Wanneer mensen in hun leven bedreigd worden, wanneer hen onrecht wordt aangedaan, wanneer dodende machten om zich heen grijpen en hun licht dreigt uit te gaan, dan reageren mensen vaak door samen te komen met lichten allerhande als teken van protest. Bij werkverlies, een gewelddadig overlijden, een natuurramp, een onderdrukking worden er ten teken van protest vuren aangestoken, kaarsen neergezet en fakkels gebrand, vuurwerk afgestoken. Denk aan de vuren bij stakersposten, het verbranden van poppen bij betogingen, het gooien van voetzoekers, fakkeloptochten, massaal branden van kaarsen bij de moord op jonge mensen, bij natuurrampen of bij een aanslag zoals deze op elf september in New York.
De bestaande lichtfeesten in de vele culturen zijn feesten die mensen blijvend willen waarschuwen voor het levensbedreigende en herinneren aan de vele houdingen die het leven kunnen veilig stellen en in ere houden. Feesten ook waarin de verhalen van de bevrijders worden herinnerd en doorverteld. St.-Maarten die protesteert tegen de Romeinse verdrukking en kiest voor de armen. Nicolaas wiens naam letterlijk "bevrijder van, voor het volk" betekent, Jezus van Nazareth wiens Hebreeuwse naam Jehosua "God bevrijdt" betekent. Jezus' volgelingen kiezen voor de minsten, de zwaksten, voor diegenen wiens leven het meest bedreigd is. In onze streken is het feest van Sint Maarten gebaseerd op de herdenking van de christelijke heilige Martinus van Tours. Zijn feest is verbonden met de Keltische en Germaanse gebruiken van onze voorouders. Het staat mede daardoor in een reeks van lichtfeesten waar ook Halloween, Allerheiligen en Sinterklaas een plaats in heeft.
Plopperdeplop! Drukke zondagmorgen met 4 kleinkindjes die het huis al overhoop zetten vanaf kwart voor zeven. Gedaan met de rust, met het voorzichtig wakker worden, met het in alle kalmte genieten van de zondagmorgen-koffiekoek. Maarrrr.....leuk.
Collega-dirigenten roemen Juliaan Wilmots nog altijd om zijn koorpedagogische talenten. Vic Nees: In welke omstandigheden ik hem ook zag dirigeren, altijd konden zijn slagtechniek en gestiek tot voorbeeld dienen voor zijn leerlingen. De brede gebaren die hij hanteerde bij massazang waren slechts een uitvergroting van dezelfde precisie die hem eigen was bij zijn gewone koordirectie. Daarom bleef hij ook in die omstandigheden technisch efficiënt Zijn ensemble "Henric van Veldeke" liet op hoog niveau horen dat koorleiding een paar facetten heeft die niet in een handboek verklaard worden. Die facetten zijn immers pedagogisch onoverdraagbaar.
Ook Michaël Scheck, een van de centrale figuren in het Vlaamse korenland, roemt Wilmots. Juliaan was een rasmuzikant en een gedegen vakman. Getrouw aan zijn roeping heeft hij echter ook altijd de grootste aandacht besteed aan de uitbouw van het niet-professionele koorleven. Zijn bijzondere voorliefde ging daarbij uit naar de basiskoren, waar hij als geen ander naar hartelust kon ploegen, zaaien en oogsten. Zelfs in de meest beperkende omstandigheden wist hij niet alleen de juiste toon te treffen, maar vond hij telkens ook het bezielende woord om zowaar van stenen brood te maken. Organist Kamiel D'Hooghe weet het in zijn mooi Nederlands zo mogelijk nog poëtischer te zeggen: Zijn benadering was enerzijds van technisch-instrumentele aard, anderzijds van een emotioneel doorvoeld dynamisme. De gecontroleerde adem in dienst van de bezielde melodische lijnen, de harmonische samenklank en de expressieve werking ervan stonden altijd in dienst van de muzikale schoonheidservaring."
