Der zijn zo van die lezers die blijkbaar goed tussen de lijnen kunnen lezen. Niet iedereen was er van overtuigd dat mijn vorig blogbericht iets te maken had met onze aanstaande Romereis en Santa Maria Maggiore. Maar goed, ik wil jullie niuewsgierigheid wel bevredigen (voor één keertje). Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw (Maria ad Nives) heeft een koor dat eventjes zonder dirigent zit en ik ben gisterenavond op bezoek geweest bij hun bestuur. Ik ben blij dat het goed klikte met die mensen en dat we elkaar op muzikaal vlak konden vinden. Dus ... vanaf 17 september heb ik een derde stek gevonden om te dirigeren. Ik kijk er al naar uit. En wie weet komt er op een dag nog iets mooi uit de lucht vallen als we misschien eens met mekaar kunnen samen werken. Vanaf nu is dus Musica ad Nives bij de groep van kriekebolletjes. Maar nu is het echt genoeg: drie koren zullen mijn muzikale kriebels ongetwijfeld kunnen stillen.
De hoofdkerk van Borgerhout heeft de poëtische naam Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw. Daarmee lieert ze zich met een van de grootste basilieken van Rome.
In de nacht van 4 op 5 augustus 352 droomde Paus Liberius (352-366) dat de maagd Maria hem opdroeg een kerk te bouwen op de plek waar de volgende morgen sneeuw zou liggen. Op de heuvel waar thans de basiliek Santa Maria Maggiore staat, trof paus Liberius de volgende ochtend, hartje zomer, een dik pak sneeuw aan. Vandaar dat de kerk eerst Maria ad nives (Maria-ter-Sneeuw) genoemd werd.
ONZE LIEVE VROUWE TER SNEEUW
Gij deedt het sneeuwen in een zomernacht: men zocht in Rome waar u nog te eren en op een heuvel daalde stil en zacht de witte mantel van uw engelenwacht om ons de plek te leren.
Een kerk verrees: er werd sindsdien gebeden en waar het sneeuwde, glanst het kaarsenlicht. De vlammen dansen als de vlokken deden, de harten liggen open in dien vrede en alle pijn sneeuwt dicht.
Gij, die als sneeuw zijt, smetteloos en puur, en alles overdekt met uw genade, blijf dalen in het nachtelijk lijdensuur van deze wereld als het sterrenvuur en hoed ons voor den kwade.
Gabriël Smit (1910-1981) uit: Maria-lof en andere gedichten
Vandaag het laatste deeltje van het relaas over onze Europa Cantat. Met al de verhalen rond ons verblijf in Utrecht, zou je het voornaamste nog uit het oog verliezen: wat we gestudeerd en gezongen hebben. We waren met zijn vieren. Drie van ons (Kris, Josette en ikzelf) hadden ingeschreven voor een atelier (zo heet een groep mensen die aan een bepaald programma gaan werken) waarin werk van Diepenbrock en Mendelsohn zou gezongen worden. Hiervoor waren voorwaar twee dirigenten aangesproken.
