De man die volgens velen schuldig is aan het ten val brengen van de Russische dynastie der tsaren, werd op 10 januari 1869 geboren in het Siberische plaatsje Prokovskoe. Over zijn precieze geboortedatum bestaat in werkelijkheid veel onduidelijkheid, maar het moet ongeveer rond de genoemde datum zijn geweest. Zijn naam betekent in het Russisch 'de losbandige'.
Over de jeugd van Grigori Efimovich Raspoetin is vrij weinig bekend. Hij zou een broer (Dimitri) en een zus (Maria) hebben gehad. Beiden stierven jong. Zijn zus, die epileptisch was, verdronk in een rivier en ook Dimitri overleed aan de gevolgen van een val in een rivier. Er zijn verhalen die stellen dat Raspoetin de hand had in de dood van zijn broer en zus, maar bewezen is dat niet.
In 1901 verlaat Raspoetin zijn land als pelgrim. Hij bezoekt Jeruzalem en Griekenland en komt in 1903 uiteindelijk in Sint Petersburg aan. Hier kreeg hij een grote reputatie onder de bevolking als ziener en genezer met profetische krachten. Het uiterlijk van Raspoetin kan meegespeeld hebben in de totstandkoming van zijn status als ziener. Zijn ogen waren zo doordringend dat hij er mensen mee kon hypnotiseren. Twee jaar later wordt hij gevraagd om aan het hof te komen om de jongen te genezen. Raspoetin lijkt de jongen inderdaad te kunnen helpen. Tijdens zijn aanwezigheid leed de jongen minder pijn en knapte hij zienderogen op.
De tsaar en tsarina, die zielsveel van hun zoon hielden, waren Raspoetin dankbaar en noemden hem 'onze vriend' en 'heilige man'. De familie vertrouwde de pelgrim steeds meer. Met name Alexandra zou hierdoor steeds meer onder zijn invloed zijn geraakt. Ze was er volgens sommigen zelfs van overtuigd dat God tegen haar sprak via de persoon Raspoetin.
Raspoetin werd voor de buitenwereld al snel een controversieel figuur. Hij werd beschuldigd van een wild seksueel leven, zelfs van het verkrachten van een non en zou de tsaar en zijn vrouw te veel in zijn macht hebben. De macht van de keizerlijke familie werd steeds minder serieus genomen. In tal van kranten verschenen spotprenten, waarin de tsaar en zijn vrouw werden afgebeeld als schoothondje van Raspoetin.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt Raspoetins positie langzaam onhoudbaar. De tsaar vertrekt als legerleider naar het front en laat de tsarina alleen achter in Sint Petersburg, waar ze nog meer onder de invloed van Raspoetin zou zijn komen. Veel leden van de Russische adel denken dat Raspoetin een Duitse spion is.
Volgens sommige berichten zou Raspoetin op een dag naakt op zijn balkon hebben gestaan en hebben gezwaaid met zijn geslachtsdeel, roepende: Dit is wat Rusland regeert.
De Russische prins Felix Joesoepov brengt Raspoetin in de nacht van 28 op 29 december uiteindelijk om het leven. De druppel is voor hem vermoedelijk het gerucht dat Raspoetin een oogje op zijn vrouw Irina heeft. Om Raspoetin naar zijn paleis te lokken sturt hij uit naam van zijn vrouw een uitnodiging naar Raspoetin. Deze komt aan in het paleis in Moika en krijgt van Joesoepov en diens vriend groothertog Dimitri Romanov koffie en vergiftigde taart. In de taart zou voldoende kaliumcyanide hebben gezeten om een paard mee te doden, maar veel effect leek dat niet te hebben op Raspoetin. Hij voelde zich volgens de berichten niet zo lekker, maar overleed er niet aan. Raspoetin ging uiteindelijk naar buiten waar Joesoepov hem neerschoot. Om er zeker van te zijn dat Raspoetin nu wel zou sterven, werd hij in een tapijt gewikkeld en in een gat in het ijs van de Moika gegooid. Voor hij dat deed zou Joesoepov de penis van de pelgrim af hebben gesneden. Het geslachtsdeel, ongeveer dertig centimeter lang, wordt momenteel op sterk water bewaard in het museum van erotiek in Sint Petersburg. Raspoetins lichaam wordt - nadat het enige tijd later uit het water is gehaald - verbrand.