Dit weekend gaat in de Brugse Sint-Jakobskerk de 3e editie van het Polyfonieweekend door. Een 50-tal deelnemers, hoofdzakelijk koorzangers maar ook instrumentisten, volgen het ganse weekend workshops rond de muziek van Orlandus Lassus. We nodigen u uit op het toonmoment van deze cursus op zondag 9 november van 15u30 tot 16u30 in de Sint-Jakobskerk.
Cafébezoekers drinken meer en sneller als de muziek luid staat. Dat blijkt uit een studie van de Franse universiteit van Bretagne-Sud.
Primeur voor volume "Bij vorige onderzoeken werd al aangetoond dat bij snelle ritmische muziek de consumptie van dranken versnelt, en dat de al dan niet aanwezigheid van muziek in een bar een invloed heeft op de tijd die iemand in een bar vertoeft", aldus professor gedragswetenschappen Nicolas Guéguen, die het onderzoek voerde. "Het is de eerste keer dat een praktijkonderzoek de effecten van het volume van de muziek op de alcoholconsumptie weergeeft".
Onderzoek Guéguen en zijn collega's trokken drie zaterdagavonden naar twee drankgelegenheden waarvan de eigenaars hen toestemming hadden gegeven om de volumeknop te manipuleren. Ze kozen willekeurig veertig mannen van 18 tot 25 jaar uit die een glas bier van het vat hadden besteld en observeerden hun consumptie op de verschillende geluidsniveaus.
Verklaring Volgens de auteurs zijn er twee mogelijkheden om hun vaststellingen te verklaren: de eerste hypothese stelt dat een hoger volume een grotere stimulans geeft waardoor de geobserveerde personen sneller drinken en dus ook sneller bestellen. Een andere hypothese luidt dat het volume een negatief effect heeft op de sociale interactie, waardoor de mensen sneller drinken omdat ze minder praten. De studie verschijnt in het oktobernummer van het vakblad 'Alcoholism: Clinical & Experimental Research'. (afp/sam)
Een beveiligingsmedewerker van een karaokebar op de Filippijnen heeft een bezoeker doodgeschoten, omdat hij het niet kon uitstaan dat de man vals zong. Dat gebeurde in de stad San Mateo, ten oosten van de hoofdstad Manilla. De schutter werd meteen na het incident gearresteerd door een politieagent die toevallig in de bar aanwezig was, zo maakte de politie donderdag bekend. Doodslag en geweld komen wel vaker voor in Filippijnse karaoke-bars. Vooral bij de populaire meezinger My Way van Frank Sinatra slaat opvallend vaak de vlam in de pan. Veel bars hebben het nummer daarom van hun lijst geschrapt. Bij welk nummer het 29-jarige slachtoffer in Mateo town de verkeerde toon aansloeg, is niet bekend.
Een 41-jarige Australiër is zaterdagavond doodgeschoten omdat hij bij zijn buurman had geklaagd over diens te luide muziek. Dat heeft de politie maandag bekendgemaakt. Stephen Holmes bezweek aan schotwonden in zijn borst in de voortuin van zijn buurman, in de stad Wollongong, ten zuiden van Sydney. Holmes, vader van vier kinderen, had bij zijn buurman geklaagd over de luide muziek die uit diens huis kwam. ,,Er was veel bloed, zo citeerde de Sydney Morning Herald een buurtbewoner. ,,Ik heb geprobeerd hem te helpen totdat de politie kwam.
Een vrouw uit Nieuweschans heeft vrijdagnacht haar buren geterroriseerd door haar geluidsinstallatie keihard aan te zetten. Dat deed zij met behulp van een tijdschakelaar, meldt de politie. De politie kreeg na een melding van geluidsoverlast geen contact met de bewoonster van het huis waar de muziek uitkwam. Agenten wisten het huis binnen te komen. Daar vonden zij de geluidsinstallatie waarvan de boxen op de muren van de buren waren gericht. Doordat de installatie was aangesloten op de tijdsschakelaar ging de muziek meerdere malen per dag en nacht aan. Waarom de vrouw het op haar buren had voorzien, is onbekend. De installatie is in beslag genomen, de vrouw moet nog worden gehoord.
