Vanmorgen naar de boekenbeurs geweest met de twee oudste kleinkinderen (7 en 5). Voor ons zelf kijken is er dan niet bij, maar het is toch een goeie aanzet om de leestraditie in de familie meer dan levend te houden. Het wordt alleen een erfenisprobleem: de bibliotheek die mijn vrouw en ik opgebouwd hebben bevat nu al meer dan 11000 boeken. Eigenlijk zou je die niet uit mekaar mogen halen, maar als basis laten dienen voor een veel grotere verzameling. Maar er mag geen ruzie van komen hé. Ik heb ook een grappige taalverschuiving opgemerkt: als onze ouders iets wilden zeggen dat niet voor kinderoortjes bestemd was - over zwangere vrouwen edm. - dan schakelden zij over naar het Frans. Vanmorgen twee keer op de Boekenbeurs gehoord dat dit nog altijd bestaat, maar nu is het Engels geworden. En ging niet over babietjes maar over Sinterklaas. Hoe de kindjes gemaakt worden is een minder groot geheim dan de identiteit van zwarte piet.
Sint-Nicolaas werd in 270 geboren in Pataras (Klein-Azië). Hij stierf als bisschop Nicolaas van Myra op 6 december 340 in Myra en werd later vanwege zijn vele goede daden heilig verklaard. Al voor het jaar 1000 was hij één van de meest algemeen vereerde heiligen in de oosters en westerse kerk, een soort afspiegeling van de Christusfiguur. In de middeleeuwen ontwikkelt zijn sterfdag zich tot het kinderfeest zoals we het nu kennen. Het begon met het kiezen van een bisschop en assistenten uit de arme kinderen van een stad. Deze kinderen kregen tot 'Onnozele Kinderen' (28 december) eten en cadeaus (onder meer schoenen). Langzaam maar zeker groeit het trakteren van kinderen uit tot een algemeen volksgebruik.
Lange tijd was er grote weerstand tegen dit gebruik, met name vanwege de rooms-katholieke elementen. In een aantal Nederlandse plaatsen, waaronder Tiel, Grave en Alkmaar werden openbare Sint-vieringen zelfs verboden tot groot protest van de bevolking. Pas in de 19de eeuw duikt de bisschop weer in het openbaar op. Uit deze tijd stammen ook de meeste van de Sinterklaasliedjes ('Zie ginds komt de stoomboot' staat bijvoorbeeld in 1851 in de versjesbundel 'St.-Nicolaas en zijn knecht' van J. Schenkman).
De legenden over deze Sinterklaas zijn onuitputtelijk. Oudere lezers kennen ongetwijfeld de verhalen van de drie ingepekelde kinderen die Sinterklaas tot leven wekte, de drie zusters die hij van prostitutie weerhield, de drie schipbreukelingen die hij nog net wist op te vissen en de drie soldaten - bij keizer Constantijn ten onrechte aangeklaagd - die hij onder zijn bescherming nam. Het cijfer drie is onlosmakelijk met Sinterklaas verbonden. De legenden vertellen dat hij bijna alles drie keer deed. Hij las drie maal dezelfde teksten voor, hij hief steevast drie maal het glas, hij bediende zich tijdens de maaltijden drie keer en... volgens kwatongen mocht de goedheilige man zelfs drie keer vrijen per nacht, want Sinterklaas komt uit een tijd dat de celibaatsverplichting voor geestelijken nog niet gold. Deze vreemde voorkeur voor het cijfer drie heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat Sinterklaas een groot verdediger van de drievuldigheidsleer was. "Laten we alles doen ter ere van de Vader, van de Zoon en van de Geest," zijn de enige woorden die van de heilige Nicolaas bewaard bleven.
