Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vanuit de ruime startzaal van het VTI begonnen we aan deze tocht. na het verlaten van de zaal hadden we een 1° splitsing, de kleinste afstand sloeg rechtsaf en wandelde richting stokerij Filliers en wandelde dan richting bachte waar de centrale rust was. De overige afstanden wandelden richting Leie, komen voorbij de Deinse OLVrouwkerk en stappen verder langs de kade van het Poppoplein en de autovrije Leieoever richting Bachte.
De OLV kerk van Deinze Via het Poppoplein gingen we richting autovrije Leieoever.
Hier langs de Leieboorden staan immense huizen De 15-20km volgen hier het Visserspad door een prachtig natuurgebied rond de Oude Leie.
Hier aan het brugje komen we terug samen met de 10km en wandelen nu naar het MPI waar de rustpost is.
Hier zijn we dan aangekomen, drinken een kop koffie en beginnen dan aan de lus. De kerk van Bachte, deze kerk heeft nog wat van haar romaanse oorsprong overgehouden. De romaanse langsgevels in Doornikse steen werden tijdens de 18°eeuw grotendeels neergehaald en vervangen door bakstenen gevels.Van hieruit doen de 15 en 20km een lus langs het authentieke dorpspleintje van Bachte, de Leiekant, de Della Failledreef en de Maaigemdijk.
Om dan via de Kleine pontweg door het natuurgebied rond de Vosselareput te wandelen.
Met de handbediende veer steken we de Leie over en komen zo terug aan de rustpost in Bachte. Nog een hele zwerm wachtende wandelaars Na de 2° rust wandelen de 10-20km stappers richting Vosselare en wandelen door een bosrijk gebied in de omgeving van de vaart. Via de landelijke Groenstraat en een oude kasseiweg trekken we verder langs het Schipdonkkanaal richting Deinze. De 20km maakt nog een ommetje door het mooie Kaandelpark en de Mouterijdreef om dan via de Leie, het nieuw aangelegde Reinbachplein en de markt te wandelen en even verder het eindpunt te bereiken.
Toen we terug aan de startzaal aankwamen, kreeg iedere deelnemer een bloemetje.
Deze maal was er een wandeling in de nabij gelegen gemeente Wevelgem. De plaatselijke wandelclub de Guldenbergstappers organiseerden er hun 7° Leietocht vanuit de evenementenzaal De Schelp. Men kon kiezen uit 3 verschillende lussen van ongeveer een 7tal km. Na een koffie te hebben gedronken begonnen we aan onze tocht en begaven ons op Lus3. Deze lus was zeker een groene lus, ook heel landelijk en we stapten ook een deel langs de Leie.
Het te volgen parcours
Afwisselend parcours, genieten van de zon.
Wandelpad langs de Leie richting Lauwe
Via de Abijpoort( een vroegere kloosterhoeve) keerden we terug naar de startzaal.
Terug aangekomen, tijd om iets te drinken en daarna de volgende lus.
Bij het verlaten van de zaal k<wamen we enkele clubgenoten tegen Dan begonnen we aan lus 2. Lus 2 kon men een stellingsmolen bekijken, we kregen terug wat afwisseling maar hadden niet zoveel groen te bewonderen.
Ondertussen vormden er zich wat stapelwolken. Ze hadden regen voorspeld voor na de middag, hopelijk is dit maar voor de avond.
Hier zien we Vanbutseles molen(1848-1851). De molen werd vroeger gebruikt voor het slaan van olie en het malen van graan.
Huier een mooi zicht van de molen.
Via enkele groene paadjes tussen de wijk kwamen we voor de 2° maal aan in de zaal. Een rustige door de weekse tocht.
Vandaag was Huizingen aan de beurt. Huizingen,een deelgemeente van Beersel, in de groene gordel rond de hoofdstad en meer bepaald in de Zennevallei. Dit is de streek tussen het Zoniënwoud en de rivier de Zenne. Het landschap is heuvelachtig en doorsneden door talrijke beken en hollewegen. Het is ook een bosrijk gebied, het grootste bos ervan is het Hallerbos met zo'n 500ha oppervlakte. Dit bos maakte in de oertijd deel uit van het grootste "Kolenwoud", waaronder ook het Zoniënwoud en andere bossen uit de streek behoren. Het Hallerbos is tot ver buiten onze landsgrenzenbekend om zijn immense tapijten van geurende, wilde boshyacinten. De wandelaars die vandaag meer dan 20km wandelen zullen deze pracht kunnen bewonderen.
De kleinste afstand blijft in het Provinciedomein en kunnen genieten van al het moois dat dit park te bieden heeft. Ikzelf deed maar 11km, daar wij iemand mee hadden die niet gewend is om grote afstanden te wandelen. We trokken ook door het domein en via enkele kronkelende paadjes door het Krabbos en langs de Kapittelbeek kwamen we aan in Dworp, waar de centrale rustpost was. Na deze rust keerden we terug naar Huizingen via de Solheide, de Bruinput en langs de Molenbeek met zijn oevers vol geurende daslook. Dit was een hele mooie wandeling en zeker een aanrader. Geniet even mee van enkele beelden.
