This blog may not be used by others than myself. So if you try to put in some advertisement for goods, pills of other stuff on this blog, by using the reactingbutton or otherwise, your writings will be rejected and removed by the bloghost.
Beoordeel dit blog
29-04-2018
zuid-afrika
KUMBAYA, MY LORD
Soweto Gospel Choir
Opa en neef Herbert gaan met de drone op vossenjacht
*****
En dit is waarom mijn man deze tijd in Zuid-Afrika is: Het kaasfestival van Stellenbosch. Gehouden 27 - 29 april.
Ideeën opdoen en kjken hoe men in andere landen hun kazen presenteert.
Uiteraard feliciteeren we onze majesteit van harte met zijn verjaardag, de dag dat heel het land Oranje kleurt.
Een uitgelezen kans om iets te vertellen over het Oranje-gebeuren in Zuid-Afrika.
Zo is de Oranjerivier is met 2160 km de langste rivier van Zuid-Afrika. De rivier wordt soms ook de Gariep, Xhariep of Groot Rivier genoemd. De rivier is vernoemd naar het Huis Oranje-Nassau.
Oranje Vrijstaat (in het Engels: Orange Free State) was vóór 1910 was de Oranje Vrijstaat een onafhankelijk land, bestuurd door de voormalige Nederlandse kolonisten.
Vandaag de dag is het een provincie van Zuid-Afrika en noemt men de provincie Vrijstaat, de grenzen zijn niet veranderd.
Orania is een Zuid-Afrikaans Afrikaner-dorp dat langs de Oranjerivier in de Noord-Kaap gelegen is. Orania ligt halverwege tussen Kaapstad en Pretoria.
Het doel van het dorp is om een centrum voor het Afrikaans en de Afrikaner-identiteit te scheppen door de taal en cultuur in leven te houden. Iedereen die zichzelf als een Afrikaner definieert en zich identificeert met de Afrikaner etniciteit mag in Orania wonen.
De inwoners beweren dat zij in Orania wonen om zo hun taalkundige en culturele erfgoed te beschermen, te ontsnappen aan de vele misdaden in de rest van het land en invulling te geven aan hun streven naar zelfbeschikking. De relaties tussen het dorp en de Zuid-Afrikaanse regering zijn zeer goed en ondanks het streven naar (meer) autonomie heeft de regering Orania legitiem erkend.
Voor taal-liefhebbers,een vrolijke variatie van 10 spreekwoorden en gezegden uit het 'Afrikaans' en de betekenis daarvan, zowel op een filmpje, met Engelse ondersteuning als vertaald naar Nederlands:
En hier de uitdrukkingen nogmaals met Nederlandse vertaling:
**
Hang aan ń tak
betekenis: Even wachten/Ogenblikje
**
Jakkals trou met wolf se vrou
betekenis: Als het regent en de zon schijnt tergelijkertijd
**
Moenie die hoender ruk nie
betekenis: Je moet het niet overdrijven
**
Twee rye spore loop
betekenis: Dronken zijn
**
ń Klap van die windmeul weg hê
betekenis: Die is niet goe bij z'n hoofd
**
ń Hond uit ń bos gesels
betekenis: Een goed gesprek gehad hebben
**
Jy krap met ń kort stokkie aan ń groot leeu se bal
betekenis: Je dwingt het geluk af
**
ń Aap in die mou hê
betekenis: Snode plannen verborgen houden
**
Die berge het ń muis gebaar
betekenis: Een hoop moeite voor niets doen
**
Jy kan hom met ń blaas-ertjies die skrik op die lyf jag
betekenis: Je kunt die persoon makelijk laten schrikken
Biltong is één van de bekendste culinaire attracties van Zuid-Afrika. Het is een snack gemaakt van gedroogd vlees. Dat kan vlees zijn van allerlei soorten dieren, waaronder springbok, gemsbok, koedoe, antiloop en verscheidene soorten vogels, bijvoorbeeld struisvogel. Het staat vast dat de beste biltong van rundvlees wordt gemaakt, hoewel de échte liefhebbers de hertenvariant schijnen te prefereren.