Was de vorige uitstap er eentje naar Londen (zoals steeds gefocust op de muziek), dan denk ik dat ik ook een trip ga organiseren naar Parijs, maar dan toch met wat andere accenten. Natuurlijk kan je niet voorbij aan de muziek als je nog maar denkt aan de orgels van Saint Sulpice, Saint Eustache, de Notre Dame en Sainte Clotilde. En ook in de Opéra Garnier is er altijd iets te beleven.
Maar in plaats van de traditionele uitstapjes kan je misschien beter andere culturele en historische hoogstandjes bezoeken, die een ander licht op de Ville Lumière werpen. Misschien moeten we maar eens een ommetje maken langs het occulte Parijs (Parijs is een ware speeltuin voor diegenen die interesse hebben voor het esoterische denk aan de Da Vincicode). De Notre Dame is bezaaid met esoterische symbolen. En wie kent de Auberge Nicolas Flamel, genoemd naar haar eerste eigenaar, een legendarisch alchemist die de Steen der Wijzen zou hebben gemaakt. En we kunnen ons laten onderdompelen in de donkere sfeer van de Parijse catacomben. We ztten dan ook eventjes de Eglise Saint Merri op het programma, die overigens de bijnaam Kerk van de Duivel heeft gekregen en die gelinkt wordt aan de Tempeliers. Het kerkhof van Père Lachaise wordt dan eventjes een rustpunt.
Licht en donker worden uniek gecombineerd in Parijs.
Eerst eventjes iets corrigeren uit de blog van gisteren: de lezing annex muziek met Frank Vandenbroucke vindt plaats in de Singel op ZATERDAG 15 januari. Waar de woensdag vandaan kwam mag Joost weten.
En dan vandaag: Kerstmis in de Russisch Orthodoxe kerk. (Merry Christmas to all my Russian friends!) De orthodox katholieke kerk volgt de Juliaanse kalender waardoor feesten en vieringen 14 dagen later plaats vinden dan volgens de westerse (gregoriaanse) kalender.
De Russiche Orthodoxe Kerk viert Kerst in januari. Alle andere orthodoxe kerken (zoals de Griekse, Bulgaarse, Roemeense, Byzantijnse, etc.) vieren Kerst gewoon op 25 december.
Alhoewel stilaan iedereen weet dat ik geen socialist ben, moet ik toch bekennen dat één van de huidige politici die ik het meest kan appreciêren Frank Vandenbroucke is. In mijn professioneel leven heb ik hem gekend als de beste minister van Onderwijs en Arbeid die we de laatste dertig jaar gehad hebben. Bovendien is het een man die de wetenschap niet schuwt. En het is een politicus die niet gladjes afgelikt door het leven gaat zonder stommiteiten. Daarvan zijn de perikelen van de laatste jaren voldoende gekend. Nu komt Frank Vandenbroucke met een absolute nieuwigheid voor Vlaanderen. In het programma "Triomf der menselijkheid" wordt muziek van Monteverdi en tijdgenoten gecombineerd met hedendaagse muziek, maar ook met een filosofische speech van jawel Vandenbroucke. Je kan het nog het best omschrijven als een 'redenaarsconcert' waarbij de tekst als spiegel dient voor een muzikaal programma.
Wie dit evenement wil meemaken kan terecht in De Singel op woensdag 15januari.
6 januari is het feest van de zogenaamde Drie koningen. De wijzen uit het Oosten of de Drie koningen zijn, binnen de christelijke traditie de oosterse wijzen die Jezus Christus, kort na zijn geboorte, kwamen vereren en geschenken brachten. De vermelding in de Bijbel is tamelijk summier, alleen in het evangelie van Mattheüs wordt van hun aanbidding verteld. Hun precieze herkomst, hun namen en zelfs hun aantal worden niet vermeld.
Historisch is wel het gegeven dat de toenmalige koning der Joden, Herodes In zeer bevreesd was voor troonpretendenten. Hij liet zelfs zijn eigen zonen Alexander en Aristobulus (in 7 voor Christus) en Antipater (4 voor Christus) executeren uit vrees dat ze hem van de troon zouden stoten.Het verhaal van de moord op de onschuldige kinderen in Bethlehem pas in de politiek van Herodes om mogelijke rivalen uit de weg te ruimen.
