gevallen in een vogelartsenpraktijk : dierenarts Erwin Louagie
Als dierenarts kleine huisdieren (ook honden en katten) is een groot deel van mijn cli�nteel houder van vogels (papegaaien, parkiten,duiven, zangvogels, exoten, roofvogels,...) Aangezien er al zoveel informatie over katten en honden terug te vinden is op het internet, heb ik speciaal voor vogelliefhebbers deze blog aangemaakt. Sedert 2024 plaats ik nu en dan ook eens andere gevallen (honden, katten, ...) op de blog
Mijn gegevens : Louagie Erwin, wijnendalestraat 23, 8820 Torhout
tel 050/216934
Op afspraak
04-10-2024
dwergpapegaai (agapornis roseicolli) na trombose
Deze oude perzikkoppapegaai (agapornis roseicolli) is de lieveling van het gezin en krijgt reeds gedurende 1 jaar een speciale behandeling nadat hij door een thrombose werd geveld. Het kopje van 'Polleke' is bij momenten 180° gedraaid, maar desondanks trekt hij zijn plan, kan eten en klimmen...Toch wordt hij regelmatig wat bijgevoederd met een papje voor handopfok papegaaien om zijn gewicht op peil te houden en krijgt hij nu en dan een vitamine-injectie.
Verder krijgt hij medicatie voor arthrose (druppels in de bek met ontstekingsremmer), 2 soorten 'bloedverdunnende' middelen, waaronder een verdunde aspirine-oplossing en veel TLC (tender loving care) van zijn eigenaars. Polleke voelt zich blijkbaar nog goed in zijn vel, geeft aan en krijgt van zijn baasjes nog heel veel liefde. Hopelijk nog voor een hele tijd...
Door zijn speciale behandeling komt hij nu en dan eens op logement in de dierenartsenpraktijk, wanneer zijn baasjes er eens voor een weekendje op uit trekken...
Op een van de foto's krijgt hij zijn vitamine-injectie.
kitten met perforatie en infectie oog : enucleatie (verwijderen oogbol)
Tijdens het spelen met andere kittens belandde een nagel in de oogbol van dit jong katje. Door het 'leeglopen' van de oogbol valt de inwendige druk in het oog weg en komt automatisch het netvlies los, waardoor het dier blind wordt op dat oog. Daarenboven was er daardoor een infectie in de oogbol aanwezig wat zorgde voor heel veel pijn. De beste oplossing in dergelijke gevallen is de oogbol verwijderen en de oogleden (na het verwijderen van een reepje ooglid van beide oogleden, zodat ze aan elkaar kunnen groeien) aan elkaar hechten. Het diertje moest tijdens het genezingsproces gedurende 14 dagen een halskraag dragen om krabben aan de hechtingen te vermijden.
Eerste 4 foto's : het kitten tijdens de operatie onder anesthesie
Laatste 2 foto's : 14 dagen later. De hechtingen zijn pas verwijderd.
Kip met harde krop en complicerende schimmelinfectie krop (candidiasis)
Deze kip liep al enkele maanden rond met een hangkrop en bij palpatie van de krop kon een grote ronde harde massa gevoeld worden. De kip was echter in een nog redelijk goede conditie. Er werd gedacht aan een 'harde' krop waarin zich samengekoekt materiaal bevindt dat niet meer kan doorschuiven naar de slokdarm of aan een grote tumor.
Tijdens de operatie bleek het te gaan om afgemaaid gazongras (wat niet verteert in de krop, maar pas in de blinde darm) dat zich gedurende lange tijd had samengekoekt. Deze massa werd verwijderd, maar de krop bleek zodanig verdikt door een chronische schimmelinfectie (candidiasis) dat deze na het hechten onmogelijk weer aan elkaar zou groeien. Er bleken ook grote delen van het slijmvlies van de krop 'weggevreten' door de schimmelinfectie (grote pijl op de foto). Op een verslagje op datum van 30/7/2024 kan je zien hoe de binnenkant van de krop er normaal uitziet.
Het toedienen van medicatie bij een grijze roodstaart met aspergillose
Aspergillose is een schimmelinfectie die bij papegaaien meestal wijst op verminderde weerstand en verschillende organen, maar vooral het ademhalingsstelsel,aantast.