Wanneer mensen in hun leven bedreigd worden, wanneer hen onrecht wordt aangedaan, wanneer dodende machten om zich heen grijpen en hun licht dreigt uit te gaan, dan reageren mensen vaak door samen te komen met lichten allerhande als teken van protest. Bij werkverlies, een gewelddadig overlijden, een natuurramp, een onderdrukking worden er ten teken van protest vuren aangestoken, kaarsen neergezet en fakkels gebrand, vuurwerk afgestoken. Denk aan de vuren bij stakersposten, het verbranden van poppen bij betogingen, het gooien van voetzoekers, fakkeloptochten, massaal branden van kaarsen bij de moord op jonge mensen, bij natuurrampen of bij een aanslag zoals deze op elf september in New York.
De bestaande lichtfeesten in de vele culturen zijn feesten die mensen blijvend willen waarschuwen voor het levensbedreigende en herinneren aan de vele houdingen die het leven kunnen veilig stellen en in ere houden. Feesten ook waarin de verhalen van de bevrijders worden herinnerd en doorverteld. St.-Maarten die protesteert tegen de Romeinse verdrukking en kiest voor de armen. Nicolaas wiens naam letterlijk "bevrijder van, voor het volk" betekent, Jezus van Nazareth wiens Hebreeuwse naam Jehosua "God bevrijdt" betekent. Jezus' volgelingen kiezen voor de minsten, de zwaksten, voor diegenen wiens leven het meest bedreigd is. In onze streken is het feest van Sint Maarten gebaseerd op de herdenking van de christelijke heilige Martinus van Tours. Zijn feest is verbonden met de Keltische en Germaanse gebruiken van onze voorouders. Het staat mede daardoor in een reeks van lichtfeesten waar ook Halloween, Allerheiligen en Sinterklaas een plaats in heeft.
Plopperdeplop! Drukke zondagmorgen met 4 kleinkindjes die het huis al overhoop zetten vanaf kwart voor zeven. Gedaan met de rust, met het voorzichtig wakker worden, met het in alle kalmte genieten van de zondagmorgen-koffiekoek. Maarrrr.....leuk.
Collega-dirigenten roemen Juliaan Wilmots nog altijd om zijn koorpedagogische talenten. Vic Nees: In welke omstandigheden ik hem ook zag dirigeren, altijd konden zijn slagtechniek en gestiek tot voorbeeld dienen voor zijn leerlingen. De brede gebaren die hij hanteerde bij massazang waren slechts een uitvergroting van dezelfde precisie die hem eigen was bij zijn gewone koordirectie. Daarom bleef hij ook in die omstandigheden technisch efficiënt Zijn ensemble "Henric van Veldeke" liet op hoog niveau horen dat koorleiding een paar facetten heeft die niet in een handboek verklaard worden. Die facetten zijn immers pedagogisch onoverdraagbaar.
Ook Michaël Scheck, een van de centrale figuren in het Vlaamse korenland, roemt Wilmots. Juliaan was een rasmuzikant en een gedegen vakman. Getrouw aan zijn roeping heeft hij echter ook altijd de grootste aandacht besteed aan de uitbouw van het niet-professionele koorleven. Zijn bijzondere voorliefde ging daarbij uit naar de basiskoren, waar hij als geen ander naar hartelust kon ploegen, zaaien en oogsten. Zelfs in de meest beperkende omstandigheden wist hij niet alleen de juiste toon te treffen, maar vond hij telkens ook het bezielende woord om zowaar van stenen brood te maken. Organist Kamiel D'Hooghe weet het in zijn mooi Nederlands zo mogelijk nog poëtischer te zeggen: Zijn benadering was enerzijds van technisch-instrumentele aard, anderzijds van een emotioneel doorvoeld dynamisme. De gecontroleerde adem in dienst van de bezielde melodische lijnen, de harmonische samenklank en de expressieve werking ervan stonden altijd in dienst van de muzikale schoonheidservaring."
