Een
mensenleven is als een schip dat voorbijvaart in de een mistige nacht. Even
hoor je vanop het dek de muziek en het feestgedruis aanwaaien en dan blijft alleen
nog even het witte spoor van het kielzog om tenslotte de zee onberoerd achter te
laten in zijn eeuwige rust. De oude Grieken zegden het al: Panta rei, kai ouden
ménei.
Het
is een illusie te denken dat wat je vandaag doet altijd zal blijven duren.
Verenigingen worden geboren, bloeien en sterven. En nog sneller gaat het met
individuele mensen. Het is al een zegen dat ik dit jaar 45 jaar met hoogtes
en laagtes koren mocht dirigeren. Het schip vaart voorbij, hoelang nog?
http://www.youtube.com/watch?v=B7oNGtr8QFQ
|