Mijn gps maakt een ander onderscheid dan ik qua wegenkeuze: al of niet tol. Zo kom ik op de N10 richting Bordeaux,een echte tolvrije autostrade. Gelukkig volg ik hem maar tot Angouleme. De stad bekoort me niet meer zoals ik had verwacht, ik rij dan maar door naar Perigeux,vandaar verder naar Agen,langs een groen ingekleurd- dus toeristisch interessante weg,waar ik wil overnachten. De stad is me te groot en te druk,dus na wat aarzelen en vergeefs zoeken naar een hotelletje op mijn maat. Ik vergeet mijn bedoelingen en plannen om het rustig aan te doen en rij verder richting Tarbes langs een rustige N21. Geen hotelletjes op de weg , tenzij een paar grotere Mercure- en andere ketenhotels. Bij het verlaten van Auch kom ik nog wel wat tegen, maar de prijs valt tegen. Tenslotte bots ik gelukkig op een wegrestaurant annex hotel waar ik het niet meer had verwacht,edoch geen internet. De patron weet wel dat het er is, maar alleen zijn zoon kent de code, hij zelf weet alleen dat er een heleboel cijfers instaan, en doet verder geen moeite. Het is het lot van reizen in Frankrijk... Het opmerkelijk verschil in beleving tussen autorijden en fietsen : dezelfde landschappen, herkenbaar ,ontrollen zich. Per fiets ben je er volledig in opgenomen, je maakt er als het ware deel van uit. Maar die tijd is voor mij Onherroepelijk voorbij, daar helpt een elektrische fiets geen moer aan. Ondertussen is het aan het onweren, ik toer nog even naar de nabijgelegen dorpjes maar geen kat meer te zien,men gaat met de kippen op stok kruip vroeg- moe van het te lang doorrijden- en zonder fietsen ook maar in bed.
Gisteren postte ik mijn eerste verslag, als voetnoot bij mijn foto's. Bij controle zie ik dat ze niet mee zijn Afgedrukt. Spijtig,maar herbeginnen doe ik niet.. Gisteren gereden tot Neufchatel en Bray, gegeten en geslapen in een routier. Proper en rustig, ware het niet dat mijn buurman blijkbaar in slaap was gevallen met zijn tv nogal luid. Na wat gebonk van mij is hij blijkbaar toch wakker geschrokken en kon ik het tweede deel van mijn nacht aanvatten. Even buiten geweest in het holst van de nacht,die zo donker was als een nacht moet zijn met een flonkerende sterrenhemel. In de morgen dan maar weer op pad, langs Frankrijks binnen- en buitenwegen. Gelukkig werkt mijn gps goed. Zo ben ik vandaag tot in chatellerault geraakt, na Alencon,Rouen,Tours. Steeds wisselende landschappen. Boven Rouen staat en ligt nog heel wat tarwe op het veld. Vanaf Tours begonnen ook wat wijngaarden, en. Veel zonnebloemen. Schitterend weer, maar dat is zo in heel Europa nu,dus ook bij jullie. Nu nog even mijn fiets monteren, ik heb zin in een wandelingetje.
Met het ongelukje vanmiddag zakt mijn goedgevoelstemperatuur nogal wat. Ook mijn voorkennis van Faro doet er geen goed aan, net als de negatieve bevestiging daarvan door Sylvia, de receptioniste die woont en werkt in Tavira maar geboren is in Faro. Het moet mijn lot zijn. Niks pittoresk hier, een gewone provinciehoofdstad die goed boert en wel rijk oogt maar charme mist. Ik,wandel me door mijn miserie heen, hier en daar een wijntje drinkend. De receptioniste hier, een gedreven mens,raadt me een restaurantje aan op loopafstand,en dat valt mee, al ben ik er de enige gast. De uitbater houdt zich de volle drie kwartier dat ik er zit onledig met een knappe dame, die de krant kan lezen zonder te kijken, ze draait in ieder geval af en toe een blad om, en vertelt non -stop een bijzonder boeiend verhaal dat ze met klank niet alleen gezegd krijgt, haar handen spreken vlot mee. De patron durft er niet van weg te gaan. Boeiend om zo relaties te zien "gebeuren". Het weer heeft het ook een beetje gehad. Vorige nacht heeft het ontzettend geregend, en vandaag is het gedeeltelijk bewolkt met temperatuur die rond de twintig graden schommelt. Ik ben ineens geacclimatiseerd om thuis te komen..
