Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
10-04-2012
10 april Ramkraak
Ergens in januari had ik het er ook al eens over. De bende verwilderde huiskatten die onze buurt teistert is nog steeds alive and kicking, op volle getalsterkte. Op vraag van het gemeentebestuur krijgen ze nergens nog eten, ze zouden worden gevangen en gesteriliseerd maar voorlopig is het enige resultaat dat ze steeds maar brutaler worden. Zeven waren er nog present toen we deze morgen bij het opstaan konstateerden dat ze weer een ramkraak hadden gepleegd op onze vuilnisbak. Zes spurtten meteen weg toen we naar buiten gingen om orde op zaken te stellen maar een was zo frank dat ie gewoon naast de plaats des delicts bleef staan uitdagen, zelfs toen ik met het fototoestel op de grond ging liggen om deze foto te nemen. Bewijsmateriaal!
Hier is ie dan, mijn werkpaard, mijn lief, mijn steun en toeverlaat in rockende roll tijden, mijn zesde zintuig, mijn oogappel Nu het baasje met pensioen is staat ie er maar stilletjes bij, maar een plaatsje in de meest knusse zetel in huis heeft ie verdiend, omringd door zachte kussens. Hij draagt de sporen van het losbandige leven on the road, uitgesleten frets, lakschade op meerdere plaatsen, roestsporen op sommige boutjes maar als ik hem bij gelegenheid weer eens in een of andere versterker plug klinkt ie nog altijd hemels. Ik ben altijd een fanatieke Stratocaster-fanaat geweest, heb ooit mijn eerste exemplaar ingeruild voor god betert een Gibson Les Paul Recording, wat een onding was me dat en in 1985 kwam dan deze schat. ( Had ik die eerste pre-CBS-Strat maar gehouden trouwens, dan was ik nu rijk geweest )
Ik heb heel even met het heiligschennende idee gespeeld deze lieverd maar te verkopen nu we gestopt zijn met optreden, maar dat kon ik uiteindelijk niet over mijn hart krijgen. Ik heb nog wel een paar gitaren die misschien op e-bay of kapaza terecht zullen komen, er staan nog enkele lenzen op mijn verlanglijstje namelijk, maar deze blijft in huize Pol tot die zelf ook het loodje legt
Het is een jaarlijks weerkerende vaste prik, wij organiseren met onze motorclub een Paasrit. In het kort gezegd komt het daar op neer dat de niet motor rijdende of achterop zittende dames met de wagen naar een familielid of kennis ergens in het land rijden, en daar een lading paaseitjes gaan verstoppen. Eén voorrijder kent de bestemming en leidt de andere rijders er naar toe, waarna de eitjes is beste Paas-traditie worden geraapt en eerlijk verdeeld. Het niet overdreven vriendelijke weer hield vandaag enkele collegas thuis maar echt winterharde motards worden niet afgeschrikt door 9° C natuurlijk. Met zn achten tuften we vrolijk achter Jef aan richting huize Francis en Marie Thérèse, waar nog vijf van onze dames klaar stonden om, samen met ons, te verbroederen met de bewoners. Tussendoor hebben we ook nog genoten van frietjes, ijs en koffie ( alcohol is strikt verboden tijdens de ritten in de club, maar als de paardjes op stal staan halen we de schade wel in ) en nu staan we dus voor een week chocolade op het menu
O ja, info i.v.m. onze motorclub vind je op onze site: http://www.mtclichtaart.be Tenslotte nog een waarschuwing: als je een konijn kleine ronde bruine dingetjes ziet leggen, moet je die niet opeten!!! Dat zijn geen chocolade-paaseitjes!!!
De boerenstiel gaat teloor wordt gezegd. Het is allemaal niet meer zoals vroeger, de 21ste eeuwse boer is een techneut die zijn bedrijf hoort te runnen met ingenieurs-vaardigheden. Investeringen nekken de kleine bedrijven en multinationals maken ook in die branche de dienst uit.
Toch zijn er nog nostalgici die de oude gebruiken in ere houden. Onze schoonzoon Koen is zo een taaie volhouder ( en zoon Nicolas volgt hem in deze ). Naast zijn job bij Solvay is ie een hobby-boer in hart en nieren. Hij houdt er bijvoorbeeld 3 Brabandse boerenpaarden op na en als een stuk land moet worden bewerkt doet ie dat op de ouderwetse manier: drie pk voor de ploeg en met verenigde krachten aan de slag. Vandaag mocht ik zien hoe gecompliceerd dat allemaal in zn werk gaat. Specialistenwerk !!! Uiteraard werd dat het onderwerp voor de foto van de dag.
