De Morgen schijnt zo stilaan het patent te hebben op horrorberichten . Nu zijn ze het weer in de kunstwereld gaan zoeken.
Damien Hirst heeft een miniversie gemaakt van zijn bekende werk uit 2007 For the Love of God, een platina schedel bezet met meer dan 8.500 diamanten. Dat meldt The Art Newspaper. Net als het oude is het nieuwe werk controversieel. Hirsts assistenten gebruikten namelijk de schedel van een kind om het kunstwerk te maken. Het zal volgende maand getoond worden op de openingsshow Forgotten Promises van de Gagosian Gallery in Hong Kong. Hoeveel het nieuwe werk kost, werd niet bekendgemaakt.
Ondertussen is in het Palazzio Vecchio in Firenze het originele For the Love of God te zien. Het stuk werd voor bijna 59 miljoen euro verkocht, het hoogste bedrag dat ooit voor een kunstvoorwerp van een nog levende kunstenaar betaald is. Belangrijke kanttekening echter: het werk is volgens The Art Newspaper in handen van een groep investeerders, onder wie Hirst zelf en Jay Joplin, eigenaar van de Londense galerie White Cube. Het hoge bedrag zou dus nooit betaald zijn door een koper en had alleen tot doel de vraagprijs voor het werk van Hirst kunstmatig hoog te houden.
Als ik één nachtmerrie heb, dan is het wel die, waarover gisteren in De Morgen bericht werd. Onwillekeurig komen dan de beelden voor mijn ogen, van opgegraven doodskisten waar aan de binnenkant de krabsporen te zien zijn van mensen die alleen maar schijndood waren toen ze begraven werden.Ziehier het bericht:
Een Braziliaanse vrouw die op kerstavond levend uit haar doodskist werd gehaald, is twee dagen later alsnog overleden. De 88-jarige Maria das Dores da Conceicao was vorige week woensdag dood verklaard door artsen, meldde de Braziliaanse krant O Globo. De vrouw werd in een doodskist gelegd en naar het mortuarium gebracht. Maar toen medewerkers daar vier uur later haar lichaam verzorgden, merkten ze een rustige ademhaling. De vrouw werd snel naar het ziekenhuis gebracht, tot opluchting van haar vrienden en familie. Maar twee dagen later is ze alsnog overleden,
Gekke titel misschien terwijl we nu nog volop onze wintercollectie mogen showen. Maar op 6 januari herbeginnen de repetities voor MaN en dan schieten we in gang met de voorbereiding voor Pasen. Het programma is - mits goedkeuring van het bestuur - al helemaal klaar voor de volgende hoogdag. De meest in het oog springende namen zijn Purcell, Pujol (een Catalaanse kapelmeester uit de Renaissance), Michael Haydn en Schütz. Daarnaast zijn er een paar hedendaagse namen (De Klerk, Vermulst, Bikkembergs). Ik voel al de kriebels in mijn handen en verheug mij er op dit oeuvre te kunnen instuderen met het koor. Een korte vakantie is een mooi ding maar ik mis mijn mensen van MaN en van KORILE.
Paus Benedictus XVI heeft zaterdag de traditionele pauselijke zegen Urbi et orbi (voor de stad en voor de wereld) uitgesproken. Hij deed dat op het centrale balkon van de Sint Pietersbasiliek in Vaticaanstad. De paus riep in zijn toespraak politieke leiders op om zich solidair te tonen met christenen in het Midden-Oosten. Hij zei dat christenen in Irak vervolgd worden. Ook bekritiseerde hij het communistische China, dat katholieken verplicht om bijeenkomsten bij te wonen van de door de staat gesteunde kerk. Die kerk erkent het gezag van de paus niet. De paus vroeg Palestijnen en Israëli's om er naar te streven vreedzaam samen te leven. De paus riep verder op tot een duurzame vrede in de Afrikaanse vuurhaarden Somalië, Darfur en Ivoorkust.
Ondertussen had de Palestijnse Autoriteit in de kerstperiode op 90.000 bezoekers in Bethlehem gerekend, maar dat aantal is volgens lokale functionarissen overschreden. Moge het geluid van de bellen het geluid van wapens in het gehavende Midden-Oosten overstemmen in deze kerstperiode'', zei patriarch Fuad Twal tijdens de kerstmis in het stadje, die onder meer werd bijgewoond door de Palestijnse president Mahmud Abbas.
Op zondag 26 december 2010 organiseert het Davidsfonds in samenwerking met Koor&Stem, Knack en de trappistenbrouwerij van Westmalle opnieuw U zijt wellekome (het vroegere Vlaanderen zingt kerst). De nieuwe naam is een uitnodigende knipoog naar één van de oudste Vlaamse kerstliederen: Nu zijt wellekome. De hele familie kan opnieuw op tweede kerstdag op een 80-tal plaatsen in Vlaanderen het authentieke kerstverhaal herbeleven door samen vergeten kerstliederen te zingen!