Een van de meest voorkomende oorzaken is vitamine A-tekort en dit door het eenzijdig aanbieden van zaden.
Deze grijze roodstaart was zijn stem verloren en had verminderde tot geen eetlust.
Op röntgenfoto's was een verdichting van het longweefsel en de luchtzakken te zien (te zien als een witte waas over de longen en luchtzakken).
De vogel werd een 5-tal dagen in hospitalisatie gehouden en werd tweemaal daags verneveld in een vernevelkamer met medicatie die hij op die manier rechtstreeks inademde via een fijne nevel. Ook ontstekingsremmer en antibiotica werd per injectie toegediend om bacteriële bijbesmetting te voorkomen.
Omdat aspergillose een lange nabehandeling vergt (maanden) moet een methode gevonden worden om dit oraal toe te dienen, liefst zonder dwang.
Daarom is het nodig om creatief te zijn.
In dit geval lukte het om de siroop in een buggle te druppelen, waarna de papegaai die met smaak opat.
Dit is uiteraard geen oproep om je papegaai chips te laten eten, maar hier wegen de nadelen niet op tegenover de voordelen.
Hormonale inplant 'suprelorin' bij hormonale stoornissen edelpapegaai
Deze vrouwelijke edelpapegaai had last van zijn hormonen : krijsen, masturberen op de handen van de eigenaar,...en wellicht zal het vederplukken ten minste voor een deel te maken hebben met de hormonen die haar parten spelen. Destructief gedrag (alles willen kapotbijten) is een onderdeel van hormonaal gedrag en heeft te maken met het feit dat papegaaien in het wild de nestholte vergroten door de binnenkant van bijvoorbeeld een holte in een boomstam af te bijten. Soms kan dat destructief gedrag zich ook richten naar zijn eigen veren wanneer een papegaai in gevangenschap geen natuurlijk gedrag kan vertonen.
In erge gevallen kan het inplanten onderhuids van een staafje dat hormonen bevat, dit gedrag temperen. Deze inplant werkt in principe 3 maand waardoor de vogel rustiger wordt.
Als de dagen het volgende jaar weer langer worden, kan het gedrag zich weliswaar weer herhalen. Hou er rekening mee dat de papegaaien die we hier in de huiskamer houden, nog altijd hun natuurlijke instincten behouden hebben en op een bepaald moment een partner willen zoeken om mee te kweken. Het feit dat ze dat niet kunnen kan de nodige frustratie geven, wat ook weer aanleiding kan geven tot vederplukken.
Op de foto's zie je hoe de huid, na ontsmetting, ter hoogte van de nek opgetild wordt en het hormonale staafje met een dikke naald onderhuids wordt geschoven. Dit kan zonder verdoving gebeuren en de papegaai heeft er nadien helemaal geen last van.
Zijdehoen met harde krop door zand (kropverstopping)
Een studie bevestigt dat kippen die een zandbad kunnen nemen 50% minder uitwendige parasieten hebben dan kippen die dat niet kunnen.
Toch is niet iedere zandsoort geschikt hiervoor. Deze zijdehoen kon een zandbad nemen in een zandbak die oorspronkelijk bedoeld was om kinderen in te laten spelen. Deze zandsoort wordt hard als ze nat wordt, zodat kinderen hiermee zandkastelen kunnen bouwen. Als kippen hiervan teveel opnemen kan dit een harde massa vormen in de krop die de vernauwing tussen krop en slokdarm niet kan passeren en een verstopping teweeg brengt.
In dit geval was operatie (openen van de krop) en het verwijderen van het zand uit de krop, de enige mogelijkheid om de kip te redden.
Krop en huid dienen afzonderlijk gehecht te worden. Het dichtnaaien van de krop is een secuur werkje, aangezien die waterdicht moet zijn.
Kort na de operatie heeft de kip nog een ei gelegd.
