Goed gedaan, Korile, gisteren in Scherpenheuvel. Voor diegenen die het jammer genoeg hebben moeten missen, voor een volle basiliek mocht Korile gisteren laten zien dat zij - in heel goede akoestische omstandigheden - niet moeten onderdoen voor gelijk welk koor. We werden natuurlijk een stukje gediend door de speciale sfeer die er toch altijd blijft hangen rond zo een bedevaartsoord, zeker in de maand mei. In extremis had Maurice nog de lokale organist op de kop getikt: Pierre Ramakers zorgde voor een onberispelijke begeleiding op het mooie orgel. De enthousiaste pater-celebrant had aangekondigd dat hij zijn preek kort ging houden: wat moet dat zijn als de brave borst zich eens helemaal laat gaan. Daardoor hebben wij ons muzikaal programma wat ingekort, maar het was meer dan voldoende om de vrucht van onze repetities te laten horen en Korile nog maar eens op de kaart te zetten.
In bijna alle landen ter wereld worden de moeders wel op een of andere manier geëerd, al gebeurt dat niet overal op dezelfde manier of hetzelfde tijdstip.
Als we heel ver terug gaan in de geschiedenis, vinden we bij de vroegste uitingen van menselijke kunst al afbeeldingen van (oer)moeders, die aanbeden werden en die verondersteld werden geheime krachten te bezitten. Bij de oude Grieken vinden we eerste sporen van een speciale Moederdagviering in de lenteriten ter ere van Rhea, de Moeder der Goden.
In België wordt moederdag op de meeste plaatsen op de tweede zondag van mei gehouden. De oorsprong van die traditie kennen we met zekerheid: de moderne Moederdag hebben we te danken aan de Amerikaanse Anna M. Jarvis. Nadat haar toegewijde moeder op de tweede zondag van mei van het jaar 1906 overleed, begon Anna Jarvis in haar geboorteplaats Grafton in de staat West Virginia een campagne bij de kerkleiders om op de tweede zondag van mei een speciale dienst ter ere van alle moeders te houden.
Zondag a.s. 10 mei om 10.00 uur: TV-mis op Eén vanuuit de Kathedraal van Mechelen, met het Mechels Kathedraalkoor o.l.v. Johan Van Bouwelen. Aan het orgel: Peter Pieters. De mis wordt bijgewoond door Koning Albert en Koningin Paola. Zoek tussende koorleden maar naar ons Pascale.
Jullie vergeten toch niet dat het zondag moederdag is? In Stekene zijn ze dat wel vergeten: de activiteiten van de cultuurmarkt lopen van 14 tot 18 uur, met het ongelukkige gevolg dat er nogal wat zangers afhaken omdat zij hetzij naar hun eigen moeder gaan, hetzij kinderen en kleinkinderen op bezoek krijgen. En terecht oordelen zij dat dat voorgaat op een kort optreden, waar je echter mee de hele namiddag over hoop haalt. Ikzelf heb ook nietde beste punten gehaald thuis toen ik zei dat ik al zeker om 2 uur weg moest. Zelfs de potentiëmle begeleiders voor het kooroptreden haken om dezelfde reden af, hetr wordt dus behelpen. Ik vraag me toch af of dit in de cultuurraad geen punt van overweging kan zijn bij een volgende editie.
Leonardo da Vinci is een multidisciplinair kunstenaar. Hij is tegelijk schilder, binnenhuisinrichter, organisator van feesten, vuurwerkmaker, architect, beeldhouwer, stedenbouwkundige, ingenieur en anatomist. Tijdens zijn hele loopbaan zal water een essentiële rol spelen, als drijvende kracht, als thema voor studies en voorstellingen of vitaal element van het leven, dat men moet kennen, beschermen en beheersen. Water in alle mogelijke vormen is een echte passie voor Leonardo. Historici evoqueren regelmatig een leven dat beheerst wordt door de bewegingen van het water. Hij ontwikkelt systemen voor kanalen en navigatie, sluizen, radmachines en waterpartijen. Hij
bestudeert turbulenties in het water, de golven, het fenomeen van eb en vloed, maar ook de vochtigheid in de atmosfeer, stoom, wolken en ten slotte natuurrampen die door water zijn veroorzaakt
Zondag aanstaande is er een Cultuurmarkt in Stekene. Ook het Ruysscheveldekoor heeft er zijn podium.