In de Griekse grondtekst van het bijbelboek Mattheüs worden de wijzen uit het oosten aangeduid met het woord magoi. Omdat dit woord oorspronkelijk duidt op priesters van het zoroastrisme, is wel verondersteld dat de Wijzen dergelijke priesters waren. Er is bovendien een apocrief boek (het Arabisch evangelie van de kindertijd van Jezus) waarin staat dat de magiërs Jezus bezochten omdat zijn komst door Zoroaster was voorspeld.Legendevorming heeft het Mattheüsverhaal uitgebreid. Mattheüs noemt het aantal wijzen niet, maar waarschijnlijk is uit het aantal geschenken de conclusie getrokken dat het er drie moeten zijn geweest.Een Iraanse legende vertelt ook dat er oorspronkelijk nog een vierde wijze was : Artaban. Hij bereikte echter nooit de stal van het Kerstkind omdat hij onderweg steeds stopte om armen en hulpbehoevenden te helpen.
Het zal niet vet worden met de blog vandaag. Zoals we enkele jaren geleden een Waaslandse wolf hadden, zo beweert de dokter dat er ook een Waaslandse griep is. De wolf ben ik nooit tegen gekomen. Maar een paardenmiddel zal er wel voor zorgen dat we morgen met frisse moed 2011 in MaN kunnen aanvatten. En: Eén sigaret verkort het leven met twee minuten. Eén fles wijn verkort het leven met vijf minuten. Eén werkdag verkort het leven met acht uur!!
Louis BRAILLE werd geboren op 4 januari 1809 in het Franse plaatse Coupvray, in de buurt van Parijs. Louis was het vierde kind van Simon René Braille - die zadelmaker van beroep was en Monique Baron. Toen Louis drie jaar was kreeg hij een ongeluk tijdens het spelen in de zadelmakerij van zijn vader en verwondde hij zichzelf met een priem aan zijn oog. Aan het begin van de negentiende eeuw was het nog anders gesteld met de medische verzorging en werden wonden verzorgd met zalfjes waarvan men aannam dat ze een helende werking hadden. Er doen verhalen de ronde dat Louis door een oude vrouw is behandeld met leliewater. In ieder geval leidde de verzorging van de wond tot een ontsteking, die na korte tijd ook nog het andere gezonde oog aantastte. De jonge Louis werd door deze ontstekingen totaal blind.
In die tijd (Napoleon was aan de macht) moesten blinden gaan bedelen of optreden als muzikanten om in leven te blijven. De Fransman en vrijmetselaar Valentin Haüy zag in 1771 in Parijs een vreselijke act van acht verklede blinden die deden alsof ze muziek konden maken en het publiek lachte om hun onkunde. Valentin Haüy werd hierdoor aangegrepen dat hij besloot hier wat te aan te gaan doen. Het eerste wat hij deed is een jonge blinde bedelaar in huis nemen en opvoeden. Hij leerde hem lezen door hem grote, uitgesneden houten letters te laten betasten en hier woorden van te maken. In 1784 had Haüy een klasje waar hij les gaf aan twaalf blinde leerlingen, financieel gesteund door de Franse vrijmetselaren. De eerste school voor blinden was een feit en bestaat tegenwoordig nog steeds onder de naam van de oprichter.
Inmiddels groeide de blinde Louis op in Coupvray en mocht hij door bemiddeling van een priester de plaatselijke school bezoeken, wat in die tijd zeer ongewoon was. Ondanks zijn handicap en zonder enige aanpassingen deed Louis het erg goed op school. Om hem betere kansen te geven ging de 10-jarige Louis Braille in 1819 naar de Parijse blindenschool. De school was totaal veranderd door de Franse Revolutie; de financiële steun van filantropische instellingen was totaal verdwenen en behalve school was het gebouw nu ook een gesticht geworden voor blinde bedelaars. Ook de school voor doven kwam erbij, wegens plaatsgebrek elders. Het gebouw was oud, overbevolkt en de leerlingen liepen er allerlei ziekten op vanwege de barre hygiënische omstandigheden. Er was bijna geen verwarming in het gebouw, de studenten mochten één keer per maand in bad en het drinkwater kwam rechtstreeks uit de modderige Seine. Het eten bestond overwegend uit pap en bonen. Een lesdag duurde gemiddeld 13 uur en bestond grotendeels uit het uitvoeren van werktaken. Het enige lichtpunt waren de muzieklessen, de directeur was een muziekliefhebber en besteedde daarom veel tijd aan het leren bespelen van instrumenten door zijn blinde leerlingen.