Eerste foto : geopende krop
Tweede foto : hier is de krop met resorbeerbare ('verteerbare') draad reeds dichtgenaaid.
valkparkiet met prolaps eileider na legnood door ei zonder kalkschaal
Na een paar eitjes met schaal te hebben gelegd, zat deze valkparkiet op de bodem van zijn kooi. Hij was verdacht van legnood en dat bleek ook zo te zijn. Met een naald (verbonden aan een spuit) werd het ei doorheen de buikwand leeggezogen waardoor het ei collabeerde. Door de geringe weerstand die de naald ondervond was duidelijk dat het om een 'windei' ging (een ei zonder kalkschaal). Eieren zonder kalkschaal worden moeilijker gelegd omdat de eileider het ei nauwelijks kan voortduwen richting cloaca. De reden waarom het ei geen kalkschaal had, is duidelijk : zaden bevatten te weinig calcium. Daarenboven is calcium nodig voor een goede zenuwprikkeloverdracht en werken de gladde spieren van de eileider ook minder.
Pas na een tweetal dagen kwamen de eivliezen uit de cloaca te voorschijn, maar toen bleek dat de eileider naar buiten puilde (prolaps van de eileider). Gelukkig waren de weefsels nog niet erg beschadigd en was het mogelijk de eileider met een vochtig wattenstaafje terug naar binnen te duwen. Er werden twee fijne hechtingen gezet op de buitenkant van de cloaca om die wat nauwer te maken in de hoop dat de eileider niet terug naar buiten kwam. De vogel werd gehospitaliseerd want, indien de vogel eerstdaags weer een ei zou leggen, zou dat zeker niet de vernauwde cloaca kunnen passeren. Dan zouden we de hechtingen vervroegd terug moeten verwijderen.
Na een tweetal dagen werden de hechtingen terug verwijderd. Ondertussen was de eileider terug wat 'gekrompen' en bleef die op zijn plaats.
Gelukkig zal in de meeste gevallen de eierleg stoppen als er zich problemen voordoen bij het leggen van een ei. De natuur wil op die manier de moeder beschermen. Maar dit is niet altijd het geval.
Voor meer uitleg over 'hormonale problemen bij huiskamervogels' zie ook het document op datum van 1/5/22
Op een van de foto's zie je de hechtingen op de cloaca.
Verstopping van de krop bij een legkip door het voederen van stukjes vlees (harde krop)
De krop bij vogels is een verwijding van de slokdarm en is de plaats waar voedsel wordt geweekt. De krop bevat weinig tot geen enzymes zodat er daar niet echt vertering plaats vindt. Het voedsel wordt door samentrekking van de krop in de kliermaag geduwd waar wel vertering plaats vindt. De kliermaag komt eigenlijk overeen met onze maag. Daarna komt het voedsel in de spiermaag terecht waarin zich (bij de kip) steentjes bevinden. Daardoor kan het voedsel nog verder fijner gemaakt worden. Uiteindelijk komt het terecht in de darm voor verdere vertering (enzymes uitgescheiden door de pancreas en de lever). In de darm worden de voedingstoffen uiteindelijk opgenomen in het bloed.
Aangezien er een vernauwing is tussen de krop en de kliermaag (zie foto) en aangezien het voedsel in de krop alleen verweekt en niet verteerd wordt, kan het zijn dat bijvoorbeeld gras of in dit geval stukjes vlees de overgang krop-kliermaag blokkeren. De inhoud van de krop blijft dan stil staan en kan beginnen verzuren. Dit zuur irriteert de binnenkant van de krop waardoor deze minder de neiging heeft om samen te trekken. Dit veroorzaakt een vicieuze cirkel en de inhoud van de krop kan behoorlijk beginnen stinken en een broeihaard van bacteriën worden. Uiteindelijk kan dit leiden tot een bloedvergiftiging en de dood.
Deze kip had een kropverstopping door stukjes vlees en werd gelukkig op tijd geopereerd. Op een van de foto's tijdens de operatie, zie je hoe de krop terug dicht wordt genaaid.
Na een weekje binnenshuis in de warmte te hebben doorgebracht, voelt ze zich terug kiplekker en kan ze zich bezighouden met haar favoriete bezigheid : lustig in de tuin rondscharrelen....