Als het weer vakantie wordt, zij het Paas-, herfst-, krokus-, zomer- of eender welke andere vakantie, dan komen de kleinkids samen in huize Pake Pol en Oma. De vier uit Wuustwezel en de twee uit Herentals hebben een aparte familieband die ze elke keer ze weer, telkens de gelegenheid er is, samen in Lichtaart laat belanden. Met z'n zessen hebben ze dan de grootste lol, en pake Pol die maakt van de gelegenheid gebruik om fotos te schieten voor het familiealbum De twee oudste dametjes hadden deze keer zelfs de schminkdoos al bovengehaald en de bereidwilligheid om voor de camera te poseren belooft voor de toekomst
Deze bambis hoeven alvast niet te vrezen dat zij vroeg of laat op het menu zullen staan van een of andere leeuw, hyena of hongerig jachtluipaard. Aan de afsluiting achteraan, de kippen die ook in de wei rondlopen en de huizen in de verte heeft de aandachtige kijker al lang gemerkt dat dit in ons eigen dorp gefotografeerd is.
Neen, veeleer zullen zij eindigen als reepastei of op de spijskaart van een of ander luxe-restaurant. Niet dat het voor die beesten zoveel verschil uitmaakt natuurlijk... hoewel in de savanne zouden ze tenminste nog een kans hebben
Ieder jaar wordt het weer voorjaar, dat is nu eenmaal zo. En ieder jaar komt dan ook de grote voorjaarsschoonmaak en daarbij aansluitend, de grote voorjaarsopruiming
De dingen die bij een vorige opruimactie van de woning verhuisden naar de garage moeten nu naar het containerpark om plaats te maken voor de spullen die dit jaar van de woning naar de garage verhuizen. We zijn vandaag enkele keren over en weer gereden, alles netjes in de goede containers gedumpt en zijn nu weer gerust tot we volgend jaar weer de spullen die we dit jaar in de garage gezet hebben naar het containerpark zullen brengen om plaats te maken voor alles wat volgend jaar weer het huis uit moet. Wordt vervolgd
Twee vuurwantsen zaten ongegeneerd de liefde te bedrijven in een voeg van onze voorgevel. In vroeger tijden zou ik in eerste instantie gedacht hebben aan insectenverdelging of minimaal die beesten toegesnauwd hebben dat ze maar elders kleine wantsjes moesten gaan maken maar nu spurtte ik zo snel ik kon naar binnen om de macrolens op de camera te zetten en de gluurder in mij begon plaatjes te schieten. Het blijft een moeilijke discipline, macrofotografie, maar deze opname vond ik toch best geslaagd.
De weersvoorspellers houden ons dan wel voor dat het wat minder goed gaat worden, maar zolang de lente zo zijn best doet wil het vrouwtje wel mee als ik de fiets weer eens uit de garage haal. We fietsten vandaag door de heerlijke Kempense rustige binnenweggetjes, toen we plotsklaps een ezel voor ons over straat zagen lopen helemaal normaal vonden we dat niet, enige baas, begeleider of eigenaar was in geen mijlen te bespeuren en dus besloten we het beest dan maar op een of andere manier te vrijwaren voor verder onheil. Ik dreef m richting velden en weiden langs de weg terwijl Josee bij de omliggende huizen ging aankloppen. De camera had ik ook al uit de fietstas gehaald en toen Josee uiteindelijk met twee oudere zeer verontruste mensen kwam aanzetten had ik al ettelijke opnames op mijn geheugenkaartje staan. Het dier werd veilig terug naar zijn stal geleid en wij werden hartelijk bedankt voor onze goededaad
Een bedenking wil ik hierbij toch kwijt tussen al het frisse groen in de omtrek koos dat beest net de enige net geploegde en ingezaaide akker toen wij hem naar wat meer veiligheid dreven daar moet ge toch een ezel voor zijn . Groen in de onderkant zou trouwens ook een leuker effect geweest zijn voor de foto weer een andere betekenis van het woord ezel !
