Volgens
jaarlijkse traditie hebben wij bij Musica ad Nives gisterenavond al
geanticipeerd op Verloren Maandag: worstenbrood en appelbollen. Het is niet
duidelijk waar dit gebruik vandaan komt. Wel staat vast dat de gewoonte het
sterkst leeft in Antwerpen.
Mogelijks
komt het van het feit dat de eertijds zeer machtige gilden rond het begin van
de 18e eeuw hun jaarlijks feest vierden op Verloren Maandag.Een ganse dag werd er gevierd en kwam men
niet aan werken toe. Ook het voorlezen van gildenboeken, met daarin de rechten
en plichten van de ambachtslui zou op die dag plaats gevonden hebben. Na de
lezing zou de patroon zijn werknemers vergast hebben op een stevige borrel,
waarvoor natuurlijk de nodige fond gelegd moest worden.
Wat
er ook van zij, bij ons was het niet helemaal verloren, want vooraf hadden wij
toch al de draad terug opgenomen en flink gerepeteerd.
Wat mij betreft hebben we gisterenavond bij KORILE een heel geslaagde algemene vergadering gehad. Natuurlijk was er de onvolprezen Félicien die ons meer dan verwend heeft met zijn hapjes, en gaf de tiramisu van Alida aanleiding tot letterlijk de potten leeglikken (wat heb ik deze keer mijn fototoestel gemist). Kwam daar nog boven op dat wij volgende week een nieuwe tenor mogen verwelkomen, die eens komt kijken of hij het zingen na veel jaren niet verleerd is. Maar boven alles was de vergadering op zich een toonbeeld van creativiteit en volwassenheid. Heel wat goede suggesties kwamen van de koorleden: vragen rond coaching, nieuwe liederen die aangebracht werden door een lieve dame, dromen over een koorreis, ideeën om - naast bowlen - ook weer eens iets anders uit te proberen met de groep, een leuk voorstel om op de repetitie enkele minuutjes uit te trekken om wie dat wil ook eens alleen te laten zingen (just for fun). En wie dacht dat volledige openheid geven over de financiële situatie van het koor wel eens onaangename reacties kon oproepen, was helemaal mis. Bovendien kunnen we nu al de datum noteren van het komende koorfeest (8 februari) en hebben we vernomen dat we ons aan de opera gaan wagen.
Nog even herinneren, Korileetjes. Vanavond (8 uur)
feestje bouwen, wat ideeën spuien over muziek en andere leuke dingen, de
taartschotels soldaat maken, en vooral niet vergeten een hele mand vol wensen
en voornemens te vullen. Je zal al je inspiratie nodig hebben om ons op goede
gedachten te brengen voor een spetterend muzikaal 2014.
Een
mensenleven is als een schip dat voorbijvaart in de een mistige nacht. Even
hoor je vanop het dek de muziek en het feestgedruis aanwaaien en dan blijft alleen
nog even het witte spoor van het kielzog om tenslotte de zee onberoerd achter te
laten in zijn eeuwige rust. De oude Grieken zegden het al: Panta rei, kai ouden
ménei.
Het
is een illusie te denken dat wat je vandaag doet altijd zal blijven duren.
Verenigingen worden geboren, bloeien en sterven. En nog sneller gaat het met
individuele mensen. Het is al een zegen dat ik dit jaar 45 jaar met hoogtes
en laagtes koren mocht dirigeren. Het schip vaart voorbij, hoelang nog?
Het is tijdens de jaarwisseling tegenwoordig niet
meer weg te denken (al pleiten sommigen voor een verbod) maar het is nog maar
enkele eeuwen traditie in Europa: vuurwerk. Pas in de dertiende eeuw kwam het
vuurwerk naar Europa en nog later werd het voor het eerst gebruikt voor het
inluiden van het nieuwe jaar.
