We hebben gisteren op de repetitie
een voorzichtige aanvang gemaakt met het instuderen van de aria Art thou
troubled uit de opera Rodelinda, regina
deLombardi van G.F. Händel. Deze opera werd voor het eerst opgevoerd in
Londen op 13 februari 1725.
Het libretto zelf van de opera is
nogal een bloedige geschiedenis: twee mannen die vechten om de troon ergens in
het mistige verleden van het koninkrijk der Lombarden. Onze aria heeft los van
het verhaal - alles te maken met wat wij
heel de tijd doen in ons koor: art thou troubled, music will calm thee, als je
verward bent, zal muziek je kalmte geven.
Er gaat voor ons een nieuwe wereld
open: Händel, één van mijn favoriete componisten.
Na het Angelus-gebed van vandaan heeft paus Franciscus
de namen van de bischoppen bekend
gemaakt die in februari tot kardinaal gecreëerd zullen worden. Op 22 februari, het feest van de heilige Petrus, zal de
paus de 16 nieuwe kardinalen benoemen, komend uit
12 landen in de gehele wereld. Zij vertegenwoordigen
de diepe kerkelijke relatie tussen de Kerk van Rome en de andere Kerken in de
gehele wereld, aldus de paus in zijn boodschap.
Onder de nieuwe kardinalen komt de naam van
André-Joseph Léonard, de aartsbisschop van Mechelen-Brussel, niet voor. Dat
is iets tegen de verwachtingen in omdat traditioneel de aartsbisschop van
Mechelen kardinaal wordt nadat de voorganger de leeftijd van tachtig jaar
heeft bereikt. Inmiddels heeft Léonards voorganger kardinaal Godfried Danneels
die leeftijd bereikt. Mgr. Léonard zei daarover enige tijd geleden, na een persoonlijke
eerste ontmoeting met de nieuwe paus, dat verheffing tot kardinaal
mogelijk, maar niet noodzakelijk was. De Franse krant La Croix berichtte
echter vorige week dat paus Franciscus zich niet gebonden zou voelen door
de gewoonte dat grote bisdommen automatisch een kardinaal leveren.
Aartsbisschop André-Jozef Léonard is niet teleurgesteld
dat hij niet op de lijst van nieuwe kardinalen staat. Hij kan zich ermee verzoenen,
zijn leuze is immers alles is genade. Dat tekent de VRT
op uit de mond van Léonards woordvoerder Jeroen Moens.
Volgens de woordvoerder van de Belgische aartsbisschop
vindt die het een goede zaak dat Afrika en Latijns-Amerika beter vertegenwoordigd
zullen zijn. Zo krijgen Haïti en de Antillen voor de allereerste keer een
kardinaal, zegt Moens. Léonard heeft persoonlijk dan weer veel sympathie
voor aartsbisschop Vincent Nichols uit Westminster. Hij is blij dat die
verkozen is.
De paus vast heeft
willen houden, zo meldt pater Lombardi, de perschef van het Vaticaan, vandaag,
aan de regel van 120 kardinalen onder de leeftijd
van 80 jaar die kiesgerechtigd zijn bij een nieuwe
pausverkiezing. Er waren op dit moment 13 zetels
vacant en nog drie andere zullen dat tegen het einde van de maand mei zijn.
Daarom heeft de paus 16 nieuwe kardinaal-electors
gekozen.
Mijn
hart maakte een sprongetje toen ik gisteren de mail las van onze erevoorzitster
Rita. Als ik haar fantastisch bericht las, wist ik meteen dat wij dinsdagavond
een (ditmaal moreel) feest te vieren hebben bij KORILE. Alles bij elkaar geteld
komen er namelijk vijf nieuwe leden proeven van de sfeer bij ons. Terugblikkend
betekent dit dat ons koor op minder dan een half jaar zou uitbreiden met 8
nieuwe zangers. En van die 8 zijn er dan nog 4 mannenstemmen!
Bij
dit bericht heb ik een klein fotootje geplaatst van twee egeltjes. Het oude
grapje geldt meer dan ooit: hoe gaan we er voor zorgen dat deze mensen zich bij
ons thuis voelen? Laten we het maar doen
zoals de egeltjes paren: heel voorzichtig. Gelukkig hebben we een warme, leuke
groep die nieuwe mensen een goed gevoel geeft.
