Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
23-07-2012
23 juli Snoek
Heerlijk fietsweertje vandaag, dus moest ik er wel op uit trekken. Het was al veel te lang geleden dat ik nog eens een stevige dagtocht gemaakt had. Lommel was ook nu weer de bestemming en langs het kanaal dienen zich regelmatig fotomogelijkheden aan. Zo zag ik in de buurt van Sas 5 een iets oudere visser langs de waterkant. De lijn was strak gespannen en de hengel flink gebogen. Daar hing een kanjer aan. Uiteraard nam ik de tijd om dat van achter mijn fototoestel beter te bekijken. Regelmatig vierde hij de lijn en haalde hij de vangst weer wat dichterbij. En die vangst was best uit de kluiten gewassen kon ik zien. Het bleek een snoek te zijn van toch wel 60 à 70 centimeter. Ik zat klaar om het bovenhalen vast te leggen. Ontgoocheling ik had gehoopt op een in het zonlicht bengelende vis voor een mooi plaatje. Maar hij werd uit het water gehaald met een schepnet. Niks spectaculairs, niks mooi plaatje. Eenmaal de vis op het droge moest de haak verwijderd worden. Dat gaf mij de gelegenheid alvast een eerste shot te maken van visser en vangst. Toen de man daarmee klaar was stond ik klaar om een opname te maken van een fier poserende visser, maar zonder iets te zeggen kieperde hij de snoek terug in het kanaal, die zwom meteen weg en onze visser hing opnieuw zijn hengel in het water hopend dat ie nog eens zou bijten vermoed ik. Ik zal nooit iets begrijpen van vissers.
We hebben er lang op moeten wachten en we vroegen ons eigenlijk al af of het dit jaar überhaupt nog zou zomeren, maar, jawel hoor, dit was een bijzonder fijne zomerse zondag. Okee, misschien nog geen hoogzomer, maar als ze dit programma even in de weercomputer kunnen laten verder lopen daarboven, zijn we dik tevreden. We hebben enthousiast de fietsen uit hun slaaptoestand gehaald en we zijn naar de ballon-happening gereden in Olen. Geen ballons in de namiddag, dat is iets voor later in de avond, maar er was toch voldoende te beleven om naar onderwerpen zoekende fotografen ruim aan hun trekken te laten komen. We hebben een hele tijd zeer geboeid staan te kijken naar het Europees Kampioenschap Hondenfrisbee 2012. We stonden er bij wijze van spreken met onze neus op, dus had ik het volle zoomvermogen van de 70-300 niet echt nodig, maar de snelheid van die lens was dan weer lekker meegenomen om de exploten van baasjes en honden bij elk shot weer loeischerp vast te leggen. Wat een fijne lens, daar ben ik erg blij mee.
Dwars door Kasterlee. De loopwedstrijd krijgt langzaam aan de allure van een semiklassieker en ook deze keer was onze Michael een van de deelnemers. Dit jaar koos ie voor de tien kilometer. Hij werd knap 3de op die afstand en uiteraard waren wij ter plekke om dat alles in plaatjes te verpakken. Als je net zon prestatie achter de rug hebt, diep gegaan bent, het uiterste uit je lijf geperst, dan krijg je meteen na de aankomst ook nog eens een microfoon onder je neus geduwd en moet je helemaal buiten adem het relaas doen van het wedstrijdverloop Of de lopers dat leuk vinden is nog maar zeer de vraag. Ik stel me zo voor dat ik eerst een beetje zou willen uithijgen, en een Duvelke drinken. Maar ja, ik ben geen loper he...
