Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag gingen we wandelen in Baasrode. De start was vanuit het plaatselijk schooltje de Molenberg. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de 26km. Baasrode is sinds 1977 en deelgemeente van Dendermonde. Het is voornamelijk een nijverheids-en woongemeente in de Scheldevallei in de Denderstreek. De gemeente is ca 823 ha groot en telt 6000 inwoners. Voor de sluiting van de scheepswerf in 1986 was Baasrode bekend als een scheepsbouwersdorp. De geschiedenis wordt naar boven gehaald in het scheepvaartmuseum van Baasrode.
Start vanuit het plaatselijk schooltje.
De Scheldestreek is een geheel van weelderige rietkragen, dijken en polders waarlangs kleine dorpjes verspreid liggen. het mag duidelijk zijn dat dit veel actieve wandelaars en fietsers aantrekt en dit was goed te merken.
Eerst kwamen we langs de Pauwelaartsschoor, gevolgd door de Vlassenbroekse polder.
hier woonde er een kunstenaar. Hier zijn we dan aangekomen in het gehucht Vlassenbroek, waar we onze centrale rustpost hadden. Een oude waterpomp.
Het Chirolokaal deed dienst als rustpost, jammer het was heel klein en er kwamen nogal wat afstanden hier aan. Wij moesten hier een lus van 8km maken. Het gehucht Vlassenbroek is zeer bekend om zijn tweeledige aantrekkingspool: verzamelplaats van kunstenaars en zijn unieke ligging aan het natuurgebied. Het plaatsje ligt aan de Beneden - Schelde, op de grens van de Scheldevallei. Over de' vroegere geschiedenis van het dorpje is weinig geweten.
De St Gertrudiskerk is gewijd aan de heilige Gertrudis. Het gotische kruiskerkje met aanpalend kerkhof is een pareltje en sedert 1956 zijn beide beschermd. Het kerkje heeft de vorm van een kruis, waarvan de leien zadeldaken uitmonden in een houten torentje met bronzen klok. Rondom het gebouw zijn enkele pittoreske horecazaken en kunstateliers gevestigd.
We bleven op de rand van de Schelde die zich door dit prachtig landschap kronkelt. De bermen zijn een uitgelezen plaats voor schapen die zich te goed kunnen doen aan het malse gras. Uiteraard is hier een rijke flora aanwezig, het natuurleerpad moet je hierbij helpen.
Het parcours varieerde de hele tijd. Mooie weidse zichten.
Hier kregen we een mooi zicht op Dendermonde en zo komt er onverwacht een einde aan deze lus van 8km. De controlepost was overvol. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
We gingen richting Krabbendijkse Polder via enkele mooie onverharde paadjes.
Ook naar het einde toe kregen we nog heel wat variatie.
Nog een paar honderd meters en deze mooie tocht zit er alweer op. Meer dan 2000 wandelaars maakten deze tocht rond.
Vandaag ging het richting Ruddersvoorde, waar de Godelievestappers hun Valentijnstocht hielden. Toen we aankwamen was er al wat volk in de zaal.Na de inschrijving begonnen we aan de tocht. We kozen voor de grootste afstand van 23km.
Vandaag een wandeling gemaakt in Beernem. Toen ik aankwam deze morgen, waren de parkings rond de startzaal al helemaal vol. Gelukkig vond ik nog een plekje in de nabijheid ergens in de aangelegen wijk.De tocht bestond uit 2 delen voor de langste afstand. Ik moest eerst meewandelen met de 6km en terug naar de startzaal en dan de andere kant op tezamen met de andere afstanden. Dit is één van de mindere qua natuur, we kregen nogal wat wijken te zien maar nu en dan afgewisseld met kleine maar mooie stukjes groen. We hebben in en rond Beernem gewandeld.
Hier kwam ik terug aan de startzaal na het eerste gedeelte. Vertrok dan langs de andere kant tezamen met de andere afstanden. Hier stapten we een tijdje langs de drukke spoorlijn.
Via een voetgangers brug stapten we over het kanaal Hier gingen we naar beneden om langs het kanaal te wandelen.
Na het kanaal stapten we verder richting rustpost via enkele verharde en onverharde paden.
Aangekomen aan de centrale rustpost. Hier maakte ik een kleine lus van ongeveer 4km.
Deze lus bestond uit enkele wegels en rustige wegen.
Hier waren we aangekomen waar er enkele serviceflats stonden en er was een prachtige tuin erbij. We wandelden rondom dit domein.
terug uit dit domein gingen richting rustpost. Na de rust begon ik aan het laatste stuk van deze tocht.
Eenmaal over de voetgangersbrug stapte ik langs de andere kant langs het kanaal.
Het was een heus stukje langs dit kanaal.
Hier wandelden we een van de laatste paadjes vooraleer we het einde bereiken.
Eenmaal de spoorweg onder, kwamen we uit aan het station en van daaruit nog een kleine km te gaan en het einde was bereikt.
