PBFD is een raar beestje. Hoe jonger de vogel is op het moment dat hij besmet wordt, hoe groter de kans dat hij het virus niet meer kwijtraakt en zal ziek worden. Dit komt omdat bij jonge vogels het immuunsysteem nog niet volledig ontwikkeld is en zijn lichaam dat virus niet als lichaamsvreemd herkent en er dus niet op zal reageren. Het virus kan dan ongemerkt het immuunsysteem aantasten. Bij sommige soorten zien we ook bekafwijkingen (afbrokkelende bek) en abnormale veren. Vandaar de naam. Maar dat is, volgens mijn bescheiden mening, eerder een minderheid !

Bij de ene soort verloopt de ziekte chronisch, bij de andere meer acuut. Bij grijze roodstaarten zien we bijvoorbeeld ook extreme bloedarmoede. 

Het ziektebeeld van PBFD is dus niet altijd die van een vogel met abnormale veren, maar is soms heel vaag.

Een groot deel van de aangetaste vogels sterft binnen het eerste levensjaar. Ondertussen zijn er al verschillende varianten gevonden waarbij de ene variant al vlugger sterfte geeft dan de andere.

Deze grijze roodstaart werd gehospitaliseerd omdat hij niet meer wilde eten. Ondanks de goede zorgen, antibiotica, onstekingsremmers en zelfs antischimmelmiddelen omwille van kortademigheid, bleef de vogel zwakker worden en vermageren. Er werd een bloedstaal genomen voor onderzoek van lever, nieren, enz...en wat opviel :

het bloed was precies water met een rode kleur. Dit wees op extreme bloedarmoede. Genoeg om ook een staal op te zenden voor onderzoek op PBFD naar een gespecialiseerd laboratorium. Met een positief resultaat als gevolg.

Vandaar het belang om bij aankoop de nodige testen te laten uitvoeren door de verkoper, waaronder PBFD. Zeker bij vogels jonger dan 3,5 jaar is dit aan te raden.

Op onderstaande foto's : 

- autopsie : enorm bleke borstspieren (kan ook voorkomen bij infestatie met bloedmijt, maar deze vogel was een huiskamervogel)

- ter vergelijking : een autopsie van een amazonepapegaai met normale kleur borstspieren

- analyseresultaat