Ik heb Josee moeten beloven dat ik vanavond maar één Duvel zou drinken Gelukkig had ik nog enkele flessen van anderhalve liter staan. Ik heb er daar dus maar een van gekraakt, heb me in mijn favoriete zetel laten zakken en heb rustig van het heerlijke vocht gesnoept.Tussendoor heb ik ook nog de camera op statief gezet en met de zelfontspanner een aantal fotos gemaakt. Het duurde wel even voor ik alle instellingen goed had en ik moest elke keer dat glas weer vol doen natuurlijk. Het eigenaardige is dat, nu ik er dus maar één op heb, ik me best een beetje tipsy voel en meestal heb ik dat niet na twee, drie of vier Conclusie: hoe minder ge drinkt, hoe zatter Dit verhaal klinkt niet echt geloofwaardig he, het is dan ook volkomen uit mijn duim gezogen natuurlijk, maar geef toe, het was een goed excuus om die grote fles te kraken he schatje .
Lommel leeft. Het evenement besteedt ook elk jaar aandacht aan de derde leeftijd en vandaag kwam een keure artiesten hun beste beentje voorzetten in de loop van de namiddag. Het moet zijn dat onze oudjes op een goed blaadje staan bij de weergoden want het bleef warempel zeer tegen de voorspellingen in de ganse middag zonnig en droog. Ook wij, als vrijwilliger met de rolstoelen onderweg, hadden een bijzonder déjà-vue gevoel want tijdens onze muzikale carrière hebben wij vaak samen met Nicole en Hugo op het podium gestaan en nu mochten wij het al fotograferend van uit het publiek meemaken. Toch een apart gevoel.
Pieter kwam opgewonden het huis ingelopen: Pake Pol, Pake Pol wij hebben een kikker gezien in de tuin!!! Waar dan? We hebben hem vastgezet . Tja, dan moet je wel van achter de PC vandaan komen. In de gauwte nam ik de camera maar mee naar buiten moest nog even terug naar binnen om de macro lens er op te zetten en toen ik achter in de hof kwam zag ik dat ze een klein kikkertje gevangen hadden. Ik heb het diertje zijn vrijheid terug gegeven. Eerst zette ik hem voorzichtig op de loopplank van het speelkasteel. Doodsbang bleef ie stil zitten, dat gaf mij natuurlijk de gelegenheid om enkele close ups te maken. Toen ik hem daarna in het gras zette was ie nog steeds te beduusd om er meteen van door te gaan, dus heb ik nog maar eens een vuile voorkant gehaald om wat opnames in natuurlijke omgeving te maken. Maar al snel had ie begrepen dat hij vrij was en met enkele grote sprongen was ie weg, op weg naar andere avonturen
Vakantie, dus gebeurt het regelmatig dat de kleinkids te gast zijn in huize Schrijvers. Als de Wuustwezelse kolonie neerstrijkt dan willen de Herentalsenaars er ook bij zijn en omgekeerd. Ze hebben echt wel een fijne familieband. De rust in huis is een tijdlang ver zoek, maar we krijgen er een hoop jeugdig enthousiasme voor in de plaats. In deze regenachtige tijden is het anders geen sinecure om ze op een verantwoorde wijze bezig te houden, je kunt ze toch niet de ganse dag voor de TV neerplanten en als de gezelschapsspelletjes, de dansjes ( voor de meisjes ) en het in-door verstoppertje spelen hun aantrekkingskracht hebben verloren, dan ben je wat blij als het in de vooravond toch wat opklaart en het weer een beetje vriendelijker wordt. Hoera, we kunnen naar buiten !!! Om deze groepsfoto te maken had ik gezien het gevorderde uur en het weinige licht wel al de opzet-flash nodig, maar dat geeft het geheel ook weer een speciaal effect.
Wij vermoeden dat onze huismerels bezig zijn aan het grootbrengen van hun tweede gezinnetje van deze jaargang. De lekkere hapjes die mama en papa merel de ganse dag verzamelen in de tuin en die ze dan in ijltempo naar het nest brengen zijn duidelijk niet meer bedoeld voor de jongen die wij al eerder zagen fladderen. Er zullen dus wel nieuwe hongerige bekjes zijn. Niet toevallig zat ik vanmiddag voor het raam, met de camera in aanslag, uit te proberen of ik door het vensterglas scherp kon focussen op de bloemen met druppels. Tezelfdertijd hield ik het gefladder van onze gevleugelde medebewoners in de gaten. Regelmatig verschalkte mevrouw merel een of andere prooi zoals deze sappige regenworm. Na deze vangst bleef ze even stil zitten en gaf ze mij gelegenheid goed scherp te stellen en raak te schieten.
