Zaden en granen die aan krombekken gegeven worden, bevatten volgende tekortkomingen :

- Ze bevatten te weinig calcium en hebben een slechte Ca/P verhouding (moet minimum 1 zijn).

- Ze bevatten te weinig vitamine A (een tekort aan dit vitamine verhoogt de gevoeligheid voor infecties)

- Ze bevatten geen dierlijk eiwit. (In de natuur eten krombekken ook nu en dan eens een insekt).

- Ze bevatten te veel vet en verhogen de kans op leverproblemen (bijvoorbeeld leververvetting, denk maar aan de 'foi gras' bij eenden en ganzen).

Calcium is belangrijk voor een goede botopbouw (kans op osteoporose en fracturen), een normale zenuwprikkeloverdracht (denk aan aanvallen van epilepsie bij grijze roodstaarten en het verminderd samentrekken van de eileider bij het leggen van een ei) en het afzetten van calcium in de schaal van een ei.

Bij deze palmkaketoe is het slecht verkalkte ei en de legnood het gevolg van een tekort van calcium in de voeding door een eenzijdige zaadvoeding.

Daarenboven zie je dat het ei op de foto een ruw oppervlak heeft, waardoor het nog moeilijker kan gelegd worden.

Het ei werd tijdens anesthesie (algemene verdoving) doorheen de cloaca gepuncteerd (met spuit met doorop gekoppeld een naald) , de  inhoud gedeeltelijk leeggezogen. Nadien werd calcium via injectie toegediend en een middel om de samentrekking van de eileider te stimuleren (oxytocine).

Een veel voorkomend probleem bij legkippen is eileiderontsteking of salpingitis.

Legkippen zijn genetisch geprogrammeerd om continu eieren te leggen. Ze zijn in tegenstelling tot de voorouder van de kip (de bankivahoen die leeft in Azië) gedurende duizenden jaren door selectie echte legmachines geworden. 

Dit is een onnatuurlijke situatie die ervoor zorgt dat bepaalde ziektes zoals eileiderontsteking bij legkippen veel voorkomen.

De commerciële legkip is daardoor eigenlijk na twee jaar 'afgeschreven' en wordt daarna geslacht als 'soepkip'.

Doordat het legapparaat van deze kip continu 'openstaat' kunnen bacteriën makkelijk binnenin de eileider geraken en een infectie veroorzaken.

Overgewicht zou een kip predisposeren tot een eileiderontsteking.

Etter bij vogels is niet vloeibaar maar wel dik verkaasd en brokkelig en heeft daardoor de consistentie van 'oude brokkelige kaas'.

Deze etter zal dus nooit uit zichzelf afvloeien uit de cloaca waardoor deze zich opstapelt in de eileider. De kip zal koorts maken en ziek worden. Daarenboven zal  de druk van de uitgezette eileider op de longen en luchtzakken ademnood veroorzaken.

Vogels zijn prooidieren en tonen instinctief heel laat dat ze ziek zijn.

Gevolg is dat deze situatie bij een legkip meestal maar laattijdig wordt opgemerkt door de eigenaar.

Dit geval illustreert dit. 

Bij deze kip werd een harde uitgezette buik gevoeld. Ze was extreem vermagerd. Ondanks de geringe kansen op succes werd toch geprobeerd de eileider operatief te verwijderen. Niet totaal onverwacht overleed het dier tijdens anesthesie.

Op de foto' zie je de enorm uitgezette eileider uitpuilen uit de chirurgische insnede doorheen de huid van de buik. Op een andere foto werd de eileider ingesneden en zie je de verkaasde etterbrokken.