|
De Germanen vierden rond 25 december midwinter- of joelfeesten. Feesten van dankbaarheid voor wat geweest was en hoop voor wat nog komen moest. Ze duurden 13 dagen en 12 nachten (van 24 december tot 6 januari) en kwamen direct na de grote slachttijd. Er werd niet gewerkt, maar wel enorm veel gegeten, gedronken en lawaai gemaakt. Het lawaai was bedoeld om de geesten die tegen het einde van het jaar tevoorschijn komen te verjagen. Er brandden voortdurend enorme vreugdevuren waarop offers werden gebracht aan de goden, godinnen en doden. Alles werd versierd met groenblijvende takken en twijgen, die gezien werden als symbool van vruchtbaarheid en verjager van heksen, geesten en ziekte. Niet alleen de Germanen kenden deze midwinterfeesten, ook Romeinen, Egyptenaren, Vikingen en nog veel meer volken vierden in de winter dit 'feest van het licht.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Pas in 381 kwam het Christelijke element om de hoek kijken: men koos 25 december als geboortedag van Christus. Voor 381 werd alleen Zijn kruisiging, besnijdenis en wederopstanding herdacht en gevierd. Het heidense 'feest van het licht' werd samen gevierd met het Christelijke 'feest van de vrede'. De kerk maakte op deze manier handig gebruik van de enorme populariteit van de joelfeesten om het Christendom verder te verspreiden. Mensen die de midwinterfeesten vierden, vierden nu ook de geboorte van Christus.
http://www.youtube.com/watch?v=Rl1qIgg8Z7o&feature=related
|