Louis wende snel aan het leven op het instituut en maakte hier vele nieuwe vrienden. Men probeerde op de school de studenten te leren lezen aan de hand van voelbare letters die uitstaken op gedroogd papier. Dit waren loodzware boeken met dik papier. De letters waren ondanks hun tactiele vormgeving moeilijk te herkennen voor de blinde leerlingen. Inmiddels had de school honderd leerlingen maar er waren maar 14 van deze reliëf-boeken. In dezelfde tijd als Louis Braille leefde er een legerkapitein, genaamd, Charles Barbier de la Serre, in Frankrijk. Door zijn oorlogservaringen getekend bedacht hij een systeem om soldaten in het duister geheime codes te laten lezen, hij ontwikkelde een voelbaar schrift gebaseerd op streepjes en punten. Op een tentoonstelling in het Museum van wetenschappen werd zijn nachtschrift gedemonstreerd naast het systeem van voelbare letters zoals op de blindenschool werd gebruikt.
Louis Braille was al van jongs af aan bezig met het zoeken naar een beter systeem om te kunnen lezen. In de zadelmakerij van zijn vader was hij al in de weer met kleine stukjes leer om er een herkenbaar, voelbaar systeem van te maken. Het nachtschrift van Barbierwas veel simpeler en beter voelbaar dan alles wat daarvoor was bedacht. Louis pikte het systeem snel op en leerde het aan zijn medeleerlingen. Al snel schreven zij elkaar in hun nieuwe geheimtaal, tot ergernis van de leraren die vonden dat hun leerlingen het voelbare zienden-alfabet moesten leren. Louis ontdekte al gauw en paar onvolkomenheden aan het systeem van Barbier, het aantal punten was bijvoorbeeld te groot om in één keer af te tasten, en hij bewerkte en vereenvoudigde het naar een 6-puntensysteem waardoor het nog beter geschikt werd voor blinden.
In 1825, Louis was inmiddels 16 jaar oud, presenteerde hij zijn nieuwe braille-alfabet op school. Hij had 63 manieren gevonden voor het gebruik van een cel bestaande uit zes punten. De (ziende) leraren waren het er niet mee eens om dit nieuwe puntschrift te introduceren op de school. Zij konden het immers niet lezen met hun ogen. Het lawaai van het gebruik van prikpennen die in het papier punten drukken zou volgens hen de orde in de klassen verstoren. Het zou nog even duren voor dat het brailleschrift werd erkend. Ondanks deze teleurstelling deed Louis het erg goed op school, vooral muzikaal blonk hij uit. Hij bespeelde diverse orgels van kerken in Parijs. Door al zijn talenten werd Louis Braille leraar op zijn eigen school. Hij gaf algebra, grammatica, aardrijkskunde en muziek. In 1828 had Louis op basis van het nachtschrift van Barbier ook een systeem bedacht om het muziekschrift om te zetten naar een puntensysteem.
Louis Braille was een man van vele talenten. Helaas, mede door de slechte levensomstandigheden op het instituut, leed hij aan een slechte gezondheid. Hij zou niet oud worden. Toch waren er nog wat positieve ontwikkelingen aan het eind van zijn leven: alle leerlingen van het instituut gebruikten het door Braille ontwikkelde systeem om onderling met elkaar te kunnen communiceren. Als leraar aan het instituut was hij zeer geliefd en als organist werd hij geroemd om zijn talent. Ondanks zijn slechte gezondheid bespeelde hij verschillende orgels in de kerken van Parijs. In 1834 mocht Louis zijn blindenschrift demonstreren op een industrietentoonstelling in Parijs waar ook de Franse koning bij aanwezig was.