Deze legkip werd aangeboden met een moeilijke gang. Bij palpatie van de buik werd een massa gevoeld die zo groot was als een sinaasappel. De eigenaar wist te vertellen dat het dier al enige tijd abnormale eieren legde. Daarom werd in eerste instantie gedacht aan een eileideronsteking waarbij etter zich had opgestapeld in de eileider. Etter is bij vogels vast en kan zich in de eileider vastzetten als harde grote 'brokken' en de indruk van een tumor geven. Bij betasten van de buik kwamen ook resten van een eischaal uit de cloaca te voorschijn. Dat maakte een eileiderontsteking minder waarschijnlijk omdat kippen met zo'n erge eileiderontsteking normaal geen eieren meer leggen.
Ook werd in de krop een gezwel gevoeld ter grootte van een druif.
Aangezien de kip niet extreem vermagerd was, en gezien de motivatie van de eigenaar, werd besloten de kip te opereren om de massa in de buik te verwijderen.
De kip werd verdoofd met gasanesthesie en het werd meteen duidelijk dat het om een grote tumor ging, die redelijk vlot verwijderd kon worden. De tumor was immers niet vergroeid met de organen in de buik. Indien dit niet het geval zou geweest zijn, was euthanasie onvermijdelijk.
De kip herstelde vlot van de algemene verdoving en moet nu nog enkele dagen onstekingsremmers en antibiotica krijgen.
Dergelijke tumoren bij kippen worden meestal door een virus veroorzaakt. Twee virussen kunnen hiervoor verantwoordelijk zijn : een herpesvirus dat ook de ziekte van Marek veroorzaakt. Naast verlamming van de poten, kan deze ziekte immers ook aanleiding geven tot tumoren op verschillende plaatsen in het lichaam. Een ander virus dat 'aviaire leucose' veroorzaakt en ook tumoren kan doen ontstaan, is hier wellicht meer waarschijnlijk. De ziekte van Marek komt immers meestal op jongere leeftijd voor en deze kip is toch al enkele jaren oud.
Deze kip zal zich in elk geval veel gelukkiger voelen. Of dit een definitieve oplossing is op lange termijn, is natuurlijk de vraag. De tumor in de krop kan later in haar leven problemen geven en ook op een andere plaats in haar lichaam kan zich weer een tumor vormen. Het virus in haar lichaam is hier mee natuurlijk niet verdwenen.
Toch maakt het mij, de kip, en de eigenaars gelukkig om haar weer in haar normale doen te zien en wie weet is ze toch weer voor langere tijd vertrokken.
Toch even vermelden dat de beslissing om tot operatie over te gaan voor het grootste deel bepaald wordt door de graad van vermagering. Te fel vermagerde kippen overleven een dergelijke operatie meestal niet !
En zoals reeds zoveel vermeld hier : vogels gaan instinctief hun ziekte proberen te verbergen, omdat het prooidieren zijn. Dus alert zijn en vlug ingrijpen is de boodschap !
We hopen dat ze nog zo lang mogelijk kan genieten van de liefde waarmee ze omringd is !
Voorlaatste foto : kort na de operatie. Laatste foto : de dag nadien
Een jonge bosduif (synomiem voor houtduif) werd binnengebracht voor een eerste verzorging. Jammer genoeg was de duif bij aankomst reeds overleden. Bij het openen van de bek was het extreme, gelig beleg duidelijk. Wellicht was de vogel gestorven door verstikking doordat dit de opening van de luchtpijp kan blokkeren.
Trichomonas of bij duivenmelkers 'het geel' genoemd wordt veroorzaakt door een eencellige parasiet. Wanneer duivenmelkers met hun duiven op controle komen, wordt een uitstrijkje van de keel genomen om de beweeglijke parasieten onder de microscoop te zoeken. Bij een geringe besmetting is nog geen geelachtig beleg in de keel te zien, maar dit kan wel de prestaties bij sportduiven ondermijnen. Tegen deze ziekte bestaan effectieve geneesmiddelen, die door duivenmelkers veelal preventief worden gegeven. De besmetting kan via drinkwater overgedragen worden.
Het verband tussen de concentratiekampen in WO2 en '(vogel)diergeneeskunde
Soms worden vogels binnengebracht die extreem zijn afgemagerd door een chronische ziekte. Wanneer deze dieren 20% of meer van hun normaal lichaamsgewicht hebben verloren, wordt de prognose gereserveerd. Want door de snelle vermagering moeten alle afvalstoffen die vrijkomen, weggefilterd worden door de lever en de nieren. In veel gevallen zijn deze organen al in het ziekteproces betrokken, waardoor nier-en leverfalen optreedt. Dat maakt het heel moeilijk (maar niet onmogelijk) om deze vogels er door te krijgen.