De naam biltong is afkomstig van een Landverhuizer, die van de dikke repen gedroogd vlees die hij aan het klaarmaken was, zei dat ze leken op een 'bul-se-tong', een stierentong dus. Biltong wordt door de geschiedenis heen vaak meegenomen als reisproviand. Ten tijde van de Grote Trek had men voedsel nodig dat lang houdbaar was. Wie voortdurend rondtrekt moet zijn eetgewoonten daaraan aanpassen: je kan geen uitgebreide keukenbatterij meezeulen op trektocht en als je een oven nodig hebt moet je die ter plekke bouwen, en weer achterlaten. Het was dus belangrijk dat je beschikte over voedsel dat je gemakkelijk kon meenemen en dat zeer lang bewaard kon worden. Daarom droogde men het vlees door het eerst in repen te snijden, te zouten en vervolgens legde men het onder een paardrijdzadel. Als je nu biltong wilt maken van de beste kwaliteit moet je je stipt houden aan het recept, te beginnen met de keuze van het beste rundvlees. Het dier moet in goede conditie zijn en op goed grasland hebben gegraasd. Laat het vlees na de slacht een nacht in de koelcel en snij daarna op de huid, vanaf de lendenen aan beide kanten van de ruggengraat, repen van dertig bij zeven centimeter uit, mét de structuur van het vlees mee. Neem dan de huid van de koe, was die grondig en laat hem bijna geheel uitdrogen. Als de huid bijna droog is, leg hem dan plat neer, met de haren naar beneden en zout de bovenkant in met grof zout. Zout de repen vlees ook, wikkel ze dan in de gezouten huid en leg deze opgevouwen huid vier dagen en vier nachten in een koele, donkere ruimte. Na de vierde nacht maak je een emmer water met azijn, veertien delen water tegen één deel azijn, waarin een pond bruine suiker is opgelost, doop de repen vlees in deze oplossing en hang ze te drogen. Gebruik altijd haken van roestvrij staal. Dan moeten de repen worden opgehangen in een goed geventileerde ruimte, waar ze acht dagen en acht nachten moeten blijven. Het vlees moet dus op natuurlijke wijze drogen. Beslist niet in de zon! Biltong is op z'n best, als het aan de buitenkant droog is, maar vanbinnen nog een beetje sappig. En het moet altijd tegen de nerf in gesneden worden, nóóit met de nerf mee. En natuurlijk met een mes van roestvrij staal.
Potjiekos
Een ander culinair genot dat evenals de biltong in de hand gewerkt werd door een nomadische leefwijze is de "potjiekos", een stoofpot die klaargemaakt wordt in een gietijzeren pot met drie pootjes en een handvat. De pot heeft precies dezelfde vorm als de kookpotten die je overal in zwart Afrika aantreft, van het Westen tot het Oosten, over het centrum naar het Zuiden. Het model zou ontleend zijn aan de scheepspotten van de Portugese ontdekkingsreizigers - een stevige traditie dus. De pot kan op een houtvuur op drie stenen worden gezet of erboven worden gehangen. Hij behoorde tot de vaste keukenuitrusting van de Voortrekkers. Maar ook de autochtone volkeren gebruikten hem. In de loop van de 19e eeuw is het gebruik om te koken in een driepootspot verloren gegaan, maar in de late jaren ''70 van de 20e eeuw werd het onder de blanken ineens weer erg populair om, voor de gezelligheid, buiten een stoofpotje klaar te maken. Dat had ook te maken met de stijgende vleesprijs die het organiseren van een "braai" gewoon te duur maakte. Potjiekos is nu een gezelligheidsmaaltijd: je nodigt vrienden en familie uit, je gaat rond een open vuur zitten, je voorziet ze van drankjes en snacks, en dan zet je je pot met ingrediënten op het houtvuur om hem zachtjes gedurende een paar uur te laten sudderen. Lang nadat de geur je het water in de mond heeft doen komen, kan de pot opgediend en de inhoud verorberd worden. Potjiekos is op die manier van een "overlevingskoken" een societygebeuren geworden. Maar voor velen in Z-A. is het eigenlijk nóg een overlevingskoken: je gooit alles wat je kan vinden samen in een pot, en je probeert er iets smakelijks van te maken.
Terwijl het Nederlands klakkeloos vooral Engelse woorden overneemt gaat het Afrikaans veel puristischer te werk en 'vertalen' de mensen daar de woorden naar hun eigen taal. Hier volgen een aantal woorden uit Zuid-Afrika met daaronder de Nederlandse vertaling:
............Want er zijn kennissen over uit Zuid-Afrika, dus deze week weer eens wat zin(-nen) en onzin uit.