Onze stembanden zijn een spier. Goed geoefend zijn ze breed en stevig. Om de stem in conditie te houden, moet je de stembanden aan het werk zetten maar niet om het even hoe... Het is precies zoals je zorg moet dragen voor je lichaam door elke dag te bewegen, maar op een evenwichtige manier. Niet dus zoals een professionele sportman die voortdurend topprestaties moet leveren!
Om de stem in optimale vorm te houden, is een goede stemtechniek belangrijk. Daarbij is de ademhaling essentieel. Meestal gaat men er verkeerd mee om: door zo weinig mogelijk lucht in te ademen en zo weinig mogelijk weer uit te ademen. Goed ademen, is ademen vanuit de buik. Bij getrainde mensen is dat een reflex geworden maar in het begin vergt het veel concentratie en training.
Enkele trucjes om een goede stem te behouden?
Nooit hard spreken in een lawaaierige omgeving. Dat is niet altijd makkelijk want we ervaren steeds meer geluid rondom ons...
De kaken en de mond ontspannen houden en bewust leren voelen hoe de tong beweegt tijdens het spreken.
Héél belangrijk: niet roken! (wie zegt het!!!)
Een goede dagelijkse oefening, die niet meer tijd vraagt dan 30 seconden, is... je tong uitsteken. Dit masseert de stembanden! Laat uw tong daarna even met de punt tegen de ondertanden duwen.
Een goede grog met honing? Te mijden! Honing, net als suiker in het algemeen en gashoudende dranken, verhoogt de zuurtegraad in de maag en wanneer dat zuur opstijgt naar de keel, is dat schadelijk voor de stembanden.
Gorgelen met zout water is heel goed, want dat versterkt de slijmvliezen van het strottenhoofd.
De belangrijkste tip is: zacht en soepel omgaan met je stem. Brutaliseer haar niet! Spreek bijvoorbeeld niet altijd op dezelfde toon, maar wissel van toonhoogte. Praat afwisselend zwaar en diep, dan weer hoog en scherp. Daarom is zingen bijzonder goed voor de stem, als het tenminste op de juiste manier gebeurt.
De stem niet forceren betekent ook leren accepteren dat je een tijdje moet zwijgen wanneer je angina of laryngitis hebt. Soms hebben ook de stembanden recht op rust!
Het grote geheim om je stem goed te gebruiken, is ze zoveel mogelijk te ontspannen. Veel mensen belasten hun stem te zwaar doordat ze niet op hun adem steunen, maar op hun stembanden zelf of op de structuurtjes er rond. Dat zijn piepkleine spiertjes die snel oververmoeid raken. En een vermoeide stem verliest haar volle timbre. Je stem klinkt ook het mooist als je je keel rondom je strottenhoofd ontspant. Je mag het niet te hoog laten komen in je keel, want dan gaat je stem steil omhoog. Je mag het ook niet omlaag drukken, want dan zit je stem te veel in je keel.
Veel Limburgers trekken hun stem bijvoorbeeld op die manier naar achter. Als je je strottenhoofd niet goed ontspant, krijg je al snel een vermoeid gevoel in je keel. Spreken mag geen enkele moeite kosten aan je keel, je moet het uren aan een stuk kunnen zonder moe te worden. Freya Vanden Bossche bijvoorbeeld is in ijltempo een zware stemstoornis aan het kweken.
Je ziet de spierspanning zelfs uitwendig aan haar keel, ze spant die helemaal op terwijl ze spreekt. Bij haar is dat waarschijnlijk voor een groot deel te wijten aan oververmoeidheid en de stress van haar werk.