Vandaag reden we naar St Lievens Esse, waar de wandelclub Land van Rhode er hun Sprokkeltocht hielden. St Lievens Esse is een dorp en een deelgemeente van Herzele. De plaats ligt in de Denderstreek, ten noorden loopt de Molenbeek-Ter Erpenbeek. De start was vanuit de St Lievenskring. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de langste afstand (21km). Het beloofde een mooi parcours te zijn, daar het de laatste dagen nog wat regen was gevallen en wetende dat de parcoursmeester niet bang is om wat modderpaden in zijn parcours te gebruiken.
het parcours
Afstandstabel De startzaal Onmiddellijk na de start kregen we al het eerste pad Zoals gezegd kregen we na een 10tal minuten al een voorsmaakje. De tocht ging richting Woubrechtegem waar de centrale rustpost gelegen was. Via onverharde paden en enkele rustige wegen stapten we naar de eerste rust.
Uitkijken waar men stapte was de boodschap.
De ene wegel na de andere
Het was heel rustig tijdens het wandelen,
De lucht was niet zuiver, maar voor het ogenblik bleven we droog.
Ook kregen we enkele mooie vergezichten.
Na de rust in Woubrechtegem begonnen we aan een mooie lus van ongeveer 8km. Kerk van Woubrechtegem.
2 zwarte varkentjes
Doorstappen aub.
en zeker uitkijken
Het ergste moest nog komen. Op de terugweg naar St Lievens Esse kregen we enkele paden te verwerken dwars door water en slijk.
Eindelijk eens een kasseistrook.
Nadien was het wederom ....
en dit ging maar door en door tot aan de laatste km.
Dacht eerst aan de Leeuw van Waterloo gelukkig konden we de laatste km onze schoenen eens afkloppen op de gewone weg. Voor mij was het een mooie tocht
De nieuwe wandelclub uit Zonnebeke, de Drevestappers gaf vandaag er hun 1° Rondom Kaasdorp Passendale. Vanuit het OC de Craeye kon de wandelaar kiezen uit een 4tal afstanden. Na eerst onze plicht te hebben gedaan , dronken we nog een kop koffie alvorens we vertrokken voor de wandeling. We kozen voor de langste afstand en deze konden we kiezenvoor verhard of natuur. De natuur nam natuurlijk de bovenhand. Deze afstand zou dan wat langer zijn, maar voor de gedreven wandelaars is dit zeker geen enkel probleem. Het beloofde een afwisselend parcours te zijn met landelijke wegen ,onverharde paden en het Vijverbos. Ook kregen we het Tyne Cot Cemetery te zien.
het traject Dit kregen we in plaats van de gewone weg te volgen. Uitkijken waar men de voetjes neer zette.
Hier en daar was het letterlijk ploeteren, maar we hadden er voor gekozen.
We kregen ook mooie vergezichten. We stapten richting Westrozebeke waar we een rustpost hadden.
Hier zijn we dan aangekomen aan de rustpost in Westrozebeke. De 2 grootste afstanden maakten hier een mooie lus richting het Vijverbos. De kerk van Westrozebeke Het Vijverbos is een oud bos en een groene oase van zo'n 10ha. het dankt zijn naam aan de Vijverbeek die door het bosje loopt. het Vijverbos is het territorium van spechten, die er lustig op los tokkelen. Samen met de boomvalken, brengen de spechten hier jaarlijks hun kroost groot.
We hoorden geen getokkel van de spechten
Na het verlaten van het bos gingen we terug naar de rustpost in Westrozebeke. Na de 2°doortocht trokken we verder naar Passendale via landelijke wegen
De Oude kaasmekerij te Passendale is ondergebracht in een voormalige kaas-en boterfabriek St-Jozef en dient nu als kaasmuseum.
Toen de familie het gebouw later verliet werd het gebruikt voor andere doeleinden en het kwam volledig te vervallen vanaf 1963. Pas in 1995 werd de kaasmakerij beschermd als monument en na een grondige restauratie in 2003 als erfgoedsite in gebruik genomen. het gebouw is ondertussen ingericht als museum.
de kaasbollen, na het verlaten van dit museum gingen we opzoek naar de volgende rust. Hier zijn we dan aangekomen aan Hoevetoerisme Waterfields B&B. We dronken er iets en daarna was het terug tijd om de laatste 6km aan te vatten. Het laatste gedeelte van het parcours verliep langs rustige landelijke wegen Ook nog enkele mooie vergezichten. Hier passeerden we het Tyne Cot Cemetery. <<<<<<<<<<<<<<tyne Cot Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de eerste Wereld Oorlog. De begraafplaats ligt 2.1km ten zuidwesten van Zonnebeke
Het terrein heeft een oppervlakte van 34.941m² en de Commonwealth War Graves Commission zorgt voor het onderhoud. De begraafplaats werd ontworpen door Herbert Baker in samenwerking met John truelove. Een muur van zwarte vuurstenen keien, afgedekt met witte natuursteen, omgeeft hem. Het toegangsgebouw is eveneens uit zwarte vuursteen opgebouwd. Achteraan bevindt zich een halfcirkelvormige Tyne Cot memorial met de namen van 33.783 vermiste soldaten en, in een afzonderlijke apsis, nog eens 1176 vermiste Nieuw Zeelanders.
mooie waakhond
op het einde nog wat onverharde paden om deze wandeltocht compleet te maken Hier zien we al de dorpskern van Passendale. Het laatste modderige stukje alvorens we de startzaal bereiken.