We hebben vandaag een toeristisch rondje Zeeuwse eilanden gemaakt. Tholen, Schouwen-Duiveland, Walcheren, Noord- en Zuid-Beveland wat een verademing als je dat vergelijkt met onze volgebouwde Belgische kust. De Zeelandbrug was een van de mogelijke onderwerpen die ik op mijn verlanglijstje had staan om te fotograferen. Laat het nu net even regenen toen wij van Zierikzee uit de brug opreden een fijn standpunt zoeken aan die kant zagen we niet zitten. Het leek er op dat er aan de overkant in de verte opklaringen op til waren trouwens en nadat we wat gegeten hadden en koffie gedronken werd het warempel droog. ( De zon zou ons vergezellen voor de rest van de dag. ) In de buurt van Colijnsplaat, aan de Zuidkant vonden we een plekje langs een van de dijkweggetjes van waaruit we de opnames konden maken waarmee we thuis deze panoramabewerking konden samenstellen.
Ik had eigenlijk weinig zin om er op uit te trekken vandaag, het weer was ook niet van dien aard om me er toe aan te zetten enige achtergebleven vermoeidheid van de toch wel intense belevenissen van de laatste dagen vermoed ik. Dan ga je maar wat achter de PC zitten, fotos bewerken, wat orde in je bestanden brengen en zo kom je de luie zaterdag wel door. In de loop der jaren heb je nogal wat bestanden, back-ups en back-ups van back-ups op CDs en DVDs gezet en meestal heb je die dingen ondertussen ook al op externe harde schijven gezet en dan ga je aan het opruimen Uiteraard had ik ook al wel eens fotos gezien van de mooie kleurtjes en effecten die de lichtinval op die schijven kan neerleggen en omdat ik de dagelijkse foto nog moest maken was het voor de hand liggend dat ik nu ook maar eens zou proberen zo iets te doen. Enkele redelijk intakte schijven op de tafel schikken, wat fotos van uit verschillende invalshoeken en met belichting uit diverse kanten, enkele twijfels omtrent de uiteindelijke keuze en dan nog een sumiere bewerking ik vind het bijna abstrakte resultaat wel mooi.
Dit behoorlijk uit de kluiten gewassen bad-eendje bevolkt in haar eentje ( hebt U de woordspeling? ) de vijver in het hagelnieuwe door de stad Lommel aangelegde Barrierpark in de deelgemeente Barrier ( de creativiteit bij het bedenken van originele namen slaat ons weer met verstomming ). Langs het kanaal hebben ze een piekfijne groenzone ingericht met speeltuin, speelweide, parkeergelegenheid en een vijver die veel kleiner lijkt dan ie is door dat er zon giga eend in rond dobbert. Je kunt er niet naast kijken als je van uit de Kolonie over de kanaalbrug de oude Luikersteenweg op rijdt en dat ik m vroeg of laat zou fotograferen was dus ook redelijk voorspelbaar... dat het op een vrijdag de dertiende zou gebeuren hoeft verder niks te betekenen.
We zijn terug thuis ondertussen. Het eerste stuk van onze terugreis was een toetje dat er best wezen mocht. Via Meran, en dan door het Passeiertal reden we over de Timmelsjoch Oostenrijk in. Als er één bergpas is waar je onwillekeurig ontzag voor krijgt als je hem hebt gereden dan is het wel deze. Lang, hoog, een imposant decor, schitterende uitzichten, vlotte bochtenkombinaties afgewisseld met scherpe haarspelden en de weersomstandigheden kunnen er erg onvriendelijk zijn. Nu was het de ganse rit best aangenaam weer maar toch was het koud daarboven en zoals je op de foto ziet, zaten we bijna met ons hoofd in de wolken. Voor de gelegenheid had Guy even de camera van me overgenomen zodat ik zelf ook eens in beeld kon komen. De 700 verplichte autoweg kilometers hebben we noodgedwongen er weer bij moeten nemen, in tegenstelling tot de heenrit hebben we het wel droog gehouden nu...