Maar wie weet nog wat cultuur is? Is niet alles cultuur van de simpelste handelingen tot de grootste scheppingen van de geest?. Hebben niet alle culturen evenveel bestaansrecht? Waarom zouden we dan nog met elkaar twisten over wat cultuur is en wat niet? Waarom de voorrang geven aan het ene ten nadele van het andere, aan het denken boven de kunst van het breien? ... ... aan een ballet van Pina Bausch boven een voetbalwedstrijd, aan Manet boven een modeontwerper, aan Mozarts Toverfluit boven een videoclip? Kort en krachtig geformuleerd, in de taal van de Russische populisten uit de 19e eeuw: Waarom zou Shakespeare meer waard zijn dan een paar laarzen?
Iedereen weet wat cultuur is, want alles is cultuur. Nu is dit in een bepaald opzicht ook zonder meer waar. De Latijnse termen waar het woord cultuur van afstamt colere, cultura bevatten een hint in die richting. Cultuur betekent letterlijk akkerbouw. Cultiveren is ingrijpen in de natuur waardoor die een ander uitzicht krijgt en meer tegemoetkomt aan menselijke behoeften. Cultuur verwijst naar het typische van de menselijke bestaanswijze. Het woord staat voor de vele vormen waarin de mens zijn gegeven natuurlijke conditie opneemt in eigen projecten en daardoor de wereld tot zijn woonplaats maakt. In die zin is alles aan en van de mens cultuur.
Al wat natuurlijk is wordt veranderd wanneer het gevoegd wordt in het domein van het menselijke. En deze verandering is onverbiddelijk. Er is voor de mens geen weg terug naar de natuur. De ongecompliceerdheid van een louter natuurlijk bestaan is een fictie. Alles wat de mens aanraakt wordt
anders: zowel de natuur buiten hem als in hem. Onze agressiviteit is brutaler en verwoestender dan bij dieren. Wij zijn in staat tot gemeenheid, tot folteren, tot rationeel georganiseerde uitroeiing van onze soortgenoten. Onze seksualiteit is niet meer gebonden aan natuurlijke cycli. Ze is geworden tot een onbeperkt veld van mogelijkheden.
Cultuur is niet alleen aanwezig in de klassieke gestalten ervan, zoals in allerlei kennis en vaardigheid, wetenschap en techniek, maatschappelijke organisatie-vormen, politieke structuren, godsdiensten en allerlei vormen van kunst. Ook in het alledaagse leven blijkt alles cultuur te zijn. Als we eten, voeden we ons niet alleen, maar doorbreken we de monotonie van het instinctieve leven met
kookkunst. Een dak boven het hoofd wordt tot een heuse woning en beschutting tegen weer en wind wordt tot mode.
Gisteren hebben we onze vrouwelijke Belgische kandidate voorgesteld. We kunnen echter ook duimen voor een man: Lorenzo Gatto, geboren in Brussel in 1986.
Lorenzo Gatto is laureaat van talrijke wedstrijden in België en in het buitenland. Zo behaalde hij de 1ste Prijs en de Prijs van het Publiek in de RNCM Manchester International Violin Competition (UK) in april 2005, won hij de 1ste Prijs op de Internationale wedstrijd Andrea Postacchini in Italie in 2003 en is hij laureaat van de Belgian Foundation for Young Soloists.
Reeds op zeer jonge leeftijd speelt hij als solist op zeer talrijke concerten in plaatsen zoals het Paleis voor Schone Kunsten, de Salle Cortot in Parijs, de Bridgewater Hall in Manchester, Flagey en wordt uitgenodigt op festivals in België, Duitsland, Spanje, Oostenrijk, Switzerland en in Italie.
Zijn experience vervolmaakt hij ook met orkesten zoals het BBC Philharmonic, deFilharmonie, het Charlemagne Orchestra, het Koninklijke Kamerorkest van Wallonie, en door zijn ontmoetingen met musici zoals Seiji Ozawa, Midori, Zakar Bron, Viktor Pykaizen, Salvatore Accardo, Julian Rachlin.
Lorenzo Gatto heeft onlangs de strijktrios en het "Forellenquintet" van Schubert opgenomen voor het label UT3-records. Een nieuwe cd Enescu-Martinu is gepland in 2009 voor het label Fuga Libera met de pianist Milos Popovic.
Lorenzo Gatto bespeelt een Vuillaume in bruikleen van de "Carlo Van Neste" vzw
Jolente De Maeyer werd in 1984 in Jette geboren en begon op vierjarige leeftijd vioolles te volgen in de Muziekakademie van Wemmel bij Johan Lommelen en later ook piano bij Marleen Meeusen.
