Als je op Google gewoon in het Nederlands "mannenkoor" intypt dan krijg je 226.000 ingangen. Ik kan me dus nauwelijks voorstellen dat er geen zingende mannen meer zijn. Voor hetzelfde geld kan je natuurlijk ook eens proberen te tellen hoeveel jeugd- en jongerenkoren onze contreien wel hebben, en ook dan kom je tot grote aantallen. We kunnen er ons niet vanaf maken met te zeggen dat er geen interesse is voor koormuziek. Misschien moeten sommige traditionele koren dan toch eens oprecht kritisch kijken naar hun recruteringsbeleid: heel vaak worden excuses gebruikt om niets te moeten veranderen aan de ons-kent-ons-mentaliteit. Vernieuwing van het ledenbestand in een koor vraagt echter grote inspanningen op lange termijn. Een bestuur zou daar een echte strategie moeten voor uitstippelen, die niet zo maar eventjes tot stand komt op een gewone bestuursvergadering. Een dag samenzitten ergens op de heide, creatief denken over initiatieven als open repetities, een koorschool voor jongeren, een toetsing van het programma aan de verwachtingen van jongeren, ouders van kinderen in kinderkoren benaderen, sociale incentives bedenken, een ruim PR-beleid ... moet zo een masterplan helpen tot stand brengen. Een koor moet een mix zijn van de sociale kaart van een regio. Wie trekt mee an de kar?
Mensen die een muziekinstrument bespelen, maken effectiever gebruik van hun hersenen en zijn beter in staat tot creatief denken dan niet-muzikale personen, zo blijkt uit een Amerikaanse studie.
Wetenschappers van de Vanderbilt University in Nashville organiseerden een experiment, waarbij muzikaal opgeleide proefpersonen en mensen zonder enige muzikale training dezelfde creatieve opdrachten uitvoerden.
De deelnemers aan de test moesten bijvoorbeeld nieuwe functies bedenken voor bestaande huishoudelijke artikelen. Ook speelden ze woordspelletjes waarbij het de bedoeling was zo veel mogelijk associaties te leggen tussen woorden.
Effectief
Al snel werd duidelijk dat de muzikanten met meer en fantasievollere oplossingen kwamen dan de niet-muzikale proefpersonen. Uit aanvullend hersenonderzoek bleek dat de musici hun brein ook effectiever gebruikten tijden de opdrachten. De resultaten van het experiment zijn gepubliceerd in het Amerikaanse wetenschappelijke tijdschrift Brain and Cognition.
Vindingrijk "De muzikanten waren niet alleen vindingrijker, ze overdachten informatie ook op een kwalitatief betere manier", zegt hoofdonderzoeker Bradley Folley in een persbericht van Vanderbilt University. "We zagen veel meer activiteit in zowel hun linker- als hun rechterhersenhelft."
Volgens de onderzoekers werken de hersenen van muzikale mensen mogelijk effectiever, omdat bij het bespelen van een instrument verschillende delen van het brein worden getraind.
Twee handen
"Mensen die een instrument bespelen, moeten bijvoorbeeld vaak met twee handen twee verschillende melodieën integreren in één muziekstuk", zegt Folley. "Verder moeten ze erg goed zijn in het lezen van muzikale symbolen, wat voornamelijk met de linkerhersenhelft gebeurt. Maar tegelijkertijd geven ze vaak hun eigen interpretatie aan de muziek, en dat is vooral een taak van de rechterhersenhelft. Misschien zijn ze daar die training beter in staat om informatie met beide hersenhelften te verwerken en uit te wisselen."
Het effectieve denkproces van muzikanten heeft volgens de wetenschappers ook invloed op hun intellectuele prestaties. Hun onderzoek wijst namelijk ook uit dat muzikale mensen gemiddeld een hoger IQ hebben dan personen die geen instrument bespelen.