Dit weekend gaat in de Brugse Sint-Jakobskerk de 3e editie van het Polyfonieweekend door. Een 50-tal deelnemers, hoofdzakelijk koorzangers maar ook instrumentisten, volgen het ganse weekend workshops rond de muziek van Orlandus Lassus. We nodigen u uit op het toonmoment van deze cursus op zondag 9 november van 15u30 tot 16u30 in de Sint-Jakobskerk.
Cafébezoekers drinken meer en sneller als de muziek luid staat. Dat blijkt uit een studie van de Franse universiteit van Bretagne-Sud.
Primeur voor volume "Bij vorige onderzoeken werd al aangetoond dat bij snelle ritmische muziek de consumptie van dranken versnelt, en dat de al dan niet aanwezigheid van muziek in een bar een invloed heeft op de tijd die iemand in een bar vertoeft", aldus professor gedragswetenschappen Nicolas Guéguen, die het onderzoek voerde. "Het is de eerste keer dat een praktijkonderzoek de effecten van het volume van de muziek op de alcoholconsumptie weergeeft".
Onderzoek Guéguen en zijn collega's trokken drie zaterdagavonden naar twee drankgelegenheden waarvan de eigenaars hen toestemming hadden gegeven om de volumeknop te manipuleren. Ze kozen willekeurig veertig mannen van 18 tot 25 jaar uit die een glas bier van het vat hadden besteld en observeerden hun consumptie op de verschillende geluidsniveaus.
Verklaring Volgens de auteurs zijn er twee mogelijkheden om hun vaststellingen te verklaren: de eerste hypothese stelt dat een hoger volume een grotere stimulans geeft waardoor de geobserveerde personen sneller drinken en dus ook sneller bestellen. Een andere hypothese luidt dat het volume een negatief effect heeft op de sociale interactie, waardoor de mensen sneller drinken omdat ze minder praten. De studie verschijnt in het oktobernummer van het vakblad 'Alcoholism: Clinical & Experimental Research'. (afp/sam)
Een beveiligingsmedewerker van een karaokebar op de Filippijnen heeft een bezoeker doodgeschoten, omdat hij het niet kon uitstaan dat de man vals zong. Dat gebeurde in de stad San Mateo, ten oosten van de hoofdstad Manilla. De schutter werd meteen na het incident gearresteerd door een politieagent die toevallig in de bar aanwezig was, zo maakte de politie donderdag bekend. Doodslag en geweld komen wel vaker voor in Filippijnse karaoke-bars. Vooral bij de populaire meezinger My Way van Frank Sinatra slaat opvallend vaak de vlam in de pan. Veel bars hebben het nummer daarom van hun lijst geschrapt. Bij welk nummer het 29-jarige slachtoffer in Mateo town de verkeerde toon aansloeg, is niet bekend.
Een 41-jarige Australiër is zaterdagavond doodgeschoten omdat hij bij zijn buurman had geklaagd over diens te luide muziek. Dat heeft de politie maandag bekendgemaakt. Stephen Holmes bezweek aan schotwonden in zijn borst in de voortuin van zijn buurman, in de stad Wollongong, ten zuiden van Sydney. Holmes, vader van vier kinderen, had bij zijn buurman geklaagd over de luide muziek die uit diens huis kwam. ,,Er was veel bloed, zo citeerde de Sydney Morning Herald een buurtbewoner. ,,Ik heb geprobeerd hem te helpen totdat de politie kwam.
Een vrouw uit Nieuweschans heeft vrijdagnacht haar buren geterroriseerd door haar geluidsinstallatie keihard aan te zetten. Dat deed zij met behulp van een tijdschakelaar, meldt de politie. De politie kreeg na een melding van geluidsoverlast geen contact met de bewoonster van het huis waar de muziek uitkwam. Agenten wisten het huis binnen te komen. Daar vonden zij de geluidsinstallatie waarvan de boxen op de muren van de buren waren gericht. Doordat de installatie was aangesloten op de tijdsschakelaar ging de muziek meerdere malen per dag en nacht aan. Waarom de vrouw het op haar buren had voorzien, is onbekend. De installatie is in beslag genomen, de vrouw moet nog worden gehoord.