Maar er speelt nog een ander fenomeen, wat men het 'refeeding syndrome' noemt in het Engels.
Door de vermagering en uitputting verliezen de cellen veel stoffen, zoals magnesium, fosfor, kalium en calcium. Stoffen die levensnoodzakelijk zijn voor de normale werking van de cel. Wanneer we nu te snel (dwang)voeding en vooral koolhydraten gaan geven aan de vogel, wordt er plots veel insuline geproduceerd, waardoor niet alleen glucose maar ook veel mineralen de cel worden ingepompt. Door die plotse verschuiving van die stoffen, raakt de normale werking van de cellen ontregeld en dat heeft zijn gevolgen voor een normale werking van het hart, de hersen, de ademhaling....en dat kan tot een plotse dood leiden.
Dit fenomeen kennen we sedert het einde van de tweede wereldoorlog. Toen werd in veel gevallen te veel en te vlug voeding gegeven aan de uitgehongerde en uitgemergelde bevrijde krijgsgevangenen. Een groot deel van die mensen is nadien alsnog gestorven door dat hun lichaam dit niet meer aankon.
Bij uitgemergelde vogels houden we daar rekening mee, maar het risico kan nooit volledig uitgesloten worden. En geen dwangvoeding geven bij vogels die niet meer eten is ook al geen optie...
Vandaar....het belang om zo vlug mogelijk te reageren als een vogel niet goed zit, als hij veel slaapt, zich 'dik' zet of abnormale uitwerpselen produceert. Het is immers niet altijd te beoordelen als een vogel mager geworden is, doordat hij zich dik zet. Het normale gewicht van je vogel kennen als referentie en hem regelmatig wegen kan daarom een hulpmiddel zijn. Hem eens vastpakken als je twijfelt en voelen of zijn borstbeen niet te scherp aanvoelt, kan ook helpen om niet te laat in te grijpen en een dierenarts te raadplegen.
En zoals ik reeds vroeger vermelde : vogels vermageren sowieso enorm snel als ze niet of onvoldoende eten omdat hun lichaamstemperatuur van nature al 40°C of hoger is.
Hieronder ook een afbeelding hoe je de voedingstoestand van een vogel aan de hand van de 'filet' of de vliegspieren naast het borstbeen kan beoordelen.
Ook een foto terwijl ik een agapornis aan het dwangvoeden ben én een archieffoto uit 1945 bij de bevrijding van een concentratiekamp om het 'refeeding syndrome' te illustreren.
Dit is eens iets anders : operatie tumor/abces buik kat
Alhoewel ik in mijn dierenartsenpraktijk heel veel vogels behandel, ben ik eigenlijk gestart als dierenarts gemengde praktijk en dit is het nog altijd. Ik behandel dus ook honden, katten, konijnen,... Geen grote huisdieren (koeien, varken, schapen,...) of reptielen.
Aangezien ik geen speciale website heb aangemaakt in verband met kleine huisdieren (die zijn er al genoeg), andere dan vogels, wil ik hier toch eens een aparte, onlangs uitgevoerde operatie, voorstellen.
Het betreft een zwerfkat, die enkele jaren terug werd opgevangen door een vrouw, die zich al jarenlang het lot van zwerfkatten aantrekt.
Een zekere Tania van Torhout, die ik hierbij ook eens in de bloemetjes wil zetten op deze manier.
Zwerfkatten en kittens die soms door onverantwoordelijke mensen worden achtergelaten, komen heel dikwijls bij haar terecht en vinden bij haar een (tijdelijke) warme thuis. Ik ken niemand die zich op zo'n enthousiaste manier inzet voor deze dieren, die anders in veel gevallen een eenzame hongerdood zouden sterven.
Deze zwerfkatjes krijgen bij haar alle medische verzorging en liefde die ze nodig hebben. Geen inspanning is haar te veel. Kortom, dit is haar leven...Ze krijgen de nodige vaccinaties, worden gechipt en gecastreerd/gesteriliseerd en zijn dus volledig in orde.