Men is er nog niet helemaal over uit of het eerste
vuurwerk werd gemaakt door de Bengalen (inwoners van het huidige Bangladesh) of
door de Chinezen. Volgens de meeste
wetenschappers is het echter door de Bengalen ontdekt. Hoe het is ontdekt is
niet bekend, maar er is wel een theorie over. Het belangrijkste ingrediënt van
vuurwerk, namelijk salpeter (kaliumnitraat) werd door de Bengalen gebruikt als
zout. Een theorie is daarom dat er wat gemorst salpeter tijdens het koken in de
vlam terecht kwam en dat zo de werking ervan werd ontdekt.
De eerste grootgebruikers van vuurwerk waren hoe
dan ook de Chinezen, die het rond het jaar nul gebruikten bij religieuze
gebeurtenissen om boze geesten te verdrijven. Ook werd het door militairen
gebruikt voor lichtsignalen. Dat vuurwerk leek echter nog niet op het huidige
vuurwerk. Dit veranderde na de uitvinding van het buskruit in de dertiende
eeuw. Buskruit bestaat uit salpeter, houtskool en zwavel en zorgt voor de
ontploffingen zoals we die nu vooral kennen bij vuurwerk. Door die uitvinding
werden er steeds meer experimenten gedaan met vuurwerk en kwamen er ook
verschillende soorten. Vuurwerk werd veel gebruikt tijdens de jaarwisseling om
boze geesten voor het nieuwe jaar te verdrijven.
In dezelfde eeuw dat buskruit werd ontdekt, begon
het ook aan de reis naar Europa. Hier werd het vooral gebruikt bij het voeren
van oorlogen. Of voor grote spektakels, zoals aan het Hof van Versailles.
De exacte samenstelling van vuurwerk werd
aanvankelijk geheim gehouden. Pas in de negentiende eeuw was de scheikundige
kennis zo groot dat ook hier werd geëxperimenteerd met verschillende vormen van
vuurwerk. Het huidige vuurwerk is inmiddels heel anders dan acht eeuwen
geleden, maar de hoofdbestanddelen zijn nog hetzelfde.
Momenteel wordt vuurwerk in Europa vooral gebruikt
tijdens de jaarwisseling en voor festiviteiten. Een klein deel van het vuurwerk
wordt nog gebruikt door het leger en door schepen om lichtsignalen af te geven,
als rookschermen of als verlichting. Zon negentig procent van het vuurwerk
komt nog steeds uit China.
En
op het einde van het jaar, zag hij dat het goed was. Bloeiende koren met mooie
uitvoeringen en concerten, nieuwe leden die ons kwamen verrijken, flinke
aanwezigheden op de repetities.
Onze
respectieve voorzitters zullen ongetwijfeld de komende nieuwjaarontmoetingenaangrijpen om alles nog eens extra in de verf
te zetten.
In
Leest leggen wij de mogelijke programmatie voor de komende tijd voor aan de
leden. Ik kijk ook al met belangstelling uit naar de resultaten van de enquête
over het materieel en het muzikaal beleid. In Borgerhout ontstaan er misschien
nieuwe kansen bij de herschikking van de taken in de parochie.
Jos DHollander is één van die Vlaamse componisten
die met de teloorgang van het misbezoek dreigen in de vergetelheid te
geraken. Geboren in 1934 was hij een groot deel van zijn muzikaal leven
(1959-1982) verankerd in de O.L.Vrouwkerk van Sint-Niklaas. Zijn Mariakantorij
(waar is der ouderen fierheid nu gevaren?) maakte concertreizen naar Italië,
Denemarken, Zweden, Duitsland, Nederland, Frankrijk.
In 1985 componeerde hij ter gelegenheid van het
bezoek van Johannes-Paulus II de volksmis die voor de paus zou uitgevoerd
worden. Ik zou graag deze mis hernemen tegen Pasen, maar zij is niet
uitvoerbaar zonder de actieve deelname van het volk, zij het dat het aandeel
van de gemeenschap heel gemakkelijk is.Zouden we het proberen?