Volker Hempfling zou met ons Diepenbrock doen. Deze dirigent speelt een belangrijke rol in de koorwereld. Aan de Robert-Schumann-Hochschule in Düsseldorf leidt hij het departement 'Kerkmuziek'. Hij is ook de stichter en dirigent van de Kölner Kantorei. Hij is een typische vertegenwoordiger van de oude koortraditie, en in die zin heel geschikt om Diepenbrock onder handen te nemen. Met zijn 67 jaren heeft hij een ervaring van 45 jaar koordirectie opgebouwd. DIEPENBROCK is een heel speciale Nederlandse componist uit het begin van de 20e eeuw: een moment waarin de laatromantiek op zijn hoogtepunt staat. In het Te Deum (duurtijd 35 minuten) haalt hij alles uit de kast wat er voor een koor maar mogelijk is: groot orkest, 2 vierstemmige koren, vier solisten. Het orkest dat ons begeleidde telde 70 muzikanten: grote blazerssecties, 2 harpen, dubbele strijkersbezetting: genoeg om een doorsneekoor omver te blazen en te overspelen. In de partituur staat het vol met dubbele en driedubbele fortes. Een hoge la en een si b worden voor de sopranen zomaar uit de hoed getoverd. Er zitten aartsmoeilijke tonaliteiten in die voortdurend wijzigen, evenals de ritmes en tempi die altijd maar veranderen. Het is dus echt een monumentaal werk dat een zware uitdaging was voor ons 150 zangers sterke koor. Na twee dagen was Volker op de dagelijkse dirigentenvergadering de paniek nabij: hij zag het niet meer zitten om dit ingestudeerd te krijgen. De aanwezige dirigenten uit het atelier werden ter hulp geroepen (ook uw nederige dienaar) om stemrepetities te geven, de duur van de repetities werd verlengd, en de tweede atelierleider nam regelmatig één van de koren voor zijn rekening. En het wonder geschiedde: één dag voor het concert kondigde Volker aan dat er land in zicht was en dat het toch zou lukken. En of het lukte! Voor een afgeladen Janskerk herleefde Diepenbrock in al zijn glorie en in al zijn muzikaal geweld. Het orkest speelde de pannen van het dak en de koren en solisten stonden er helemaal.
Maar het concert was begonnen met Psalm 98 van MENDELSSOHN. Die werd gebracht onder leiding van de jonge, immer lachende, Florian Helgath. Florian begon zijn koorcarrière als chorister in de kathedraal van Regensburg. Hij leidt nu het Via Nova koor.Mendelssohn was iedere keer weer opnieuw een verademing. Een heerlijke psalm, die ook op bepaalde momenten in dubbelkorige bezetting uitgevoerd wordt. Mijn kippenvleesmoment (dat heb ik telkens bij een groot concert) was duidelijk de dialoog tussen de twee koren in het Andante con moto. Niet te verwonderen dat mijn gebuur Dave in het koor (die ik al jaren telkens weer ontmoet) speciaal hiervoor uit de USA had ingeschreven. Met de eerste zin van deze psalm "Singet dem Herrn ein neues Lied" werd de toon gezet voor een machtige avond muziek.
Over het atelier waarin Pascale zong, kan ik alleen maar tweedehands vertellen. Op het moment van haar uitvoering hadden wij namelijk generale repetitie. Ook daar werd de uitvoering heel intrigerend. In de kleinere Pieterskerk werd Renaissancemuziek gebracht uit Firenze en Venetië. De jonge leider Adrian Rodriguez van der Spoel uit Argentinie moest heel de week vechten met een slecht voorbereid koor uit Israël, liet ten einde raad een paar van de geplande stukken vallen, maar slaagde er toch in een heel gesmaakte uitvoering te brengen. Voor Pascale werd het een nieuwe ervaring met muziek die zij helemaal niet gewoon was, maar waar zij zelfs in het favorietenkoor een rol kon spelen.
Hoe ons gezelschap er uit zag weten jullie ondertussen al:
Kris, sopraan, die zowel in het Ruysscheveldekoor als in KORILE zingt Josette, sopraan van het Ruysscheveldekoor Pascale, nog een sopraan, maar ditmaal uit KORILE. Carlo, die Ruysschevelde en KORILE in muzikale banen probeert te leiden.
Het was effen wennen aan mekaar. Maar een oud adagium zegt dat wie zonder ruzie met mekaar op reis kan gaan, heeft het prima gedaan. En dat is ons aardig gelukt.
Morgen vertel ik iets meer over de muziek die wij ingestudeerd hebben en ook uitgevoerd in uitverkochte kerken.