Een simpele test om te zien of je je keel goed ontspant: ga voor de spiegel staan en praat luidop tegen jezelf. Je mag aan de buitenkant van je hals geen verschil tussen spreken en niet spreken zien. Leg ook eens je wijsvinger in de hoek die gevormd wordt door de keel en de mondbodem. De mondbodem moet zacht aanvoelen en je vinger kan gemakkelijk tussen de bovenkant van je strottenhoofd en de mondbodem. Een harde mondbodem en een verkleinde ruimte tussen strottenhoofd en mondbodem wijzen vaak op te veel spanning.
Ook je ademhaling moet ontspannen zijn. Soms hoor ik iemand praten tot hij of zij letterlijk buiten adem is. Ze persen die laatste woorden er nog snelsnel, op pure spierkracht, uit om toch in één adem hun zin af te maken. Dan denk ik: god, adem toch in!
Van waar komt toch die rare gewoonte om te foeteren als er iets niet goed is. Wij zeggen veel te weinig dat er iets prima gedaan is, alsof dat allemaal zo vanzelfsprekend is. Dus Korile-ertjes: je hebt gisteren heel goed gewerkt op de repetitie. Ook heel goed onthouden hoe we gingen nuanceren, in plaats van recht toe recht aan te zingen. Nu nog Francesco onthouden en dan komt die klank heel goed uit juliie welgevormde keeltjes.
De Cantate BWV is de allereerste in een lange reeks van Bachs grote, tweedelige cantates. Waarschijnlijk werd ze vanaf 1713 uitgevoerd. In ieder geval behoort ze tot de favoriete werken van Bach zelf, die de cantate meermaals bewerkte en opnieuw uitvoerde. De elf nummers vermengen de Duitse koortraditie met talrijke ontleningen aan de operastijl. De tekst handelt over de meditatie van de christen die ten prooi valt aan een diepe droefheid, overtuigd als hij is dat God zich van hem heeft afgekeerd omwillen van zijn zonden en dat hij overgeleverd is aan lijden en dood. Maar in de innerlijke dialoog tussen de ziek en Christus - een aangrijpend liefdesduet in operastijl - hervindt de christen vertrouwen, sereniteit en vreugde, tot aan het slotalleluia. Van het begin tot het einde is de spaning bijzonder groot, zowel in de expressie van het leed als in de verovering van de vreugde. Hoogtepunt vormen het recitatief en het duet van de ziel met Jezus, volgens de toen gangbare mode van de concerten in dialoogvorm.
Gisterenavond in een uitverkocht Paleis voor Schone kunsten in Brussel (Bozar heet dat tegenwoordig) naar een uniek optreden gaan luisteren van het Collegium Vocale onder leiding van Philippe Herreweghe, onze grootste dirigent en Bachvertolker. Dat hij over de hele wereld bekend is en erkend, betekent natuurlijk nog niets. Maar ook ditmaal was zijn optreden met 3 cantates van J.S. Bach, onderbroken door een motet van Heinrich Schutz, ongeëvenaard. Bach, het ultieme muziekale genie, en Herreweghe samen zorgden voor momenten van vergeestelijkte schoonheid. Vooral de Cantate BWV 21 "Ich hatte viel Bekümmernis" heeft mij diep geraakt. Het duet sopraan-bas: de ziel en Jezus, is zo mooi, zo rustgevend, zo subliem. Hoop en uitzicht op de eeuwigheid.
Zondagavond werd het laatste programma uitgezonden in de reeks "Terug naar Siberie", het vervolg dat Martin Heylen maakte op een eerder programma voor Man bijt Hond "Winter in Siberië". Ik weet niet hoe andere mensen er naar gekeken hebben, maar bij mij was er een groot stuk herkenning. Het is wel wonder dat over een afstand van 11000 kilometer steeds diezelfde Russische ziel terugkomt, ook al gaat het over de meest diverse volkeren: warmte, gastvrijheid, spontaneïteit. Ik denk dat ik maar een keertje Heylen achterna ga, ik moet nog altijd een heel toffe vriendin bezoeken in Arbakan (Khakkasie), dicht bij Mongolië. Als eresaluut (ze zal het allicht niet lezen) zie je hier Elena. Da s'korovo, Elena!
