Deze amazonepapegaai werd reed een week behandeld met antibiotica voor een zwelling ter hoogte van het oog en ontsteking van de weefsels rond het oog (conjunctivitis).

Doordat er een zwelling onder het oog verscheen, werd vermoed dat de infraorbitaalsinus gevuld was met etter.

Sinussen zijn holtes in de schedel die in verbinding staan met de neusgangen. Ook bij de mens kunnen die holtes zich vullen met etter en dan spreken we van sinusitis. Bij vogels zijn die holtes of sinussen niet overal begrensd met bot, maar komen die holtes hier en daar onderhuids. Vandaar dat de kop plaatselijk kan opzwellen wanneer deze sinussen of holtes zich opvullen met etter. Nadeel is dat etter bij vogels niet vloeibaar is, maar het uitzicht heeft van oude brokkelige kaas. Zolang die etter niet verwiijderd wordt, zal antibioticum weinig zin hebben.

Bij deze amazone werd de infraorbitaalsinus (iedere sinus of holte heeft zijn eigen naam, 'infraorbitaal' betekend : onder de oogkas) geopend onder algemene anesthesie (verdoving). Aangezien de operatie ter hoogte van de kop was, werd en een  tube rechtstreeks in de luchtpijp aangebracht, aangezien een masker in de weg zou zitten. Op deze manier werd het verdovend gas toegediend (dit is in feite een combinatie van isofluraan en zuurstof).

De vaste etter werd verwijderd uit het abces en de wonde werd met één hechting gesloten. Nadien werd een ontstekingsremmer en antibioticum toegediend.

Op de foto's :

- foto 1 : de vogel onder algemene verdoving, met in tube in de trachea (luchtpijp).

- foto 2 en 3 : de infraorbitaalsinus is geopend en de brokkelige etter werd gedeeltelijk 'uitgepeld'.

- foto 4 : het plaatsen van een hechting

- foto 5 : het aangetaste oog 24 uur na de operatie.

Deze grijze roodstaartpapegaai at al twee dagen niet wanneer hij op consultatie werd gepresenteerd. Er werd een röntgenfoto gemaakt in een schoendoos (zonder verdoving) om te kijken of metaalvergiftiging een mogelijke oorzaak was. In plaats daarvan werd een onvolledig doorkalkt ei gevonden in de buik van deze vogel. Doordat dit ei reeds ingedeukt en relatief zacht was (door een te dunne schaal, zie foto) was dit niet als zodanig te voelen. Onder verdoving werd geprobeerd door massage het ei te verwijderen, wat onmogelijk bleek. Tijdens de operatie was duidelijk dat het om een rot ei ging, waarbij de eileider door de ontsteking reeds was geperforeerd en etter reeds in de buikholte was gelopen. In de buik waren reeds de tekenen aanwezig van een 'buikvliesontsteking'. De gevolgen voor deze vogel kan je vergelijken met de gevolgen bij een 'gesprongen appendicitis' bij de mens. Ondanks intensieve zorgen stierf de vogel enkele dagen later. Nogmaals is hier duidelijk dat vroeg ingrijpen bij ziekte bij vogels uiterst belangrijk is. Gouden standaard : een vogel die 24 niet of nauwelijks eet is een noodgeval ! Vogels zijn in de natuur immers prooidieren die zo lang mogelijk proberen te verbergen dat ze ziek zijn.

Op de foto's :

- De röntgenfoto : aan de contouren van het ei is de indeuking te zien. Het ei ziet er ook niet mooi rond uit.

- De vogel tijdens anesthesie na de operatie. De hechtingen zijn duidelijk zichtbaar.

- foto's van het rot ei na verwijderen uit de lekkende eileider. Bij openen van de buik tijdens operatie was aan de geur al duidelijk dat er een heel serieuze infectie aan de gang was. De pijl wijst hier in de richting van etter.