Een jonge vrouw op een 1-jarige stage in Zuid-Afrika heeft recent een brief van haar vriend gekregen die thuis zit. Die gaat als volgt: Lieve Mary Ik kan niet langer doorgaan met onze relatie. De afstand tussen ons is gewoon te groot. Ik moet toegeven dat ik twee keer ben vreemdgegaan sinds je weg bent, en de situatie is niet eerlijk voor ons tweeen. Het spijt me. Kun je me alsjeblieft de foto terugsturen die ik jou gestuurd heb. Liefs, John. Mary, met een gebroken hart, zint op wraak en vroeg aan haar collega`s om foto's van hen, hun vrienden, broers, ex-vriendjes, ooms, neefjes, enz.... Kortom, van wie ze maar foto's hadden en wilden afstaan.Deed Mary al de foto`s van de mannen die ze had verzameld, en de toegevoegde foto van John bij de brief. Er zaten 157 foto`s in de envelop......met dit briefje erbij: Lieve John, Het spijt me, maar ik kan me niet meer herinneren wie je ook alweer was. Neem alsjeblieft je foto van de stapel en stuur de rest terug naar mij. Hou je haaks, Mary
Een Zuid-Afrikaanse bezoeker aan Swaziland in de jaren 80 bemerkte dat ze een ministerie van Marinezaken hadden. Hij vond dat nogal vreemd en vroeg aan een Swazi:
Hoe komt het dat jullie een ministerie van Marinezaken hebben, terwijl jullie helemaal geen kust hebben?
De Swazi antwoordde: Wel, Zuid-Afrika heeft een ministerie van Justitie, nietwaar?
Hoekom is daar net vyf en twintig letters in die alfabet?
Daar is nie meer n h nie.
(Deze mop,is in onvervalst Afrikaans)
Een aankondiging:
Op zaterdag 3 oktober kan men in Port Shepstone bungee jumpen. Volwassenen betalen 18 Rand Kinderen, huisdieren en gepensioneerden 8 RandANC-leden: FREE!!! (no strings attached!)
(Als je deze mop helemaal wilt snappen In het Engels: no strings attached!, wat dus letterlijk betekent dat er geen koorden nodig zijn, maar het betekent ook: er zit geen addertje onder het gras, dwz. we hebben geen bijbedoelingen. In die zin is de vertaling: geen koorden nodig! niet helemaal compleet ).
Ook hier heeft men 'letter-humor':
RDP (Reconstruction & Development Program)
(= Reconstructie en Ontwikkelings Programma):
1. Rolex Diamanten Porsche
(verwachtingen van de zwarte burgers)
2. (RevengeDark People) [=Wraakvan de Zwarte Mensen] (verwachtingen van de blanke burgers)
In het nieuwe Zuid-Afrika veranderen alle zwarte burgers hun namen in Geldenhuys.
Zoals ik aan het begin van de week al schreef: Zuid-Afrika is een mooi land met verschillende talen en kulturen en een grote verscheidenheid aan planten en dieren....
Mooie gelegenheid om u allen eens voor te stellen aan de 5 van Afrika: Die "groot vyf"
"Die Groot Vyf", is een benaming die oorspronkelijk door jagers werd gebruikt en verwijst naar de vijf grootste en meest gevaarlijke dieren waar in het wild op gejaagd werd. (En illegaal nog wordt) Zij zijn het boegbeeld van Zuid-Afrika geworden en worden beschermd in de vele nationale parken, de wildtuinen, die dit land rijk is. Het zijn, in volgorde van de foto's hier:
En waar we Zuid-Afrika ook van kennen is dat ene heel 'Nederlands klinkende' woord, dat men over de hele wereld kent: Apartheid. Officieël is de apartheid afgeschaft, maar het nog steeds heel diep in de samenleving verankerd. 'De blankes bij die blankes, die swartes bij die swartes'; zie hier dit filmpje; :
En hier wilde ik het voor vandaag bij laten, Zuid-Afrika is een mooi land, er is zoveel over te vertellen..... dat bewaren weer voor een volgende keer....
Het nationaal park Kruger (Afrikaans: Nasionale Krugerwildtuin of Kruger Nasionale Park, Engels: Kruger National Park) of kortweg Krugerpark is een omvangrijk wildpark in het noordoosten van Zuid-Afrika, op de grens met Zimbabwe en Mozambique. Het is een van de bekendste wildparken ter wereld en trekt jaarlijks een groot aantal toeristen.