Een erg mooie wandeling gekregen. We hebben er van genoten, het weer was goed. Er waren meer dan 2000 wandelaars die deze tocht hebben gewandeld.
Vanuit de zaal De Coorenaar vertrokken de wandelaars voor respectievelijk 4-6-12 en 18km. De kleinste afstand wandelt samen met de 18km een afzonderlijk rondje in het groene gedeelte rond de startplaats. Na het terugkeren van de 18km naar de startzaal gingen de afstanden 6-12-18 gedeelte samen, en als eerste verliet de 6km de ander 2 afstanden om zo terug te keren naar de zaal. De 12 en 18km trokken samen richting Beveren-Leie langs de leieboorden, de Zavelput en rustige wandelpaadjes tot aan de rustpost in Beveren-Leie. De 18km maakte er een lus. Na de tweede keer gingen ze terug samen met de 12km via rustige paadjes met enkele mooie vergezichten naar de startzaal. Een gevarieerde tocht en ook heel wat volk voor een wandeling op vrijdag. Meer dan 1100 mensen mocht de wandelclub uit Lauwe verwelkomen.
Deze foto's heb ik later op de dag genomen
Hier wandelden we richting Beveren Leie langs de Leie boorden.
Hier bereikten we het domein de Zavelput. Een klein maar mooi stukje natuur
Aangekomen aan het voetbalterrein van Beveren-Leie waar de centrale rustpost was.
Via rustige paadjes en enkele mooie vergezichten stapten we terug richting Desselgem naar de startzaal.
Een rustige wandeling waar heel wat volk op af kwam.
Op deze grijze dag besloten we naar Veldegem te gaan om bij de wandelclub van Groot Zedelgem Vier op rij er deel te nemen aan hun Wintertocht. De start was vanuit de turnzaal van vbs de Stapsteen. Het is een afwisselende tocht met voor elk wat wils.
Vandaag gingen we wandelen in Zerkegem. Zerkegem is een dorp en deelgemeente van Jabbeke. Zerkegem ligt op de overgang tussen de Polders in het noorden en de Zandstreek in het zuiden. Van de deelgemeentenvan Jabbeke is de naam van Zerkegem de oudste die men in de documenten terugvond. Reeds in 765 komt de naam Sirigoheim voor . Op het grondgebied werden ook een Keltische begraafplaats teruggevonden. Volgens één bron is het ontstaan van Zerkegem verbonden met die van de nabijgelegen parochie Roksem, volgens een ander met die van het kroondomein Snellegem. In 867 behoorde de villa van Zerkegem toe aan de abdij van Sint Vaast in Atrecht. De start was vanuit de zaal Sarkoheem.
Winterwandelen om en rond Zerkegem in de nasfeer van kerstmis, afwisselend natuurparcours.
Het was een lussenparcours, het stond zo niet vermeld in de marching. De startzaal Sarkoheem We begonnen met lus 1, via rustige paden wandelden we richting Hoge Dijken. Opkomst van de zon, volgens de weersvoorspelling ging het vanf de middag regenen. Afwachten maar.
Hier zijn we dan aangekomen het het natuurdomein. De Hoge Dijken is een natuurgebied in de gemeente Oudenburg. Het ligt aan de Oude Brugseweg in de deelgemeente Roksem en de Korte Vijfwegenstraat in de deelgemeente Ettelgem. In het gebied bevindt zich een plas die in de volksmond Roksemput genoemd wordt. De oppervlakte van het domein bedraagt 52ha.
Zicht op de Roksemput. De bodem kent een grote natuurlijke verscheidenheid, van droge , zure zandgrond tot vochtig grasland. Tussen 1989 en 1992 werd het domein beplant met ruim 15000 inheemse bomen en struiken. Er overwinteren veel watervogels, jaarlijks zo'n 6000 eenden en ganzen.
In de plas komen verschillende vissoorten voor.
Na een tijdje begon het te regenen en de wind wakkerde aan. Af en toe viel er wat natte sneeuw.
Jammer dat het nu al regende, dus weg met het fototoestel. Toen we de zaal naderden begon het wat harder te regenen. Eénmaal in de zaal besloot ik de 2 andere lussen niet meer te doen. Dus het was een korte wandeling van een 8tal km. Morgen misschien beter?
Deze vooravond gingen we wandelen naar Kortrijk, waar de wandelclub uit Marke er hun jaarlijkse Feeërieke tocht hield.Zoals verleden jaar was de start terug uit de zaal tranzit, gelegen aan Kortrijk weide. Het weer was goed gezind,koud maar droog. geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Tweede kerstdag organiseert de wandelclub Hanske de Krijger uit Oudenaarde er hun jaarlijkse Oudenaarde in kerstsfeer tocht. De start is vanuit het Sint Bernarduscollege en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Een sfeervolle wandeling waar natuur en cultuur centraal staan. Wij kozen voor de 15km. Alle afstanden vertrekken richting vernieuwde Markt-Sint Walburgakerk naar de kleine ring. Via het fietspad komen we aan het natuurgebied "Spey"
Het te volgen parcours We gingen richting de vernieuwde Markt.