DHollander, die ook een gerenommerd beiaardier
was, klonk vaak in Mechelen. Hij was ook stadsbeiaardier van Gent.
Gisterenavond ben ik buiten mijn gewoon
muziekpatroon, maar met bijzonder veel genoegen gaan kijken naar de première
van de jeugdmusical 13-The musical. Waarom jeugdmusical?
Het thema is duidelijk. Deze pittige musical
vertelt het verhaal van de 12-jarige Evan Goldman. Hij woont in New York, maar
als zijn ouders scheiden moet hij met zijn moeder mee verhuizen naar Appleton,
Indiana. Een door God verlaten dorp in 'the middle of nowhere'. De start van
een nieuw leven dus, maar binnenkort wordt hij 13 en moet hij zijn bar mitswa
doen, het joodse feest van de volwassenheid. Dit feest moet perfect zijn, want
het is voor een joodse jongere de belangrijkste gebeurtenis in zijn jonge
leven. Maar welke vrienden nodig je uit? Zal er wel iemand komen? Kies je voor
de populaire, coole gasten, of toch eerder de eerlijke en oprechte nerds...
Keuzes maken kan soms moeilijk zijn...
Het aantal geplande en uitverkochte voorstellingen
(vijf) is voor een stad(je) als
Sint-Niklaas bijzonder. JTO, Jeugdtoneel Ondersteboven, is op zich al een belangrijke
speler in de toneel- en musicalopleiding van kinderen en jongeren in onze stad.
Duidelijk nog miskend door de overheid die hierin misschien een gevaarlijke
concurrentie ziet voor de Stedelijke Academie. Maar o zo boeiend en verrijkend.
Dat de première volliep met een zeer jong publiek is een opsteker van formaat
voor iedereen die begaan is met zingen van jonge mensen.
De jonge acteurs en de live-band (allen beneden de
24, de jongste 12 jaar) verdienen een groot compliment voor de gave uitvoering.
Kerstdag
is voorbij en heeft mij achtergelaten met een fijn gevoel.
Musica
ad Nives was begonnen met een puik optreden tijdens de hoogmis in Borgerhout.
Pachelbel ging nog nooit zo goed: met grote aandacht werd ten gehore gebracht
waar we toch een hele tijd op gezwoegd hebben. Deze keer speelde de kerk in ons
voordeel en de organist (Wouter Verheyden nu opnieuw titularis in de Basiliek
van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk) droeg
daar zeker een steentje toe bij. De sfeer en de mooie akkoorden in Nu is die
roe van Jesse gebloeid werden heel mooi naar voor gebracht. En alles viel toch
nog op zijn pootjes in See amid the winter snow.
Aan
de volkszang moeten we nog een beetje werken met de kerkgangers, zodat we
eindelijk een echt zingende gemeenschap krijgen.
In
elk geval proficiat en dank aan onze koorleden. Op naar een volgend hoogtepunt
op Pasen.
Het
afnemen van alle krachten, bij het toenemen van de ouderdom is stellig zeer
droevig, maar het is noodzakelijk, daar anders de dood te zwaar zou vallen.
Vanmiddag teruggekeerd uit Londen, heerlijke stad in de aanloop naar Kerstmis.
Twee hoogtepunten: de Messias in Saint-Martin-in-the-Fields met het London Chamber Choir in een glansrol. Een avond die ik elk van mijn koorleden zou willen toewensen. En op zondag de hoogmis in Westminster Cathedral. (da Vittoria was de componist van dienst, en het gregoriaans klonk betoverend). Wie weet ga ik rond Pasen terug: andere sfeer, maar even grootse muziek.
La
Choraline, Het Jeugdkoor van De Munt, heeft het genoegen om het uitbrengen van
zijn nieuwe CD, gedeeltelijk opgenomen in Flagey, te vieren gedurende het
middagconcertdat u de jeugdigheid van de stemmen en het talent van een
vijftigtal jongedames zal laten ontdekken. Naast de bekende Ceremony of Carols
van Benjamin Britten, zult u de gelegenheid hebben om een zelden gespeeld werk
van Brahms, opus 17 met harp en twee hoorns te waarderen. Een moment van pure
vervoering!