Op de valreep verlies ik mijn wedstrijd met de verzekeringsmaatschappij. Mijn auto stond bij aankomst in de pousada in een betalende zone, ik had het beter niet opgemerkt! Bij het parkeren buiten de zone ,overvol wegens in de buurt van een school,botste ik tegen de schutting van een bouwwerf,bestaande uit messcherpe metalen platen. Diepe krassen in het koetswerk. Spijtig,spijtig maar helaas! En dat in mijn laatste uren.. Diep bedroefd sleep ik me nu door mijn laatste avond, een ergerlijk einde van een mooie reis..
Vanmorgen in het hotel was gedekt voor drie mensen.. Minstens tien kamers die beschikbaar zijn, ik schat dat allen een koppel hier blijft buiten mezelf. Nochtans is het verzorgd,maar je kan er moeilijk mee op straat leuren, ik heb wat compassie met de uitbaters. in deze twee weken,toch een nieuwe manier van reizen voor me, heb ik al geleerd dat de "belangrijke en toeristische" steden niet mijn ding zijn. Zo sliep ik nu ook in een dorpje net buiten Monchique. Ook mijn route voor vandaag plan ik zo. De logische weg loopt over Loulé maar ik verleg mijn route iets meer naar het binnenland, in de hoop een leuk hotelletje te vinden in het achterland van Faro of Tavira,maar dat lukt me niet. Ik parkeer mijn auto in het centrum van Tavira en loop te voet wat hotelletjes af, kwestie ook van wat beweging te hebben. Het middageten vond ik wel onderweg, keuze te over aan kleine wegrestaurantjes. Het hotelaanbod is niet naar mijn zin of mijn budget, zodat ik weer maar boek in de pousada juvenil, stilaan mijn vertrouwde stek. Misschien verhuis ik morgen naar Faro, maar het vliegveld is nauwelijks dertig km van hier, dus voor hetzelfde geld blijf ik hier, aan een verblijf in Faro heb ik niet zo'n knusse herinneringen het weer is omgeslagen. Vannacht hoorde ik een fikse regenbui, vanmiddag is het ook overtrokken en ik word verrast, moet vluchten in een café om mijn vege lijf te redden. De hele dag blijft het kwik rond de 20°. mijn kapper kan me gelukkig scheren zonder afspraak,,hij rekent wel een euro meer dan de vorige keer, de sloeber. En passant loop ik een farmacia binnen waar een Weegschaal staat.. Ik besluit om vanavond thuis een lichte broodmaaltijd te nuttigen. De vorige Amerikaan is weg, hij wordt opgevolgd door een andere single vijftiger, als ik hem een half uur hoor doorzagen over the weather forcast tegen de receptioniste die wonderlijk stoïcijns kalm blijft vraag ik me toch af of alle Amerikanen zo zijn,of worden alleen die exemplaren naar Europa gestuurd voor een lang verblijf? ik ga shoppen in de Lidl, hier open tot negen uur zie ik op Google,vers brood en een tomaatje en wat sneetjes hesp, dat is genoeg voor vanavond én eventueel morgenmiddag.. Ook hier is het rustig, de receptioniste zegt vaag dat het half vol zit maar ik voel dat ze liegt. Bijna negen uur, het is te guur voor een avondwandeling,ik blijf hier binnen ,drink nog een slok wijn en ga vroeg op stok.