Op haar zesde begint ze deel te nemen aan verschillende nationale en internationale wedstrijden en behaalt daarbij verschillende eerste prijzen aan Jong Tenuto, Charles de Bériot en werd laureaat in de Herman Krebbers wedstrijd. In 1998 wordt Jolente uitgenodigd om haar muzikale studies verder te zetten aan de Yehudi Menuhin School. Gedurende deze periode geeft Jolente concerten als solist en als kamermuzikant in befaamde concertzalen zoals Fairfield Halls, Leamington Hastings Festival, Royal Albert Hall, Gstaad Menuhin Festival, Queen Elisabeth Hall en Wigmore Hall.
Ook in eigen land geeft Jolente vaak concerten; ze nam deel aan verschillende live optredens voor de radio en trad op als solist met orkest op de BrusselProms in het PSK, 10 jaar Jong Tenuto, voor Radio Klara, solist met orkest in De Warande en in 2002 deed ze een reeks aperitiefconcerten, afsluitend met een recital in het PSK, in het kader van Zondag op de Kunstberg. In 2005 trad Jolente op als soliste in het Nieuwjaarsconcert van de Filharmonie in de Elisabethzaal te Antwerpen en met het Nuove Musiche Orkest in deSingel in een dubbele concerto- avond. In maart 2006 speelde ze met het Norfolk Symphony Orchestra in Kings Lynn te Engeland.
Jolente gaf reeds ook verschillende concerten in Frankrijk, Zwitserland, Kroatïe, Duitsland, Nederland, Italië en Spanje. In april 2003 won Jolente de 2de prijs in de Julio Cardona International Competition in Portugal, en later in dat jaar won ze de vierde prijs in de Liana Issakadze International Competition in St-Petersburg, Rusland. Jolente behaalde ook de Special Prize in de Benjamin Britten International Violin Competition te Londen in juli 2004. Jolentes toekomstige engagementen zijn onder andere concerten met deFilharmonie o.l.v. Philippe Herreweghe en Rudolf Werthen
Het grote muzikale hoogfeest van België is gisteren weer begonnen: de Koningin Elisabethwedstrijd, dit jaar voor viool. Deze wedstrijd staat algemeen bekend over heel de wereld als één van de meest veeleisende en hoogstaande competities. Dit jaar zijn 33 vrouwelijke en 35 mannelijke kandidaten present om zich - na de eerste selectie aan de hand van een dvd - voor te stellen in de eerste ronde. Tegen zaterdag weten we dan wie doorstoot naar de halve finales (24 van de 68 kandidaten). Vanaf volgende week is de wedstrijd heel aanwezig op Canvas + Het nachtwerk van deze marathon komt er aan op zaterdag 30 mei. Dan zal de opvolg(st)er bekend zijn van grote namen zoals Leonid Kogan (1951), Berl Senovsky (1955), Jaime Laredo (1959), Alexei Michlin (1963), Philippe Hirschhorn (1967), Myriam Fried (1971), Mikail Bezverkny (1976), Yuzuko Horigome (1980), Nai Yuan Hu, (1985), Vadim Repin (1989), Yayoi Toda (1993), Noklaj Schnaider (1997), Baiba Skride (2001) en Sergei Khachatryan (2005). Japan en Rusland zijn de koplopers in deze elite.
Nauwelijks één week heb ik alleen geslapen: weliswaar meer ruimte in bed, maar toch, ... oude gewoontes leer je niet zo vlug af. En dus vanaf vanavond weer met zijn twee thuis : ik blijf het een wonder vinden dat de dokters je zo vlug opkalefateren en je na een week al naar huis sturen compleet met een gereviseerde motor. Dank u wel voor alle lieve - soms heel originele wensen - die Marina en (zelfs) ik mochten ontvangen. Juliie zijn allemaal dikke schatten.
Het orgel in de basiliek van Scherpenheuvel behoort tot de prachtige reeks van orgels die de familie Van Peteghem maakt
De orgelmakersfamilie Van Peteghem
De leden van de familie Van Peteghem behoren tot de belangrijkste orgelmakers in de Zuidelijke Nederlanden in de 18de en gedurende de eerste helft van de 19de eeuw. Grondlegger van het familiebedrijf was Pieter Van Peteghem, geboren te Wetteren in 1708. Twee van zijn zonen, Aegidius-Franciscus en Lambert-Benoit, werden orgelmaker en namen de leiding over van het in Gent gevestigde bedrijf. Gedrieën voorzagen ze talloze kerken in Vlaanderen van orgels.
Vanaf het midden van de 18de eeuw ontwikkelden de Van Peteghems het barokke klankbeeld van hun instrumenten, dat ze van hun leermeester J.-B. Forceville hadden geërfd, naar een Vlaamse rococo. Als goede zakenlui beoefenden zij een nooit tevoren geziene zin voor marketing en ateliermanagement.