Voor een groot stuk zijn de nieuwjaarsfeesten achter de rug. Hoog tijd om te beginnen werken in het koor aan een nieuw programma: het leven staat niet stil. Ik wil echter vandaag iets benadrukken wat nog al te weinig gebeurt in onze koren: het voorbereiden van een repetitie en/of een uitvoering. En dan heb ik het deze keer niet over de dirigent, maar over het werk dat koorleden thuis moeten doen. Het is immers niet genoeg dat je gewoon elke week naar een repetitie stapt. Het minste wat je kan doen is je partituren nakijken, zien of alles er is en op orde zit. Je wordt ook verondersteld een of twee keer per week thuis wat te studeren: je tekst lezen en herlezen, hem voor een stuk al van buiten leren, zodat je tijdens het zingen niet met je neus in de partituur moet zitten. Dat is echt niet teveel gevraagd als je bedenkt dat goede koren hun partituur zelfs niet nodig hebben tijdens een uitvoering. En zelfs diegenen die geen muziek lezen, moeten toch eens proberen de aangeleerde stukken voor zichzelf te reproduceren, te zingen, te brommen, weet ik veel. Tegelijkertijd moet je zeker thuis al goed bekijken, waar de verschillende stemmen zingen of zwijgen, al een kapstok voorbereiden om je eigen inzet op het goeie moment neer te zetten. Is dit utopisch? Neen, dit is wat een fatsoenlijke koorzanger doet, repeteren is anders voor een stuk zinloos en in elk geval wordt er veel tijd verloren, die voor nuttiger dingen kan gebruikt worden. Ik herken echte zangers aan de dingen die ik juist opgenoemd heb.
Händel is de enige mens die ik nog zou willen zien voor ik sterf, en de enige persoon die ik zou willen zijn als ik niet Bach was.
Händel verstaat beter dan gelijk wie wat een effect is. Als hij er één uitkiest valt het op ons neer gelijk de donder. (W.A. Mozart)
De meester van ons allemaal de grootste componist die ooit geleefd heeft. Ik zou mijn hoofd ontbloten en voor zijn graf neerknielen. (L. van Beethoven)
Het is tijdens de jaarwisseling niet meer weg te denken, maar het is nog maar enkele eeuwen traditie in Europa: het vuurwerk. Pas in de 13e eeuw kwam het vuurwerk naar Europa. Men is het er nog niet helemaal over eens of het vuurwerk ontdekt is door de Bengalen (het huidige Bangladesh) of door de Chinezen. Volgens de meeste wetenschappers is het echter door de Bengalen ontdekt. Er is een theorie over: het belangrijkste ingrediënt van vuurwerk, namelijk salpeter werd door de bengalen als zout gebruikt. Het zou dus kunnen dat er wat gemorst salpeter tijdens het koken in de vlam terecht kwam en dat zodoende de werking ontdekt werd.
De eerste grootgebruikers van vuurwerk waren echter de Chinezen, die het al rond het jaar nul gebruikten bij religieuze ceremonieën om de boze geesten te verdrijven. Ook werd het door de militairen gebruikt als lichtsignalen.
Nadat het zijn reis naar Europa had gemaakt werd het vooral gebruikt in de oorlog (buskruit) en voor grote spektakels waarop het hof van Versailles het patent scheen te hebben. Vanavond echter zal het de honden doen schrikken en de kinderen ooh doen roepen, als wij 2011 verwelkomen.
Het jaar: 1727. De locatie: West Minster Abbey, Londen. Het gebeuren: de kroning van een nieuwe koning. De muziek: monumentaal, triomfantelijk, onsterfelijk. Hier werd geschiedenis geschreven.
Als pas genaturaliseerde Brit dankte Händel zijn nieuwe vaderland met een grootse lofzang ter ere van King George II. Na die eerste uitvoering in 1727 begeleidde Coronation Anthems elke nieuwe kroning van een Britse vorst. Het werk werd immens populair en droeg zo bij tot Händels imago van bombastische componist: hij liet zich bij zijn composities immers graag leiden door de gelegenheid, en wat is er nu grootser, plechtiger en meer indrukwekkend dan de kroning van een koning?
Hier in een uitvoering van de Sixteen o.l.v. Harry Christophers vanuit Royal Albert Hall
Dit zijn ze dan: de vijf titanen van de klassieke muziek, waar Klara deze week telkens een hele dag aan wijdt: Bach, Mozart, Schubert, Beethoven en Händel. Geen verrassingen zo te zien, al zou mijn lijstje er - op de eerste na: Bach - wel een klein beetje anders uit zien. Objectief bekeken zullen de luisteraars die hun stem uitbrachten wel gelijk hebben: Bach op 1, Beethoven op 2. Ik van mijn kant houd het beter een dag uit met Händel dan met Beethoven. Dus wordt het vrijdag feest voor mij. Benieuwd of er nog iets nieuw te ontdekken valt.