- De mama van Christine De Paepe is op 87-jarige leeftijd overleden. Op zo een momenten horen wij als koor dicht bij mekaar te zijn en een beetje van onze warmte door te geven aan de mensen die haar dierbaar waren. Wij zingen de begrafenis zaterdag aanstaande 21 maart om 12 uur. Ik reken op een talrijke aanwezigheid. Onze christelijke deelneming aan Christine en haar familie.
- Ons aller François - die wij eigenlijk al gauw terug verwacht hadden op de repetities - is nog eventjes buiten strijd: zijn tijdelijk hotel is Maria Middelares in Sint-Niklaas. Ik vermoed dat de bar daar open is voor eventuele bezoekers.
- Vanavond komt een potentiële nieuwe alt ons vervoegen: Petra. Goed vertroetelen want ze is jong!
Scherpenheuvel is de meest bezochte en belangrijkste Maria-bedevaartplaats van België. De oorsprong verdwijnt in de donkere middeleeuwen. Waarschijnlijk reeds vanaf de dertiende eeuw is het Belgische Scherpenheuvel, gelegen aan de weg tussen Diest en Aarschot, een geliefd bedevaartsoord. Op de scherpe heuvel tussen Diest en Zichem stond een eik, die in de middeleeuwen een voorwerp van verering was. Genezing van allerlei kwalen werd gevonden bij deze heilige eik. Godfried van Thienwinckel, die in Zichem opgroeide en er ruim een kwart eeuw pastoor was, verklaart dat zijn ouders op de Scherpenheuvel om genezing gingen bidden toen hij als kind erg ziek was. Aan hun gebed schrijft hij zijn voorspoedige genezing toe. Anderen leggen gelijkluidende getuigenissen af. Zo tekent zich een beeld af van een sacrale plaats met een erg lokale achterban. In de vijftiende eeuw is er een Mariabeeld in geplaatst dat gestolen werd en in 1587 vervangen werd door een tweede beeld. Dit tweede Mariabeeld werd geschonken Agnes Frederix, een kosteres uit Diest.
Er ontstond een grote toeloop naar dit beeld, nadat er verschillende wonderbaarlijke genezingen aan waren toegeschreven. Vooral de legende over de herder die het beeldje wilde meenemen, maar als verlamd bleef staan tot het beeldje terug op zijn plaats stond, verklaart het belang dat Maria hier vereerd wordt. De toeloop werd zo groot, dat de aartshertogen Albrecht (Albertus) van Oostenrijk en Isabella van Castilië er in 1603 een houten kapel lieten bouwen. Vrijwel meteen blijkt het kapelletje te klein. Het aantal bedevaarders blijft maar toenemen. Getuigen verklaren dat er op 8 september 1603, het feest van Maria-Geboorte, maar liefst 20.000 pelgrims op de heuvel samendrommen.
In 1604 bouwde men een grotere stenen kapel, die echter weer afgebroken wordt in 1627. In het voorjaar van 1607 gaven Albrecht en Isabella nl. opdracht om te beginnen met de voorbereidingen van de constructie van het kostbare gebouw. Twee jaar later leggen de aartshertogen zelf de eerste steen. Het toekomstige hoogaltaar werd geprojecteerd op de plek waar ooit de eik had gestaan. Het kostte maar liefst twintig jaar voordat de zevenhoekige constructie met de hoge koepel was voltooid. De kerk werd ingewijd in 1627 en werd gebouwd door raadsheer, schilder en bouwmeester van Albrecht en Isabelle. Na geheel Italië; doorreist te hebben, bouwde hij de kerk van O.L.V. te Scherpenheuvel, naar het model van de Sint Pieterskerk in Rome. Hij stierf te Brussel in 1630. Scherpenheuvel is op een heuvel (61 meter) gebouwd met de basiliek als middelpunt. Haar enorme koepel is bezet met 298 vergulde sterren. Na de inwijding van de kerk (1627) kwam Isabella naar voren, de handen vol met goud en juwelen. Zij gooide ze neer op de altaartrappen om te beduiden dat aardse goederen niet de hoogste waarden zijn in het leven. De mensen rondom haar volgden dit voorbeeld. Tot op vandaag is deze gewoonte nog in gebruik.
