Bij huiskamerparkieten/papegaaien is het beter beide vleugels te kortwieken, zodat ze nog een bepaalde richting kunnen aanhouden tijdens hun korte zweefvlucht. Anders komen ze soms terecht op plaatsen waar ze het zelf niet willen (zoals hier het geval). 

Bij kippen/eenden met buitenbeloop gebeurt dat meestal aan één kant.

De juiste slagpennen dienen op de juiste lengte te worden geknipt, zodat ze niet zoals een 'steen' naar beneden vallen, maar nog een korte zweefvlucht kunnen maken, zonder zich te bezeren.

Zonder amputatie zou deze grasparkiet ziek worden en sterven doordat afvalstoffen van het afgestorven ledemaat in het bloed terechtkomen en de vogel zichzelf vergiftigt.

Amputatie bij dergelijke kleine vogels is geen sinecure, omdat vogels maximum 1% van hun gewicht aan bloed kunnen verliezen, zonder in de problemen te geraken. Als een grasparkiet dus 30 gram weegt, spreken we over ongeveer 6 druppels bloed.

De vogel werd met gasanesthesie met een masker verdoofd en de operatie is geslaagd. De wonde werd in-en uitwendig gehecht met heel fijne verteerbare draad.

Gelukkig heeft een parkiet/papegaai een 'derde poot', namelijk zijn snavel. Het lukte hem ook kort na de operatie om op een stok te zitten.

In dit geval werd het abces beetje bij beetje 'uitgepeld' tot op gezond (en dus bloedend) weefsel. Daarna werd een drukverband aangelegd onder zalf om de bloedingen te stelpen. Na anderhalve dag werd het verband verwijderd ter controle. De eigenaar zal zelf na een enkel keren een verband met zalf moeten aanleggen. Daarna kan de wonde met een ontsmettende zalf vochtig gehouden worden, zodat de wonde van binnen naar buiten kan dichtgroeien. De nieuwe huid zal uit een soort litteken bestaan dat er anders zal uitzien en zonder schubben. De foto's spreken voor zich. De laatste foto is na het verwijderen van het verband na anderhalve dag.