Sint Walburgakerk
't Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Oudenaarde, Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie Plant een bos, een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3ha. Verschillende plaatselijke scholen werden bij deze aanplant betrokken.
De actie werd bekroond door de Koning Boudewijn Stichting. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en de optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen-en struikenleerpad aangeplant; 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs een parcours uitgeplant. In het gebied is bijzonder aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine landschapselementen(KLE), door het aanplanten van gemengde knotbomenrijen, kaphagen en gemengde houtkanten. 't Spei is enkel toegankelijk voor wandelaars. Er mag enkel gewandeld worden op de aangeduide paden. We kregen heel veel mooie zichten te zien.
Aangekomen aan de eerste rust in Leupegem. Na deze stappen via enkele mooie paden richting Volkegem.
Sommige doorsteekjes lagen er wat waterige bij.
Hier was het pad volledig versperd door het water. Na de rust in Volkegem gaan we langs onverharde wegen naar de Steenbergstraat, bewandelen we een mooi natuurgebied.
Af en toe een klimmetje
Het laatste gedeelte van deze wandeling ging door de stad richting zaal.
Voor de eerste maal ging ik wandelen op Kerstdag. We reden naar Opwijk, waar de wandelclub Horizon Opwijk voor de 25°maal er hun Kersttocht hielden. De start was vanuit De Schuur Hof van Hemelrijck. Het was nog donker toen we aankwamen. Er was al wat volk in de zaal, we vervulden onze plicht en dronken nog eerst een kop koffie. Toen het al wat klaarder was begonnen we aan de tocht, hier deden we de grootste afstand.Opwijk is een gemeente in Vlaams Brabant en vormt sinds 1977 een fusiegemeente met Mazenzele.
De wandeling liep door het centrum langs de kerk en tal van smalle straatjes. We passeerden langs de spoorlijn en wat verder waren we tussen de velden. We kregen heel wat variatie op het parcours. Onderweg kregen we een glaasje glühwein aangeboden door de club.
Versiering op tafel Kerk van Opwijk We stapten langs het station van Opwijk
Enkele mooie zichten.
Regelmatig kregen we enkele mooie doorsteektjes.
Hier kwamen we aan de rustpost. Er was veel volk in het kleine zaaltje. Na iets te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken. Via smalle paadjes en doorsteekjes kwamen we terug buiten de woonkern, waar we rustig verder konden wandelen.
Via een aardenweg gingen we verder en konden genieten van een mooi stukje natuur.
Toen we andermaal aankwamen aan de rustpost, was het zaaltje zo goed als eivol. We dronken en aten onze boterham op de speelplaats op. Na de rust gingen we terug richting zaal. Ook hier kregen we een afwisseling van verharde en niet verharde wegen.
Jammer, dit was de enige stal dat we tegenkwamen op het parcours.
Putje wintertocht: We reden naar Doomkerke, gelegen in de nabijheid van Ruiselede, waar de Molenstappers er hun tocht hielden. De start was vanuit de parochiale feestzaal. Wij kozen voor de 16km. De centrale rustpost was in Sint Maria Aalter gelegen. We kregen heel veel natuur. Het was een rustige winterwandeling.Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Vandaag met de trein richting Brugge, waar de wandelclub de Brugsche Globetrotters er hun jaarlijkse Kerstmistocht houden. De start was vanuit de refter van het KTA. De wandeling ging door het centrum in Kerstsfeer, langs steegjes, kerstmarkten en verlichting. Enkele bezienswaardigheden parcours: Stukje brugse vesten, Smedepoort, Brugse reien, Domein Hof De Jonghe, Sint Annakwartier, Jan Van Eyckplein, Halletoren, Vismarkt, Coupure, Astridpark, Begijnhof, Minnewaterpark, Domein Oud Sint-Jan en Stationsplein en nog vele anderen stukjes.
Vandaag reden we met de trein richting Gent, om daar deel te nemen aan het 2° luik van de 4 kunststeden. Aangekomen in het station , moesten we nog de tram nemen en we werden afgezet op een honderd tal meters van de zaal. De start was vanuit de Odisee technologiecampus . De wandelaars koden kiezen uit een 3tal afstanden, wij kozen voor de 9km. Al de afstanden vertrokken richting Oud Sint Elisabethbegijnhof.
Vertrek vanaf Odysee Campus Rabot. In 1242 stichtte gravin Johanna van Constantinopel dit begijnhof. Het begijnhof groeide uit tot een begijnhofstad bestaande uit: de kerk, het huis van de grootjuffer, de infirmerie, de infirmeriekapel, 18 conventen en 103 begijnhuizen. Op 29 september 1874 verhuisden de begijnen naar hun nieuw begijnhof te St Amandsberg.
na het begijnhof is het geboortehuis van Keizer Karel aan de beurt. Het Prinsenhof was een gigantisch groot kasteel. Het telde meer dan 300 kamers, had een lusthof, vijvers en een dierentuin.