Gisteren had ik het al over de organisatie van Europa Cantat: de Hollanders zijn er in geslaagd het slechtst georganiseerde EC te laten plaats vinden sinds zijn ontstaan: veel geblaat en weinig wol. Je zou er haast bij vergeten dat het ondanks al de organisatorische blunders een negendaags koorfestijn blijft om duimen en vingers van af te likken. Schitterende ateliers van vocal jazz tot Händel, van Mendelsohn tot Bernstein. Alle dagen een overvloed aan concerten en optredens van koren over heel de wereld. Op één namiddag kregen wij zo optredens voorgeschoteld uit Zwitserland, Italie, Taiwan en Kazakstan. Het optreden van het Wereldjeugdkoor in de festivalhall onder leiding van onze eigen Johan Duyck was één van de absolute toppers. Zoals vorige keer in Mainz is de aanwezigheid van jeugd (meer dan de helft van de deelnemers) een opvallend item: jonge mensen zingen graag, mooi en vol enthousiasme. Voor degenen onder ons die er de eerste keer bij waren was het vast een revelatie en één groot feest.
17 juli: één voor één worden onze zangeressen opgehaald, zodat we rond kwart voor elf uit Walem kunnen vertrekken naar Utrecht. Het incjecken verloopt vlot en laat het beste verwachten van de komende acht dagen. Helaas ... Hollanders schijnen niet veel kaas gegeten te hebben van het organiseren van een massagebeurtenis als Europa Cantat. Onze accomodatie is veranderd van een studentenkamer in een verblijf op een boot. Waren we nog in blijde verwachting van een romantisch verblijf op een woonboot, onze hoop zou al gauw ijdel blijken. In velden en wegen (maar ja, het moet eigenlijk zijn : in beken of rivieren) geen boot te bespeuren. Terug naar de infobalie, waar driftig rondgetelfoneerd werd om uiteindelijk ons een contactnummer te geven van de "schipper". Bleek de boot nog onderweg te zijn vanuit Amsterdam, zodat het 10 uur 's avonds werd vooraleer we dat (on)ding te zien kregen. De schipper wist van toeten noch blazen, laat staan van een indeling in kajuiten (??). Een groep Italianen was al gedecimeerd van toen ze de kajuiten zagen: sommigen van hen pakten zelfs niet uit toen ze de rampzalige slaapplaatsen zagen. Hokjes van 1,80 m op 1,60 meter, waarin twee stapelbedden en dan nog 80 cm om je te draaien, geen laddertje om zelfs maar in het bovenste bed te geraken, stopcontacten nog niet uitgevonden. Wat er ook van zij, om één uur 's nachts had ik het zo op mijn heupen dat ik toen maar begon rond te bellen op zoek naar een hotel. Ibishotel bracht redding. De boot hebben we achter ons gelaten.
Het grote koorfeest Europa Cantat is weer voorbij. Het wordt dus afkicken van 8 dagen ateliers, concerten en ontmoetingen. Nu gaan we stilaan de draad van deze blog weer opnemen, niet zonder al een eerste afspraak te maken voor het volgende Europa Cantat in 2012 in Torino. De volgende dagen vertel ik wel wat meer over onze belevenissen in Utrecht. Nu eerst wat uitblazen en terug gewoon doen.
Koor&Stem kreeg zopas dit berichtje binnen. De kans is groot dat het al gedateerd is als je dit leest, maar misschien ben jij (of iemand uit je omgeving) wel geïnteresseerd in deze last-minute aanbieding:
"Twee all-in deelnames aan Europa Cantat Utrecht beschikbaar aan een voordeelprijs. Ateliers, maaltijden, overnachtingen bij particulieren; alles inbegrepen. 17-26 juli 2009, latere startdatum is mogelijk. Beschikbaar wegens annulatie om familiale reden. Contacteer snel: 03 321 30 26 of 0473 528 306"
De naam Utrecht is afkomstig van het Latijnse Traiectum, dat "doorwaadbare plaats" betekent. De 'U' komt van het Oudnederlandse woord uut, dat 'benedenstrooms' betekent. Vanwege de Domtoren, beeldmerk van de stad waarvan de toren met 112,32 meter de hoogste kerktoren van Nederland is, wordt de stad ook wel Domstad genoemd. Twee andere bijnamen zijn Utereg (in het Stad-Utrechts) en Utca (in de multiculturele straattaal van de Randstad). Tijdens Carnaval heet de stad Utrecht Leemput.
