Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Tweede kerstdag organiseert de wandelclub Hanske de Krijger uit Oudenaarde er hun jaarlijkse Oudenaarde in kerstsfeer tocht. De start is vanuit het Sint Bernarduscollege en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Een sfeervolle wandeling waar natuur en cultuur centraal staan. Wij kozen voor de 15km. Alle afstanden vertrekken richting vernieuwde Markt-Sint Walburgakerk naar de kleine ring. Via het fietspad komen we aan het natuurgebied "Spey"
Het te volgen parcours We gingen richting de vernieuwde Markt.
Sint Walburgakerk
't Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Oudenaarde, Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie Plant een bos, een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3ha. Verschillende plaatselijke scholen werden bij deze aanplant betrokken.
De actie werd bekroond door de Koning Boudewijn Stichting. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en de optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen-en struikenleerpad aangeplant; 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs een parcours uitgeplant. In het gebied is bijzonder aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine landschapselementen(KLE), door het aanplanten van gemengde knotbomenrijen, kaphagen en gemengde houtkanten. 't Spei is enkel toegankelijk voor wandelaars. Er mag enkel gewandeld worden op de aangeduide paden. We kregen heel veel mooie zichten te zien.
Aangekomen aan de eerste rust in Leupegem. Na deze stappen via enkele mooie paden richting Volkegem.
Sommige doorsteekjes lagen er wat waterige bij.
Hier was het pad volledig versperd door het water. Na de rust in Volkegem gaan we langs onverharde wegen naar de Steenbergstraat, bewandelen we een mooi natuurgebied.
Af en toe een klimmetje
Het laatste gedeelte van deze wandeling ging door de stad richting zaal.
Voor de eerste maal ging ik wandelen op Kerstdag. We reden naar Opwijk, waar de wandelclub Horizon Opwijk voor de 25°maal er hun Kersttocht hielden. De start was vanuit De Schuur Hof van Hemelrijck. Het was nog donker toen we aankwamen. Er was al wat volk in de zaal, we vervulden onze plicht en dronken nog eerst een kop koffie. Toen het al wat klaarder was begonnen we aan de tocht, hier deden we de grootste afstand.Opwijk is een gemeente in Vlaams Brabant en vormt sinds 1977 een fusiegemeente met Mazenzele.
De wandeling liep door het centrum langs de kerk en tal van smalle straatjes. We passeerden langs de spoorlijn en wat verder waren we tussen de velden. We kregen heel wat variatie op het parcours. Onderweg kregen we een glaasje glühwein aangeboden door de club.
Versiering op tafel Kerk van Opwijk We stapten langs het station van Opwijk
Enkele mooie zichten.
Regelmatig kregen we enkele mooie doorsteektjes.
Hier kwamen we aan de rustpost. Er was veel volk in het kleine zaaltje. Na iets te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken. Via smalle paadjes en doorsteekjes kwamen we terug buiten de woonkern, waar we rustig verder konden wandelen.
Via een aardenweg gingen we verder en konden genieten van een mooi stukje natuur.
Toen we andermaal aankwamen aan de rustpost, was het zaaltje zo goed als eivol. We dronken en aten onze boterham op de speelplaats op. Na de rust gingen we terug richting zaal. Ook hier kregen we een afwisseling van verharde en niet verharde wegen.
Jammer, dit was de enige stal dat we tegenkwamen op het parcours.
Putje wintertocht: We reden naar Doomkerke, gelegen in de nabijheid van Ruiselede, waar de Molenstappers er hun tocht hielden. De start was vanuit de parochiale feestzaal. Wij kozen voor de 16km. De centrale rustpost was in Sint Maria Aalter gelegen. We kregen heel veel natuur. Het was een rustige winterwandeling.Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Vandaag met de trein richting Brugge, waar de wandelclub de Brugsche Globetrotters er hun jaarlijkse Kerstmistocht houden. De start was vanuit de refter van het KTA. De wandeling ging door het centrum in Kerstsfeer, langs steegjes, kerstmarkten en verlichting. Enkele bezienswaardigheden parcours: Stukje brugse vesten, Smedepoort, Brugse reien, Domein Hof De Jonghe, Sint Annakwartier, Jan Van Eyckplein, Halletoren, Vismarkt, Coupure, Astridpark, Begijnhof, Minnewaterpark, Domein Oud Sint-Jan en Stationsplein en nog vele anderen stukjes.
Vandaag reden we met de trein richting Gent, om daar deel te nemen aan het 2° luik van de 4 kunststeden. Aangekomen in het station , moesten we nog de tram nemen en we werden afgezet op een honderd tal meters van de zaal. De start was vanuit de Odisee technologiecampus . De wandelaars koden kiezen uit een 3tal afstanden, wij kozen voor de 9km. Al de afstanden vertrokken richting Oud Sint Elisabethbegijnhof.
Vertrek vanaf Odysee Campus Rabot. In 1242 stichtte gravin Johanna van Constantinopel dit begijnhof. Het begijnhof groeide uit tot een begijnhofstad bestaande uit: de kerk, het huis van de grootjuffer, de infirmerie, de infirmeriekapel, 18 conventen en 103 begijnhuizen. Op 29 september 1874 verhuisden de begijnen naar hun nieuw begijnhof te St Amandsberg.
na het begijnhof is het geboortehuis van Keizer Karel aan de beurt. Het Prinsenhof was een gigantisch groot kasteel. Het telde meer dan 300 kamers, had een lusthof, vijvers en een dierentuin.