De traditionele Ierse 'folk music' zoals we die vandaag kennen, is het resultaat van een eeuwenlange traditie van melodierijke liederen en dansmuziek op het groene eiland.
Volksdeuntjes als 'The Irish Rover', 'The Wild Rover', 'Mountains of Mourne', 'Down by the Sally Gardens', 'Cockles and Mussels' 'Danny Boy' en 'Whiskey in the Jar' maken sinds jaar en dag deel uit van het Iers cultureel erfgoed en zijn ook buiten de Ierse grenzen overbekend dankzij groepen als The Chieftains, The Pogues, The Waterboys, Clannad, The Dubliners, The Wolftones,... Het lijstje is eindeloos!
De traditionele Ierse muziek heeft de tand des tijds dus duidelijk beter overleefd dan de oude Ierse taal, het Gaelic.
De Ierse folk wordt ingedeeld onder de "Keltische muziek", wat de overkoepelende benaming is voor alle traditionele muziek uit Ierland, Schotland, de Shetland eilanden, Nova Scotia (Canada), Wales, het eiland Man, Bretagne en soms ook Galicië. Het is dus verkeerd om te denken dat Keltische muziek alléén maar Ierse muziek is.
De muziek bevat traditioneel een heerlijke variëteit aan instrumenten: stem, uilleann pipes (de Ierse doedelzak), viool, houten fluit, tinnen fluit, accordeon, melodeon en concertina, de 4-snaren banjo, mandoline, harmonica (mondorgel), harp en bodhrán (de traditionele Ierse trommel). De onderwerpen waarover in de liederen gezongen wordt, variëren van liefde, verraad tot het alledaagse plattelandsleven, maar ook historische gebeurtenissen.
Daar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen !
Mn vrouw en mn kat zijn allebei krols,
het valt me moeilijk ze rustig te houden,
ik zal binnenkort weer n heleboel
nesten moeten bouwen !
Daar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen !
De bloembollen barsten open met een
knal en de meisjes ontbloten de kuiten,
de bouwvakkers hebben na n nare tijd
weer iets om naar te fluiten !
Daar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen !
Daar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de klokken vertrekken naar Romen !
Gisterenavond toonde KORILE aan zijn publiek waar het het laatste jaar mee bezig was: een grote ontdekkingstocht door 5 eeuwen koormuziek uit alle landen. Talrijk waren ze opgekomen, de nieuwsgierigen, de luisteraars, de trouwe aanhangers, zo talrijk dat het voorzichtige bestuur in allerijl stoelen en tafels moest bijslepen om al de gegadigden een plaatsje te bieden. Een koffer vol nostalgie die door Inge de de nodige sfeer schiep, sierde het podium of was op zijn minst een fijne toets die weergaf waar het om ging. Het echte sieraad stond natuurlijk in zwart en oranje op het podium: het koor waar zijn dirigent echt fier mocht op zijn. Hadden we op voorhand voor ons zelf gezegd dat we niet op zoek waren naar de perfectie, dan was het optreden een ware verrassing. Nog nooit waren er momenten (in mijn korte carrière bij KORILE) dat zo een gave en mooie koorklank ontwikkeld werd. Ieder heeft natuurlijk zijn eigen smaak en voorkeur, maar naar mijn gevoel waren er een paar echte hoogtepunten die duidelijk ook door het publiek als dusdanig herkend werden: Van Duyse's "Het was er te nacht", Lassus' "O occhi manza mia", Bortnianky's "Tebe poem" en Bach lieten horen welk potentieel dit koor heeft. De stemming van de aanwezigen was zeer divers. De canons vielen duidelijk in de smaak. "El baille" kreeg hoge scores, en - wonder boven wonder - "De wolkenschaapjes" kreeg ook nogal wat tienen, waarmee nog maar eens aangetoond werd dat ons zwoegen niet voor niets was geweest. En wie weet welke talenten er nog allemaal in ons koor sluimeren als we kijken naar de gesmaakte intermezzi van Pascale en Lea, of naar de verleidngskunsten van Ludo en Marie-Louise. Het was een fijne avond in Leest. Nu maar weer lekker starten met een nieuw repertorium en met uitzicht op mooie optredens. Of ... waar een "klein" koor groot kan in zijn.