Een inwoner van Utrecht zich liever Utrechter dan Utrechtenaar noemen (vgl. Hagenees voor Hagenaar). Dit als gevolg van de zogeheten Utrechtse homoseksuelenaffaire: achter de Dom was er in de achttiende eeuw een geheime ontmoetingsplaats van homoseksuelen (voor wie tussen de kerk en de toren ook een gedenksteen ligt). Toen dit aan het licht kwam en de slachtoffers ter dood veroordeeld werden, werd Utrechtenaar een scheldwoord voor homoseksueel. Inwoners van de stad worden ook wel 'baliekluivers' genoemd, naar de Utrechters die, hangend over de balies van de bruggen van de Oudegracht, de bedrijvigheid in de stad aanschouwden en elkaar ontmoetten
Beste kriekebolletjes van allerlei origine, De blog mag vandaag dienst doen als post, en heeft voor jullie een primeur.
ER GAAN WAT KLEINE WIJZIGINGEN MOETEN AANGEBRACHT WORDEN AAN HET PROGRAMMA VOOR AUGUSTUS_SEPTEMBER.
Op 3 september word ik eventjes opgenomen in het ziekenhuis voor een heelkundige ingreep. In mijn optimisme reken ik er op dat ik op 15 september (voor Korile) en op 16 september (voor Ruysscheveldekoor) terug kan beginnen repeteren: de dokter zegt een maand, maar die sprak over pauken verslepen en dergelijke (heel goeie dokter, maar heeft blijkbaar geen verstand van dirigeren). Zwaaien met mijn armen moet wel eerder lukken. Voor de huwelijksmis met Korile heb ik aan Rita al een voorstel gedaan. Korile heeft al een mail gekregen met het programma en dat kom ik zeker mee instuderen vanaf 18 augustus. Voor Ruysschevelde zal de koordag van 5 september helaas niet kunnen doorgaan: daarover moet ik nog overleggen met het bestuur, want we hebben onze repetities broodnodig. Ik zal nog zien of de mis in Sint-pauwels lukt op 12 september.
Ondertussen kan ik toch rustig mijn valies pakken voor Europa Cantat. Vrijdagmorgen vertrekken Pascale, Josette, Kris en ik naar Utrecht. We gaan lekker 9 dagen zingen en daarna schitterende eindconcerten geven. Groetjes! Carlo
Utrecht is een stad en gemeente in Nederland en de hoofdstad van provincie Utrecht. Gemeten naar aantal inwoners is het de op drie na grootste stad van Nederland. Er wonen 299.484 personen Het stadsgewest Utrecht, de agglomeratie omvat ruim 640.000 inwoners. Utrecht is een van de steden van de Randstad. De stad is centraal gelegen op een knooppunt van weg-, spoor- en waterwegen, waardoor het een toonaangevende beurzen- en conferentiestad is en het hardst groeiende economische centrum - vooral in de dienstensector - van zowel de gehele Randstad als Nederland.
Utrecht is een van de oudste steden van Nederland met een belangrijk historisch centrum. Kenmerkend voor de stad zijn onder meer de werven en de de Domtoren, waaraan de stad de bijnaam Domstad ontleent.
Koren worden nogal eens gevraagd voor een speciaal optreden bij huwelijksmissen of begrafenissen. En zeker bij begrafenissen is dit een mooie kans om voor een groot publiek op te treden. De moeilijkheid ontstaat als de aanvragers met verzoeknummers komen aanzetten. Vaak hebben ze dan een of ander lied in hun hoofd dat ze mooi vinden en dat ze absoluut willen geprogrammeerd zien. En even vaak moet een koor (zijn dirigent die de eindverantwoordelijke is voor de programmering) mensen teleurstellen. Ofwel past het lied helemaal niet om in een koorbezetting te zingen, of het staat gewoon niet op het repertorium van het koor, of de omstandigheden zijn van die aard dat het niet zal lukken om een acceptabele uitvoering te verzekeren. In de keuze van het algemeen repertorium van een koor, is het wijs dat de dirigent aandachtig luistert naar zijn koorleden: dat kan alleen maar de motivatie en het zangplezier vergroten. Maar in de samenstelling van een lijst voor uitvoeringen kan alleen de dirigent bepalen wat wenselijk/mogelijk is.