Nu zijt wellekome, Maria die zoude naar Bethlehem gaan en Hoe leit dit kindeken zijn er slechts enkele van. Met dit initiatief willen de organisatoren het authentieke kerstgebeuren onder de aandacht brengen. U zijt wellekome is dan een gratis evenement, gekoppeld aan twee goede doelen. Iedere deelnemer krijgt de kans voor of na de kerstsamenzang een vrije bijdrage te geven.
Dit jaar steunt U zijt wellekome enerzijds een internationaal goed doel (oog op de wereld), maar ook een nationaal goed doel (oog op de eigen leefwereld). Het internationale goede doel is Handicap International. Handicap International is een onafhankelijke organisatie die er voor zorgt dat mensen met een handicap hun zelfstandigheid en hun plaats in de samenleving terugvinden, vooral in landen met moeilijke leefomstandigheden. Het nationale goede doel is CEDES. CEDES is een beweging voor integrale armoedebestrijding. De beweging zorgt voor dialoog en samenwerking met groepen, organisaties, diensten en beleidsverantwoordelijken overal in Vlaanderen om de armoedekloof te overbruggen. Ze concentreren zich niet op noodhulp, maar pakken via voorbeeldprojecten de oorzaken van de armoede aan.
Ignace Thevelein, kapelmeester van de Brugse kathedraal, verzorgde de artistieke uitwerking van U zijt wellekome. Thevelein selecteerde de liederen waarvan de oorsprong, op enkele na, volledig in het Nederlandse taalgebied terug te vinden is. Het samen zingen staat centraal. Een ervaren zangleider leidt alles in goede banen. Een organist ondersteunt muzikaal. Je krijgt ter plaatse ook een gratis zangboekje.
De gewoonte om 'uit losse figuren drie-dimensionaal opgebouwde groepen' uit te stallen (dat is de de definitie van een kerststal) kwam op in de zestiende eeuw. Doorgaans omvat zo'n groep: het kind in de kribbe liggend op stro, Maria en Jozef meestal geknield in aanbidding, een os en een ezel, die het kind verwarmen, soms ook aanbidden, herders met hun schapen, de drie wijzen uit het oosten, de kameel en een engel die Gods lof zingt. Bijna allen figuren uit Lucas 2, 1 - 20 en Mattheus 2, 1-12. Os en ezel worden daar niet vermeld, maar vormen een allusie aan Jesaja 1, 3'een os kent zijn eigenaar, een ezel de kribbe van zijn meester, maar...mijn gemeente begrijpt mij niet' (Naardense Bijbel). De kamelen vormen een toespeling op Jesaja 66, 20 'Doen komen zullen zij al uw broeders uit de heidenvolken....op muildieren en kamelen'.
Als je denkt dat de mutualiteit alleen een saaie bureaucratische machine is waar je terecht kan voor terugbetaling van je ziektekosten, dan ben je toch wel mis hoor! Ik doe nu maar het copyright van CM Waas & Dender wat geweld aan en neem uit hun laatste ledenblad de volgende troostende woorden over i.v.m. KUSSEN.
Een zoen levert meer op dan alleen kriebels in je buik.Een zoen zorgt voor een vermindering van stress en een toename van het geluksgevoel. In je lippen en je tong zitten ontzettend veel zenuwen die gevoelig zijn voor aanraking en temperatuur. Tijdens het zoenen sturen deze zenuwen informatie door naar onze hersenen. Hierbij komen de stoffen endorfine en oxytocine vrij. Die stoffen zorgen voor een gevoel van geluk, euforie en genot. Bovendien ontdekten neurowetenschappers aan het Lafayette College in Pennsylvania dat koppels na een kwartier zoenen een kleinere hoeveelheid van het stresshormoon cortisol in hun bloed hadden. Hoe langer ze al een relatie hadden, hoe groter het effect.
Vergeet neusdruppels en andere middeltjes. Er is een aangenamere methode om hooikoorts te bestrijden: veel en vooral lang zoenen. Japanse onderzoekers ontdekten dat de produktie van histamine in het lichaam aanzienlijk afneemt na een zoensessie van een half uurtje. Hooikoortslijders weten dus wat hen te doen staat.
Een strakke huid is waarschijnlijk het laatste waar je aan denkt tijdens het zoenen. Toch is zoenen goed voor een strakke gezichtshuid 'komt door het hoge aantal spieren dat je gebruikt). Bij het zoenen stijgt ook het gehalte aan adrenaline in je bloed en begint je hart sneller te slaan: een ideale cardiovasculaire training dus. Bovendien verbrand je met zoenen meer calorieën per minuut dan met wandelen.