Het beeld van Keizer Karel. Na het Augustijnenklooster stappen we rustig door naar één van de meest tot de verbeelding sprekende plaatsen van Gent: het Gravensteen.
De burcht werd gebouwd in de 9°eeuw door graaf Boudewijn I als bescherming tegen de Noormannen. De grote toren(Donjon) dateert van de 11°eeuw. Het slot kreeg achtereenvolgens volgende bestemmingen: zetel van Raad van Vlaanderen, gevangenis en katoenspinnerij. Na lange lijdensweg, werd het zwaar toegetakelde kasteel in 1894 gerestaureerd. Vanaf 16 december vindt hier jaarlijkse Winterwonderkasteel plaats. Het kasteel verandert in een Winters tafereel met veel licht en warmte tijdens de koudste dagen van het jaar. Na het Gravensteen gaan we verder via het Veerleplein en komen aan op de Oude vismijn.
De wandeling gaat verder richting Koren-en Graslei. Elke toerist die Gent bezoekt heeft minstens op 1 van de 2 kaaien gestaan.
Mooi zicht op de drie torens
Het Justitiepaleis De achterkant van het Zuid.
En zo komen we stilaan aan het centrum
Heel veel volk op de verschillende plaatsen van de kerstmarkt.
Ook rond het reuzerad was er veel volk.
Nu gaan we stilaan richting Patershol.
Het Patershol is één van de oudste wijken in Gent en heeft zijn gesloten stratenpatroon uit de middeleeuwen bewaard. Eind de jaren 1900 werd het Patershol met z'n oud nauw stratenpatroon geleidelijk een achtergestelde buurt of getto. Tot in de jaren zeventig bleef die toestand bestaan, waarna de oude wijk dankzij zijn oude uitstraling waar opgewardeerd werd. Vandaag de dag is de wijk vooral bekend om zijn vele gezellige en goede restaurants.
Kort daarna flaneren we door het laatste stukje groen van deze tocht: het park van het Sint Antoniushof. Halfweg de 16°eeuw verhuisde de 'Sint Antoniusgilde van de haakbusschieters' naar de Antoniuskaai, vandaar de naam
Kort hierna komen we opnieuw aan waar alles mee begonnen is vandaag: de startzaal. Onze formaliteiten nog vervullen en nog iets drinken was het tijd om terug naar het station te rijden via de tram.
Deze zondag was een ideale gelegenheid om naar de bossen te rijden. Ik ging er wandelen in Hertsberge, waar de wandelclub uit Beernem een tocht organiseerde. Vanuit het Parochiaal Centrum 't Bulscampvelt konden de wandelaars uit een 5tal afstanden kiezen. Ik ging voor de grootste afstand. Hertsberge is een deelgemeente van Oostkamp. In Hertsberge is het vroegere dorpsbeeld bewaard gebleven. Men vindt er nog steeds de kapel, het klooster, de katholieke school en de kerk naast elkaar. De gemeenteschool ligt iets afgelegener. Het ooit bosrijke gebied heeft in de loop der jaren plaats gemaakt voor een woonpark met luxueuze woningen.
Lippensgoed-Bulskampveld is een 232ha groot provinciaal groengebied in Beernem. het domein sluit aan bij een 280ha groot natuurdomein met de vagevuurbossen in beheer van het Vlaams Gewest. het eerste gedeelte was bijna volledig in dit natuurgebied. Onze rustpost was in het pedagogisch instituut ST Amandus. Beniet mee van de pracht van dit domein.
Het Psychiatrisch Centrum St Amandus bestaat yuit een psychiatrisch ziekenhuis en een psychiatrisch verzorgingstehuis (PVT). De PVT heeft een campus in Beernem en een campus in Torhout. Hier in deze feestzaal was onze rustpost. De grootste afstand maakte hier een pracht van een lus van 8km.
Hier gingen we naar een stukje privédomein om dan aan te komen aan de Vagevuurbossen.
Na de grote weg te hebben gedwarst waren we aangekomen aan de ingang van de Vagevuurbossen. Het domein Vagevuurbossen is maar liefst 220ha groot. Dit groene zuurstoftapijt strekt zich uit over de gemeenten Beernem en Wingene en maakt deel uit van het grotere landschapspark Bulskampveld. In tegenstelling tot wat de ietwat onheilspellende naam laat vermoeden, is dit bosdomein een waar aards paradijs voor fauna en flora. Je kan er gemakkelijk op verkenning met de geliefde Wildenburgwandelroute. Ook hier is het heel aangenaam om te wandelen. Heel rustig was het , hoorde zelf geen vogeltje fluiten. Geniet even mee van al dat pracht.
Terug van die mooie lus, eerst nog wat drinken alvorens we verder gingen. Hier waren we op de terugweg, door het andere gedeelte van het Bulskampveld. Na een tijdje kregen we enkele mooie dreven, ook kregen we de luxueuze villa's te zien. Jammer dat ze dan heel wat bomen moeten kappen voor die huizen.
We naderden stilaan het einde, de laatste dreef alvorens we terug aan de zaal waren. Het was een pracht van een wandeling, de wandelaar kreeg heel wat natuur te zien.
Vandaag gingen we wandelen in Kruiseke waar de Wervikse wandelclub er hun Herfsttocht hielden. Kruiseke, het levenslustig Werviks gehucht dat destijds haar oorsprong vond tijdens de eerste geloofsboden, vormt nu de uitvalbasis van de herfsttocht. De start was vanuit de wijk Hoogland. Langs landelijke en rustige wegen in herfsttooi gaat de 6km de richting van de 'Hooghen Bossen', zoals de naam laat vermoeden, het hoogste gedeelte van Wervik. De andere afstanden stappen resoluut richting Geluveld. De 2 grootste afstanden gaan via een ommetje naar Geluveld, de overige via de glooiïngen van Nieuw Kruiseke en de Everzwijnhoek naar Zandvoorde, waar we in het enige retro feestzaaltje mogen rusten.