Was februari dé maand voor de Oost-Vlaamse koren, Antwerpen is in maart aan de beurt. Vanaf 9 maart starten de tornooien, zowel in de voor- als in de namiddag. En ze blijven ook niet op één plek. Op 9/3 zijn we in Bornem. Op 16/3 vinden we mekaar terug in Turnhout en de twee laatste zondagen is Ekeren de place to be. De namiddag van 9 maart kunnen wij o.m. Scala Vocale en Viermaliks ( Mechelen) aan het werk horen, op 16 maart in de voormiddag is staat het Basilicakoor van Edegem voor het voetlicht, op 23 maart uit Borgerhout Habanicio en Kamerkoor Waelrant, en tenslotte op 30 maart Sin'al Fine uit Ekeren. Allicht zijn er sympathisanten/ supporters die er willen bij zijn.
Februari is in Oost-Vlaanderen de maand van de Provinciale Koorzangtornooien. Met namen als Erika Budai, Ludo Claesen, Johan Duyck, Sabine Haenebalcke, Filip Rathé ... in de jury hebben we te maken met strenge maar rechtvaardige rechters. Het gebeurt allemaal tijdens de 4 zondagen van februari, telkens in het Conservatorium te Gent, Hoogpoort 64 (vanaf 14.30 u). 27 koren treden in het strijdperk, niet tegen elkaar, maar tegen zichzelf en de zenuwen.
Een uitstekende gelegenheid voor koorzangers en dirigenten om collega's aan het werk te zien en een beetje inspiratie op te doen. En het is bovendien nog gratis.
Volgens
jaarlijkse traditie hebben wij bij Musica ad Nives gisterenavond al
geanticipeerd op Verloren Maandag: worstenbrood en appelbollen. Het is niet
duidelijk waar dit gebruik vandaan komt. Wel staat vast dat de gewoonte het
sterkst leeft in Antwerpen.
Mogelijks
komt het van het feit dat de eertijds zeer machtige gilden rond het begin van
de 18e eeuw hun jaarlijks feest vierden op Verloren Maandag.Een ganse dag werd er gevierd en kwam men
niet aan werken toe. Ook het voorlezen van gildenboeken, met daarin de rechten
en plichten van de ambachtslui zou op die dag plaats gevonden hebben. Na de
lezing zou de patroon zijn werknemers vergast hebben op een stevige borrel,
waarvoor natuurlijk de nodige fond gelegd moest worden.
Wat
er ook van zij, bij ons was het niet helemaal verloren, want vooraf hadden wij
toch al de draad terug opgenomen en flink gerepeteerd.
Wat mij betreft hebben we gisterenavond bij KORILE een heel geslaagde algemene vergadering gehad. Natuurlijk was er de onvolprezen Félicien die ons meer dan verwend heeft met zijn hapjes, en gaf de tiramisu van Alida aanleiding tot letterlijk de potten leeglikken (wat heb ik deze keer mijn fototoestel gemist). Kwam daar nog boven op dat wij volgende week een nieuwe tenor mogen verwelkomen, die eens komt kijken of hij het zingen na veel jaren niet verleerd is. Maar boven alles was de vergadering op zich een toonbeeld van creativiteit en volwassenheid. Heel wat goede suggesties kwamen van de koorleden: vragen rond coaching, nieuwe liederen die aangebracht werden door een lieve dame, dromen over een koorreis, ideeën om - naast bowlen - ook weer eens iets anders uit te proberen met de groep, een leuk voorstel om op de repetitie enkele minuutjes uit te trekken om wie dat wil ook eens alleen te laten zingen (just for fun). En wie dacht dat volledige openheid geven over de financiële situatie van het koor wel eens onaangename reacties kon oproepen, was helemaal mis. Bovendien kunnen we nu al de datum noteren van het komende koorfeest (8 februari) en hebben we vernomen dat we ons aan de opera gaan wagen.