Het is me het dagje wel geweest deze morgen om half vier dr uit, met de bus door de chunnel naar Engeland om te gaan supporteren voor de zoon van een van onze kennissen. Maarten is een jonge beloftevolle motocrosser, zit in het Engelse Honda-team van Dave Thorpe en vandaag was er een wedstrijd in Swanley net onder Londen. Het was een wondermooie dag, ideaal licht om me helemaal uit te leven in het oefenen van de meetrektechniek. Bewegingsonscherpte in de achtergrond was niet waar ik in eerste instantie naar op zoek was, wel de sprongen makende crossers er zo scherp mogelijk op krijgen Ik vond dat het me aardig gelukt is. Met het nr. 180: Maarten Creemers.
Het bruggetje over het kanaal tegenover de ingang van Nyrstar in Balen-Wezel stond al lang op mijn lijstje om te fotograferen. Toen ik er vanavond langs kwam zag ik de kans schoon om rustig aan de slag te gaan, toestel op statief en nog eens alles gerecapituleerd wat ik geleerd had omtrent nachtfotografie. Daarna heb ik uitgebreid de tijd genomen om vanuit diverse standpunten dit staaltje van fotogenieke industriële archeologie in beeld te nemen. Thuis gekomen was ik toch niet bijster gelukkig met het lelijke gele licht van die lampen en toen kwam die andere ontluikende interesse goed van pas. Zwart wit !!! De omzetting in Photoshop haalde alle irritatie uit het beeld en zo ben ik er best gelukkig mee.
Een tijdje geleden, eind januari, mochten wij een wondermooie, vertederende foto maken en op deze blog plaatsen van een moeder met kind. Ellen, vrouwtje van petekind Kenny, was net bevallen van een tweede zoontje Juul. Ondertussen zijn we iets meer dan twee maanden verder en de kleine uk begint het best goed te vinden met zijn grote broer Lander. Op familiebezoek in Lommel kondenwe vandaag dit plaatje schieten.
Beweging een van de themas waar we het dezer dagen in de club over hebben, als ik mijn gewicht onder kontrole wil krijgen moet ik het dringend meer gaan doen en ook op fotogebied ben ik er al een tijdje mee bezig Ik blijf maar oefenen in het meetrekken en Josee blijft maar geduldig keer op keer voorbij komen fietsen telkens we weer eens samen een tochtje maken, maar vandaag had ik gedacht aan een andere benadering. Als je voor je vertrekt ondervindt dan de spanning in de banden aan de lage kant is moet er gepompt worden. Camera op statief alle instellingen goed, opname in burst mode en Josee moest alleen maar het knopje inhouden. Uit de serie die ze zo in een ruk schoot koos ik er een waar de beweging in mijn rechterarm goed zichtbaar is. Rechterarm-training grinnik, grinnik
Elke dag één foto, dat is het opzet van deze onderneming en dat is vaak moeilijk. Moeilijk kiezen bedoelen we dan.
Met zulk mooi weer gingen we uiteraard fietsen, langs het kanaal, richting Lommel fietsfotos,fotos van de eendjes, de meeuwen, de ganzen, de fuuten even telefoneren naar schoonbroer Swa en vrouwtje Moniek, die waren ook op weg, deze kant op , afspraak aan de Blauwe Kei, beide horecazaken gesloten daar fotos ! Dan maar naar de Kleppende Klipper, het taverne-restaurantschip aan de baileybrug fotos Na de nodige versnaperingen ( fotos ) ging iedereen weer richting thuis, wij langs het Zilvermeer en de yachthaven waar iemand zich aan het amuseren was met een jetski. Dus snel de 200 op de camera, - meer zoomvermogen had ik niet in de cameratas -, en van op een redelijke afstand nog een hele serie geschoten. Mede doordat we in de fotoclub bezig zijn met snelheid en beweging kozen we dit als foto voor vandaag.
Wie heeft er in zijn jeugd niet de strips van Marc Sleen gelezen? Ik zou de volwassenen die er nog steeds fan van zijn de kost niet willen geven trouwens Nero, Tuizendfloot, Petatje en Petoetje, madame Pheip, Jan Spier, Kapitein Oliepul, de geniale zoon Adhemar, detective Van Zwam noem maar op, heerlijke typetjes toch? Nero woonde in de laatste albums trouwens in het oude tramstationnetje van Hoeilaart. Nu wilde het toeval dat wij vanmiddag in Hoeilaart moesten zijn en wat blijkt?... Hij woont er nog steeds!!! Hij heeft er een café geopend, in datzelfde oude stationnetje, aan de zijkant staat er nog steeds heel nostalgisch "Hoeylaert" maar van voor heeft ie het heel toepasselijk het Nerocafé genoemd en toen wij er voorbijkwamen stond ie zelfs in hoogst eigen persoon buiten te poseren.