Hier de kerk van Zandvoorde. In het zog van de Sint Bartholeumkerk komen we na de rust het dorp terug uit, de wegwijzers geven Gasthuisbossen aan. We kregen mooie vergezichten
De Gasthuisbossen bestaan uit 8 verschillende domeinen verspreid over Zillebeke, Zandvoorde en Wijtschate. Tijdens de middeleeuwen waren ze eigendom van de Ieperse Godshuizen en Gasthuizen, in feite de voorloper van het huidige OCMW. Eind 1996 werd 200ha bos voor 99 jaar in erfpacht genomen door de provincie, zodat de bossen werden opengesteld voor het publiek. De wandelaars maakten er een hele mooie lus doorheen deze prachtige domeinen. met een heerlijk winterzonnetje kon de pret niet op. Af en toe door een weide.
Mooie kleurschakering
Het was genieten.
Terug het dorp in zicht. Na een tweede rust in Zandvoorde stappen we verder langsheen het Zandvoorde Britisch Cemetery, één der zovele Britse militaire begraafplaatsen die de streek rijk is. Een laatste maal genieten we van de pracht van enkele heerlijke zichten op de Leievallei en leiden enkele wegen van het plaatselijke provinciale Kruisekewandelpad de terugweg in.
Hier kregen we nog een versnapering, aangeboden door de Wandelclub uit Wervik.
Deze keer stond er en busreis op het programma, we gingen met de wandelclub naar Schoten. Schoten is een gemeente in de provincie Antwerpen, en tevens een groene gemeente(32% bestaat uit bosgebied). De gemeente Schoten is,ondanks de hoge bevolkingsdichtheid en industrialisatie, een zeer groene gemeente. In totaal zo'n 957ha bebost. De gemeente wil deze groene omgeving behouden. Vaak wordt er dan verwezen naar de groene gordel rondom het centrum en de valleigebieden van de Laarsebeek en het Klein Schijn. Maar ook in de bebouwde omgeving vormt groen een belangrijk element, zowel voor de zuurstofproductie, zuivering van fijn stof, als het behoud van biodiversiteit. De start was vanuit de Vier Notelaars waar de wandelclub Kaddish er hun tocht houden.
Dit was de startzaal van deze wandeling. De Vier Notelaars zijn een bezigheidstehuis (tehuis voor niet werkenden) voor 31 volwassen mannen en vrouwen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking, erkend door het 'Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van personen met een handicap'. De Vier Notelaars bieden een permanente opvang op medisch,paramedisch,orthoagogisch en sociaal vlak aan mensen die zich niet op eigen krachten in het maatschappelijk leven kunnen bewegen.
Het parcours was heel gevarieerd
Je zou het niet kunnen geloven dat we maar een 10km van de stad Antwerpen verwijderd zijn. Jammer dat het weer heel wispelturig was.
Hie kwamen we aan onze eerste rustpost aan. Daarna stapten we via mooie dreven en langs het centrum naar het kasteel van Schoten.
Zicht op de kerk van Schoten.
Het kasteel van Schoten. Het kasteel bezit een tamelijk opvallende gelijkenis met het kleinere kasteel van Breda. De heerlijkheid Breda stond eertijds(1167-1268) onder gezag van de Heren van Schoten(de vlaggen van Schoten en Breda zijn identiek). Toch is er van een relatie tussen beide kastelen niets bekend.
Hier was het rustig wandelen in het park.
Prachtig zicht op het Kasteel. Er zaten wel wat koi's in die vijver.
Heerlijk stappen door het bladerendek.
Ook heel veel hoogstammen We kregen op regelmatige tijdstippen een bui over ons heen.
Na de mooie passage door dit natuurgebied gingen we nu richting Eco tuin.
Een 6000m² groot samentuincomplex met een boomgaard, 46 moestuinpercelen, een kruidentuin, twee gezamenlijke compostpercelen en een schooltuintje. Deze tuin ligt op een vruchtbare zand -leemgrond aan het uiteinde van de Schijnvallei. Er is veel aandacht voor bijen: 2 bijenkasten zorgen voor honing(op biodynamische wijze te verkrijgen). Bloemen, bijenhotels en vogelhuisjes zorgen voor een evenwicht. Een takkenwal omzoomt een grote boomgaard met schapen die het gras kort houden.
Na een tijdje bereikten we opnieuw de startzaal.
Eenmaal in de zaal werd er nog wat nagepraat over deze mooie wandeling.
Na gisteren te hebben gewandeld in de provincie Limburg gingen we vandaag naar Wallonië, nl in de provincie henegouwen. We reden naar Pont a Celles.Naast deze gemeente liggen nog de deelgemeenten Obaix-Buzet- Viesville - Luttre - Thiméon. De wandelclub uit deelgemeente Liberchies hielden er hun jaarlijkse tocht in Pont a Celles. Het weer zag er heel goed uit, na de inschrijving begonnen we aan de tocht.Volgens het parcours was het heel gevarieerd.