Het beeld van Keizer Karel. Na het Augustijnenklooster stappen we rustig door naar één van de meest tot de verbeelding sprekende plaatsen van Gent: het Gravensteen.
De burcht werd gebouwd in de 9°eeuw door graaf Boudewijn I als bescherming tegen de Noormannen. De grote toren(Donjon) dateert van de 11°eeuw. Het slot kreeg achtereenvolgens volgende bestemmingen: zetel van Raad van Vlaanderen, gevangenis en katoenspinnerij. Na lange lijdensweg, werd het zwaar toegetakelde kasteel in 1894 gerestaureerd. Vanaf 16 december vindt hier jaarlijkse Winterwonderkasteel plaats. Het kasteel verandert in een Winters tafereel met veel licht en warmte tijdens de koudste dagen van het jaar. Na het Gravensteen gaan we verder via het Veerleplein en komen aan op de Oude vismijn.
De wandeling gaat verder richting Koren-en Graslei. Elke toerist die Gent bezoekt heeft minstens op 1 van de 2 kaaien gestaan.
Mooi zicht op de drie torens
Het Justitiepaleis De achterkant van het Zuid.
En zo komen we stilaan aan het centrum
Heel veel volk op de verschillende plaatsen van de kerstmarkt.
Ook rond het reuzerad was er veel volk.
Nu gaan we stilaan richting Patershol.
Het Patershol is één van de oudste wijken in Gent en heeft zijn gesloten stratenpatroon uit de middeleeuwen bewaard. Eind de jaren 1900 werd het Patershol met z'n oud nauw stratenpatroon geleidelijk een achtergestelde buurt of getto. Tot in de jaren zeventig bleef die toestand bestaan, waarna de oude wijk dankzij zijn oude uitstraling waar opgewardeerd werd. Vandaag de dag is de wijk vooral bekend om zijn vele gezellige en goede restaurants.
Kort daarna flaneren we door het laatste stukje groen van deze tocht: het park van het Sint Antoniushof. Halfweg de 16°eeuw verhuisde de 'Sint Antoniusgilde van de haakbusschieters' naar de Antoniuskaai, vandaar de naam
Kort hierna komen we opnieuw aan waar alles mee begonnen is vandaag: de startzaal. Onze formaliteiten nog vervullen en nog iets drinken was het tijd om terug naar het station te rijden via de tram.
Deze zondag was een ideale gelegenheid om naar de bossen te rijden. Ik ging er wandelen in Hertsberge, waar de wandelclub uit Beernem een tocht organiseerde. Vanuit het Parochiaal Centrum 't Bulscampvelt konden de wandelaars uit een 5tal afstanden kiezen. Ik ging voor de grootste afstand. Hertsberge is een deelgemeente van Oostkamp. In Hertsberge is het vroegere dorpsbeeld bewaard gebleven. Men vindt er nog steeds de kapel, het klooster, de katholieke school en de kerk naast elkaar. De gemeenteschool ligt iets afgelegener. Het ooit bosrijke gebied heeft in de loop der jaren plaats gemaakt voor een woonpark met luxueuze woningen.
Lippensgoed-Bulskampveld is een 232ha groot provinciaal groengebied in Beernem. het domein sluit aan bij een 280ha groot natuurdomein met de vagevuurbossen in beheer van het Vlaams Gewest. het eerste gedeelte was bijna volledig in dit natuurgebied. Onze rustpost was in het pedagogisch instituut ST Amandus. Beniet mee van de pracht van dit domein.
Het Psychiatrisch Centrum St Amandus bestaat yuit een psychiatrisch ziekenhuis en een psychiatrisch verzorgingstehuis (PVT). De PVT heeft een campus in Beernem en een campus in Torhout. Hier in deze feestzaal was onze rustpost. De grootste afstand maakte hier een pracht van een lus van 8km.
Hier gingen we naar een stukje privédomein om dan aan te komen aan de Vagevuurbossen.
Na de grote weg te hebben gedwarst waren we aangekomen aan de ingang van de Vagevuurbossen. Het domein Vagevuurbossen is maar liefst 220ha groot. Dit groene zuurstoftapijt strekt zich uit over de gemeenten Beernem en Wingene en maakt deel uit van het grotere landschapspark Bulskampveld. In tegenstelling tot wat de ietwat onheilspellende naam laat vermoeden, is dit bosdomein een waar aards paradijs voor fauna en flora. Je kan er gemakkelijk op verkenning met de geliefde Wildenburgwandelroute. Ook hier is het heel aangenaam om te wandelen. Heel rustig was het , hoorde zelf geen vogeltje fluiten. Geniet even mee van al dat pracht.
Terug van die mooie lus, eerst nog wat drinken alvorens we verder gingen. Hier waren we op de terugweg, door het andere gedeelte van het Bulskampveld. Na een tijdje kregen we enkele mooie dreven, ook kregen we de luxueuze villa's te zien. Jammer dat ze dan heel wat bomen moeten kappen voor die huizen.
