gevallen in een vogelartsenpraktijk : dierenarts Erwin Louagie
Als dierenarts kleine huisdieren (ook honden en katten) is een groot deel van mijn cli�nteel houder van vogels (papegaaien, parkiten,duiven, zangvogels, exoten, roofvogels,...) Aangezien er al zoveel informatie over katten en honden terug te vinden is op het internet, heb ik speciaal voor vogelliefhebbers deze blog aangemaakt. Sedert 2024 plaats ik nu en dan ook eens andere gevallen (honden, katten, ...) op de blog
Mijn gegevens : Louagie Erwin, wijnendalestraat 23, 8820 Torhout
tel 050/216934
Op afspraak
25-07-2019
Afrikaanse oehoe (roofvogel) met trichomoniasis (het geel)
Trichomonas is een ziekte veroorzaakt door een eencellig organisme.
De ziekte is vooral gekend bij duivenmelkers waarbij er geelachtige aanwassen kunnen zichtbaar zijn in de keel van de duif.
Roofvogels kunnen zich besmetten door het eten van duiven. Eigenaars van roofvogels moeten duiven daarom altijd eerst invriezen vooraleer ze die voederen aan hun dieren.
Deze Afrikaanse oehoe was lusteloos en verloor zijn eetlust. Bij het openen van de bek was een geelachtige massa te zien. Trichomonas werd bevestigd door microscopisch onderzoek. Na hospitalisatie, dwangvoeding en de nodige medicatie herwon de vogel zijn eetlust en werd terug actiever.
Foto 1 : geelachtige massa in de keel (pijl)
Foto 2 : manipulatie van de oehoe voor dwangvoeding en toedienen medicatie
Foto 3 : klaar om terug naar huis gaan
Tags:afrikaanse oehoe, trichomonas, het geel, roofvogel
Naar buiten gedraaide onderpoot bij een kip (brugse vechter)
Perosis is een aangeboren afwijking bij hoenders waarbij verschillende abnormaliteiten kunnen voorkomen. Eén ervan is een naar buiten gedraaide onderpoot. Door de spanning en het verkeerd gebruik van de poot kan de achillespees van de achterkant van de hiel afglijden, waardoor de beweging van het dier nog slechter wordt.
Mogelijke oorzaken zijn : mangaan-tekort en tekorten aan bepaalde vitamine B-soorten in de voeding.
Dit geval gaat over een Brugse vechter met bovenstaande afwijking. Na positieve resultaten bij vorige gelijkaardige gevallen, werd besloten operatief in te grijpen.Onder algemene anesthesie werd de tibiotarsus (deel van het onderbeen) gebroken en werd de onderpoot in een normale anatomische positie gedraaid. De fractuur werd gestabiliseerd door een pin in het beenmerg en twee dwars-pinnen. De uiteinden van de pinnen die door het been staken, werden aan elkaar gelast door buisjes waarin een soort vloeibare hars werd geïnjecteerd die kort nadien hard werd.
Na 10 dagen werden de dwars-pinnen verwijderd, na een 3-tal weken werd de intramedullaire pin (in het beenmerg) verwijderd.
Aanvankelijk kon het dier zich weer min of meer normaal voortbewegen.Door de abnormale ligging van de achillespees werd de onderpoot echter meer en meer naar binnen getrokken, waardoor het dier over zijn eigen poten begon te struikelen.
De enige optie die overbleef, was amputatie van de misvormde onderpoot. Wonder boven wonder, kon het dier zich, na enige aanpassing, veel beter voortbewegen danvoorde operatie. De kip huppelde nu om zich te verplaatsen, waarbij het, zeker in het begin, nu en dan zijn vleugel moest gebruiken om zijn evenwicht te bewaren.
Het is belangrijk ervoor te zorgen dat de kip niet te zwaar wordt, om ontwikkeling van bumblefoot te vermijden aan de andere poot. Over bumblefoot werd reeds gesproken in een vorig artikel.
Foto 1 : de poot na de eerste operatie met de pinnen en de verbindingen tussen de delen van de pinnen die uit het bot steken.
Foto 2 : min of meer normale anatomische positie van de poot na verwijderen van de pinnen
Foto 3 : na amputatie van het onderbeen
Jammer genoeg kon ik geen foto bijvoegen van de toestand voor de eerste operatie (met scheefstand van de onderpoot).