Het te volgen traject. Afstandstabel. Deze tocht was iets langer dan de werkelijke afstand. De mooie startzaal Links van ons ligt het station van Luttre. Het is een belangrijk IC station op de lijn Charleroi - Brussel - Antwerpen. Hier onder de spoorweg gingen we richting Luttre. Hier zien we het kanaal Brussel - Charleroi. De 1° rust was na 3km , dit was een beetje te vroeg om er halt te houden, kaart stempelen en wegwezen. Daarna het het richting Viesville. Via landelijke en mooie veldwegels stapten we beetje bij beetje naar Viesville.
Een bijna 3km lange veldweg loodste ons tot aan de volgende rustpost. Dit kregen we ook af en toe. Nog enkele doorsteekjes en wat groen kwamen we aan in het Polyvalent zaaltje van Viesville.
Hier zijn we dan aangekomen in de polyvalent zaaltje van Viesville. Na wat te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken.
We doorkruisten het Bois des Manants.
Het Bois des Manants is een bosgebied ten Noordwesten van Gosselies. Het bos is gelegen aan weerskanten van de A15/E42 autosnelweg en ten oosten van het kanaal Charleroi-Brussel.
Eenmaal het bos uit kwamen aan het kanaal, die we een tijdje volgden tot aan de sluis.
Aan de sluis keerden we terug via het domein réserve naturelle de Viesville.
Dit is een mooi stukje natuur met enkele kuitenbijters .
na dit domein te hebben verlaten gingen we terug naar ons zaaltje voor de 2° keer.
Na te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het volgende gedeelte. Hier kwamen we aan de andere kant van de sluis die we neerdaalden en zochten dan opnieuw het groen op om deze tocht verder te zetten.
Hier kregen we terug een mooi stuk natuur voorgeschoteld.
Er waren ook enkele pittige klimmetjes.
Hup ,Doortje doe zo voort. Na het domein volgden er nog een paar mooie veldwegels. Ondertussen kwamen er wat wolken opzetten.
Deze wegel leidde ons tot de laatste rustpost. Van hieruit nog zo'n 5km te wandelen alvorens men terug aan de startzaal aan kwam. Na het vertrek aan de laatste rustpost kregen we opeens een korte maar ferme hagelbui over ons, gevolgd door een regenbui.
Eenmaal op deze veldwegel was alles voorbij. Ook deze wegel was lang genoeg.
Hier en daar stond er over de gehele breedte water vanwege de regen buien.
Naar het einde toe moesten we nog een veldwegel volgen via het voetbalveld.
Hier zijn we dan terug waar we vanmorgen hadden gestart. Terug een mooie en rustige wandeling gehad.
Het is nu volop herfst en we hadden besloten om voortaan wandelingen in de natuur te stappen, dus we lieten de Westvlaamse wandelclubs links liggen, daar er sommige clubs geen moeite meer doen om even hun parcours wat te aan te passen of nieuwe heden in te voegen. Dus deze morgen vroeg reden we naar de provincie Limburg, nl naar Eksel , waar de wandelclub de Bosdravers er hun Bossentocht gaven. Eksel is een deelgemeente van Hechtel-Eksel in de Kempen. De start was in het buurthuis De Locht. Toen we aankwamen was er al wat volk op de been. Na iets te hebben gegeten en gedronken begonnen we aan het eerste gedeelte van deze tocht. het eerste gedeelte was heel landelijk en wandelden we ook een gedeelte in het militair domein van Hechtel-Eksel.
Buurthuis De Locht We begonnen met het eerste gedeelte van deze wandeling, eerst het landelijke, daarna de bosrijke omgeving.
het was heel gevarieerd, in het begin heel veel veldwegels tot de splitsing, daarna kwam het bos .
Na de splitsing kregen we het bos. Het was heel rustig om er te wandelen. geniet maar mee.
Weinig mensen te zien op de wandeling
Hier gingen we naar de uitgang van het bos en een eindje verder <waren we terug aan het buurthuis. Ondertussen waren onze vrienden uit de Lommel aangekomen. het 2°gedeelte stapte men door het Pijnven. Dit domein is meer dan 2000ha groot om er te wandelen. Hier is het één en al prachtig
Hier sta ik onder een hoogspanningsmast Tijdloos
Hier met onze vrienden uit Lommel.
Jammer , aan alles komt er een einde. We hebben er genoten van de rust en de stilte en ook van de natuur. Daarna zijn we nog even mee geweest met onze vrienden vooraleer we huiswaarts keerden.
Deze maal gingen we wandelen in Zillebeke. De Curieuzestappers hielden er hun jaarlijkse wandeltocht in het OC 't Riet. er was al wat volk toen we ter plaatse waren. We schreven ons in, we stapten de langste afstand. Die bestond uit 2 delen, het eerste gedeelte ging richting Zillebeke vijver en de Verdronken weide, het andere ging richting palingbeek, Hill60 en de bossen.
We begonnen met het eerste gedeelte. Zillebeke is een deelgemeente van de stad Ieper. het was tot 1977 een zelfstandige gemeente, waar in 1971 Hollebeke en Voormezele aan werden toegevoegd. Op een totale oppervlakte van 1734 ha zijn er 222ha bossen.
Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo vijf vijvers vermeld, waarvan later nog aanpassingen gebeurden. Door afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de vijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast deze vijver zijn ook nog Dikkebusvijver en Bellewaardevijver bewaard gebleven. tegenwoordig dient de vijver voor productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.
Mooie zonsopgang
regelmatig kregen we infoborden met de uitleg.