We naderden stilaan het einde, de laatste dreef alvorens we terug aan de zaal waren. Het was een pracht van een wandeling, de wandelaar kreeg heel wat natuur te zien.
Deze keer stond er en busreis op het programma, we gingen met de wandelclub naar Schoten. Schoten is een gemeente in de provincie Antwerpen, en tevens een groene gemeente(32% bestaat uit bosgebied). De gemeente Schoten is,ondanks de hoge bevolkingsdichtheid en industrialisatie, een zeer groene gemeente. In totaal zo'n 957ha bebost. De gemeente wil deze groene omgeving behouden. Vaak wordt er dan verwezen naar de groene gordel rondom het centrum en de valleigebieden van de Laarsebeek en het Klein Schijn. Maar ook in de bebouwde omgeving vormt groen een belangrijk element, zowel voor de zuurstofproductie, zuivering van fijn stof, als het behoud van biodiversiteit. De start was vanuit de Vier Notelaars waar de wandelclub Kaddish er hun tocht houden.
Dit was de startzaal van deze wandeling. De Vier Notelaars zijn een bezigheidstehuis (tehuis voor niet werkenden) voor 31 volwassen mannen en vrouwen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking, erkend door het 'Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van personen met een handicap'. De Vier Notelaars bieden een permanente opvang op medisch,paramedisch,orthoagogisch en sociaal vlak aan mensen die zich niet op eigen krachten in het maatschappelijk leven kunnen bewegen.
Het parcours was heel gevarieerd
Je zou het niet kunnen geloven dat we maar een 10km van de stad Antwerpen verwijderd zijn. Jammer dat het weer heel wispelturig was.
Hie kwamen we aan onze eerste rustpost aan. Daarna stapten we via mooie dreven en langs het centrum naar het kasteel van Schoten.
Zicht op de kerk van Schoten.
Het kasteel van Schoten. Het kasteel bezit een tamelijk opvallende gelijkenis met het kleinere kasteel van Breda. De heerlijkheid Breda stond eertijds(1167-1268) onder gezag van de Heren van Schoten(de vlaggen van Schoten en Breda zijn identiek). Toch is er van een relatie tussen beide kastelen niets bekend.
Hier was het rustig wandelen in het park.
Prachtig zicht op het Kasteel. Er zaten wel wat koi's in die vijver.
Heerlijk stappen door het bladerendek.
Ook heel veel hoogstammen We kregen op regelmatige tijdstippen een bui over ons heen.
Na de mooie passage door dit natuurgebied gingen we nu richting Eco tuin.
Een 6000m² groot samentuincomplex met een boomgaard, 46 moestuinpercelen, een kruidentuin, twee gezamenlijke compostpercelen en een schooltuintje. Deze tuin ligt op een vruchtbare zand -leemgrond aan het uiteinde van de Schijnvallei. Er is veel aandacht voor bijen: 2 bijenkasten zorgen voor honing(op biodynamische wijze te verkrijgen). Bloemen, bijenhotels en vogelhuisjes zorgen voor een evenwicht. Een takkenwal omzoomt een grote boomgaard met schapen die het gras kort houden.
Na een tijdje bereikten we opnieuw de startzaal.
Eenmaal in de zaal werd er nog wat nagepraat over deze mooie wandeling.
Na gisteren te hebben gewandeld in de provincie Limburg gingen we vandaag naar Wallonië, nl in de provincie henegouwen. We reden naar Pont a Celles.Naast deze gemeente liggen nog de deelgemeenten Obaix-Buzet- Viesville - Luttre - Thiméon. De wandelclub uit deelgemeente Liberchies hielden er hun jaarlijkse tocht in Pont a Celles. Het weer zag er heel goed uit, na de inschrijving begonnen we aan de tocht.Volgens het parcours was het heel gevarieerd.
Het te volgen traject. Afstandstabel. Deze tocht was iets langer dan de werkelijke afstand. De mooie startzaal Links van ons ligt het station van Luttre. Het is een belangrijk IC station op de lijn Charleroi - Brussel - Antwerpen. Hier onder de spoorweg gingen we richting Luttre. Hier zien we het kanaal Brussel - Charleroi. De 1° rust was na 3km , dit was een beetje te vroeg om er halt te houden, kaart stempelen en wegwezen. Daarna het het richting Viesville. Via landelijke en mooie veldwegels stapten we beetje bij beetje naar Viesville.
Een bijna 3km lange veldweg loodste ons tot aan de volgende rustpost. Dit kregen we ook af en toe. Nog enkele doorsteekjes en wat groen kwamen we aan in het Polyvalent zaaltje van Viesville.
Hier zijn we dan aangekomen in de polyvalent zaaltje van Viesville. Na wat te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken.
We doorkruisten het Bois des Manants.
Het Bois des Manants is een bosgebied ten Noordwesten van Gosselies. Het bos is gelegen aan weerskanten van de A15/E42 autosnelweg en ten oosten van het kanaal Charleroi-Brussel.