De Morgen schijnt zo stilaan het patent te hebben op horrorberichten . Nu zijn ze het weer in de kunstwereld gaan zoeken.
Damien Hirst heeft een miniversie gemaakt van zijn bekende werk uit 2007 For the Love of God, een platina schedel bezet met meer dan 8.500 diamanten. Dat meldt The Art Newspaper. Net als het oude is het nieuwe werk controversieel. Hirsts assistenten gebruikten namelijk de schedel van een kind om het kunstwerk te maken. Het zal volgende maand getoond worden op de openingsshow Forgotten Promises van de Gagosian Gallery in Hong Kong. Hoeveel het nieuwe werk kost, werd niet bekendgemaakt.
Ondertussen is in het Palazzio Vecchio in Firenze het originele For the Love of God te zien. Het stuk werd voor bijna 59 miljoen euro verkocht, het hoogste bedrag dat ooit voor een kunstvoorwerp van een nog levende kunstenaar betaald is. Belangrijke kanttekening echter: het werk is volgens The Art Newspaper in handen van een groep investeerders, onder wie Hirst zelf en Jay Joplin, eigenaar van de Londense galerie White Cube. Het hoge bedrag zou dus nooit betaald zijn door een koper en had alleen tot doel de vraagprijs voor het werk van Hirst kunstmatig hoog te houden.
Als ik één nachtmerrie heb, dan is het wel die, waarover gisteren in De Morgen bericht werd. Onwillekeurig komen dan de beelden voor mijn ogen, van opgegraven doodskisten waar aan de binnenkant de krabsporen te zien zijn van mensen die alleen maar schijndood waren toen ze begraven werden.Ziehier het bericht:
Een Braziliaanse vrouw die op kerstavond levend uit haar doodskist werd gehaald, is twee dagen later alsnog overleden. De 88-jarige Maria das Dores da Conceicao was vorige week woensdag dood verklaard door artsen, meldde de Braziliaanse krant O Globo. De vrouw werd in een doodskist gelegd en naar het mortuarium gebracht. Maar toen medewerkers daar vier uur later haar lichaam verzorgden, merkten ze een rustige ademhaling. De vrouw werd snel naar het ziekenhuis gebracht, tot opluchting van haar vrienden en familie. Maar twee dagen later is ze alsnog overleden,
Gekke titel misschien terwijl we nu nog volop onze wintercollectie mogen showen. Maar op 6 januari herbeginnen de repetities voor MaN en dan schieten we in gang met de voorbereiding voor Pasen. Het programma is - mits goedkeuring van het bestuur - al helemaal klaar voor de volgende hoogdag. De meest in het oog springende namen zijn Purcell, Pujol (een Catalaanse kapelmeester uit de Renaissance), Michael Haydn en Schütz. Daarnaast zijn er een paar hedendaagse namen (De Klerk, Vermulst, Bikkembergs). Ik voel al de kriebels in mijn handen en verheug mij er op dit oeuvre te kunnen instuderen met het koor. Een korte vakantie is een mooi ding maar ik mis mijn mensen van MaN en van KORILE.
Paus Benedictus XVI heeft zaterdag de traditionele pauselijke zegen Urbi et orbi (voor de stad en voor de wereld) uitgesproken. Hij deed dat op het centrale balkon van de Sint Pietersbasiliek in Vaticaanstad. De paus riep in zijn toespraak politieke leiders op om zich solidair te tonen met christenen in het Midden-Oosten. Hij zei dat christenen in Irak vervolgd worden. Ook bekritiseerde hij het communistische China, dat katholieken verplicht om bijeenkomsten bij te wonen van de door de staat gesteunde kerk. Die kerk erkent het gezag van de paus niet. De paus vroeg Palestijnen en Israëli's om er naar te streven vreedzaam samen te leven. De paus riep verder op tot een duurzame vrede in de Afrikaanse vuurhaarden Somalië, Darfur en Ivoorkust.