Je hebt boomhutten en je hebt Boomhutten!!! ( met hoofdletter en drie uitroeptekens )
Toen ik nog een klein ventje was heb ik ook wel eens enige planken in een boom getimmerd, maar op een boomhut leek het niet Onze eigen kinderen zijn er ook ooit aan begonnen maar mede door de klunzigheid van hun papa werd ook dat helemaal niks en toen de oudsten van de kleinkinderen op boomhut-leeftijd gekomen waren hebben wij, om alle problemen voor te zijn, maar zon loopbrug-glijbaan constructie in onze hof neergepoot.
Edoch... er zijn nog (groot-)vaders die er in slagen de dromen van hun kroost tot in de overtreffende trap waar te maken zag ik vandaag. Langs mijn toevallig gekozen fietstraject in Geel-Larum zag ik deze super-de-luxe uitvoering van iets dat ik al geen boomhut meer zou durven noemen maar een Boomhut !!! ( met hoofdletter en drie uitroeptekens dus ) ik zou zelfs de benaming boomkasteel willen uitvinden.
Kato is ondertussen drie en halve maand oud en zoals we op 19 februari al vertelden is Nicolas nog te jong om binnen de club als baasje met zijn vriendinnetje aan de slag te gaan. Zijn papa neemt het van hem over voorlopig. Kato zit nog in de puppieklas, maar op alle niveaus wordt daar zeer gericht geoefend.
Wij wilden ook wel eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat en we waren behoorlijk onder de indruk van de professionaliteit waarmee daar gewerkt wordt aan de opleiding van de toekomstige kampioenen. Tussen het leren van de basisbevelen door kijken baasje en woef stiekem al eens naar de meer gevorderden later als ik groot ben
De doelman van de U8 van SKS Herentals doet de harten sneller kloppen in huize Schrijvers. Jefke is, zoals zijn papa trouwens, gebeten door een zekere sportieve kompetitiedrang. Hij is beginnen voetballen en hoewel ie aanvankelijk liever in het veld achter de ballen wilde hollen, bleek na wat geëxperimenteer dat de doelwachtersfunctie hem toch ook wel goed lag. Vandaag moesten ze een wedstrijd spelen tegen Mol Rauw. Onze held kreeg er vier om de oren, maar omdat zijn ploegmaats er aan de andere kant acht in het mandje legden wonnen ze uiteindelijk met 8-4 het beeld hierbij toont een van de tegendoelpunten, maar ere wie ere toekomt, hij heeft ook behoorlijk wat geweldige reddingen verricht, het is alleen maar omdat zijn gelaatsuitdrukking hier zo sprekend is dat we deze foto plaatsten.
Sas 6, het café langs het kanaal en het fietsknooppuntennetwerk ( hoeveel punten zijn dat in scrabble? ) was ook vandaag weer een geplande tussenstop tijdens onze tocht driewerf helaas pas vanaf 1 april is het alle dagen open en vanmiddag stonden wij dus voor een gesloten deur. Enkele stoelen en een tafeltje hadden ze wel laten buiten staan en daar konden wij dus mooi gebruik van maken om even uit te rusten terwijl we dan maar onze meegebrachte watertjes nuttigden in plaats van een heerlijk Duveltje ( of een chocomel voor Josee )
Met zulk mooi weer vond zelfs het vrouwtje de tijd fietsrijp. We zijn dus met zn tweeën er op uit getrokken vandaag. Op fotografisch gebied zijn er dan meteen mogelijkheden. Zo was ik al een tijdje aan het experimenteren met het vastleggen van beweging. Als je zorgt voor een lange sluitertijd ( zo laag mogelijke ISO en zo klein mogelijk diafragma ) en je volgt een voorbijkomend onderwerp door met de camera mee te trekken, dan krijgt de achtergrond vanzelf bewegingsonscherpte mee en met wat geluk blijft je onderwerp voldoende scherp. Josee was geduldig en welwillend genoeg om enkele keren voorbij te fietsen terwijl ik aan de kant van de weg stond