Nog even herinneren, Korileetjes. Vanavond (8 uur)
feestje bouwen, wat ideeën spuien over muziek en andere leuke dingen, de
taartschotels soldaat maken, en vooral niet vergeten een hele mand vol wensen
en voornemens te vullen. Je zal al je inspiratie nodig hebben om ons op goede
gedachten te brengen voor een spetterend muzikaal 2014.
Een
mensenleven is als een schip dat voorbijvaart in de een mistige nacht. Even
hoor je vanop het dek de muziek en het feestgedruis aanwaaien en dan blijft alleen
nog even het witte spoor van het kielzog om tenslotte de zee onberoerd achter te
laten in zijn eeuwige rust. De oude Grieken zegden het al: Panta rei, kai ouden
ménei.
Het
is een illusie te denken dat wat je vandaag doet altijd zal blijven duren.
Verenigingen worden geboren, bloeien en sterven. En nog sneller gaat het met
individuele mensen. Het is al een zegen dat ik dit jaar 45 jaar met hoogtes
en laagtes koren mocht dirigeren. Het schip vaart voorbij, hoelang nog?
Het is tijdens de jaarwisseling tegenwoordig niet
meer weg te denken (al pleiten sommigen voor een verbod) maar het is nog maar
enkele eeuwen traditie in Europa: vuurwerk. Pas in de dertiende eeuw kwam het
vuurwerk naar Europa en nog later werd het voor het eerst gebruikt voor het
inluiden van het nieuwe jaar.
Men is er nog niet helemaal over uit of het eerste
vuurwerk werd gemaakt door de Bengalen (inwoners van het huidige Bangladesh) of
door de Chinezen. Volgens de meeste
wetenschappers is het echter door de Bengalen ontdekt. Hoe het is ontdekt is
niet bekend, maar er is wel een theorie over. Het belangrijkste ingrediënt van
vuurwerk, namelijk salpeter (kaliumnitraat) werd door de Bengalen gebruikt als
zout. Een theorie is daarom dat er wat gemorst salpeter tijdens het koken in de
vlam terecht kwam en dat zo de werking ervan werd ontdekt.
De eerste grootgebruikers van vuurwerk waren hoe
dan ook de Chinezen, die het rond het jaar nul gebruikten bij religieuze
gebeurtenissen om boze geesten te verdrijven. Ook werd het door militairen
gebruikt voor lichtsignalen. Dat vuurwerk leek echter nog niet op het huidige
vuurwerk. Dit veranderde na de uitvinding van het buskruit in de dertiende
eeuw. Buskruit bestaat uit salpeter, houtskool en zwavel en zorgt voor de
ontploffingen zoals we die nu vooral kennen bij vuurwerk. Door die uitvinding
werden er steeds meer experimenten gedaan met vuurwerk en kwamen er ook
verschillende soorten. Vuurwerk werd veel gebruikt tijdens de jaarwisseling om
boze geesten voor het nieuwe jaar te verdrijven.
In dezelfde eeuw dat buskruit werd ontdekt, begon
het ook aan de reis naar Europa. Hier werd het vooral gebruikt bij het voeren
van oorlogen. Of voor grote spektakels, zoals aan het Hof van Versailles.
De exacte samenstelling van vuurwerk werd
aanvankelijk geheim gehouden. Pas in de negentiende eeuw was de scheikundige
kennis zo groot dat ook hier werd geëxperimenteerd met verschillende vormen van
vuurwerk. Het huidige vuurwerk is inmiddels heel anders dan acht eeuwen
geleden, maar de hoofdbestanddelen zijn nog hetzelfde.
Momenteel wordt vuurwerk in Europa vooral gebruikt
tijdens de jaarwisseling en voor festiviteiten. Een klein deel van het vuurwerk
wordt nog gebruikt door het leger en door schepen om lichtsignalen af te geven,
als rookschermen of als verlichting. Zon negentig procent van het vuurwerk
komt nog steeds uit China.
En
op het einde van het jaar, zag hij dat het goed was. Bloeiende koren met mooie
uitvoeringen en concerten, nieuwe leden die ons kwamen verrijken, flinke
aanwezigheden op de repetities.
Onze
respectieve voorzitters zullen ongetwijfeld de komende nieuwjaarontmoetingenaangrijpen om alles nog eens extra in de verf
te zetten.