Ondertussen had de Palestijnse Autoriteit in de kerstperiode op 90.000 bezoekers in Bethlehem gerekend, maar dat aantal is volgens lokale functionarissen overschreden. Moge het geluid van de bellen het geluid van wapens in het gehavende Midden-Oosten overstemmen in deze kerstperiode'', zei patriarch Fuad Twal tijdens de kerstmis in het stadje, die onder meer werd bijgewoond door de Palestijnse president Mahmud Abbas.
Op zondag 26 december 2010 organiseert het Davidsfonds in samenwerking met Koor&Stem, Knack en de trappistenbrouwerij van Westmalle opnieuw U zijt wellekome (het vroegere Vlaanderen zingt kerst). De nieuwe naam is een uitnodigende knipoog naar één van de oudste Vlaamse kerstliederen: Nu zijt wellekome. De hele familie kan opnieuw op tweede kerstdag op een 80-tal plaatsen in Vlaanderen het authentieke kerstverhaal herbeleven door samen vergeten kerstliederen te zingen!
Nu zijt wellekome, Maria die zoude naar Bethlehem gaan en Hoe leit dit kindeken zijn er slechts enkele van. Met dit initiatief willen de organisatoren het authentieke kerstgebeuren onder de aandacht brengen. U zijt wellekome is dan een gratis evenement, gekoppeld aan twee goede doelen. Iedere deelnemer krijgt de kans voor of na de kerstsamenzang een vrije bijdrage te geven.
Dit jaar steunt U zijt wellekome enerzijds een internationaal goed doel (oog op de wereld), maar ook een nationaal goed doel (oog op de eigen leefwereld). Het internationale goede doel is Handicap International. Handicap International is een onafhankelijke organisatie die er voor zorgt dat mensen met een handicap hun zelfstandigheid en hun plaats in de samenleving terugvinden, vooral in landen met moeilijke leefomstandigheden. Het nationale goede doel is CEDES. CEDES is een beweging voor integrale armoedebestrijding. De beweging zorgt voor dialoog en samenwerking met groepen, organisaties, diensten en beleidsverantwoordelijken overal in Vlaanderen om de armoedekloof te overbruggen. Ze concentreren zich niet op noodhulp, maar pakken via voorbeeldprojecten de oorzaken van de armoede aan.
Ignace Thevelein, kapelmeester van de Brugse kathedraal, verzorgde de artistieke uitwerking van U zijt wellekome. Thevelein selecteerde de liederen waarvan de oorsprong, op enkele na, volledig in het Nederlandse taalgebied terug te vinden is. Het samen zingen staat centraal. Een ervaren zangleider leidt alles in goede banen. Een organist ondersteunt muzikaal. Je krijgt ter plaatse ook een gratis zangboekje.
De gewoonte om 'uit losse figuren drie-dimensionaal opgebouwde groepen' uit te stallen (dat is de de definitie van een kerststal) kwam op in de zestiende eeuw. Doorgaans omvat zo'n groep: het kind in de kribbe liggend op stro, Maria en Jozef meestal geknield in aanbidding, een os en een ezel, die het kind verwarmen, soms ook aanbidden, herders met hun schapen, de drie wijzen uit het oosten, de kameel en een engel die Gods lof zingt. Bijna allen figuren uit Lucas 2, 1 - 20 en Mattheus 2, 1-12. Os en ezel worden daar niet vermeld, maar vormen een allusie aan Jesaja 1, 3'een os kent zijn eigenaar, een ezel de kribbe van zijn meester, maar...mijn gemeente begrijpt mij niet' (Naardense Bijbel). De kamelen vormen een toespeling op Jesaja 66, 20 'Doen komen zullen zij al uw broeders uit de heidenvolken....op muildieren en kamelen'.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
Händel is de enige mens die ik nog zou willen zien voor ik sterf, en de enige persoon die ik zou willen zijn als ik niet Bach was.
Händel verstaat beter dan gelijk wie wat een effect is. Als hij er één uitkiest valt het op ons neer gelijk de donder. (W.A. Mozart)
De meester van ons allemaal de grootste componist die ooit geleefd heeft. Ik zou mijn hoofd ontbloten en voor zijn graf neerknielen. (L. van Beethoven)
http://www.youtube.com/watch?v=U0nMXunT3A4&feature=related