Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
03-04-2012
3 april Vuurwantsen
Twee vuurwantsen zaten ongegeneerd de liefde te bedrijven in een voeg van onze voorgevel. In vroeger tijden zou ik in eerste instantie gedacht hebben aan insectenverdelging of minimaal die beesten toegesnauwd hebben dat ze maar elders kleine wantsjes moesten gaan maken maar nu spurtte ik zo snel ik kon naar binnen om de macrolens op de camera te zetten en de gluurder in mij begon plaatjes te schieten. Het blijft een moeilijke discipline, macrofotografie, maar deze opname vond ik toch best geslaagd.
De weersvoorspellers houden ons dan wel voor dat het wat minder goed gaat worden, maar zolang de lente zo zijn best doet wil het vrouwtje wel mee als ik de fiets weer eens uit de garage haal. We fietsten vandaag door de heerlijke Kempense rustige binnenweggetjes, toen we plotsklaps een ezel voor ons over straat zagen lopen helemaal normaal vonden we dat niet, enige baas, begeleider of eigenaar was in geen mijlen te bespeuren en dus besloten we het beest dan maar op een of andere manier te vrijwaren voor verder onheil. Ik dreef m richting velden en weiden langs de weg terwijl Josee bij de omliggende huizen ging aankloppen. De camera had ik ook al uit de fietstas gehaald en toen Josee uiteindelijk met twee oudere zeer verontruste mensen kwam aanzetten had ik al ettelijke opnames op mijn geheugenkaartje staan. Het dier werd veilig terug naar zijn stal geleid en wij werden hartelijk bedankt voor onze goededaad
Een bedenking wil ik hierbij toch kwijt tussen al het frisse groen in de omtrek koos dat beest net de enige net geploegde en ingezaaide akker toen wij hem naar wat meer veiligheid dreven daar moet ge toch een ezel voor zijn . Groen in de onderkant zou trouwens ook een leuker effect geweest zijn voor de foto weer een andere betekenis van het woord ezel !
Het is me het dagje wel geweest deze morgen om half vier dr uit, met de bus door de chunnel naar Engeland om te gaan supporteren voor de zoon van een van onze kennissen. Maarten is een jonge beloftevolle motocrosser, zit in het Engelse Honda-team van Dave Thorpe en vandaag was er een wedstrijd in Swanley net onder Londen. Het was een wondermooie dag, ideaal licht om me helemaal uit te leven in het oefenen van de meetrektechniek. Bewegingsonscherpte in de achtergrond was niet waar ik in eerste instantie naar op zoek was, wel de sprongen makende crossers er zo scherp mogelijk op krijgen Ik vond dat het me aardig gelukt is. Met het nr. 180: Maarten Creemers.
Het bruggetje over het kanaal tegenover de ingang van Nyrstar in Balen-Wezel stond al lang op mijn lijstje om te fotograferen. Toen ik er vanavond langs kwam zag ik de kans schoon om rustig aan de slag te gaan, toestel op statief en nog eens alles gerecapituleerd wat ik geleerd had omtrent nachtfotografie. Daarna heb ik uitgebreid de tijd genomen om vanuit diverse standpunten dit staaltje van fotogenieke industriële archeologie in beeld te nemen. Thuis gekomen was ik toch niet bijster gelukkig met het lelijke gele licht van die lampen en toen kwam die andere ontluikende interesse goed van pas. Zwart wit !!! De omzetting in Photoshop haalde alle irritatie uit het beeld en zo ben ik er best gelukkig mee.
Een tijdje geleden, eind januari, mochten wij een wondermooie, vertederende foto maken en op deze blog plaatsen van een moeder met kind. Ellen, vrouwtje van petekind Kenny, was net bevallen van een tweede zoontje Juul. Ondertussen zijn we iets meer dan twee maanden verder en de kleine uk begint het best goed te vinden met zijn grote broer Lander. Op familiebezoek in Lommel kondenwe vandaag dit plaatje schieten.
Beweging een van de themas waar we het dezer dagen in de club over hebben, als ik mijn gewicht onder kontrole wil krijgen moet ik het dringend meer gaan doen en ook op fotogebied ben ik er al een tijdje mee bezig Ik blijf maar oefenen in het meetrekken en Josee blijft maar geduldig keer op keer voorbij komen fietsen telkens we weer eens samen een tochtje maken, maar vandaag had ik gedacht aan een andere benadering. Als je voor je vertrekt ondervindt dan de spanning in de banden aan de lage kant is moet er gepompt worden. Camera op statief alle instellingen goed, opname in burst mode en Josee moest alleen maar het knopje inhouden. Uit de serie die ze zo in een ruk schoot koos ik er een waar de beweging in mijn rechterarm goed zichtbaar is. Rechterarm-training grinnik, grinnik
Elke dag één foto, dat is het opzet van deze onderneming en dat is vaak moeilijk. Moeilijk kiezen bedoelen we dan.