Onze stembanden zijn een spier. Goed geoefend zijn ze breed en stevig. Om de stem in conditie te houden, moet je de stembanden aan het werk zetten maar niet om het even hoe... Het is precies zoals je zorg moet dragen voor je lichaam door elke dag te bewegen, maar op een evenwichtige manier. Niet dus zoals een professionele sportman die voortdurend topprestaties moet leveren!
Om de stem in optimale vorm te houden, is een goede stemtechniek belangrijk. Daarbij is de ademhaling essentieel. Meestal gaat men er verkeerd mee om: door zo weinig mogelijk lucht in te ademen en zo weinig mogelijk weer uit te ademen. Goed ademen, is ademen vanuit de buik. Bij getrainde mensen is dat een reflex geworden maar in het begin vergt het veel concentratie en training.
Enkele trucjes om een goede stem te behouden?
Nooit hard spreken in een lawaaierige omgeving. Dat is niet altijd makkelijk want we ervaren steeds meer geluid rondom ons...
De kaken en de mond ontspannen houden en bewust leren voelen hoe de tong beweegt tijdens het spreken.
Héél belangrijk: niet roken! (wie zegt het!!!)
Een goede dagelijkse oefening, die niet meer tijd vraagt dan 30 seconden, is... je tong uitsteken. Dit masseert de stembanden! Laat uw tong daarna even met de punt tegen de ondertanden duwen.
Een goede grog met honing? Te mijden! Honing, net als suiker in het algemeen en gashoudende dranken, verhoogt de zuurtegraad in de maag en wanneer dat zuur opstijgt naar de keel, is dat schadelijk voor de stembanden.
Gorgelen met zout water is heel goed, want dat versterkt de slijmvliezen van het strottenhoofd.
De belangrijkste tip is: zacht en soepel omgaan met je stem. Brutaliseer haar niet! Spreek bijvoorbeeld niet altijd op dezelfde toon, maar wissel van toonhoogte. Praat afwisselend zwaar en diep, dan weer hoog en scherp. Daarom is zingen bijzonder goed voor de stem, als het tenminste op de juiste manier gebeurt.
De stem niet forceren betekent ook leren accepteren dat je een tijdje moet zwijgen wanneer je angina of laryngitis hebt. Soms hebben ook de stembanden recht op rust!
Het grote geheim om je stem goed te gebruiken, is ze zoveel mogelijk te ontspannen. Veel mensen belasten hun stem te zwaar doordat ze niet op hun adem steunen, maar op hun stembanden zelf of op de structuurtjes er rond. Dat zijn piepkleine spiertjes die snel oververmoeid raken. En een vermoeide stem verliest haar volle timbre. Je stem klinkt ook het mooist als je je keel rondom je strottenhoofd ontspant. Je mag het niet te hoog laten komen in je keel, want dan gaat je stem steil omhoog. Je mag het ook niet omlaag drukken, want dan zit je stem te veel in je keel.
Veel Limburgers trekken hun stem bijvoorbeeld op die manier naar achter. Als je je strottenhoofd niet goed ontspant, krijg je al snel een vermoeid gevoel in je keel. Spreken mag geen enkele moeite kosten aan je keel, je moet het uren aan een stuk kunnen zonder moe te worden. Freya Vanden Bossche bijvoorbeeld is in ijltempo een zware stemstoornis aan het kweken.
Je ziet de spierspanning zelfs uitwendig aan haar keel, ze spant die helemaal op terwijl ze spreekt. Bij haar is dat waarschijnlijk voor een groot deel te wijten aan oververmoeidheid en de stress van haar werk.