Eenmaal het bos uit kwamen aan het kanaal, die we een tijdje volgden tot aan de sluis.
Aan de sluis keerden we terug via het domein réserve naturelle de Viesville.
Dit is een mooi stukje natuur met enkele kuitenbijters .
na dit domein te hebben verlaten gingen we terug naar ons zaaltje voor de 2° keer.
Na te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het volgende gedeelte. Hier kwamen we aan de andere kant van de sluis die we neerdaalden en zochten dan opnieuw het groen op om deze tocht verder te zetten.
Hier kregen we terug een mooi stuk natuur voorgeschoteld.
Er waren ook enkele pittige klimmetjes.
Hup ,Doortje doe zo voort. Na het domein volgden er nog een paar mooie veldwegels. Ondertussen kwamen er wat wolken opzetten.
Deze wegel leidde ons tot de laatste rustpost. Van hieruit nog zo'n 5km te wandelen alvorens men terug aan de startzaal aan kwam. Na het vertrek aan de laatste rustpost kregen we opeens een korte maar ferme hagelbui over ons, gevolgd door een regenbui.
Eenmaal op deze veldwegel was alles voorbij. Ook deze wegel was lang genoeg.
Hier en daar stond er over de gehele breedte water vanwege de regen buien.
Naar het einde toe moesten we nog een veldwegel volgen via het voetbalveld.
Hier zijn we dan terug waar we vanmorgen hadden gestart. Terug een mooie en rustige wandeling gehad.
Het is nu volop herfst en we hadden besloten om voortaan wandelingen in de natuur te stappen, dus we lieten de Westvlaamse wandelclubs links liggen, daar er sommige clubs geen moeite meer doen om even hun parcours wat te aan te passen of nieuwe heden in te voegen. Dus deze morgen vroeg reden we naar de provincie Limburg, nl naar Eksel , waar de wandelclub de Bosdravers er hun Bossentocht gaven. Eksel is een deelgemeente van Hechtel-Eksel in de Kempen. De start was in het buurthuis De Locht. Toen we aankwamen was er al wat volk op de been. Na iets te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het eerste gedeelte van deze tocht. het eerste gedeelte was heel landelijk en wandelden we ook een gedeelte in het militair domein van Hechtel-Eksel.
Buurthuis De Locht We begonnen met het eerste gedeelte van deze wandeling, eerst het landelijke, daarna de bosrijke omgeving.
het was heel gevarieerd, in het begin heel veel veldwegels tot de splitsing, daarna kwam het bos .
Na de splitsing kregen we het bos. Het was heel rustig om er te wandelen. geniet maar mee.
Weinig mensen te zien op de wandeling
Hier gingen we naar de uitgang van het bos en een eindje verder <waren we terug aan het buurthuis. Ondertussen waren onze vrienden uit de Lommel aangekomen. het 2°gedeelte stapte men door het Pijnven. Dit domein is meer dan 2000ha groot om er te wandelen. Hier is het één en al prachtig
Hier sta ik onder een hoogspanningsmast Tijdloos
Hier met onze vrienden uit Lommel.
Jammer , aan alles komt er een einde. We hebben er genoten van de rust en de stilte en ook van de natuur. Daarna zijn we nog even mee geweest met onze vrienden vooraleer we huiswaarts keerden.
Deze maal gingen we wandelen in Zillebeke. De Curieuzestappers hielden er hun jaarlijkse wandeltocht in het OC 't Riet. er was al wat volk toen we ter plaatse waren. We schreven ons in, we stapten de langste afstand. Die bestond uit 2 delen, het eerste gedeelte ging richting Zillebeke vijver en de Verdronken weide, het andere ging richting palingbeek, Hill60 en de bossen.
We begonnen met het eerste gedeelte. Zillebeke is een deelgemeente van de stad Ieper. het was tot 1977 een zelfstandige gemeente, waar in 1971 Hollebeke en Voormezele aan werden toegevoegd. Op een totale oppervlakte van 1734 ha zijn er 222ha bossen.
Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo vijf vijvers vermeld, waarvan later nog aanpassingen gebeurden. Door afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de vijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast deze vijver zijn ook nog Dikkebusvijver en Bellewaardevijver bewaard gebleven. tegenwoordig dient de vijver voor productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.
Mooie zonsopgang
regelmatig kregen we infoborden met de uitleg.