Vanwege de toenemende jacht met steeds modernere wapens, ontstond eind negentiende eeuw de behoefte aan bescherming van de natuur in het algemeen en het wild in het bijzonder. De volksraad van de Zuid-Afrikaansche Republiek(Transvaal) verbood daarom de jacht tussen de Sabie en de Krokodilrivier. In 1898 ging president Paul Kruger van de ZAR (Zuid-Afrikaansche Republiek) over tot het instellen van het Sabie Wildreservaat. In 1903 - Transvaal was intussen na de verloren oorlog een Britse kolonie geworden - werd de Britse majoor James Stevenson-Hamilton de eerste hoofdveldwachter van het gebied. Hij was een gepassioneerd natuurliefhebber en zette zich in voor de uitbreiding van het gebied. Jaar na jaar kwamen onder zijn leiding steeds meer gebieden bij het reservaat. In 1916 werd een spoorlijn aangelegd, waardoor het grote publiek het park gemakkelijker kon bereiken en het voor toeristen interessanter werd. In 1926, toen minister van Lande Piet Grobler besloot hier het eerste nationaal park van Zuid-Afrika in te stellen. Het werd vernoemd naar een van de grondleggers van het park, Paul Kruger.
Sinds enkele jaren is het park onderdeel van het grensoverschrijdende Groter Limpopo Oorgrenspark, waarin ook parken gelegen in Mozambique en Zimbabwe zijn opgenomen.
Het Krugerpark is 380 km lang, 60 km breed en heeft een totale oppervlakte van ongeveer 20.000 km2. Het park bevat 25 kampen, waarvan 12 grote kampen zoals Skukuza, Lower Sabie en Satara. Alle kampen zijn omheind. Alleen in deze kampen, en op aangewezen plaatsen zoals picknickplaatsen als Tshokwane, is het toegestaan voor bezoekers om uit de auto te stappen.
Dit is een van de slaapkampementen binnen het Krugerpark. Verscheidene huisjes bijelkaar, beveiligd door hoge hekken waar spanning opstaat om aanvallen van wilde dieren te voorkomen.
Binnenzijde slaap/trekkers hut:
Naast de grootte is dit park ook bekend om de grote variatie aan diersoorten. Hiervan zijn de zogenaamde 'Big Five' het meest bekend: de leeuw, de buffel, het luipaard, de neushoorn en de Afrikaanse olifant. Van deze laatste leeft in het Krugerpark de grootste populatie ter wereld. In 2003 telde het park 11.700 Afrikaanse olifanten. Naast deze vijf dieren zijn er ook nog vele andere, zoals de giraffe, het nijlpaard, de koedoe, de impala, de wilde hond, de zebra, de cheeta, de hyena, de krokodillen, de bavianen en diverse vogelsoorten.
Het park kent ook meer dan 300 archeologische vindplaatsen, zoals Masorini en Thulamela. Deze archeologische plekken stammen uit de steentijd, de ijzertijd en uit de tijd van de Bosjesmannen.
Suid-Afrika is een van die wêreld se interessantste lande, met 'n baie ryk diere- en plantelewe en 'n wye verskeidenheid tale en kulture. Een week is baie nie lank genoeg nie om al oër Suid-Afrika te vertel. Het jy nuuskierig gewoor?
Vir die ontspan en humor eers jy het die moppen best gelees:
<^>
Er zit een meisje in een cafe nogal sip te kijken en te zuchten. Een jongen gaat naar haar toe, en vraagt wat er aan de hand is. "Nou," zegt het meisje, "ik zou zo graag mijn zus eens bezoeken in Zuid-Afrika, maar de bootreis is veel te duur." "O, maar dat komt goed uit," zegt de jongen, "want ik ben matroos. Ik wil je best in mijn plunjezak het schip op smokkelen." "Dat zou geweldig zijn," zegt het meisje, "maar wat moet ik daar voor doen?" "Nou," zegt de jongen, "ik kom je elke avond eten brengen. En dan zou ik het fijn vinden als ik een half uurtje bij je mag komen liggen." "Dat is wel goed," zegt het meisje. Dus wordt het meisje het schip op gesmokkeld. Elke avond komt de matroos haar eten brengen, en blijft dan een half uurtje bij haar. Na drie weken vindt het meisje de reis wel lang gaan duren. Ze besluit maar eens naar boven te gaan. Boven gekomen ziet ze de kapitein lopen, en aan hem vraagt ze: "Kapitein, duurt het nog lang voordat we in Zuid-Afrika zijn?" "Nogal," zegt de kapitein, "want dit is de veerboot naar Texel."