Met zulk mooi weer gingen we uiteraard fietsen, langs het kanaal, richting Lommel fietsfotos,fotos van de eendjes, de meeuwen, de ganzen, de fuuten even telefoneren naar schoonbroer Swa en vrouwtje Moniek, die waren ook op weg, deze kant op , afspraak aan de Blauwe Kei, beide horecazaken gesloten daar fotos ! Dan maar naar de Kleppende Klipper, het taverne-restaurantschip aan de baileybrug fotos Na de nodige versnaperingen ( fotos ) ging iedereen weer richting thuis, wij langs het Zilvermeer en de yachthaven waar iemand zich aan het amuseren was met een jetski. Dus snel de 200 op de camera, - meer zoomvermogen had ik niet in de cameratas -, en van op een redelijke afstand nog een hele serie geschoten. Mede doordat we in de fotoclub bezig zijn met snelheid en beweging kozen we dit als foto voor vandaag.
Wie heeft er in zijn jeugd niet de strips van Marc Sleen gelezen? Ik zou de volwassenen die er nog steeds fan van zijn de kost niet willen geven trouwens Nero, Tuizendfloot, Petatje en Petoetje, madame Pheip, Jan Spier, Kapitein Oliepul, de geniale zoon Adhemar, detective Van Zwam noem maar op, heerlijke typetjes toch? Nero woonde in de laatste albums trouwens in het oude tramstationnetje van Hoeilaart. Nu wilde het toeval dat wij vanmiddag in Hoeilaart moesten zijn en wat blijkt?... Hij woont er nog steeds!!! Hij heeft er een café geopend, in datzelfde oude stationnetje, aan de zijkant staat er nog steeds heel nostalgisch "Hoeylaert" maar van voor heeft ie het heel toepasselijk het Nerocafé genoemd en toen wij er voorbijkwamen stond ie zelfs in hoogst eigen persoon buiten te poseren.
Je hebt boomhutten en je hebt Boomhutten!!! ( met hoofdletter en drie uitroeptekens )
Toen ik nog een klein ventje was heb ik ook wel eens enige planken in een boom getimmerd, maar op een boomhut leek het niet Onze eigen kinderen zijn er ook ooit aan begonnen maar mede door de klunzigheid van hun papa werd ook dat helemaal niks en toen de oudsten van de kleinkinderen op boomhut-leeftijd gekomen waren hebben wij, om alle problemen voor te zijn, maar zon loopbrug-glijbaan constructie in onze hof neergepoot.
Edoch... er zijn nog (groot-)vaders die er in slagen de dromen van hun kroost tot in de overtreffende trap waar te maken zag ik vandaag. Langs mijn toevallig gekozen fietstraject in Geel-Larum zag ik deze super-de-luxe uitvoering van iets dat ik al geen boomhut meer zou durven noemen maar een Boomhut !!! ( met hoofdletter en drie uitroeptekens dus ) ik zou zelfs de benaming boomkasteel willen uitvinden.
Kato is ondertussen drie en halve maand oud en zoals we op 19 februari al vertelden is Nicolas nog te jong om binnen de club als baasje met zijn vriendinnetje aan de slag te gaan. Zijn papa neemt het van hem over voorlopig. Kato zit nog in de puppieklas, maar op alle niveaus wordt daar zeer gericht geoefend.
Wij wilden ook wel eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat en we waren behoorlijk onder de indruk van de professionaliteit waarmee daar gewerkt wordt aan de opleiding van de toekomstige kampioenen. Tussen het leren van de basisbevelen door kijken baasje en woef stiekem al eens naar de meer gevorderden later als ik groot ben
De doelman van de U8 van SKS Herentals doet de harten sneller kloppen in huize Schrijvers. Jefke is, zoals zijn papa trouwens, gebeten door een zekere sportieve kompetitiedrang. Hij is beginnen voetballen en hoewel ie aanvankelijk liever in het veld achter de ballen wilde hollen, bleek na wat geëxperimenteer dat de doelwachtersfunctie hem toch ook wel goed lag. Vandaag moesten ze een wedstrijd spelen tegen Mol Rauw. Onze held kreeg er vier om de oren, maar omdat zijn ploegmaats er aan de andere kant acht in het mandje legden wonnen ze uiteindelijk met 8-4 het beeld hierbij toont een van de tegendoelpunten, maar ere wie ere toekomt, hij heeft ook behoorlijk wat geweldige reddingen verricht, het is alleen maar omdat zijn gelaatsuitdrukking hier zo sprekend is dat we deze foto plaatsten.