In
Leest leggen wij de mogelijke programmatie voor de komende tijd voor aan de
leden. Ik kijk ook al met belangstelling uit naar de resultaten van de enquête
over het materieel en het muzikaal beleid. In Borgerhout ontstaan er misschien
nieuwe kansen bij de herschikking van de taken in de parochie.
Jos DHollander is één van die Vlaamse componisten
die met de teloorgang van het misbezoek dreigen in de vergetelheid te
geraken. Geboren in 1934 was hij een groot deel van zijn muzikaal leven
(1959-1982) verankerd in de O.L.Vrouwkerk van Sint-Niklaas. Zijn Mariakantorij
(waar is der ouderen fierheid nu gevaren?) maakte concertreizen naar Italië,
Denemarken, Zweden, Duitsland, Nederland, Frankrijk.
In 1985 componeerde hij ter gelegenheid van het
bezoek van Johannes-Paulus II de volksmis die voor de paus zou uitgevoerd
worden. Ik zou graag deze mis hernemen tegen Pasen, maar zij is niet
uitvoerbaar zonder de actieve deelname van het volk, zij het dat het aandeel
van de gemeenschap heel gemakkelijk is.Zouden we het proberen?
DHollander, die ook een gerenommerd beiaardier
was, klonk vaak in Mechelen. Hij was ook stadsbeiaardier van Gent.
Gisterenavond ben ik buiten mijn gewoon
muziekpatroon, maar met bijzonder veel genoegen gaan kijken naar de première
van de jeugdmusical 13-The musical. Waarom jeugdmusical?
Het thema is duidelijk. Deze pittige musical
vertelt het verhaal van de 12-jarige Evan Goldman. Hij woont in New York, maar
als zijn ouders scheiden moet hij met zijn moeder mee verhuizen naar Appleton,
Indiana. Een door God verlaten dorp in 'the middle of nowhere'. De start van
een nieuw leven dus, maar binnenkort wordt hij 13 en moet hij zijn bar mitswa
doen, het joodse feest van de volwassenheid. Dit feest moet perfect zijn, want
het is voor een joodse jongere de belangrijkste gebeurtenis in zijn jonge
leven. Maar welke vrienden nodig je uit? Zal er wel iemand komen? Kies je voor
de populaire, coole gasten, of toch eerder de eerlijke en oprechte nerds...
Keuzes maken kan soms moeilijk zijn...
Het aantal geplande en uitverkochte voorstellingen
(vijf) is voor een stad(je) als
Sint-Niklaas bijzonder. JTO, Jeugdtoneel Ondersteboven, is op zich al een belangrijke
speler in de toneel- en musicalopleiding van kinderen en jongeren in onze stad.
Duidelijk nog miskend door de overheid die hierin misschien een gevaarlijke
concurrentie ziet voor de Stedelijke Academie. Maar o zo boeiend en verrijkend.
Dat de première volliep met een zeer jong publiek is een opsteker van formaat
voor iedereen die begaan is met zingen van jonge mensen.
De jonge acteurs en de live-band (allen beneden de
24, de jongste 12 jaar) verdienen een groot compliment voor de gave uitvoering.
Kerstdag
is voorbij en heeft mij achtergelaten met een fijn gevoel.
Musica
ad Nives was begonnen met een puik optreden tijdens de hoogmis in Borgerhout.
Pachelbel ging nog nooit zo goed: met grote aandacht werd ten gehore gebracht
waar we toch een hele tijd op gezwoegd hebben. Deze keer speelde de kerk in ons
voordeel en de organist (Wouter Verheyden nu opnieuw titularis in de Basiliek
van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk) droeg
daar zeker een steentje toe bij. De sfeer en de mooie akkoorden in Nu is die
roe van Jesse gebloeid werden heel mooi naar voor gebracht. En alles viel toch
nog op zijn pootjes in See amid the winter snow.
Aan
de volkszang moeten we nog een beetje werken met de kerkgangers, zodat we
eindelijk een echt zingende gemeenschap krijgen.
In
elk geval proficiat en dank aan onze koorleden. Op naar een volgend hoogtepunt
op Pasen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