Ik ga vandaag op bezoek bij het Toermalijnkoor, om eens te kijken hoever ze staan met de voorbereiding van het kerstconcert. In mijn achterhoofd neem ik mee wat ik al enkele jaren geleden schreef:
Het koor zingt zoals de dirigent gebekt is. Hoe een dirigent zingt, hoe een dirigent dirigeert, hoe een dirigent repeteert, straalt het koor uit. De uitspraak 'Er zijn geen slechte koren, maar alleen slechte dirigenten geldt zeker voor een kinderkoor. Kinderen imiteren, voelen spanning, peilen de interesse, worden vervelend bij een zwakke organisatie. De dirigent van een kinderkoor heeft een grote verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van de kinderstem. De kinderstem is zeer kwetsbaar en pril. Onkundig met deze stem omgaan kan blijvende schade toebrengen. Het kind doorloopt namelijk verschillende ontwikkelingsfasen, dit geldt dus ook voor zijn of haar stem. Het goed voorzingen van de dirigent is wezenlijk. De dirigent moet zelf de liederen goed kennen (de partituur uit het hoofd), vooraf weten waar zich welke problemen kunnen gaan voordoen. Is een lied droevig, vrolijk, weemoedig, spannend, verhalend; dit moet aan de dirigent te merken zijn. De expressie van de tekst van de liederen moet hij/zij zelf goed kunnen voordoen. Laat de kinderen eens met een droevige stem, een blije een kwade stem zingen. Laat ze ook de tekst eens uitbeelden, voorlezen etc. Werk aan een lied op alle manieren, als het maar op een plezierige manier gebeurt.
Wat in onze tijd ook belangrijk is, is: rust. Kinderen komen uit een drukke situatie, van een turbulente schoolklas door het verkeer naar de repetitie, en straks hebben ze nog iets anders te doen. Ook de concentratie is vaak een groot probleem. Een dirigent moet de kinderen laten uitrazen, rustig op hun gemak stellen, even laten vertellen, tot zichzelf laten komen en dan gaan repeteren. En in zijn algemeenheid: de uitstraling van de dirigent. Een enthousiaste dirigent maakt ook de kinderen enthousiast. Dit is de basis. Voor de verdere groei van de muzikale gevoeligheid van een kind blijken de jeugdindrukken van groot belang te zijn. Voor kinderen is de beste muziek en de beste dirigent nauwelijks goed genoeg.
Belangrijk is het zacht en licht zingen; zeker in de laagte, bij het gebruik van de borststem, is het een vereiste om zacht te zingen. Het gebruik van de kopstem heeft de voorkeur. Wees niet huiverig voor een hogere toonsoort. De kinderen worden dan namelijk gedwongen om niet in hun borststem te zingen. Ook neuriën is heel goed om hoog en licht te leren zingen. De meeste kinderen hebben een stemomvang van anderhalf tot twee octaven; de bovengrens is g'' tot b''. Kinderen kunnen veel hoger dan de meeste dirigenten denken. Een overbelasting van de stem door lage zang kan schadelijk zijn
Ik heb al betere uitvoeringen meegemaakt dan die van Allerheiligen in Stekene. Je staat telkens weer te kijken dat de dingen die goed gingen op een repetitie ineens niet lukken als het er op aan komt in een bomvolle kerk. Heeft natuurlijk te maken met het feit dat sommigen opduiken als ze de finale repetitie niet meegemaakt hebben en dan ineens staan te kijken als een koe op een saffraangele kleur. Ik kan nochtans niet klagen over de aanwezigheid op de repetities. Veeleer het omgekeerde is waar: uitvoeringen die niet dat tikkeltje speciaals hebben worden te weinig bijgewoond. Iedereen heeft dan wel een excuus. Ik kan daar moeilijk mee leven: het koor is een engagement dat je niet zo maar effetjes in de hoek bezemt. Ik denk dat ik toch maar weer eens het systeem van de aanwezigheden ga gebruiken om hard te maken wat ik hier beweer.