En tenslotte: "ik ga niet kussen, ik ben verkouden" is het meest gebruikte excuus om niet te moeten zoenen met Nieuwjaar. Toch ben je totaal verkeerd bezig. Het zijn niet de lippen maar juist de handen die meestal infecties doorgeven.
Mocht je therapeutische assistentie nodig hebben, ik houd mij warm aanbevolen.
De Germanen vierden rond 25 december midwinter- of joelfeesten. Feesten van dankbaarheid voor wat geweest was en hoop voor wat nog komen moest. Ze duurden 13 dagen en 12 nachten (van 24 december tot 6 januari) en kwamen direct na de grote slachttijd. Er werd niet gewerkt, maar wel enorm veel gegeten, gedronken en lawaai gemaakt. Het lawaai was bedoeld om de geesten die tegen het einde van het jaar tevoorschijn komen te verjagen. Er brandden voortdurend enorme vreugdevuren waarop offers werden gebracht aan de goden, godinnen en doden. Alles werd versierd met groenblijvende takken en twijgen, die gezien werden als symbool van vruchtbaarheid en verjager van heksen, geesten en ziekte. Niet alleen de Germanen kenden deze midwinterfeesten, ook Romeinen, Egyptenaren, Vikingen en nog veel meer volken vierden in de winter dit 'feest van het licht.
Pas in 381 kwam het Christelijke element om de hoek kijken: men koos 25 december als geboortedag van Christus. Voor 381 werd alleen Zijn kruisiging, besnijdenis en wederopstanding herdacht en gevierd. Het heidense 'feest van het licht' werd samen gevierd met het Christelijke 'feest van de vrede'. De kerk maakte op deze manier handig gebruik van de enorme populariteit van de joelfeesten om het Christendom verder te verspreiden. Mensen die de midwinterfeesten vierden, vierden nu ook de geboorte van Christus.
Jantje loopt langs het huis van de burgemeester en spuugt tegen het raam. De burgemeester komt boos naar buiten en vraagt: 'Wat zou jouw moeder ervan vinden als ik bij jullie tegen het raam spuug?' Jantje: 'Dat zou ze heel knap vinden, wij wonen op de tiende verdieping!'
Als je mij vraagt: "zie je graag voetbal?" dan zeg ik "ja hoor" en ga vrolijk verder met lezen. Vandaag was het echter anders. Mijn zoon (Wouter) had twee kaartjes op de kop getikt voor Club Brugge-Anderlecht, en wilde er graag met zijn papa naar toe. En wat doe je dan? Je veegt de sneeuw van je voorruit en gaat vanaf kwart na toen 's morgens op weg, langs de Zalmstraat in Gent, op naar Brugge. Je stapt een klein halfuurtje, en krijgt zin in een hamburger, maar die laat je voor wat hij is, en zoekt je plaats in de tribune. Je ziet de ploeg waar je eigenlijk toch met je hart al vijf en veertig jaar mee verbonden bent (ik ging er al voor supporteren met mijn lief toen we in Brugge woonden). Je ziet dat de scheidsrechter sneeuwpret nauwelijks apprecieert en de match laat stilleggen omdat er teveel sneeuwballen gegooid worden (hehe wat een watjes, die spelers), en je ziet vooral je ploeg zwalpen en tenslotte roemloos verliezen. Mijn kleinzoon zal blij zijn dat Lukaku weer eens scoorde (ikvind dat minder, maar ja ...). En dan nog 3 uur eer we helemaal heelhuids thuis zijn. Toch leuk om met je zoon op stap te gaan.
Op het internet circuleren duizenden filmpjes en powerpoints, van kitscherig over sentimenteel naar verrassend. En het lijkt wel of iedereen wel iets vindt dat hij/zij zo nodig moet doorsturen naar heel het adressenlijstje van zijn maibox. Normaal gesproken doe ik daar niet aan mee: ik krijg al genoeg ongewenste mails, die ik vrolijk in de prullenbak deponeer. Ik heb zelfs een afzender die ik systematisch negeer, al blijft zij volharden met een hardnekkigheid, een betere zaak waardig. Maar voor een keer maak ik een uitzondering, niet door je postbus te overladen, maar gewoon hier op mijn blog. Kan het missen dat het over een dirigent gaat? Mijn trouwe correspondent Maurice bezorgde het mij en hoopte zo tegelijkertijd de toekomst van zijn onthoofd begrafeniskoor in Leest wat perspectief te bieden.
Met spijt in het hart en onder tegengestribbel van het bestuur moesten we in Musica ad Nives horen dat onze voorzitter Jan Goossens een stapje terug wilde zetten. Niet dat hij MaN wilde verlaten, of dat hij niet meer tendienste wilde staan van het koor (zoals hij al jaren doet), maar voor de job van voorzitter vroeg hij een nieuwe kandidaat. En joepie, we hebben er toch wel een gevonden zeker. Gisterenavond werd op de repetitie onder luid applaus, gezang (drinken komt later) en echt met instemming KRIS TORFS verkozen. Daarmee weten we nu zeker dat de voorzittershamer in uitstekende handen is en dat we weer voor een hele tijd gelukkig en zoet zijn. Hieronder een muziekje ter harer ere.