Daarom, beste lezers van deze blog : wanneer je op zoek ben naar een kat/kitten en haar/hem een warme thuis kan en wil bieden...denk dan eens aan Tania van Torhout (telefoonnummer 0496/933142 - 050/222428). Het heeft haar de nodige voldoening om met enthousiasme haar werk voor te zetten en je krijgt er ongetwijfeld veel kattenliefde voor terug.
Terug naar deze kat....Ze werd indertijd als zwerfkat opgevangen door Tania en ze is daar gebleven...Ze heeft haar naam niet gestolen : 'Lieverd', en lief is ze zeker...ook al kan ze wat nors kijken :)
Haar leeftijd wordt geschat op 9 jaar. Onlangs kwam Tania bij mij op consultatie omdat ze niet ok was, haar eetlust was de laatste dagen verminderd. Bij palpatie bleek een appelsiengrote tumor in de buik te zitten. Dit werd op een röntgenfoto bevestigd.
Ook al was de prognose eerder slecht, toch wilde Tania het dier alle kansen geven en werd overgegaan tot een operatie. Wat we vonden : een combinatie van een tumor/abces waarin een darm zodanig vergroeid zat, dat we er een stuk darm van tussen moesten halen en de twee uiteinden aan elkaar naaien. Je kan je voorstellen dat dit een heel secuur werkje is, want de verbinding tussen de twee darmuiteinden moet 'waterdicht' zijn.
Lieverd heeft het gered. Hij begon direct na de operatie te eten en een paar dagen later werd de eerste stoelgang gemaakt.
De foto's spreken voor zich...niet voor gevoelige kijkers....
Wat een voldoening heeft zoiets niet...., maar jammer genoeg heeft de medische wereld nog niet voor alles een oplossing. En om nog eens terug te komen op de vogels : dat blijven nog net iets meer delicatere wezens...Maar we blijven ons best doen !!
Update edelpapegaai zonder bovenbek, zie bericht datum 10/10/2023
Een 3-tal maand na het traumatisch ongeval waarbij deze edelpapegaai zijn bovenbek verloor, ziet Rocco er al heel wat beter uit. Zonder problemen eet deze lieveling zonder hulp vochtig gemaakte pellets B14 van nutribird. Het intensieve werkje waarbij de open wonden ter hoogte van de geamputeerde bovenbek en neusholtes moesten gereinigd worden na iedere voederbeurt is zo goed als niet meer nodig. Door de veel gezondere en meer complete voeding kunnen we zelfs stellen dat de levensverwachting van Rocco nu verlengd is !
Ter gelegenheid van een controlebezoek werd een scherpe punt aan één kant van de onderbek met een dremel weggevijld.
Zoals blijkt uit deze foto's na de korte verdoving, is Rocco een fotogenieke papegaai die met reden (samen met zijn eigenaars) een standbeeld van moed en doorzetting verdient !
Deze dwergooruil werd aangeboden met een uitpuilend oog (bloeding achter oog ?), en een kwetsuur ter hoogte van de kop. Het dier had sinds 24uur geen enkele eetlust meer en was apatisch. Geleidelijk was het dier minder gaan eten en was uitgemergeld.
Gelukkig kwam het dier door middel van dwangvoeding (vleespap toegediend door middel van een maagsonde), antibiotica en onstekingsremmer er terug bovenop en won tijdens de 5 dagen hospitalisatie ongeveer 20 gr aan gewicht (van 180 naar 200gr = 10% gewichtstoename).
Er werd voorgesteld in plaats van alleen eendagskuikens ook versneden babymuisjes als voedsel te geven met regelmatige toediening van vitamines (bijvoorbeeld Kasper CarniZoo Carnivorenmix, 5dagen per maand op de voeding).
Alleen eendagskuikens geven aan roofvogels zorgt voor vitamine-en mineralengebrek. Eendagskuikens hebben bijvoorbeeld nog geen volledig verkalkt skelet waardoor deze onvoldoende calcium bevatten. De spieren van eendagskuikens zijn ook niet volledig ontwikkeld waardoor ze bepaalde essentiële voedingsstoffen missen.
Deze foto's werden genomen kort voor de vogel terug naar huis mocht.