Het Kerstconcert van het Philharmonisch
Koor van Antwerpen, met hedendaagse bewerkingen van gekende
kerstklassiekers over de grenzen heen. Het koor wordt begeleid door een
strijkersensemble en Nicole De Paepe aan het orgel. Algemene leiding: Erik
Demarbaix Prijs per kaart: 15.00 (voorverkoop en ter plaatse)
Wie
Het Philharmonisch Koor van
Antwerpen
Waar
Kerk Pius X, Groenenborgerlaan
214, 2610 Wilrijk
Wanneer
do 19/12/13 van 20:30 tot 22:00
Organisator
Het Philharmonisch Koor van
Antwerpen
Prijs
15
Reservatie
tel.: 0498481008
url: http://www.philko.be
Uitgebreide
infotekst
Het
Philharmonisch Koor van Antwerpen brengt, naast klassieke werken van Vivaldi,
Colin Mawby en Mendelssohn, ook bekende kerstliederen in een nieuw kleedje
gestoken door tal van hedendaagse, Vlaamse en Engelse componisten zoals Harold
Darke, Dirk De Nef, Kristiaan van Ingelgem, Marc Dufour, Martin Valcke, Tom De
Haes en Geert Van der Straeten.
Een mooi programma om de kerst anno 2013 op een kunstzinnige en intieme wijze
te beleven.
Nicole De Paepe aan het orgel, samen met een strijkersensemble, en Erik Demarbaix
als dirigent staan mede borg voor een pakkende uitvoering door het
Philharmonisch Koor van Antwerpen.
laat die stilletjes wenend
verdwijnen uit dit samenzijn!
Een
uittreksel uit
Jawel,
uit de Ode an die Freude, gedicht van Schiller. Vandaag in de spotlichten omdat
het de verjaardag is van de geboorte van Ludwig van Beethoven (1770). Het
laatste deel van zijn 9e symfonie is er door onsterfelijk geworden.
Voor wie maar vluchtig kijkt naar de website van
Koor&Stem, kopieer ik nog eventjes een bericht over een unieke vondst in
het Turnhoutse begijnhof. Ook het filmpje is de moeite waard om te beluisteren
en mogelijks de oproep te beantwoorden.
In februari 2000 werd in het begijnhof van Turnhout
bij het opruimen van de zolder van de infirmerie een verrassende ontdekking
gedaan: onder het stof lagen 17 muziekhandschriften en 56 drukken van de 16de
tot de 20ste eeuw opgeborgen. Een buitengewone vondst want muziekcollecties uit
begijnhoven zijn bijzonder zeldzaam. Het meest opmerkelijke handschrift van de
collectie kreeg een ereplaats in het Begijnhofmuseum: een processionale uit
1550. Dit handschrift bevat gregoriaanse gezangen voor de jaarlijkse processies
en heiligenfeesten. Middels een crowdfundingsactie wil het Begijnhofmuseum het
boek ontsluiten (digitaliseren, opname liederen). Bekijk het filmpje met het
koor De Vedel o.l.v. Els Germonpré in een glansrol!
Om het te beschermen tegen lichtinval ligt het
processionale momenteel gesloten in een vitrinekast. En dat is jammer, want het
boek is niet alleen inhoudelijk waardevol, het is ook erg mooi. Met uw bijdrage
kunnen we de prachtige gezangen weer tot leven brengen. In een eerste stap zal
het volledige handschrift worden gedigitaliseerd, zodat bezoekers in het museum
virtueel door het boek kunnen bladeren. In een volgend project willen we een
opname maken van alle gezangen, zodat ook de bijhorende muziek weer door iedereen
door iedereen kan beluisterd worden.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