Pubers die veel naar muziek met seksueel getinte teksten luisteren, hebben vaker seks dan leeftijdsgenoten die minder vaak naar dergelijke muziek luisteren. Dat concluderen onderzoekers van de Amerikaanse universiteit van Pittsburgh na onderzoek onder meer dan 700 jongeren. De onderzoeksresultaten werden deze week gepubliceerd in het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift the American Journal of Preventive Medicine.
Jongeren tussen de dertien en achttien die meer dan 17 uur per week naar expliciete, seksueel getinte teksten luisteren hebben twee keer zoveel seks. Het gaat dan vooral om teksten waarin seks als een fysieke bezigheid wordt beschreven en dus niet als een daad van liefde. Ook is er in veel van de teksten sprake van machtsverhoudingen
Iedereen kent dat wel, de momenten voor een concert. Nog eventjes concentreren, diep ademhalen, relaxen en tegelijkertijd de juiste spanning opbouwen om een echt mooie geconcentreerde prestatie te leveren. Het geroezemoes in de zaal, het checken of je toch echt wel al je partituren bij je hebt (wist je natuurlijk al van bij het inzingen). Maar natuurlijk gaat het goed, je hebt er uiteindelijk zo lang voor gewerkt. En straks voel je je zalig als het slotapplaus omhoog golft.
Handel was bijna een maand ouder dan Bach en werd op 23 februari 1685 eveneens in Noord-Duitsland (Halle) geboren. Zijn vader was vorstelijk chirurg. Friedrich kende materieel gezien een onbezorgde jeugd. Voor en tijdens zijn muziekopleiding bij Zachow studeerde hij rechten, en als zeventienjarige genoot hij reeds een grote faam als organist, en kreeg een betrekking aan de gereformeerde domkerk van Halle. In 1703 trekt hij plots naar Hamburg, en werkt er als violist en clavecinist met Mattheson aan de opera.
Hij gaat zijn muziekopleiding voltooien in Italië, en heeft in Firenze, Rome, Napels en Venetië vruchtbaar contact met Scarlatti, Marcello en Corelli. In Venetië wordt hij een succesrijk operacomponist, en zijn faam gaat hem vooral naar Hannover, waar hij als hofkapelmeester wordt benoemd. Er was echter zo weinig werk, dat hij er zonder toestemming uittrekt, en naar Londen reist. In 1714 echter wordt keurvorst Georg van Hannover King George van Engeland: veiligheidshalve houdt Handel zich een tijdlang in de schaduw, en volgens de overlevering (waarom zou die het voor een keer niet eens bij het rechte eind kunnen hebben?) ensceneerde hij de verzoening door de "Water Music"-suite. Zo werd hij officieel hofcomponist en muzikaal alleenheerser. Hij richt de Royal Academy of Music op, waar de Italiaanse opera hoogtij vierde. De veertig opera's die hij hiervoor componeerde worden eerst de laatste jaren onder het stof van de archieven gehaald. De enige die in bredere muziekkringen bekende melodie is het Largo uit Xerxes. Stilaan worden er bressen geslagen in zijn alleenheerschappij: John Gay ridiculiseert met zijn Beggar's Opera de Italiaanse opera zozeer, dat het grote en zelfs hoge publiek wegblijft. Handel gaat op reis naar Duitsland om zijn zieke moeder te bezoeken en zelf van de emoties te bekomen, en hij heeft er een ontmoeting met Wilhelm Friedemann Bach.