Omstreeks de negende eeuw na Christus veranderde de naam van Samhains onder invloed van de christelijke verkondiging in Ierland en Engeland, in All Hallows Eve(ning) (Hallow is een oud-Engels woord voor 'heilige'), later in Hallowe'en of Halloween. De avond voor Allerheiligen. Maar toch bleven de oude tradities hangen. Zo bleef het belangrijk om All Hallow Evening de kwade geesten te verjagen. Toen in de negentiende eeuw immigranten uit Engeland, Schotland en Ierland zich in Amerika vestigden, namen ze de gewoonten en gebruiken van Halloween mee. In verschillende delen van de VS werden andere tradities met de Halloween tradities vermengd. Vandaar dat je nu ook trekken van Romeinse oogstfeesten en van de Mexicaanse 'Dia de los Muertes' ('Dag der Doden') terugziet in de manier waarop Halloween wordt gevierd en in de bijbehorende versieringen. Het Mexicaanse feest is erg bizar: de Mexicaanse doden worden voorgesteld als vrolijke skeletten die gewoon deelnemen aan allerlei dagelijkse activiteiten, van eten tot flirten... Het kan er behoorlijk luguber aan toe gaan. Door de veramerikanisering van de wereld en door de consumptiemaatschappij is het vroegere Europese feest dat vergeten was geraakt teruggekomen. Terug van weggeweest.
Zo een blog is toch een wondere geschiedenis. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik meer dan 2500 keer bezoek gehad heb sinds ik in juni hiermee startte. Met de meeste bezoekers ben ik dan ook echt blij, en i, probeer iets van mijn interesses en gevoelens mee te geven in de dagelijkse korte berichtjes. Dat er hier en daar een freak tussenzit zullen we er maar bijnemen zeker? Een leuk effect van deze blog is dat ik er een paar correspondenten uit onverwachte hoek heb bijgekregen: Elena uit Siberië en Monica uit Mexico kleuren regelmatig mijn dag. Wie weet wat daar nog van moois kan uit voortkomen. Ik zie ons al zingen in de steppen van Azië.
'Het feest van Samhain nam deels een nieuwe wending toen de Romeinen het land van de Kelten veroverden en bezetten. Het resultaat was dat de tradities van twee verschillende culturen samenvloeiden of werden gewijzigd.
Voor de Romeinen was de periode rond 1 november ook belangrijk. Er werd een oogstfeest gehouden, gewijd aan de godin Pomona. Zij gold in het oude Rome als de godin van het fruit en de tuinen en de geliefde van vele oude Romeinse, boerse godheden. Haar speciale priester in Rome was - hoe zou het anders kunnen - Pomonalis. Voorts stond Pomona als godin van de oogst ook symbool voor mildheid en vruchtbaarheid. Vandaar dat zij in de kunst voorgesteld wordt als zittende op een grote korf van fruit en bloemen, met een hoorn van overvloed op haar voet. Anderen meten haar als voornaamste attribuut het snoeimes toe. Appels waren het gewijde fruit van Pomona. In streken die behoorden tot het Romeinse rijk, ontstond op Samhain dan ook al vlug de gewoonte om fruit te eten en weg te geven, vanzelfsprekend vooral appels.
Dat allerhande spelletjes met betrekking tot de waarzeggerij, zoals het bijten naar appels, die nu nog altijd met het huidige Halloween verbonden zijn, tot Pomona terug te brengen zijn, leidt geen twijfel.'
(Bron: Lauvrijs B., Een jaar vol feesten, oorsprong, geschiedenis en gebruiken van de belangrijkste jaarfeesten, Antwerpen, 2004, p. 250.)
De Kelten vierden de vooravond van de winter op 31 oktober Samhain. Het was het afsluiten van het zonnehalfjaar en een voorbereiding op het winterhalfjaar. De duistere, koude en levensbedreigende wintermaanden kwamen er aan.