Van de vijver stapten we verder richting Verdronken Weide. De Verdronken Weide ligt aan de zuidelijke stadsrand. Dit laaggelegen, open en natte gebied, heeft een hele geschiedenis achter de rug. Eerst was het een ondoordringbaar moerasgebied waar heel wat beekjes in samenvloeiden. Samen vormden die uiteindelijk de Ieperlee. Van 1200 tot 1383 woonden er veel mensen die er tussen de sloten en de beken hun huizen bouwden. Het waren vooral ambachtslui die zich hier vestigden. Zo ontstond de Sint-Michielsparochie. In 1383 werd deze belangrijke wijk van de stad verlaten en platgebrand net voor het voor het Beleg van Ieper. Achteraf werd ze niet meer terug opgebouwd. Vauban zette het gebied onder water door sluizen voor de Ieperlee te plaatsen. Legers die Ieper wilden aanvallen, konden de stad nooit vanuit het zuiden naderen. Vanaf 1992 werd de Verdronken Weide als wachtbekken ingericht. Het overtollige water kon er een tijdje rusten vooraleer het naar de Ijzer en de zee vloeide. Samen met het water uit de Dikkebus- en Zillebekevijver is de voorraad nu voldoende groot om er het gehele jaar door drinkwater uit te filteren voor de Ieperlingen. Na de doortocht door de Verdronken Weide zijn we tezrug aan gekomen aan de andere kant van Zillebekevijver. Het pad langs de vijver bracht ons terug tot aan het OC, waar we onze eerste stop hebben.
Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het 2°gedeelte waar we in de Palingbeek een stop hebben. Voor de 2°maal verlieten we het OC, nu gingen we naar links, waar we via een mooi pad de dorpskern verlieten.
Zicht op de dorpskern Via het Zwarte Leen gaan we richting de Gasthuisbossen. De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein, deze bossen bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha. De Gasthuisbossen zijn Europees beschermd. Heel rustig om er door te wandelen. Via deze bossen gingen we nu naar de Hill60. Hill60 is een heuvel even buiten het dorp Zillebeke, waar fel werd gestreden tijdens de eerste WO. De heuvel is ca 60m hoog en 230m lang. Eigenlijk is deze heuvel opgebouwd uit de grond die vrijkwam bij aanleg van de spoorweg. Hier een monument Na het verlaten van de Hill60 stapten we verder richting de Palingbeek.
De Palingbeek is een natuurgebied en West Vlaams Provinciaal Domein in Zillebeke. Het is meer dan 230ha groot en ligt een paar kilometer ten zuiden van het dorpscentrum, op grens met Voormezele en Hollebeke. Het domein ligt rond het oude kanaal Ieper - Komen. Ook dit domein is Europees beschermd.
Al en één pracht in de herfst.
Ook hier wat infoborden over het verleden.
Nu zijn we op weg naar de laatste halte, een ruststop op de kinderijboerderij.
Na deze rust gaan we terug naar onze startzaal via een ander deel van de Palingbeek.
Het was echt genieten bij zo'n goed herfstweer.
We kwamen ook enkele soldaten kerkhoven tegen.
en ook deze grazers.
Eenmaal uit het domein kregen we nog enkele autoarme wegen voorgeschoteld. Hier moesten de koeien nog over de straat om de weide te bereiken.
We waren al heel dicht bij de dorpskern aangekomen. Het laatste pad loodste ons naar de zaal.
De Sint Catharinakerk. De voormalige kerk stamde uit de 12°eeuw; tijdens de 14°eeuw verbouwd tot een gotische kerk. In 1578 tijdens de tweede beeldstorm platgebrand; heropgebouwd in de 16°eeuw. De toren werd gerestaureerd in 1910. De kerk werd volledig vernield tijdens de oorlog 1914-1914. Neogotische hallekerk grosso modo naar vooroorlogs uitzicht werderopgebouwd in 1923. Het was een hele mooie tocht rond de groene long rond Ieper.
IN plaats van de Halloween tocht te wandelen in Zottegem gingen we deze maal voor de 1° keer naar Ellezelles. Ellezelles(Elzele) is een gemeente in de provincie Henegouwen en telt bijna 6000 inwoners.Ellezelles ligt in het noorden van de provincie, nabij de Vlaamse stad Ronse. Het dorp bevindt zich in het natuurpark Parc Naturel des Colinnes, dat 25000 ha bestrijkt. Vanaf de 13°eeuw was het gebied een voortdurend twistpunt tussen Vlaanderen en Henegouwen. Daardoor werd de streek vaak aangeduid als het debattenland. De start was vanuit het plaatselijk schooltje. De tocht bestond uit 3 verschillende lussen.
De versierde zaal
De start Zeld de doodskisten stonden klaar. We begonnen met de langste lus, die van 7km. Deze lus bestond uit het volgen van Ravel ligne 87. Het was een heel gevarieerde lus. We kregen mooie zichten en tevens heel veel veldwegels.
Doortje kreeg het warm. Deze afbeeldingen werden gemaakt uit oude lege bierbakken van Quitinne.
Hier kregen we een mooi stukje natuur.
Terug aangekomen aan de startzaal. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan lus 2 of A.
Deze lus was Le Sentier de l'Etrange. Dit is een 6 kilometer lange wandelpad waarlangs beelden en sculpturen , meestal in heksenthema staan. Hier enkele sculpturen die we tegen kwamen.
Ook regelmatig mooie vergezichten.
Goed om met de kinderen te wandelen.
Terug aan de zaal. Na deze rust begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
Hier kregen we heel veel mooie paadjes.
Terug aan de kerk van Ellezelles.
Nog een 100tal meters en kwamen zo terug aan de startzaal. Het was een mooie en aangename tocht.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