Een simpele test om te zien of je je keel goed ontspant: ga voor de spiegel staan en praat luidop tegen jezelf. Je mag aan de buitenkant van je hals geen verschil tussen spreken en niet spreken zien. Leg ook eens je wijsvinger in de hoek die gevormd wordt door de keel en de mondbodem. De mondbodem moet zacht aanvoelen en je vinger kan gemakkelijk tussen de bovenkant van je strottenhoofd en de mondbodem. Een harde mondbodem en een verkleinde ruimte tussen strottenhoofd en mondbodem wijzen vaak op te veel spanning.
Ook je ademhaling moet ontspannen zijn. Soms hoor ik iemand praten tot hij of zij letterlijk buiten adem is. Ze persen die laatste woorden er nog snelsnel, op pure spierkracht, uit om toch in één adem hun zin af te maken. Dan denk ik: god, adem toch in!
Van waar komt toch die rare gewoonte om te foeteren als er iets niet goed is. Wij zeggen veel te weinig dat er iets prima gedaan is, alsof dat allemaal zo vanzelfsprekend is. Dus Korile-ertjes: je hebt gisteren heel goed gewerkt op de repetitie. Ook heel goed onthouden hoe we gingen nuanceren, in plaats van recht toe recht aan te zingen. Nu nog Francesco onthouden en dan komt die klank heel goed uit juliie welgevormde keeltjes.
De Cantate BWV is de allereerste in een lange reeks van Bachs grote, tweedelige cantates. Waarschijnlijk werd ze vanaf 1713 uitgevoerd. In ieder geval behoort ze tot de favoriete werken van Bach zelf, die de cantate meermaals bewerkte en opnieuw uitvoerde. De elf nummers vermengen de Duitse koortraditie met talrijke ontleningen aan de operastijl. De tekst handelt over de meditatie van de christen die ten prooi valt aan een diepe droefheid, overtuigd als hij is dat God zich van hem heeft afgekeerd omwillen van zijn zonden en dat hij overgeleverd is aan lijden en dood. Maar in de innerlijke dialoog tussen de ziek en Christus - een aangrijpend liefdesduet in operastijl - hervindt de christen vertrouwen, sereniteit en vreugde, tot aan het slotalleluia. Van het begin tot het einde is de spaning bijzonder groot, zowel in de expressie van het leed als in de verovering van de vreugde. Hoogtepunt vormen het recitatief en het duet van de ziel met Jezus, volgens de toen gangbare mode van de concerten in dialoogvorm.
Gisterenavond in een uitverkocht Paleis voor Schone kunsten in Brussel (Bozar heet dat tegenwoordig) naar een uniek optreden gaan luisteren van het Collegium Vocale onder leiding van Philippe Herreweghe, onze grootste dirigent en Bachvertolker. Dat hij over de hele wereld bekend is en erkend, betekent natuurlijk nog niets. Maar ook ditmaal was zijn optreden met 3 cantates van J.S. Bach, onderbroken door een motet van Heinrich Schutz, ongeëvenaard. Bach, het ultieme muziekale genie, en Herreweghe samen zorgden voor momenten van vergeestelijkte schoonheid. Vooral de Cantate BWV 21 "Ich hatte viel Bekümmernis" heeft mij diep geraakt. Het duet sopraan-bas: de ziel en Jezus, is zo mooi, zo rustgevend, zo subliem. Hoop en uitzicht op de eeuwigheid.
Zondagavond werd het laatste programma uitgezonden in de reeks "Terug naar Siberie", het vervolg dat Martin Heylen maakte op een eerder programma voor Man bijt Hond "Winter in Siberië". Ik weet niet hoe andere mensen er naar gekeken hebben, maar bij mij was er een groot stuk herkenning. Het is wel wonder dat over een afstand van 11000 kilometer steeds diezelfde Russische ziel terugkomt, ook al gaat het over de meest diverse volkeren: warmte, gastvrijheid, spontaneïteit. Ik denk dat ik maar een keertje Heylen achterna ga, ik moet nog altijd een heel toffe vriendin bezoeken in Arbakan (Khakkasie), dicht bij Mongolië. Als eresaluut (ze zal het allicht niet lezen) zie je hier Elena. Da s'korovo, Elena!