Bij zijn terugkeer in Londen reorganiseert Handel de opera-onderneming, maar hij gaat zich geleidelijk meer interesseren voor het genre waaraan hij zijn tweede carrière te danken heeft, en dat hem ruimschoots vergoedde voor de mislukkingen: het oratorium.
In 1737 krijgt hij een beroerte, waarvan hij herstelt door een kuur in Aken. In drie weken tijd componeert hij "The Messiah" voor een liefdadig doel in Dublin, terwijl in Londen zelf de grote doorbraak komt na "Juda Maccabeus". Terwijl hij aan "Jephta" werkt krijgt hij last met de ogen en wordt geleidelijk blind.
Als hij ook deze morele klap te boven gekomen is, begint hij aan een late carrière als orgelvirtuoos en -improvisator. Hij sterft plots op Goede Vrijdag, 14 april 1759, en zijn lichaam wordt bijgezet in Westminster Abbey.
Muziek heeft een therapeutisch effect op ons hart en onze bloedvaten. Luisteren naar je favoriete muziek zorgt ervoor dat je bloedvaten uitzetten, waardoor de kans op bloedklonters aanzienlijk vermindert.Muziek goed voor hart en vaten
Muziek heeft een therapeutisch effect op ons hart en onze bloedvaten. Luisteren naar je favoriete muziek zorgt ervoor dat je bloedvaten uitzetten, waardoor de kans op bloedklonters aanzienlijk vermindert.
Onderzoekers van de universiteit van Maryland ontdekten dat er meer nitritoxide in onze bloedstroom komt als we luisteren naar onze lievelingsmuziek. Daardoor worden de bloedvaten gezuiverd. En daardoor gaan die bloedvaten dan weer uitzetten, wordt de doorstroming bevorderd en wordt de kans op bloedklonters kleiner.
Goed nieuws dus, behalve voor de liefhebbers van rap en heavy metal. Volgens het onderzoek heeft deze stresserende muziek een omgekeerd effect. De klanken zorgen er namelijk voor dat je bloedvaten zich samentrekken, en dat geeft hetzelfde effect als wanneer je een grote hamburger eet.
Onderzoekers van de universiteit van Maryland ontdekten dat er meer nitritoxide in onze bloedstroom komt als we luisteren naar onze lievelingsmuziek. Daardoor worden de bloedvaten gezuiverd. En daardoor gaan die bloedvaten dan weer uitzetten, wordt de doorstroming bevorderd en wordt de kans op bloedklonters kleiner.
Goed nieuws dus, behalve voor de liefhebbers van rap en heavy metal. Volgens het onderzoek heeft deze stresserende muziek een omgekeerd effect. De klanken zorgen er namelijk voor dat je bloedvaten zich samentrekken, en dat geeft hetzelfde effect als wanneer je een grote hamburger eet.
Een geslaagd kooroptreden heeft - naast mooie zang - alles met uitstraling te maken. Het maakt zo een verschil of een koor weggedoken in zijn koormap staat te zingen of dat de mensen er echt staan en aanwezig zijn. Veel mensen in koren hebben het gevoel dat zij persoonlijk niet zo belangrijk zijn en dat ze zich kunnen verschuilen in de groep, qua stem en qua fysiek. maar elk individu telt mee. Een koor is een verzameling van individuen die samen iets moeten uitdragen.
Podiumpresentatie is niet alleen iets voor popkoren of voor vocal groups. De basis van elk kooroptreden is: je bewust zijn van je eigen uitstraling. Zelfs bij een gewone kooropstelling moet iedereen gezien worden. Mensen moeten voelen hoe de afstand is tot de ander en hoe ze één geheel moeten vormen. De oude Grieken hadden die krachtige spreekkoren. Een zangkoor moet in feite gezamenlijk "spreken". Mensen bewegen vaak onbewust als ze zingen, terwijl bij een optreden beweging juist heel bewust zou moeten gebruikt worden. Als het hele koor plotseling naar rechts kijkt, heeft dat een enorm effect.
