Er bestaat geen twijfel dat Bach de vader is van de "moderne" muziek : techniek, intellect en emotie worden door hem tot één geheel gesmeed en vormen aldus de stimulans en inspiratie voor (bijna) alle componisten die na hem komen.Maar elke componist is ook een kind van zijn tijd en toendertijd waren twee dingen actueel : retoriek en godsdienst (Reformatie). Een vorm van retoriek is het het vraag en antwoord-spel. Bij Bach komt het antwoord vaak voor de vraag en dat past in de protestantse etiek : god is het antwoord op elke vraag en dus is elke vraag een retorische vraag. Zelfs een fuga kan men zien als een vorm van retoriek : aangezien voor Bach god een feit is, is vragen stellen zowat de feiten achternahollen. Bach zag het ook als zijn goddelijke opdracht (of als middel om zijn broodheren gunstig te stemmen) de reformatie te verspreiden en aan te moedigen en het middel daartoe waren de cantates. En daar heb ik dus een reuzengroot probleem ; ondanks alle inspanningen slaag ik er niet in ze te waarderen, omwille van de teksten : dat gefleem bij god, dat gesmeek om erbarmen, dat pathologisch verlangen naar de dood, die voorafbeelding van de hemel als beloning voor de gelovigen, neen, dat kan ik niet aanhoren, dat is zo middeleeuws (toen domineerde en bepaalde de godsdienst het leven van de gewone mens - zoals de islam nu - hoewel psychopathisch heersers daar veel minder last van hadden en voor hun mis- en wandaden gemakkelijk vergiffenis van de kerk kregen - in ruil voor andere gunsten).Cantates zullen dus niet te vinden zijn in mijn ideale discotheek evenmin als uitvoeringen van de mythische lijdensverhalen of Passionen ...
Elke dag opnieuw worden CD's met klassieke muziek op de markt gebracht ; ongeveer de helft daarvan zijn heruitgaven of geremasterde schijfjes van oude opnamen die alleen voor nostalgici interessant zijn. Andere hebben als solist een " supertalent " dat hopelijk voor een boost in de verkoop zal zorgen of een ensemble dat door uitgekiende marketing in de belangstelling staat. In de meeste gevallen gaat het hier om musici die trouw in de sporen lopen van hun voorgangers en feitelijk niets meer doen dan de muziek herkauwen. Maar soms verschijnt er een CD die onze aandacht trekt : door de gebruikte instrumenten, door de historisch verantwoorde uitvoering, door het respect voor de partituur en wars van alle goedkope effecten of opgeblazen virtuositeit. Het zijn die opnames die de basis vormen van de ideale discotheek en die hier zullen worden voorgesteld.