Rocco is een vrouwelijke edelpapegaai (eclectus rotatus) die, die door een ongeluk in huis een fractuur van de beenderige aanhechting van de bovenbek opliep.
Bij aankomst bleek dat de bloedvoorziening van de bovenbek onvoldoende was en werd die de volgende dag in het benig gedeelte geamputeerd onder algemene anesthesie (verdoving). De bovenbek was immers gedoemd om af te sterven en dit ging onvermijdelijk een infectie en gangreen veroorzaken.
De onderbek was gespleten en werd door middel van een metaaldraad terug gerepareerd.
Andere dierenartsen hadden euthanasie voorgesteld, maar de eigenaar wilde Rocco kost wat kost nog een kans geven.
Feit is dat papegaaien die de boven-of onderbek kwijtraken, uiteindelijk meestal hun plan leren trekken, op voorwaarde dat ze hun voeding onder de vorm van een papje worden aangeboden.
Tot dan moeten ze natuurlijk gedwangvoederd worden en krijgen ze antibiotica en pijnstillers tegen infecties en pijn.
Ook moet s avonds voor Rocco gaat slapen, alles in zijn bekje proper gemaakt worden, want de papvoeding gaat overal aan kleven.
Na 14 dagen mocht Rocco naar huis en mits de nodige extra zorg thuis, hopen we dat hij nog een lang en gelukkig leven mag leiden. Uiteindelijk zijn het vooral de mensen die medelijden hebben met hem, maar zelf ligt Rocco er niet van wakker dat hij zijn bovenbek mist. Misschien zelfs integendeel, aangezien hij nu extra aandacht krijgt.
Een extra pluspunt is nu dat Rocco wat gezonder gaat eten, want de pap wordt gemaakt van nutribird korrels voor papegaaien en eivoer. Alhoewel het natuurlijk beter is, je bovenbek als vogel niet te verliezen
De eigenaar heeft ook de omgeving voor de vogel aangepast (ladder), zodat hij zonder het gebruik van zijn bovenbek, gemakkelijk in zijn kooi kan klimmen.
Het filmpje vind je hier op youtube : volg de link onder aan de foto's
https://youtu.be/QxqUeotVa6Q
Fotos : voor de operatie/verdoving door middel van gas met een masker/de geamputeerde bovenbek/na de operatie/Rocco leert zelfstandig eten
Partnergeweld in de vogelwereld : blauwgele ara pop aangevallen door man
Deze blauwgele ara (ara ararauna) pop had een duidelijke bloeduitstorting aan beide kanten van de kop met zwelling. Haar nieuwe partner had haar wellicht aangevallen.De vogel had ook geen eetlust (pijn ?). Zij werd gehospitaliseerd , kreeg dagelijks injecties met een antibioticum en pijnstillers. Ze werd ook gedwangvoederd met een kropnaald. Na enkele dagen was de zwelling fel verminderd en mocht ze terug naar huis.
Als papegaaien van verschillende geslachten samen worden gehuisvest, is een goede verstandhouding niet altijd vanzelfsprekend. Het klikt wel of niet, een beetje zoals in de mensenwereld.
Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld duiven : als je doffer en duivin samensteekt, heb je meestal binnen de 14 dagen het eerste ei....
prop gras chirurgisch verwijderd uit krop van een kip met 'harde krop'
Om een of andere nog onduidelijke reden, gaan kippen soms abnormaal veel gras eten. Gras bestaat uit cellullose (vezels) en die worden verteerd in de dikke darm, dus niet in de krop. In de krop kan de prop gras een soort 'spons' vormen waarin zaden en ander materiaal 'gevangen' zit. Wanneer de krop samentrekt werkt deze prop als een soort plug die de doorgang naar de slokdarm en de kliermaag belemmert. Aspergebonen (die ook vezels bevatten als je die opentrekt) kunnen hetzelfde effect hebben.
Het voedsel in de krop begint te gisten en te verzuren. Het zuurt 'verbrandt' de krop waardoor die nog minder neiging heeft om samen te trekken.
In het beginstadium kan geprobeerd worden door middel van massage en laxeermiddel de prop los te werken. Indien dit niet lukt is chirurgische behandeling nodig.
Marek is een virusziekte met een wat eigenaardig verloop.