Ik ga vandaag op bezoek bij het Toermalijnkoor, om eens te kijken hoever ze staan met de voorbereiding van het kerstconcert. In mijn achterhoofd neem ik mee wat ik al enkele jaren geleden schreef:
Het koor zingt zoals de dirigent gebekt is. Hoe een dirigent zingt, hoe een dirigent dirigeert, hoe een dirigent repeteert, straalt het koor uit. De uitspraak 'Er zijn geen slechte koren, maar alleen slechte dirigenten geldt zeker voor een kinderkoor. Kinderen imiteren, voelen spanning, peilen de interesse, worden vervelend bij een zwakke organisatie. De dirigent van een kinderkoor heeft een grote verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van de kinderstem. De kinderstem is zeer kwetsbaar en pril. Onkundig met deze stem omgaan kan blijvende schade toebrengen. Het kind doorloopt namelijk verschillende ontwikkelingsfasen, dit geldt dus ook voor zijn of haar stem. Het goed voorzingen van de dirigent is wezenlijk. De dirigent moet zelf de liederen goed kennen (de partituur uit het hoofd), vooraf weten waar zich welke problemen kunnen gaan voordoen. Is een lied droevig, vrolijk, weemoedig, spannend, verhalend; dit moet aan de dirigent te merken zijn. De expressie van de tekst van de liederen moet hij/zij zelf goed kunnen voordoen. Laat de kinderen eens met een droevige stem, een blije een kwade stem zingen. Laat ze ook de tekst eens uitbeelden, voorlezen etc. Werk aan een lied op alle manieren, als het maar op een plezierige manier gebeurt.
Wat in onze tijd ook belangrijk is, is: rust. Kinderen komen uit een drukke situatie, van een turbulente schoolklas door het verkeer naar de repetitie, en straks hebben ze nog iets anders te doen. Ook de concentratie is vaak een groot probleem. Een dirigent moet de kinderen laten uitrazen, rustig op hun gemak stellen, even laten vertellen, tot zichzelf laten komen en dan gaan repeteren. En in zijn algemeenheid: de uitstraling van de dirigent. Een enthousiaste dirigent maakt ook de kinderen enthousiast. Dit is de basis. Voor de verdere groei van de muzikale gevoeligheid van een kind blijken de jeugdindrukken van groot belang te zijn. Voor kinderen is de beste muziek en de beste dirigent nauwelijks goed genoeg.
Belangrijk is het zacht en licht zingen; zeker in de laagte, bij het gebruik van de borststem, is het een vereiste om zacht te zingen. Het gebruik van de kopstem heeft de voorkeur. Wees niet huiverig voor een hogere toonsoort. De kinderen worden dan namelijk gedwongen om niet in hun borststem te zingen. Ook neuriën is heel goed om hoog en licht te leren zingen. De meeste kinderen hebben een stemomvang van anderhalf tot twee octaven; de bovengrens is g'' tot b''. Kinderen kunnen veel hoger dan de meeste dirigenten denken. Een overbelasting van de stem door lage zang kan schadelijk zijn
Ik heb al betere uitvoeringen meegemaakt dan die van Allerheiligen in Stekene. Je staat telkens weer te kijken dat de dingen die goed gingen op een repetitie ineens niet lukken als het er op aan komt in een bomvolle kerk. Heeft natuurlijk te maken met het feit dat sommigen opduiken als ze de finale repetitie niet meegemaakt hebben en dan ineens staan te kijken als een koe op een saffraangele kleur. Ik kan nochtans niet klagen over de aanwezigheid op de repetities. Veeleer het omgekeerde is waar: uitvoeringen die niet dat tikkeltje speciaals hebben worden te weinig bijgewoond. Iedereen heeft dan wel een excuus. Ik kan daar moeilijk mee leven: het koor is een engagement dat je niet zo maar effetjes in de hoek bezemt. Ik denk dat ik toch maar weer eens het systeem van de aanwezigheden ga gebruiken om hard te maken wat ik hier beweer.