Je hebt in het begin ook niet zoveel nodig om iets mooi neer te zetten. Je maakt bijvoorbeeld twee verhogingen op het podium , je zet daar twee groepen op en je zet een groep in het midden: dat is eigenlijk al een zeer eenvoudige vorm van choreografie. het koor hoeft bijna niets te doen, alleen zich af en toe te verplaatsen. Maar het werkt alleen als de koorleden de basis hebben van uitstraling en individuele kracht.
Dinsdagavond generale repetitie voor het toonmoment dat wij organiseren met KORILE. Verwacht geen perfectie of een concert dat eeuwig in de annalen van de muziekgeschiedenis zal opgetekend worden. Maar streef er naar om het publiek iets te laten proeven van de leuke (en saaie) momenten die wij het voorbije jaar met mekaar hebben gehad. Ook het bewegen is wat nadrukkelijker aanwezig als vorige jaren, zij het dat dit nog maar een voorzichtig begin is. Om vrij te bewegen moet je de partituur van buiten kennen, en daar zijn we nog niet aan toe. Maar op het goeie moment de wisseling van de opstelling doen is al een flinke stap voorwaarts. Goed opletten dus en driftig noteren.
Als grote redenaars-filosofen (denk aan Cicero: De senectute) zich al gaan bezinnen op ouder worden, zelfs als ze in jaren nog een stuk jonger zijn dan ik, waarom zou ik daar dan niet bijwijlen over reflecteren. In je gedachten blijf je natuurlijk de jongen of het meisje van het achttien en zie je alleen maar dat de mensen rondom je een stuk veranderen. Zelf voel je dat niet zo.
Veel hangt er van af of je gretig met de nieuwe grote en kleine veranderingen in de wereld omgaat: ben je ook verslingerd aan de technologische evolutie? Gebruik je computer en internet zoals een tiener die nooit anders geweten heeft? Kan je mee met de maatschappelijke veranderingen (ook al zijn die tegengesteld met de waarden van 40 jaar geleden)? Zeg je niet spontaan: vroeger ging het ook, om toch maar geen nieuwe attitudes te moeten aankweken?
Het probleem is alleen dat je lichaam signalen geeft die contradictorisch zijn met je geest. En het is dat lichaam dat in eerste instantie door de buitenwereld gepercipieerd wordt. Maar goed, ik blijf een overjaarse tiener die zich verzet tegen starheid van denken en immobilisme. Niet simpel hoor, als je veel omgaat met mensen die langzaam vastroesten.
Zonder ik, zonder onderwerp. Lier aan wilgen gehangen. Ander instrument aangeschaft.
Met voorhamer van grote gevoelens op xylofoon van ziel. Ziel kapot, natuurlijk.
Met hark ziel in hoek geveegd en opgestookt. Meer ziel dan hij dacht.
En vervolgens op hark viool gespeeld, met zaag als strijkstok. Een liedje. ------------------------------------ Uit: 'De gedichten', 1998 Herman De Coninck
Op één week tijd waren er in Stekene zeven begrafenissen, 3 ervan werden opgeluisterd door het Ruysscheveldekoor. Behalve dat het om zo een droevige omstandigheden gaat, is dit wel dankbaar zingen: voor geen enkel concert krijgen wij zoveel volk bij mekaar als voor een ouderwetse begrafenis: 600 aanwezigen is geen uitzondering. En heel vaak wordt er dan achteraf met lof gesproken over de verzorgde dienst en de mooie liturgische zang. Voor sommigen mag het dan al een routineklus lijken, ik vind nog altijd dat we voor een begrafenis ons uiterste best moeten doen. Het is immers één van de weinige gelegenheden dat je kan meeleven met de mensen van je parochie. Dat we daardoor ook nog wat centjes in het laatje krijgen is meegenomen, want het budgettaire evenwicht in het koor staat of valt met deze inkomsten: een jaar met weinig doden maakt de koorkas zo leeg dat er dode muizen op te rapen vallen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