Van de vijver stapten we verder richting Verdronken Weide. De Verdronken Weide ligt aan de zuidelijke stadsrand. Dit laaggelegen, open en natte gebied, heeft een hele geschiedenis achter de rug. Eerst was het een ondoordringbaar moerasgebied waar heel wat beekjes in samenvloeiden. Samen vormden die uiteindelijk de Ieperlee. Van 1200 tot 1383 woonden er veel mensen die er tussen de sloten en de beken hun huizen bouwden. Het waren vooral ambachtslui die zich hier vestigden. Zo ontstond de Sint-Michielsparochie. In 1383 werd deze belangrijke wijk van de stad verlaten en platgebrand net voor het voor het Beleg van Ieper. Achteraf werd ze niet meer terug opgebouwd. Vauban zette het gebied onder water door sluizen voor de Ieperlee te plaatsen. Legers die Ieper wilden aanvallen, konden de stad nooit vanuit het zuiden naderen. Vanaf 1992 werd de Verdronken Weide als wachtbekken ingericht. Het overtollige water kon er een tijdje rusten vooraleer het naar de Ijzer en de zee vloeide. Samen met het water uit de Dikkebus- en Zillebekevijver is de voorraad nu voldoende groot om er het gehele jaar door drinkwater uit te filteren voor de Ieperlingen. Na de doortocht door de Verdronken Weide zijn we tezrug aan gekomen aan de andere kant van Zillebekevijver. Het pad langs de vijver bracht ons terug tot aan het OC, waar we onze eerste stop hebben.
Na iets te hebben gedronken begonnen we aan het 2°gedeelte waar we in de Palingbeek een stop hebben. Voor de 2°maal verlieten we het OC, nu gingen we naar links, waar we via een mooi pad de dorpskern verlieten.
Zicht op de dorpskern Via het Zwarte Leen gaan we richting de Gasthuisbossen. De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein, deze bossen bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha. De Gasthuisbossen zijn Europees beschermd. Heel rustig om er door te wandelen. Via deze bossen gingen we nu naar de Hill60. Hill60 is een heuvel even buiten het dorp Zillebeke, waar fel werd gestreden tijdens de eerste WO. De heuvel is ca 60m hoog en 230m lang. Eigenlijk is deze heuvel opgebouwd uit de grond die vrijkwam bij aanleg van de spoorweg. Hier een monument Na het verlaten van de Hill60 stapten we verder richting de Palingbeek.
De Palingbeek is een natuurgebied en West Vlaams Provinciaal Domein in Zillebeke. Het is meer dan 230ha groot en ligt een paar kilometer ten zuiden van het dorpscentrum, op grens met Voormezele en Hollebeke. Het domein ligt rond het oude kanaal Ieper - Komen. Ook dit domein is Europees beschermd.
Al en één pracht in de herfst.
Ook hier wat infoborden over het verleden.
Nu zijn we op weg naar de laatste halte, een ruststop op de kinderijboerderij.
Na deze rust gaan we terug naar onze startzaal via een ander deel van de Palingbeek.
Het was echt genieten bij zo'n goed herfstweer.
We kwamen ook enkele soldaten kerkhoven tegen.
en ook deze grazers.
Eenmaal uit het domein kregen we nog enkele autoarme wegen voorgeschoteld. Hier moesten de koeien nog over de straat om de weide te bereiken.
We waren al heel dicht bij de dorpskern aangekomen. Het laatste pad loodste ons naar de zaal.
De Sint Catharinakerk. De voormalige kerk stamde uit de 12°eeuw; tijdens de 14°eeuw verbouwd tot een gotische kerk. In 1578 tijdens de tweede beeldstorm platgebrand; heropgebouwd in de 16°eeuw. De toren werd gerestaureerd in 1910. De kerk werd volledig vernield tijdens de oorlog 1914-1914. Neogotische hallekerk grosso modo naar vooroorlogs uitzicht werderopgebouwd in 1923. Het was een hele mooie tocht rond de groene long rond Ieper.
IN plaats van de Halloween tocht te wandelen in Zottegem gingen we deze maal voor de 1° keer naar Ellezelles. Ellezelles(Elzele) is een gemeente in de provincie Henegouwen en telt bijna 6000 inwoners.Ellezelles ligt in het noorden van de provincie, nabij de Vlaamse stad Ronse. Het dorp bevindt zich in het natuurpark Parc Naturel des Colinnes, dat 25000 ha bestrijkt. Vanaf de 13°eeuw was het gebied een voortdurend twistpunt tussen Vlaanderen en Henegouwen. Daardoor werd de streek vaak aangeduid als het debattenland. De start was vanuit het plaatselijk schooltje. De tocht bestond uit 3 verschillende lussen.
De versierde zaal
De start Zeld de doodskisten stonden klaar. We begonnen met de langste lus, die van 7km. Deze lus bestond uit het volgen van Ravel ligne 87. Het was een heel gevarieerde lus. We kregen mooie zichten en tevens heel veel veldwegels.
Doortje kreeg het warm. Deze afbeeldingen werden gemaakt uit oude lege bierbakken van Quitinne.
Hier kregen we een mooi stukje natuur.
Terug aangekomen aan de startzaal. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan lus 2 of A.
Deze lus was Le Sentier de l'Etrange. Dit is een 6 kilometer lange wandelpad waarlangs beelden en sculpturen , meestal in heksenthema staan. Hier enkele sculpturen die we tegen kwamen.
Ook regelmatig mooie vergezichten.
Goed om met de kinderen te wandelen.
Terug aan de zaal. Na deze rust begonnen we aan het laatste gedeelte van deze tocht.
Hier kregen we heel veel mooie paadjes.
Terug aan de kerk van Ellezelles.
Nog een 100tal meters en kwamen zo terug aan de startzaal. Het was een mooie en aangename tocht.