Omstreeks de negende eeuw na Christus veranderde de naam van Samhains onder invloed van de christelijke verkondiging in Ierland en Engeland, in All Hallows Eve(ning) (Hallow is een oud-Engels woord voor 'heilige'), later in Hallowe'en of Halloween. De avond voor Allerheiligen. Maar toch bleven de oude tradities hangen. Zo bleef het belangrijk om All Hallow Evening de kwade geesten te verjagen. Toen in de negentiende eeuw immigranten uit Engeland, Schotland en Ierland zich in Amerika vestigden, namen ze de gewoonten en gebruiken van Halloween mee. In verschillende delen van de VS werden andere tradities met de Halloween tradities vermengd. Vandaar dat je nu ook trekken van Romeinse oogstfeesten en van de Mexicaanse 'Dia de los Muertes' ('Dag der Doden') terugziet in de manier waarop Halloween wordt gevierd en in de bijbehorende versieringen. Het Mexicaanse feest is erg bizar: de Mexicaanse doden worden voorgesteld als vrolijke skeletten die gewoon deelnemen aan allerlei dagelijkse activiteiten, van eten tot flirten... Het kan er behoorlijk luguber aan toe gaan. Door de veramerikanisering van de wereld en door de consumptiemaatschappij is het vroegere Europese feest dat vergeten was geraakt teruggekomen. Terug van weggeweest.
Zo een blog is toch een wondere geschiedenis. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik meer dan 2500 keer bezoek gehad heb sinds ik in juni hiermee startte. Met de meeste bezoekers ben ik dan ook echt blij, en i, probeer iets van mijn interesses en gevoelens mee te geven in de dagelijkse korte berichtjes. Dat er hier en daar een freak tussenzit zullen we er maar bijnemen zeker? Een leuk effect van deze blog is dat ik er een paar correspondenten uit onverwachte hoek heb bijgekregen: Elena uit Siberië en Monica uit Mexico kleuren regelmatig mijn dag. Wie weet wat daar nog van moois kan uit voortkomen. Ik zie ons al zingen in de steppen van Azië.
'Het feest van Samhain nam deels een nieuwe wending toen de Romeinen het land van de Kelten veroverden en bezetten. Het resultaat was dat de tradities van twee verschillende culturen samenvloeiden of werden gewijzigd.
Voor de Romeinen was de periode rond 1 november ook belangrijk. Er werd een oogstfeest gehouden, gewijd aan de godin Pomona. Zij gold in het oude Rome als de godin van het fruit en de tuinen en de geliefde van vele oude Romeinse, boerse godheden. Haar speciale priester in Rome was - hoe zou het anders kunnen - Pomonalis. Voorts stond Pomona als godin van de oogst ook symbool voor mildheid en vruchtbaarheid. Vandaar dat zij in de kunst voorgesteld wordt als zittende op een grote korf van fruit en bloemen, met een hoorn van overvloed op haar voet. Anderen meten haar als voornaamste attribuut het snoeimes toe. Appels waren het gewijde fruit van Pomona. In streken die behoorden tot het Romeinse rijk, ontstond op Samhain dan ook al vlug de gewoonte om fruit te eten en weg te geven, vanzelfsprekend vooral appels.
Dat allerhande spelletjes met betrekking tot de waarzeggerij, zoals het bijten naar appels, die nu nog altijd met het huidige Halloween verbonden zijn, tot Pomona terug te brengen zijn, leidt geen twijfel.'
(Bron: Lauvrijs B., Een jaar vol feesten, oorsprong, geschiedenis en gebruiken van de belangrijkste jaarfeesten, Antwerpen, 2004, p. 250.)
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