Het blijft een struggle om de naam CLAES in stand te houden. Voorlopig is er eentje, op wiens kleine schouders de hoop rust. Finn krijgt hopelijk wat steun in de loop van augustus.
Nu was ik vast van plan om heel ontspannen een stukje te plegen over detoneren (zeg maar een beetje vals zingen) op momenten dat je eventjes de boog laat ontspannen. Niet abnormaal als je in vakantie bent en eventjes moet opdraven om een verplicht nummertje (in dit geval een begrafenis) te doen. Feitelijk zou het beter zijn om tijdens de (koor)vakantie geen optredens aan te nemen, maar daar zal wel weinig oor naar zijn. Maar zoals ik zei, dit was het opzet van dit stukje. Ik ben echter nog altijd hoteldebotel (mooi woord hé) van het feit dat ik vanmorgen bij het krieken van de dag (nog zo een leuke uitdrukking) in allerijl naar de spoedafdeling van AZ Nikolaas gemoeten ben: ik ben nog niet aan het sterven, maar ouder worden heeft zo van die kleine nadeeltjes. Nu was het ergste niet die urgentie, maar wel de schrik dat Europa Cantat en misschien Rome in het gedrang komt. Duimen maar, want dat zou ik pas erg vinden.
Een Italiaanse priester heeft protest aangetekend tegen de beslissing van de politie om zijn rijbewijs af te pakken na een positieve ademtest. De priester beweert dat hij eerder op de dag al vier missen had gedaan en dus ook al vier bekers wijn "had moeten drinken". De politie hield de 41-jarige geestelijke uit Bologna tegen bij een uitrit van de snelweg tussen Milaan en Turijn. Uit een ademtest bleek dat hij 0,8 promille in het bloed had, wat meer is dan de toegestane 0,5 promille, zo meldde het Italiaanse persbureau Ansa afgelopen zaterdag. De priester verklaarde aan de politiemannen dat hij reeds vier missen had opgedragen en dus een zekere hoeveelheid miswijn tot zich had moeten nemen. Volgens Ansa gaat de priester nu een procedure inleiden bij de vrederechter om te laten vaststellen dat zijn positieve ademtest niet het gevolg was van 'vrijwillige' alcoholconsumptie.
De Capella Sanctorum Michaelis et Gudulae werd als kathedraalkoor van Brussel in 1983 opgericht door Erik Van Nevel. De basisopdracht van de Capella bestaat uit de kwalitatief hoogstaande opluistering van de belangrijkste diensten in de kathedraal. De oorspronkelijke specialisatie in de oude muziek -- en in het bijzonder de polyfonie-- werd geleidelijk aan verruimd naar meer recente stijlperioden. Zo bracht het ensemble de laatste jaren opmerkelijke kathedraalconcerten met o.m. schitterende hedendaagse koormuziek en creaties: dit initiatief werd positief onthaald. De huidige dirigent is één van de vermaardste dirigenten van België: Kurt Bikkembergs
Het kathedraalkoor ontstond in 1998 uit een fusie van het Sint-Maartenkoor uit Stevoort en de Capella Sancti Quintini uit Hasselt. Al 30 jaar wordt het koor geleid door dirigent Ludo Claesen, met Paul Steegmans als vaste begeleider. De eerste taak van het Kathedraalkoor is de opluistering van de pontificale vieringen, maar daarnaast heeft het koor ook de ambitie om een draaischijf te zijn binnen de Hasseltse vocale muziekbeleving.
In de loop van tien jaar kon het koor al verschillende hoogtepunten beleven. Daaronder de Europese première van The Walk (een eigentijdse passieverklanking van de Vlaams-Amerikaanse componist Noël Goemanne), het Oratorio De Noel (C. Saint-Saëns), Membra Jesu Nostri (D. Buxtehude), Die Schöpfung (J. Haydn), Wie der Hirsch schreit (F. Mendelssohn), Requiem (G. Fauré) en de cantate Höchsterwünschtes Freudenfest (J.S. Bach).
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