Deze maal reden we terug over de taalgrens, we gingen een wandeling maken in Horrues. Horrues is een dorp in de provincie Henegouwen en een deelgemeente van de Waalse stad Zinnik(Soignies). De naam Horrues betekent voedselplaats(Horrea in het Gallo Romeins). De start van de wandeling vertrok vanuit de zaal Cercle Saint Martin.Wij deden de 25km en hadden 3 rustposten. het eerste gedeelte stapten we richting Graty via enkele autoarme wegen en enkele landbouwpaden.
De verschillende afstanden.
het te volgen traject De Sint Martinuskerk bevindt zich boven in het dorp waar men van op een voorgebergte een mooi vergezicht heeft over het omringende platteland. De kerk is een aangename verrassing voor wie houdt van kleine romaanse plattelandskerken. De sobere opvatting zet aan tot bezinning.
We kregen mooie vergezichten te zien.
In Graty was onze eerste rust, daar moesten we nog een tweede maal komen. Na iets te hebben gedronken ging het nu richting Opzullik(Silly) via het Bos van Enghien. Geniet even mee van de mooie natuur.
Rustig om er te wandelen.
Hier waren we aangekomen in Silly voor onze 2° rust.Na deze gingen we terug richting Graty via enkele mooie stukjes natuur.
Toen we terug uit het bos waren kwamen we aan de rust in Graty. Vandaar ging het via veld-en bospaden naar de aankomst
Hier zijn we dan terug aan de startzaal. Een mooie en rustige tocht.
Vanmorgen reden we richting Halle, onderweg regende het tot we ongeveer aankwamen in Halle. De startplaats was in het Don Bosco instituut, men kon er kiezen uit een 8tal afstanden,van 6km tot 50km. Vanuit de startzaal dalen we eerst naar de Zennevallei om langs het kanaal Brussel-Charleroi en de Zenne Buizingen te verkennen. Naar gelang de gekozen afstand keren we terug of maken een lus door het Kluisbos en het Krabbos.
Het Don Bosco-instituut waar de wandelaars begonnen aan hun wandeling. Koninklijke Belgische Duivenbond.
Op weg naar het Kanaal Brussel-Charleroi.
Hier waren we aangekomen aan het kanaal die we een tijdje volgden. Daarna kregen we enkele mooie doorsteekjes tot we aankwamen in Buizingen.
Hier waren we in Buizingen waar er een rustpost voorzien was. Na iets te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken door het Kluisbos en het Krabbos.
Mooie natuurplaatsen om er te wandelen. Het is er ook heel rustig.
Hier gaan we de E19 over.
Gelukkig bleven we gespaard van de hoeveelheid regen die ze voorspelden.
Na de tweede doortocht in Buizingen keerden we terug naar Halle via het park van Buizingen en enkele stille paadjes.
Zicht op de Basiliek van Halle.
Terug aangekomen aan het Don Bosco-instituut. Een mooie wandeling met veel variatie .
Vanmorgen reed ik naar Rekkem, waar de wandelclub uit Lauwe er hun jaarlijkse Opengrenstocht houden. Het weer was niet al te best deze morgen, het regende maar toen we aankwamen was het net gestopt. Zoals andere West-Vlaamse clubs , had ook de 12uren van Lauwe het startuur correct nageleefd. We dronken eerst nog een kop koffie en begonnen dan aan onze tocht van 21km.
De startzaal was de nieuwe zaal Barthel, alle afstanden wandelen over de Franse grens, en aan de oude grenspost in de Dronckaertstraat verlaten de kleinste afstanden de 2 grotere. De grootste afstanden stappen langs rustige wegen en smokkelpaadjes naar de wijk Het Paradijs, om daar terug de grens over te wandelen richting Moeskroen, waar zich de centrale rustpost bevind.
Het parcours van de 21km Nog niet veel volk vanmorgen in de startzaal
Dit beeld kom je tegen op het smokkelpadroute Hier zijn we al over de grens gewandeld en zijn in Neuville en Ferrain
De regenbuien zijn verdwenen en maken plaats voor wat zon.
Hier wandelen we over de E17 aan het douanecomplex van Rekkem met Frankrijk.
Nog een beeld van de E17
Gevarieerd parcours.
aangekomen in Risquons-Tout(gehucht van Moeskroen) De ongewone naam is afkomstig van een herberg. Het gehucht ligt vlak tegen de grens met het Vlaamse rekkem en de grens met frankrijk. Risquons*Tout vormt de noordelijkste uitloper van de bebouwing van het stadscentrum. Direct ten noorden begint een landelijker gebied met het gehucht Paradijs van Rekkem. Westwaarts loopt de bebouwing van Risquons-Tout direct ineen met de verstedelijking van het Noord-Franse Neuville-en-Ferrain en Tourcoing. Het gehucht behoorde tot 1963 bij Rekkem, maar werd ntoen bij de vastlegging van de taalgrens overgeheveld naar Moeskroen, dat Waals werd. Risquons-Tout heeft zijn eigen parochie en kerkje. Na deze rust maakt de 21km een lus doorheen nauwe Franse wegen en een prachtig park.
Hier zijn we aangekomen aan het Parc d'Yser met wandelpaadjes , akselpaadjes en mooie natuur. Geniet even mee.
Heel rustig om er te wandelen.
Hier verlaten we het Parc d'Yser, steken de weg over en wandelen nu door het volgende park.
Dit 5ha grote park in Neuville is ook heel mooi.
Ook hier was het genieten van de stilte.