Een Zuid-Afrikaanse bezoeker aan Swaziland in de jaren 80 bemerkte dat ze een ministerie van Marinezaken hadden. Hij vond dat nogal vreemd en vroeg aan een Swazi: Hoe komt het dat jullie een ministerie van Marinezaken hebben, terwijl jullie helemaal geen kust hebben? De Swazi antwoordde: Wel, Zuid-Afrika heeft een ministerie van Justitie, nietwaar?
Obama is op vakantie in Zuid-Afrika, en rijdt daar met zijn Jeep langs de oever van een grote rivier. Op gegeven moment hoort hij een hoop geschreeuw uit het struikgewas komen. Hij zet zijn auto stil, en loopt door de struiken om te kijken wat er aan de hand is. Tot zijn schrik, ziet hij een kaffer, die in gevecht is met een 5 meter lange krokodil, en hij realiseert zich dat hij zonder wapens niets voor die man kan betekenen. Het volgende moment komt er een rubberboot, met 3 tot de tanden bewapende mannen de bocht doorvaren, en zich richting het gevecht begeven. Ze trekken de krokodil met een paar lasso's en bruut geweld aan de kant, halen de kaffer uit zijn bek, en schieten de krokodil ter plekke dood. Luid applaudiserend loopt Obama nu naar het viertal toe. "Ik heb het geheel mogen aanschouwen heren, en ben blij dat er in deze wereld van verdriet toch nog mensen zijn die zich het lot van hun medemensen aantrekken, en met gevaar voor eigen leven de zaak tot een goed einde weten te brengen. Bij deze zegen ik u, en moge God u genadig zijn bij het laatste oordeel.'' Terwijl Obama terugloopt naar zijn auto, kijken de drie mannen elkaar stomverbaasd aan. "Wie was dat?" zei de ene. "Geen flauw idee, zegt de ander, maar hij heeft geen flauw idee hoe een krokodillenjacht in elkaar steekt. Hee, Anton, is die kaffer nog goed Of moeten we een verse hebben ?????"
Een vliegtuig stort neer in het Krugerpark van Zuid-Afrika. De enige overlevende is André Rieu. Samen met zijn viool begeeft hij zich op weg naar de bewoonde wereld. Plots komt er een leeuw aanstormen. André Rieu begint op zijn viool te spelen, en de leeuw doet hem niks. Even later komt een tweede leeuw aanstormen. André Rieu begint nog wat harder te spelen en ook deze leeuw doet hem niks. Dan komt er een derde leeuw aanstormen. André Rieu gaat nog harder spelen, maar de leeuw blijft doorlopen en vreet hem helemaal op. Zitten er twee apen in de boom. Zegt de ene tegen die andere: "Ik heb het je toch gezegd. Als die dove straks komt: die heeft hem!"
Welkom op mijn blog. Deze blog start heel traag op. Dit komt door het vele bewegende beeldmatriaal dat er in de loop der jaren op verzameld is.
Voor hen die het geduld hebben om te wachten veel blogplezier op deze blog. En voor hen die niet willen wachten tot de blog zich geladen heeft: Bedankt voor je kortstondige bezoekje!
Biltong is één van de bekendste culinaire attracties van Zuid-Afrika. Het is een snack gemaakt van gedroogd vlees. Dat kan vlees zijn van allerlei soorten dieren, waaronder springbok, gemsbok, koedoe, antiloop en verscheidene soorten vogels, bijvoorbeeld struisvogel. Het staat vast dat de beste biltong van rundvlees wordt gemaakt, hoewel de échte liefhebbers de hertenvariant schijnen te prefereren.