Via de
Ofenpas naar Livigno, een retourtje Bernina en dan achtereenvolgens de Aprica,
de Gavia en de Stelvio het doel van deze reis toch en dan weer naar
Schlanders er schoven nogal wat heerlijke kilometers, bochten, en bergpassen
onder de wielen door. Het gezelschap was behoorlijk onder de indruk van al het
moois dat de regio te bieden heeft. Ik durf er veel op verwedden dat Guy en
Eric, die voor de eerste keer in Italie waren, een van hun volgende vakanties
weer in Süd Tirol gaan doorbrengen.
Het geplande laatste ommetje naar Sulden kon er helaas niet meer bij wilden we
op tijd voor het avondeten terug in het hotel zijn. Maar de dag was sowieso al
vol onvergetelijke indrukken. Het was niet makkelijk en één foto uit te kiezen
uit de vele mogelijkheden maar uiteindelijk kozen we voor de sneeuw in juli,
boven op de Gavia.
Er waren
vier gelukkige motorrijders in hotel Goldene Rose deze avond. Van Schlanders
naar het Gardameer en terug, ambitieus maar niet onmogelijk zo bleek het. De
wegen en weggetjes boden daarenboven zoveel bochten, uitzichten en andere leuke
dingen voor de mensen dat wij unaniem met een gemeenschappelijk dit kan niet
meer stuk gevoel zitten.
Net voor we aan het Gardameer waren, kwamen we eerst nog langs het klein maar
fijne Lago di Tenno. Naast de Karer-See waar we gisteren langs reden is dit een
van de blauwste meren die wij ooit mochten bekijken. Met de groothoek ( 17 mm )
konden wij dit niet in een shot vatten, dus maakten we een samengestelde
panoramabewerking van twee opnames. We hebben trouwens de naam, e-mail en
telefoon nummer van de zaak waar we gegeten hebben genoteerd voor eventuele
volgende gelegenheden
Wij zijn
vandaag uitgebreid de Dolomieten gaan verkennen. Guy en Eric, die nog nooit in
de regio gereden hadden, waren behoorlijk onder de indruk en het zou me
verwonderen als het voor hen bij deze ene kennismaking zou blijven. Het weer
was uitstekend trouwens, althans tot zo ongeveer vijf uur, toen kregen we een
onweer over ons heen, alweer kletsnat, van dikke hagelbollen mochten we
genieten, dubbele pech want net op dat moment hadden we enige benzineproblemen
we hebben het allemaal weer overleefd, en ook over de gebeurtenissen van deze
dag zullen we later heroïsche verhalen kunnen vertellen. Dat we nogal laat in
het hotel terug waren en dat we toch nog te eten ( en te drinken !!! ) kregen
maakte het allemaal helemaal super. Morgen gaan we richting Garda meer.
Over het
eerste gedeelte van onze rit naar Italie heb ik wat leuke en wat minder leuke
herinneringen. Leuk was dat we zeg maar tien kilometer tussen Aken en Kerpen,
en in de buurt van Koblenz nog eens vijf kilometers droog reden de overige
vijfhonderd en zoveel kilometers regende het, stortvloedde het, tussendoor was
er enige bliksem en hagel en de spreekwoordelijke oude wijven waren ook van de
partij. Voorbij Ulm evenwel werd het steeds beter weer en bij het binnenrijden
van Italie noteerden we zelfs 30°. Bij het afdalen van de Reschenpas, vanop een
parking in een van die wijde bochten kregen we een uitstekende blik van het
oorspronkelijke doel van deze tocht. De hoogtes van de Stelvio voor de
Duitstalige oorspronkelijke bewoners van deze regio, de Stilfser Joch willen
wij een dezer dagen gaan verkennen, welke dag het precies wordt hangt van de
weersvoorspellingen af. Van op deze plek kregen we al vast een verre indruk.