Samhain was een vruchtbaarheidsfeest. De laatste vruchten werden van de velden gehaald, de laatste aren werden geoogst. En men voerde vruchtbaarheidsrituelen uit, zoals het verbranden en verstrooien van de laatste schoven graan om de nieuwe vruchtbaarheid te wekken. Tegelijkertijd was het ook een slachtfeest. De kuddes werden uitgedund en alleen de sterkste dieren werden gespaard. Die moesten in de lente voor een vruchtbaar en gezond nageslacht zorgen. De rest van het vee werd geslacht. De maand november wordt ook vandaag nog soms bloedmaand genoemd. Samhain was ook een nieuwjaarsfeest. Zoals in sommige culturen de nieuwe dag begint met het ondergaan van de zon, zo begint voor de Kelten het nieuwe jaar met het aanvangen van de winterperioden en niet met midwinter.
Samhain was ook een dodenvereringfeest. De Kelten geloofden dat op deze dag er een barst in de tijd ontstond en de spirituele wereld geopend werd. De zielen van de doden kregen toestemming in deze éne nacht om terug te komen op aarde. Het begin van de winter met daarbij het vooruitzicht op bezoek van rondspokende geesten, riep de nodige angst op en wekte de behoefte aan een reeks beschermende maatregelen. Zo stookten de Kelten grote vuren op de heuveltoppen om de kwade geesten die aan het einde van de zomer terugkeerden, weg te jagen. Ze brachten allerlei offergaven om alle onvriendelijke goden gunstig te stemmen. Ook droegen de mensen in die tijd dierenhuiden en maskers om de kwade geesten te misleiden. Anderen daarentegen wilden op een vriendelijke manier de familiegeesten die op bezoek kwamen, verwelkomen en te zoet houden. Door het buiten zetten van bieten en ander veldgewas. Ook werden bijvoorbeeld lampen die uit suikerbieten gesneden waren rondom het huis opgesteld. Tijdens Samhain werden alle vuren in de huizen gedoofd en werden door de druïden op de heuvels grote vuren aangestoken. Iedereen droeg het nieuwe vuur bijvoorbeeld in een uitgesneden biet weer naar het eigen huis.
Heel vaak worden muziek en godsdienst aan mekaar gelinkt. En toch van enkele van onze allergrootste kunstenaars is bekend dat zij niet gelovig waren, ook al is hun religieuze muziek onsterfelijk gebleken.
Zou je aan Ludwig van Beethoven denken, geboren in 1770 en overleden in 1827? Deze grote musicus was grootgebracht als katholiek, maar verliet de kerk en nam Goethes pantheisme aan. Pantheisme is de doctrine die god gelijkstelt aan de natuurwetten en natuurkrachten. Hoewel Ludwig van Beethoven een katholieke mis componeerde (Missa Solemnis), die door een autoriteit werd beschreven als 'misschien de grootste verrichting van muzikale expressie die de kunst bezit,' bleef hij pantheist tot het einde. Het is pikant dat de muziekexpert die zijn mis op deze manier waardeert, Sir G. Macfarren, hem beschrijft als 'vrijdenker', dat wil zeggen een atheist - (in de Imper. Dict. of Univ. Biog.).
Beethovens belangrijkste biografen zijn helder over zijn denkbeelden over godsdienst. Toen hij stervende was, gaf hij toe aan de druk van zijn katholieke vrienden en liet een priester de sacramenten leiden, maar er wordt toegegeven dat toen de priester de kamer verliet Beethoven zei, met de Latijnse woorden van het antieke Romeinse theater: "Aplaudiseer, vrienden, de komedie is voorbij." Tijdens zijn meest geïnspireerde jaren had hij nauwelijks religieuze gevoelens. Toen Felix Moscheles eens op zijn manuscript schreeft: 'Met de hulp van God", schreef Beethoven: "Man, help jezelf."