Na het verlaten van dit park kwamen we terug aan in het schooltje van de Risqouns-Tout.Na de rust stappen we dan het binnenland in om via landwegen en Kattewegel het einde te bereiken.
Hier zagen we nog een hoppe scheut. Het was een aangename wandeling .
Vandaag ging ik met de trein richting Oombergen, waar de wandelclub de Egmontstappers uit Zottegem een tocht organiseerden. het beloofde een mooie dag te zijn. Toen we aankwamen was er al wat volk op de been. We vervulden onze plicht, dronken nog een koffie en begonnen aan deze wandeling. We deden de grootste afstand. Het parcours ging richting St-Lievens- Houtem, waar de centrale rustpost was gelegen. het was een heel mooi en gevarieerd parcours. geniet even mee van enkel sfeerbeelden.
Kerk Sint-Martinuskerk van Oombergen. Oombergen is een deelgemeente van Zottegem en ligt in de Vlaamse Ardennen en in de Denderstreek Was nog wat nevel toen we vertrokken op de wandeling.
heel rustig om er te wandelen. Heel veel afwisseling tijdens deze wandeling.
Hier zijn we dan aangekomen in Sint Lievens Houtem. Het volledige marktplein zijn ze bezig met het heraanleggen ervan. Sint Lievens Houtem telt zo'n 10000 inwoners, die Houtemnaars worden genoemd. Het is een landelijke gemeente, net buiten de Vlaamse Ruit en in de Denderstreek. De gemeente heeft op één na grootste marktplein van Vlaanderen en de grootste traditionele winterjaarmarkt in het land.
Mooie zichten. De lus die we deden gingen de wandelaars op verkenning in het naburig gelegen Letterhoutem en keerden terug via mooie doorsteekjes en mooie wandelpaden. Hier de Heilige Kruisverheffingkerk van Letterhoutem, een deelgemeente van Sint Lievens Houtem.
Op de terugweg naar onze centrale rustpost. Na de 2°stop gingen we terug naar Oombergen via de vallei van de Cottembeek. Het natuurgebied ligt aan een heuvelflank in een bosrijke omgeving in de vallei van de Cottembeek. het vormt een geheel van bossen, open kouters met hier en daar een houtkant of een holle weg. In het lager gelegen meersengebied komen vochtige hakhoutbossen en weiden voor. Eeuwen geleden moet er zeker een Cota hebben gewoond. Het reservaat ligt tussen Oombergen, Hillegem en Sint Lievens Houtem. In het hoger gelegen deel van het Cotthembos liggen allerlei bronnen, die op hun beurt de Klokfonteinbeek voeden.
Prachtig stukje natuur
En zo komen we terug aan onze startplaats in Oombergen. Een hele mooie en gevarieerde wandeling.
Vandaag gingen we wandelen in Deinze, waar de plaatselijke wandelclub de natuurvrienden Deinze er hun jaarlijkse Canteclaermarsen houden. Na de inschrijving begonnen we aan onze wandeling. De 12 -18-24 en 32km trekken de Kromme Brug over en volgen het Schipdonkkanaal tot de Noorderwal, het samenvloeiingspunt van de Leie en de vaart. Via Dhoye en het onverharde pad langs de Oude Leie wandelen we richting Grammene. Na een splitsing aan de Verloren Hoek, gaan de 12km langs het kerkpad naar de rustpost in Zaal Leiezicht in Grammene. De 18-24 en 32km stappen verder langs Den Duiker en het knuppelpad door een mooi natuurgebied naar de rustpost in Wontergem.
De startzaal in het VTI Hier zijn we net over de Kromme Brug en volgen het Schipdonkkanaal. Hier en daar nog wat nevelslierten, het beloofde een mooie dag te worden.
Hier op weg naar de Oude Leie.
Heel rustig wandelen
Af en toe een knuppelpad.
Ondertussen was de 12km al gespitst en de grotere afstanden gingen richting Wontergem via een mooi natuurgebied. Via enkele knuppelpaden stapten we door het natuurgebied. Ondertussen was de zon volop aan het schijnen, echt zalig om te wandelen. Aangekomen aan de rustpost in Wontergem, daar moesten de 24 en de 32km een lus maken. Aan het Sint Machariuspleintje staat het standbeeld ter nagedachtenis van oud Tour de France winnaar Lucien Buyse. Lucien Buyse was een Belgisch beroepswielrenner van 1913 tot 1933. Zijn wielerloopbaan begon in 191, toen hij in de Ronde van Frankrijk van start ging, maar de eindstreep niet haalde. Na de Eerste Wereldoorlog kwam hij terug in 1919, maar stapte wederom onderweg af.In 1924 werd hij 3° en 2° in 1925. De Tour van 1926 was de langste in de geschiedenis(5745km), met 17 etappes van een gemiddeld 338km. Lucien Buyse- zijn broers Jules en Marcel waren ook in koers- nam in de 10° etappe de leiding door tijdens een geweldige sneeuwstorm op de Col d'Aspin in de Pyreneeën de aanval te kiezen, waardoor hij bijna een uur voor kwam te liggen op zijn kopman Bottecchia. Bottecchia stapte af en Buyse arriveerde in Parijs als winnaar.
Na de rust keren de 18-24en 32km terug ddor een 12ha groot natuurgebied van de Vondelbeek met zijn typische wilde plantengroei.
Via de Vondel vallei, de onverharde paden en de Oude Koeweg wandelen we door het Schepenwegeltje naar de rustpost in Grammene.Na de rust in Grammene stappen we terug via onverharde paden en volgen het Oude Leieviswater.
