt de eencellige parasiet in zijn eitjes terecht. Via de mest van de kip worden die eitjes verspreid. Kippen die de wormeitjes binnen krijgen, besmetten zich niet alleen met de worm maar tegelijkertijd ook met histomonas.

De wormeitjes worden ook opgenomen door bijvoorbeeld regenwormen. Als een kip dergelijke regenwormen opeet, treedt dus ook besmetting op van de worm en histomonas. De ontsteking van de dikke darm is zowel het resultaat van de besmetting met heterakis als met histomonas. Wormeieren kunnen in een geschikt milieu zeker een paar jaar in de buitenwereld overleven.

foto's : 

- buikholte gevuld met geelachtig vocht. Reden : het bloed dat afkomstig is van het darmstelsel passeert eerst grotendeels de lever  alvorens het het hart bereikt. Door een verhoogde weerstand in de lever (kleine harde lever) stapelt het bloed zich op in de buikholte, waardoor het serum uit de bloedvaten treedt. Daardoor is de buikholte gevuld met vocht.

- kleine, harde, misvormde lever met ronde letsels, veroorzaakt door de parasiet 'histomonas'. De pijlen geven de letsels aan.

Op een röntgenfoto werd een vergrote kliermaag vastgesteld. 

De mogelijke diagnose van een obstructie of kliermaagdilatatie werd vooropgesteld. Laxeermiddelen waren niet bij machte de darmtransit en mestproductie weer op gang te brengen.

Ondanks alle zorgen, stierf de vogel na enkele dagen. Bij autopsie werd een vezelachtige materie in de spiermaag gevonden. De vogel had de gewoonte het haar van de hond van de eigenaar naar binnen te werken. Dit werd hem jammer genoeg fataal.

Een operatieve ingreep bij een verzwakte vogel van dit formaat, zou wellicht niet haalbaar zijn geweest, wegens het te grote risico op sterfte tijdens de operatie. Vogels kunnen immers maar 1% van hun gewicht aan bloed verliezen op een veilige manier.

Achtereenvolgens te zien op de foto's :

- de röntgenfoto's met de vergrote klier/spiermaag

- de autopsie met de vezelachtige prop in de spiermaag

- deze vogel was mannelijk. Hier zijn de testikels duidelijk te zien