Kijk verder eens naar Hector Berlioz, geboren in 1803, overleden in 1869, een Franse componist. Hij componeerde katholieke kerkmuziek, waaronder het beroemde Te Deum en de Dodenmis, en hij is inderdaad door de kerk binnengehaald als een van hun in de Katholieke Encyclopedie. Toch heeft Berlioz vaak in zijn brieven verklaard dat hij een atheist was. In G. K. Boults 'Leven van Berlioz' (1903) is op pagina 298 een brief gedrukt waarin hij, kort voor hij stierf, zei: 'Ik geloof niets.'
We gaan verder naar Alexander Cesar Leopold Bizet, geboren in 1838, overleden in 1875, gewoonlijk bekend als Georges Bizet, de componist van Carmen etc. Zijn vroege dood beëindigde een veelbelovende carrière. Zijn brieven, die na zijn dood werden gepubliceerd door L. Ganderax in 1908, zijn vol skepsis. In een brief zegt hij: 'Ik heb altijd de antieke heidenen met oneindig plezier gelezen, terwijl ik bij Christelijke schrijvers alleen maar systeem, egoisme, intolerantie en een volledig gebrek aan artistieke smaak waarneem. '
Dit zijn werkelijk de grootsten, want de volgende is Johannes Brahms, geboren in 1833, overleden in 1897, de beroemde Duitse componist. Aangezien hij het prachtige Duitse Requiem schreef voor de protestante kerk, gaan de meesten ervan uit dat hij een Christen was, maar hij was zelfs minder religieus dan Beethoven. Hij onthult in zijn brieven aan Herzogenberg (Brieven van J. Brahms: de correspondentie met Hersogenberg, Engelse vertaling 1909) dat hij een totale agnost was. De '4 ernste Gesänge' die hij het jaar voor zijn dood publiceerde, zijn door een criticus beschreven als 'zijn hoogste prestatie in het op een edele manier uiten van nobele gedachten.' Toch wordt door de tekst van het eerste lied het idee van persoonlijke onsterfelijkheid in feite verworpen en belachelijk gemaakt.
Maar wat te denken van Claude Achille Debussy, geboren in 1862 en overleden in 1918, de Franse componist? Hij ging naar het conservatorium van Parijs toen hij 11 was, en rond 1902 waren L'apres midi d'un faune en andere composities in de hele wereld bekend, en was hij uitgeroepen tot 'een van de belangrijkste musici van zijn generatie'. Hij was een van de 'neopaganisten' (zelfbenoemd) van die briljante periode, en zijn begrafenis was puur wereldlijk.
Ook moet natuurlijk Wolfgang Amadeus Mozart worden genoemd, geboren in 1756, overleden in 1791. Hij begon te componeren toen hij vijf was, en dirigeerde een mis van eigen hand op twaalfjarige leeftijd. Het volgende jaar maakte de paus hem Ridder in de Gouden Orde, en tien jaar lang was hij concertmeester voor de Aartsbisschop van Salzbury. Rond deze tijd begon hij zijn katholieke geloof te verliezen en raakte hij in problemen met de kerkautoriteiten. Hij sloot zich aan bij de vrijmetselaars, die door de kerk in de ban waren gedaan, en begon opera's te schrijven. Hoewel hij veel kerkmuziek schreef en in de Katholieke Encyclopedie wordt ingelijfd bij de katholieken, is hij volgens twee toonaangevende biografen zonder meer een niet-christen. Wilder geeft hiervoor overvloedig bewijs, en vertelt ons dat hij op zijn sterfbed weigerde een priester te laten komen, en toen zijn vrouw dit desondanks toch deed, werd de priester geweigerd, en hij werd zonder dienst in een algemeen armengraf begraven. Zijn beroemde Requiem was gecomponeerd voor graaf Walsegg, die Mozart betaalde maar zijn eigen naam op de compositie zette. Ulibichov, de tweede belangrijke biograaf, geeft nog meer bewijs dat Wolfgang Mozart de kerk heeft verlaten.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