Sas 6, het café langs het kanaal en het fietsknooppuntennetwerk ( hoeveel punten zijn dat in scrabble? ) was ook vandaag weer een geplande tussenstop tijdens onze tocht driewerf helaas pas vanaf 1 april is het alle dagen open en vanmiddag stonden wij dus voor een gesloten deur. Enkele stoelen en een tafeltje hadden ze wel laten buiten staan en daar konden wij dus mooi gebruik van maken om even uit te rusten terwijl we dan maar onze meegebrachte watertjes nuttigden in plaats van een heerlijk Duveltje ( of een chocomel voor Josee )
Met zulk mooi weer vond zelfs het vrouwtje de tijd fietsrijp. We zijn dus met zn tweeën er op uit getrokken vandaag. Op fotografisch gebied zijn er dan meteen mogelijkheden. Zo was ik al een tijdje aan het experimenteren met het vastleggen van beweging. Als je zorgt voor een lange sluitertijd ( zo laag mogelijke ISO en zo klein mogelijk diafragma ) en je volgt een voorbijkomend onderwerp door met de camera mee te trekken, dan krijgt de achtergrond vanzelf bewegingsonscherpte mee en met wat geluk blijft je onderwerp voldoende scherp. Josee was geduldig en welwillend genoeg om enkele keren voorbij te fietsen terwijl ik aan de kant van de weg stond
Tussen Lommel-Kolonie en Neerpelt in België en Borkel en Schaft in Nederland ligt een gigantisch heide- en vennengebied. De Plateaus aan de Nederlandse kant en het Hageven aan deze kant van de grens zijn samen goed voor dik zeshonderd hectaren natuurbeleving.
Wandelen en fotograferen, twee dingen die je me nooit twee keer moet vragen als er ergens gelegenheid toe is, voor deze jongen was het weer dubbelop pret. Ik had de auto neergezet op de grote parking aan de Wulp, het bezoekerscentrum aan de kant van Neerpelt Grote Heide en de duidelijke van opvallende kleurtjes voorziene wandelroutes waren een prima leidraad om het gebied eens oppervlakkig te verkennen. Op het gebied van de fotografie zijn er mogelijkheden in alle mogelijke richtingen. Vogelkijkhutten, prachtige landschappen, typische planten, insecten bij de volgende wandeling zal het hele assortiment lenzen in de rugzak moeten. Deze keer had ik alleen de 17-70 er op zitten en das natuurlijk uitermate geschikt om landschappen en plekken zoals dit vennetje te schieten.
Nog een tip, als je er komt op een woensdag, zaterdag of zondag moet je beslist eens binnengaan in het bezoekerscentrum en een gageleer proeven, een erg lekker biertje met extract van de gagel die hier in het gebied groeit.
Je kunt er niet omheen het tragische busongeval in Zwitserland verdriet, wanhoop, ongeloof, onbegrip, opstandigheid Ik voelde me een beetje schuldig toen ik in Lommel Kolonie deze foto aan het maken was. Een jongen had voor de overleden kindjes een tekening gemaakt en tussen de duizenden bloemen, knuffels, kaarsen en andere tekeningen gehangen.
Vandaag moest ik nu eenmaal in de Kolonie zijn, in de studio waar wij onze muzikale gewrochten plegen in elkaar te knutselen en dat is op nauwelijks honderd meters van de bewuste basisschool Het Stekske dan word je toch naar die plek gezogen, noem het ramptoerisme, noem het nieuwsgierigheid, noem het sensatie maar eerlijk, dat is het allemaal niet. Ik geneerde mij eigenlijk toen ik tussen al die andere mensen stond te fotograferen en ik heb ook getwijfeld of dit wel moest plaatsen. De vele boodschappen die ik daar zag, gericht tegen de al te opdringerige media, waren niet van dien aard om me over mijn twijfels heen te helpen.
Uiteindelijk vond ik dat ik het toch moest doen. Als ik volgend jaar het album dat ik na 366 dagen van deze blog zal maken doorblader, wil ik namelijk,op deze manier, hier toch weer even aan terugdenken.