De wielrennersploegen van Lotto en Quickstep zijn al volop bezig om zich voor te bereiden op het wielerseizoen 2011. Daarvoor zijn ze op trainingskamp in Spanje. Quickstep - met Tom Boonen - maakt het spaanse Calpe onveilig. Sportbestuurders zeggen vaak dat een groot deel van het seizoen staat of valt met een goede voorbereiding. Bovendien wordt daar de ploeggeest echt gesmeed. Als je dit nu eens toepast op het koor: een koordag is de aanzet tot een goed seizoen, een uitstekende voorbereiding op een komend optreden, een stimulans voor het samenhorigheidsgevoel. Onnodig dus om te zeggen dat uw sportbestuurder (dirigent) het dus heel belangrijk vindt dat de "ploeg" er voltallig aanwezig is. Vergeet Musica ad Nives niet dat we zeker moeten inschrijven voor de koordag van 16 januari. Wie daar niet is, mist het equivalent van een repetitie of vier.
Toen we in juli van dit jaar begonnen met de planning van onze reis naar Londen, was het de bedoeling dat we ook naar West End zouden gaan voor "The Phantom of the Opera". The Phantom werd geschreven door Andrew Lloyd Webber en beleefde zijn Londense première in 1986 in His Majesty's Theatre. Het loopt nog steeds en werd sindsdien meer dan 9000 keer opgevoerd in Londen alleen. Alleen "Les misérables" heeft nog meer uitvoeringen. In New York daarentegen is het de absolute recordhouder. In maart 2010 is in het Adelphi Theatre het vervolg "Love never dies" in première gegaan. De sopraanaria's werden speciaal gecomponeerd voor de toenmalige echtgenote van Lloyd Webber, de sopraan Sarah Brightman. Een voorstelling was voor ons niet weggelegd: in julie waren de voorstellingen voor december al uitverkocht. Volgende keer beter?
Het koor van de Sixtijnse kapel staat voortaan ook open voor vrouwen. Op zondag 9 januari 2011, de zondag na Driekoningen, zullen zij in de Sixtijnse kapel voor de eerste keer meezingen tijdens de eucharistieviering. Het koor is het huiskoor' van de paus en zingt bij zowat elke pauselijke aangelegenheid.
Leo IV verbood in de 9de eeuw in kerken te zingen, Het verbod op zingende vrouwen werd daarna enkele keren herhaald. Vanaf het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) zijn gemengde koren in de liturgie officieel toegelaten.
Met zijn 9 trokken we er vrijdag morgen op een ontiegelijk vroeg erop uit. Mensen uit 3 koren, eerst nog wat vragend wat het zou kunnen zijn om je over te leveren aan de eigenzinnige kijk van uw dirigent. Voor sommigen was het een eerste keer Londen. Ik ga natuurlijk niet al onze geheimpjes te grabbel gooien. Voor de impressies zal ik maar verwijzen naar de respectieve koorblaadjes. Mij persoonlijk blijven een paar dingen bij. Er was natuurlijk de intieme grootsheid van de gezongen vespers in Westminster Abbey, een schitterend concert in Saint Martins in the Fields waar we voor de eerste keer het Bachkoor in actie zagen, het traditioneel imposante kerstconcert van John Rutter in Royal Alberthall, en de gezongen hoogmis in Saint Paul's Cathedral. We dweilden een klein stukje Londen af langs een paar van de toeristische highlights. We zorgden een paar keer voor de innerlijke mens. Maar vooral ook: het was - wat mij betreft - een heel leuke groep van mensen die mekaar leerden kennen, voor mekaar zorgden en heel de tijd zonder zeuren de grilletjes van de dirigent ondergingen. En om te besluiten zoals een opstelletje van het vierde leerjaar: moemaar tevreden ...
Woensdag hadden we het onrechtstreeks over Gustav Mahler. Eén van de grootste Mahlerinterpretors is Bernard Haitink, de dirigent wiens naam onlosmakelijk zal verbonden blijven met het Concertgebouworkest. Maar ook andere orkesten mochten zich gelukkig prijzen met zijn directie: the London Philharmonic Orchestra, de Säksische Staaskapelle Dresden, het orkest van het Royal Opera House Covent Garden in Londen en het Chicago Symphony Orchestra. In 1998 onderging hij een zware hartoperatie, maar na een korte pauze was hij "alive and kicking".
Luister eventjes naar één van zijn topprestaties, het afscheidsconcert van het Concertgebouworkest.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