De naam biltong is afkomstig van een Landverhuizer, die van de dikke repen gedroogd vlees die hij aan het klaarmaken was, zei dat ze leken op een 'bul-se-tong', een stierentong dus. Biltong wordt door de geschiedenis heen vaak meegenomen als reisproviand. Ten tijde van de Grote Trek had men voedsel nodig dat lang houdbaar was. Wie voortdurend rondtrekt moet zijn eetgewoonten daaraan aanpassen: je kan geen uitgebreide keukenbatterij meezeulen op trektocht en als je een oven nodig hebt moet je die ter plekke bouwen, en weer achterlaten. Het was dus belangrijk dat je beschikte over voedsel dat je gemakkelijk kon meenemen en dat zeer lang bewaard kon worden. Daarom droogde men het vlees door het eerst in repen te snijden, te zouten en vervolgens legde men het onder een paardrijdzadel. Als je nu biltong wilt maken van de beste kwaliteit moet je je stipt houden aan het recept, te beginnen met de keuze van het beste rundvlees. Het dier moet in goede conditie zijn en op goed grasland hebben gegraasd. Laat het vlees na de slacht een nacht in de koelcel en snij daarna op de huid, vanaf de lendenen aan beide kanten van de ruggengraat, repen van dertig bij zeven centimeter uit, mét de structuur van het vlees mee. Neem dan de huid van de koe, was die grondig en laat hem bijna geheel uitdrogen. Als de huid bijna droog is, leg hem dan plat neer, met de haren naar beneden en zout de bovenkant in met grof zout. Zout de repen vlees ook, wikkel ze dan in de gezouten huid en leg deze opgevouwen huid vier dagen en vier nachten in een koele, donkere ruimte. Na de vierde nacht maak je een emmer water met azijn, veertien delen water tegen één deel azijn, waarin een pond bruine suiker is opgelost, doop de repen vlees in deze oplossing en hang ze te drogen. Gebruik altijd haken van roestvrij staal. Dan moeten de repen worden opgehangen in een goed geventileerde ruimte, waar ze acht dagen en acht nachten moeten blijven. Het vlees moet dus op natuurlijke wijze drogen. Beslist niet in de zon! Biltong is op z'n best, als het aan de buitenkant droog is, maar vanbinnen nog een beetje sappig. En het moet altijd tegen de nerf in gesneden worden, nóóit met de nerf mee. En natuurlijk met een mes van roestvrij staal.
Een ander culinair genot dat evenals de biltong in de hand gewerkt werd door een nomadische leefwijze is de "potjiekos", een stoofpot die klaargemaakt wordt in een gietijzeren pot met drie pootjes en een handvat. De pot heeft precies dezelfde vorm als de kookpotten die je overal in zwart Afrika aantreft, van het Westen tot het Oosten, over het centrum naar het Zuiden. Het model zou ontleend zijn aan de scheepspotten van de Portugese ontdekkingsreizigers - een stevige traditie dus. De pot kan op een houtvuur op drie stenen worden gezet of erboven worden gehangen. Hij behoorde tot de vaste keukenuitrusting van de Voortrekkers. Maar ook de autochtone volkeren gebruikten hem. In de loop van de 19e eeuw is het gebruik om te koken in een driepootspot verloren gegaan, maar in de late jaren ''70 van de 20e eeuw werd het onder de blanken ineens weer erg populair om, voor de gezelligheid, buiten een stoofpotje klaar te maken. Dat had ook te maken met de stijgende vleesprijs die het organiseren van een "braai" gewoon te duur maakte. Potjiekos is nu een gezelligheidsmaaltijd: je nodigt vrienden en familie uit, je gaat rond een open vuur zitten, je voorziet ze van drankjes en snacks, en dan zet je je pot met ingrediënten op het houtvuur om hem zachtjes gedurende een paar uur te laten sudderen. Lang nadat de geur je het water in de mond heeft doen komen, kan de pot opgediend en de inhoud verorberd worden. Potjiekos is op die manier van een "overlevingskoken" een societygebeuren geworden. Maar voor velen in Z-A. is het eigenlijk nóg een overlevingskoken: je gooit alles wat je kan vinden samen in een pot, en je probeert er iets smakelijks van te maken.
Het nationaal park Kruger (Afrikaans: Nasionale Krugerwildtuin of Kruger Nasionale Park, Engels: Kruger National Park) of kortweg Krugerpark is een omvangrijk wildpark in het noordoosten van Zuid-Afrika, op de grens met Zimbabwe en Mozambique. Het is een van de bekendste wildparken ter wereld en trekt jaarlijks een groot aantal toeristen.