Hehe, het ziet er naar uit dat de lente nu echt begonnen is. De zon was al behoorlijk van de partij en hoewel het best nog een beetje friskes was merkte je al fietsende dat het nu menens is. Gisteren had ik ook al enkele wilgenkatjes gefotografeerd maar helemaal tevreden was ik er niet over verkeerd glaswerk bij... Vandaag had ik dus de macro-lens als extra in de fietstas gestopt en tussen Kasterlee en Dessel, langs het prinsenpad, vlak voor het Prinsenpark (om dat te duiden hoeven we de bospoeper maar te vermelden ? )stond een prachtige wilgenstruik zijn katjes aan te bieden aan de voorbijrijdende fotografen Ik ben er zeker een half uur bezig geweest en menig pluizig geel bolleke heb ik vanuit alle hoeken in beeld genomen. Insectjes waren er ook wel maar die gingen steeds op een ander katje zitten dan dat waar ik op scherpgesteld had met die macro-lens werken is een uiterst secure bezigheid en snel uit de losse hand lukt me dat niet, daar heb ik echt een statief voor nodig, dat heb ik gelukkig ook altijd bij De zoemende beestjes das dus voor een andere keer.
Ik had er mijn dagelijkse fietstocht bijna opzitten toen ik Swa Geeraerts, ook een fotoclub-lid, tegenkwam. Ik had nog een beetje energie over en het duurde nog geen vijftig meter voor ik beslist had om rechtsomkeer te maken en nog een stuk met hem mee te fietsen. Een rondje Hoge Rielen, goed voor zon extra tien kilometers, daar draait een gezonde jongen die op fotojacht is zijn hand niet voor om. De oogst was sowieso nog niet echt overtuigend en het weer was trouwens veel te goed om de rest van de namiddag binnen te gaan zitten. DeRielenkapel was het punt waarop hij rechtdoor terug naar huis reed en waar ik richting Kasterlee zou afslaan om zo bij moeder de vrouw te geraken. Toen we er voorbij reden begon de beiaard jawel, een beiaard in de Rielenkapel !!! uitnodigend te klingelen. Ik begreep de boodschap Het licht zat redelijk goed, dus fiets tegen een boom, een mooi frontaal standpunt gezocht aan de overkant in de wei en camera op statief. Ik heb de kapel al vaker gefotografeerd maar als je ze er helemaal op wil hebben moet je het wel in dit seizoen doen, anders staan er langs alle kanten bomen in de weg.
Voor de geïnteresseerden: het is een HDR opname geworden met een redelijk klein diafragma ( f10), drie shots met respectievelijk twee stops onder- en overbelichting.
Zwart-wit fotografie, ik ga het steeds leuker vinden.
In onze fotoclub hebben we best wat leuke projecten lopen om creatief bezig te blijven. Zo hebben we bijvoorbeeld beslist dat ieder lid van de club een portretfoto van een ander lid moet maken. Wie het met wie moest doen werd bij lottrekking vastgelegd. En dat lot besliste dat ik de eer had met onze voorzitter Bert aan de slag te gaan.
Vanavond kwam ie dus zoals we afgesproken hadden stip om acht uur aanbellen en na een zeer kort overleg hadden we ons plan klaar. Het werd een vlotte sessie met een tiental opnames waaruit het moeilijk kiezen was. Voor alle duidelijkheid en voor de clubleden die misschien ook deze blog volgen: dit is niet de foto die uiteindelijk in clubverband op de plank zal komen, maar ik vond m toch ook wel de moeite waard.
Half maart is rijkelijk laat om je te realiseren dat je de druivelaar, die je ieder jaar zo genereus van druiven voorziet, nog niet gesnoeid hebt. Toen we alsnog voorzichtig de schaar in enkele takken zetten begon ie meteen te wenen, en we zijn er dan ook maar mee opgehouden. Hoewel, naar ons idee, de druivelaar telkens weer bij de laatste is om in gang te schieten in de lente, waren de sappen nu blijkbaar al volop aan het stromen. Hopelijk neemt ie het ons niet kwalijk en zijn de druiven weer even lekker als al de vorige jaren.
De foto die wij er van maakten is helemaal niet ge-photoshoped. De macro-lens geeft zulke fraaie onscherpe achtergronden en de dorre bladeren van de haag zorgden voor dit sfeerkleurtje. In het tegenlicht komt de zon net piepen in de druppel en je ziet ook omgekeerd uiteraard het huis van de buren en een stuk van onze eigen gevel. De takken die rond de gekwetste rank hangen zie je als een fraai randje rondom.
Vandaag leek het er op dat de lente nu eindelijk begonnen is. Meteen alles laten vallen en profiteren van het mooie weer is dan het parool in huize Schrijvers. Samen met Werner en Els hadden we binnen de kortste keren het plan in elkaar gebokst om een flinke fietstocht te ondernemen. De nodige kapellekes voor onderweg werden ingepland en Boke, de leeuw van onze vrienden mocht ook mee, en wat meer is ze mocht zelfs mee op de foto met de andere dames voor we er aan begonnen. Hoe zon beest vijftig km zonder bewegen in dat kleine fietsmandje kan blijven zitten is ons een raadsel. Ze had na afloop in ieder geval zichtbaar minder last van zadelpijn dan onze wederhelft .