Kuikens moeten al in de eerste levensdagen besmet zijn om later in hun leven de ziekte te ontwikkelen.
Als kuikens heel vroeg in hun leven besmet worden met het virus, is hun immuunsysteem nog niet voldoende ontwikkeld om het viurs als 'lichaamsvreemd' te herkennen, dus gaat het kuiken er ook niet tegen 'vechten'. Ondertussen kan het virus zich in de zenuwen en de hersenen nestelen en langzaam zijn vernietigende werking doen. Op die manier ontstaan er op den duur verlammingen.
De ziekte kan acuut, maar ook chronisch (traag) verlopen.
Typisch zijn de pootverlammingen, maar ook andere zenuwen kunnen aangetast worden. Zo kunnen zelfs de zenuwen van de krop in uitzonderlijke gevallen aangetast worden, waardoor de krop niet wil ledigen en waardoor ze een zure (kropverzuring) of harde krop krijgt (vaste delen zoals gras die vast komen te zitten in de krop en en soort harde 'bal' vormen). Dit maakt de diagnose van Marek in het begin soms heel lastig. Het zijn niet altijd de schoolvoorbeelden die je tegenkomt, waarbij de kip met één poot vooruit en één poot achteruit zit.
Daarenboven kan Marek ook tumoren geven. Afhankelijk waar de tumor in het lichaam zit, of waar de tumor op duwt, zullen dus ook andere symptomen zichtbaar worden, die soms niet meteen in de richting van Marek doen denken.
Marek komt meer en meer op latere leeftijd voor dan vroeger bij sierkippen en zien we meer en meer in een chronische vorm, waarbij de verlamming bij het geven van ontstekingsremmers soms tijdelijk verbetert. Heel zelden zien we een soort stabilisatie met ontstekingsremmers waarbij de kip verder een min of meer normaal leven kan leiden. Dan kan je de vraag stellen of dit wel de ziekte van Marek geweest is, want de diagnosemogelijkheden (zoals MRI of CT-scan) zijn financieel niet zo toegankelijk als het over kippen gaat.
Hier op de foto zie je een 'schoolvoorbeeld' van een seabright met Marek. Seabrights worden algemeen gezien als een van de meest gevoelige kippenrassen voor het virus. Klik op de foto voor een groter beeld.
Er zijn ook kanariepokken en kippepokken. Deze ziekten veroorzaken de typisch pokletsels op plaatsen met weinig bevedering. Dit zijn ook de plaatsen waar bijtende insecten zoals muggen die besmet zijn met het pokkenvirus gemakkelijkst bloed zuigen. Muggen zijn een belangrijke bron van besmetting door pokken, maar ook bloedluizen kunnen ze overdragen. Duiven die pikken naar elkaar kunnen elkaar ook besmetten en zelfs via het drinkwater kan het gebeuren.
Kippenpokken zijn alleen besmettelijk voor kippen, kanariepokken voor kanaries, duivenpokken voor duiven, mensenpokken voor mensen, en .apenpokken voor apen en mensen
Er zijn uitwendige pokken die je bijvoorbeeld ziet rond de bek, maar ook in de bek kunnen de letsels uitgebreid worden. Als zon pokletsel in de bek de luchtpijp afsluit, kan een duif in acute ademnood komen.
In België is momenteel geen vaccin tegen duivenpokken beschikbaar. Dit wordt toegediend door enkele pluimpjes te trekken op de bil en met een borsteltje het vaccin in te wrijven. Op deze plaats krijgen de duiven dan een pok doordat het vaccin een verzwakte variant van het virus bevat.
Deze pok is het bewijs van een goede immuniteit.
Tot in de jaren tachtig werden mensen gevaccineerd tegen de mensenpokken, een ziekte die gedurende eeuwen verschillende pandemieën veroorzaakte waarbij miljoenen mensen stierven, net zoals tijdens uitbraken met de pest.
Wie nog gevaccineerd is tegen de mensenpokken heeft op zijn bovenarm nog een klein litteken het resultaat van een genezen pok.
Duivenpokken in de bek lijken sterk op een andere ziekte : trichomoniasis of 'het geel'. Deze wordt echter veroorzaakt door een eencellige parasiet.