We zijn er klaar voor. Het zou wel eens kunnen dat er de volgende dagen fotos van bergen of bochten of een kombinatie van beide op deze blog verschijnen. Ik heb mijn vriendinnetje vandaag extra vertroeteld. Ik heb haar gewassen, we zijn samen gaan tanken, vol super 98 - daar is ze verzot op -, en ik heb er een nieuwe koffersteun op gezet. De oude, originele van het merk met de drie stemvorken was op enkele plaatsen zeer metaalmoe en het leek me niet meer verantwoord daar mee naar Italie te tuffen. Het merk Givi is specialist in dat soort accessoires en de bagage kan nu weer in alle veiligheid achterop. Ik heb meteen ook maar een nieuwe blitse fluo helm gekocht. Josee had al enkele keren dwingend gesuggereerd dat zon knal gele of oranje exemplaar toch wel een duidelijke meerwaarde heeft qua veiligheid en eigenlijk heeft ze gelijk. Ik zie de automobilisten al vertragen en uit de weg gaan als ze me zien aankomen met dat ding op mijn hoofd. Het wordt moeilijk me van een politieagent te onderscheiden. Nu nog een blauw motorvest en een witte BMW J
Je bent op
stap om interessante vogels of andere waterbewoners te fotograferen, hebt de
tele er op zitten en dan blijkt je geduld niet groot genoeg om de lange lege
wachttijd te overbruggen, toch komen er regelmatig insecten, libellen en andere
vlinders voorbijgevlogen . Dan hoef je niet per sé de macro-lens er op te
zetten om van mogelijk onderwerp te veranderen, met de tele kan je ook vlinders
fotograferen ontdekte ik vandaag. Van op ruw geschat 2 meter is dit met de
70-300 bijna helemaal open een volgens mij best toonbare opname van een
kleurige fladderaar.
Het is weer
vakantie en dan komen de kleinkids weer regelmatig logeren. Huize Schrijvers
wordt voor een tijdje omgevormd tot dansstudio, piratenverblijf,
voetbalstadion, bouwwerf, winkel, verkleedruimte, kinder-tv-centrum en als dat
allemaal nog niet volstaat zijn er nog uitwijkmogelijkheden zoals daar zijn
bezoekjes aan binnen- en buitenspeeltuinen en attractieparken allerhande
Ze blijven ons verbazen met fysieke prestaties waar wij zelf al jaren niet meer
aan toe komen, zo wilde Pieter nu weer tonen dat ie de kopstand zonder
problemen kon doen en toen ik dan vroeg of dat ook zonder handen kon trapte ie
er in J
Kater. Ik voel me redelijk goed geplaatst om mee te praten over beide betekenissen van het woord. Over de alcohol gerelateerde katers wil ik hier niet hebben, of sta me toe toch even aan te halen dat die in het recente verleden nauwelijks voorkwamen ik heb evenwel verre herinneringen genoeg om met enige expertise te praten. De kater als deel van de poezenkolonie die in de buurt rondhangt blijft wel voortdurend in beeld als mogelijk onderwerp om de camera op te richten. Er komen nogal wat poezen voor in deze blog, maar dat is zeer verklaarbaar. Als ik s morgens mijn krantje lees op het terras, - camera naast me -, ofkoffie drink, - camera naast me -, of samen met Josee even pauzeer van de dagelijkse drukke bezigheden, - camera naast me -, dan komen ze nog steeds voorbij, groot, klein, kattinnen, kittens en uiteraard kan ik niet anders dan afdrukken als the leader of the pack, de fiere macho, de onbevreesde heerser zijn acte de présence komt opvoeren.