Door een groene buffer van rust gaat het richting Deinze. Via de vaart, Dhossche brug en de Markt bereiken we terug onze startzaal.
Het was een aangename wandeling door heel wat rustige gebieden en de zon bleef de hele dag schijnen.
Vandaag reed ik naar Assebroek Brugge. De wandelclub Brugse Metten hielden er hun Arsebrouc tocht. het was een gevarieerd traject in een rustige, minder bewandelde omgeving, langs de verdwenen spoorwegbedding, door een uniek natuurdomein. Vele verkeersvrije en onverharde paden.Voor mij was het een onbekend terrein. jammer dat het weer niet fraai was. In de voormiddag was er nog heel veel regen, nadien wat opklaringen en toen ik terug naar huis reed was het terug aan het regenen.Geringe opkomst. Hier enkele sfeerbeelden.
Een mooie rustige tochtin een mindere bekende wandelbuurt van Brugge.
Laatste wandeldag: Equigen naar Wimereux via Boulogne sur Mer.
Vandaag de laatste wandeldag van het weekend. De niet wandelaars gaan eerst nog een rondje maken in Hardelot en gaan daarna Boulogne sur Mer bezoeken en vervolgens naar Wimereux waar de wandelaars zullen aankomen. Wij stappen vandaag een tocht van 18km langs de kust om uiteindelijk in Boulogne aan te komen en iets te hebben gegeten stappen we door tot Wimereux.
Ons vertrek punt is vandaag Equihen: deze gemeente maakt deel uit van het arrondissement Boulogne sur Mer. We vertrekken aan het café L'Ocean en stappen richting kust.
We vertrekken op het plein recht tegenover het café L'ocean. We stappen direct richting kust.
Hier hebben we een prachtig uitzicht op de zee.
het gaat op en neer
Het strand is leeg Mooi golvend landschap. Wel wat meeuwen aanwezig Stijgen en dalen. terug mooie zichten. We zien in de verte de krijtrotsen van Dover.
Zicht aan de andere kant.
Hier zijn we aangekomen in Le Portel aan de site van Cap d'Alprech
van hieruit zien we al Boulogne voor ons liggen.
Ze staan nog geduldig te wachten.
Hier zijn we dan aangekomen in Boulogne sur Mer
Boulogne sur Mer ligt aan de Opaalkust aan het nauw van Calais, met zicht op de Engelse kust. De stad ligt aan de monding van de Liane. Efkes wat uitrusten tegen een stoeltje.
We wandelen verder langs de kustlijn Shit, altijd goed uitkijken waar men stapt, dit ligt overal op de stoepen en wandelpaden, echt vervelend en de gemeente doet er niks aan.
Zicht op de grote kerk. Hier gaan we door de haven.
Boulogne sur Mer is de grootste vissershaven van Frankrijk. dagelijkse kost
We stappen verder langs de promenade
Hier wandelen we richting Wimereux, deze gemeente ligt een 3tal km over Boulogne.
terug door de heide naar Wimereux. Achter ons nog een blik op Boulogne
Op en neer met mooie zichten Regelmatig komen we bunkers tegen. Voor ons een zicht op Wimereux.
Aangekomen in Wimereux.
Toch enkele badgasten.
En nu op zoek naar onze auto.
Nog even alles nakijken wat betreft de tijd en de coordinaten. na deze gingen we terug naar Hardelot. Dit is dan het einde van deze drie mooie wandelingen.
Vandaag gaan de wandelaars een dagwandeling maken van 21km. De niet wandelaars zullen enkele bezoekjes afleggen. De wandeling vertrek deze keer aan het hotel waar we verblijven. Hardelot is een badplaats in de Franse gemeente Neufchatel-Hardelot in het departement Pas de Calais. De badplaats ligt aan de Opaalkust in het noordwesten van de gemeente, 5kilometer van de dorpskern van Neufchatel.
Tot begin van de 20°eeuw was dit een onbewoond bos en duingebied. Vlakbij bevond zich het Chateau de Hardelot op het grondgebied van buurtgemeente Condette. Oude vermeldingen van die plaats dateren uit de 13° eeuw als Hardrelo. Hier wat sfeerbeelden van deze dagwandeling.
Ons verblijf in Hardelot Plage
De start van onze dagwanddeling Na enkele kleine straatjes komen we aan in een mooi natuur stukje.
Ook de vlonderpaden ontbraken niet
Mooi zicht op het meer en in de verte zien we het kasteel van Hardelot.
zicht door de poort
Zicht vanop de binnenkoer. Modern paviljoen rond het kasteel. Heeft ook een mooie tuin om te bezoeken. Hier hielden we even halt. We hadden een mooi zicht op het kasteel en een deel van de buitentuin. Na de verpozing stapten we verder
Er is hier wel veel groen te zien rondom deze stad aan de kust.
De zandpaden zorgen wel voor wat stof. Van zand gesproken, nu kregen we de volle lading.
Zelfs een weide
Na een tijdje hielden we nog eens een pauze.
Vanaf nu gingen we richting kust.
We kregen een strakke zeebries. Meer vogels aan of in het water dan mensen.
Af en toe een stevige klim door de duinen.
Nu even afdalen langs de trapjes.
terug in open lucht.
Regelmatig kon men de besjes plukken.
Wat info betreft de streek.
de wildernis in
wat obstakels overwinnen
Terug in het bewoonbare gedeelte van Hardelot. Mooie alleenstaande villa's
Zijn deze eetbaar?
Nog een kleine km en deze prachtige tocht zit erop. Nog een terrasje doen en dan terug naar ons hotel.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