Tijdens de Franse bezetting, die gepaard ging met de sluiting van kerken en de ontmanteling van een deel van het religieus erfgoed, kende het bedrijf van de familie Van Peteghem een zware terugval. Pas rond 1820 namen de drie zonen van Lambert-Benoît de draad terug op. De oudste twee werkten verder in de traditie van hun vader en grootvader, de jongste, Pierre jr. zocht node aansluiting bij de modernere stromingen binnen de orgelbouwkunst. Pierre's zoon Maximilien nam in 1858 de leiding van het bedrijf over, maar ging in 1868 failliet.
Als je eens niet weet wat doen, dan kan een dagje "Brusselen" heel leuk zijn. Waar bijna niemand naar toe durft (??) is de Koninklijke bibliotheek aan de Keizerslaan.
De Koninklijke Bibliotheek van Brussel heeft een uitgebreide muziekafdeling met partituren en werken over muziek, ongeveer 50.000 grammofoonplaten en bandopnamen van muziek van Belgische componisten. Daarnaast bewaart de afdeling ook microfilms van muziekhandschriften en partituren die voor 1800 in de Nederlanden werden gedrukt en enkele belangrijke verzamelingen. Het Handschriftenkabinet bezit enkele codices met polyfone muziek uit de 16de eeuw en in de afdeling Kostbare Werken bevinden zich muziekdrukken uit de 16de tot de 18de eeuw.
Wierook betekent gewijde of heilige rook. Het is al vele duizenden jaren oud. Waarschijnlijk is het gebruik van wierook ontstaan nadat iemand een stukje hars van de Boswellia boom op een smeulend vuurtje gooide en ontdekte dat de rook een speciale geur met zich meedroeg. De hars (= frankincense = wierook) werd bij reukoffers gebruikt. Een reukoffer had tot doel contact te maken met (de) God(en) en hen te bewegen antwoord te geven op vragen en gebeden. De geur werd met de rook meegedragen naar de wereld van de Goden (je zag de rook opstijgen naar de hemel en oplossen=overgaan in de Godenwereld). In de tijd van de faraos was wierook al een belangrijk onderdeel van hun rituelen. Wierook was een van de belangrijkste handelsgoederen van karavanen. De prijs kon die van goud evenaren. Wierook was bovendien belangrijk door zijn effect op negatieve invloeden van buiten. Wierook zuivert, beschermt tegen negatieve vibraties en verbetert de sfeer in het algemeen.
New Age gaat over helen, gevoelens uit je hart naar boven halen, ontspannen, drijven op de golven, wandelen door de geheime tuinen. New Age muziek probeert je rust te geven. Muziek is de taal van het hart, je hebt er geen woorden voor nodig. Muziek spreekt direct aan, ongeacht religie, ras, geaardheid. Is New Age muziek kunst? Het is in elk geval de kunst om te ontroeren.
Na een dagje afwezigheid, gaan we er weer met volle moed tegen aan.
Vandaag wat reclame voor de Stekense Cultuurmarkt op zondag 10 mei a.s. Van 14.00 tot 17.30 kan je dan in de dorpskern terecht voor allerlei uitingen van het Stekense cultuurleven. Natuurlijk wil ik wat reclame maken voor het toonmoment van het Ruysscheveldekoor om 15 uur in de H. Kruiskerk. Maar laat je ook gerust maar eens gaan bij dans, de presentatie van de Academie voor Woord en Beeld, bij een tentoonstelling met grafiek over "Het landschap". Of wil je een kleine tocht met Wandelclub De Smokkelaars? Of je kan naar de Oude Statie voor heemkunde, restauratie van schilderijen ... en nog veel meer.
Toen ik een jaar of 14 was las ik voor het eerst de beschrijving van de toenmalige chirurgie: ondertussen is dit weeral 50 jaar geleden (niet te geloven). En zoals elke jongen van die leeftijd werd ik gefascineerd door de chirurg als iemand die het leven in zijn hand houdt. Na al die tijd is de verwondering en de fascinatie er niet minder op geworden. Na een onvoorstelbare ingreep waar de kern van je motor losgekoppeld wordt, je lichaamsfuncties vertragen door de onderkoeling, machines die in je plaats gaan ademen, kom je dan terecht in een wereld van slangen, buisjes, zoemende apparatuur, flikkerende monitoren. Wonderen van menselijk vernuft die tegelijk de hoop op een nieuw leven gestalte laten krijgen.
Vandaag is het de grote dag voor mijn vrouw. Spannend wel en ook een beetje griezelig: je hart is nu eenmaal iets anders dan je grote teen. De idee dat ze dat stilleggen en vervangen door een machine ... Vroeger werd het hart beschouwd als de zetel van de lifde. Dus ... ze moeten het zeker terug aan de praat krijgen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