De kerk van Huizingen, vlakbij de startzaal. We gingen direct naar het Provinciedomein waar we onze controlekaart moesten tonen om binnen in het park te komen.
Zicht op vijver en kasteel.
We stapten door de tuin
Na het verlaten van het domein kwamen we vlug aan in het Krabbos.
Na een bezoek aan Dworp wandelden we terug via mooie paden en hollewegen naar het Provinciedomein.
Hier zijn we dan terug aan de ingang van het domein, nog het parkeerterrein dwarsen en komen zo terug aan de zaal. het was een hele mooie wandeling.
De Lozermeitocht vertrekt zoals gewoonlijk uit het parochiaal centrum. Men kon er kiezen uit een 6tal afstanden. Wij kozen voor de 10km, daar we deze namiddag onze inwandeling van de Vlastocht hadden. Na de start zochten we meteen de rustige wegen en paadjes op. Aan de 1° kasseistrook verliet de kleinste afstand ons, de andere afstanden volgden de kasseistrook verder om zo langs de neerrechemstraat het pad langs de Lozerbeek te volgen. De 10km gaat hier rechtdoor en maken de andere afstanden een ommetje richting Boeregem-en Huisgaverstraat. Zo bereikt iedereen de rustpost De Griffel in Ouwegem
Het parcours dat we hebben gekozen. We kregen meteen al rustige paden onder de voeten geschoven.
Voorlopig bleef de zon achter de bewolking Regelmatig mooie zichten, maar de zon bleef hardnekkig zich verschuilen achter de lage bewolking. Aangekomen in Ouwegem waar we een rust hadden in de Griffel. Wij keerden na de rust richting startzaal.
De zon begon door het wolkendek te schijnen.
Hier kwamen langs het kasteel van Lozer.
Mooi zicht op de vijver. Van daaruit ging het nog richting Lozerbos
Via rustige bosdreven stapten we richting einde.
We passeerden hier het kerkje van Lozer en wat verder kwamen we terug aan de startzaal.
Vandaag eventjes wandelen in Oost Vlaanderen, in Dendermonde waar de wandelclub de Zilverdistel er hun Disteltocht houden. We begonnen vroeg aan de tocht, daar de weersvoorspellingen niet al te rooskleurig waren. Vandaag besloten we de 18km te wandelen.
Het college als startlocatie.
Via de markt kwamen we zo terug aan het college. Gelukkig bleef het de hele tijd droog.Een rustige en mooie wandeling.
De laatste zondag van april stond in het teken van de Vlaamse wandeldag. Er waren 2 plaatsen in Vlaanderen waar er kon gewandeld worden, in Aalst en Aarschot. Onze club ging met de bus naar Aarschot, de parel van het Hageland. Aarschot telt ongeveer 29000 inwoners en worden ook wel smalend kasseistampers genoemd.Aarschot ligt op de overgang van de zandige Kempen en het zandlemige Hageland en wordt de "Parel van het Hageland" genoemd. De Demer heeft hier voor een zeer brede vallei gezorgd en snijdt Aarschot letterlijk in 2 delen. Talrijke zijriviertjes zoeken meanderend de Demer op en zorgen voor de nodige vocht aanbreng voor de plaatselijke broeken en beemden. De vallei wordt zuidwaarts begrensd door talrijke heuvelruggen uit ijzerzandsteen. Aarschot is ook de thuisbasis van het bekende meisjeskoor Scala en de gebroeders Kolacny, de Aarschotse bruine, het Wolfbier en de Hagelandse wijn.
De wandeling begon vanuit de Stadsfeestzaal, en de wandelaars konden kiezen uit een 7tal verschillende afstanden. Ik koos voor de 20km, de Tienbundertocht. Bij het verlaten van de zaal gingen de wandelaars met richting bos waar er moest geklommen worden. Een pittige klim werd beloond met een mooi zicht over Aarschot.We stegen naar 50meter en zoeken de natuur rond Speelhoven op. Via pas geopende stille wegen met prachtige vergezichten bereikten we het levendige Rillaar.
We verlieten de zaal langs de achterzijde We dwarsten de grote baan en begonnen direct aan een serieuze klim. We stapten een tijdje door dit domeintje
kregen om de haverklap mooie vergezichten. Natuur rond Speelhoven.
We zijn aangekomen in het levendige Rillaar waar we in de Kortakker onze rust hadden. Hier kwamen enkel de grootste afstanden. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan de lus.
Na de rust stapten we naar het natuurgebied Tienbunder. Het Tienbunderbos is een heuvelrug uit ijzerzandsteen en bereikt een hoogte van 65m. Deze heuvel was zeer belangrijk voor de plaatselijke bevolking. Men vond hier schollen(platte stenen) die men gebruikte als bouwstenen. De vindplaats voor deze schollen bestaat nog altijd en kan bezocht worden. Het bos bezit ook een schat aan flora, men kan er naast de inheemse plantensoorten ook mammoetbomen en zeer oude boskersen bewonderen.
Een heel mooi stuk natuur en heel rustig Geniet even mee van deze mooie streek
Dit was een kort maar een geniepig klimmetje.
Mooie vergezichten
Hier zijn we dan voor de 2°maal in Rillaar. Na het verorberen van een broodje gaan we nu verder en stappen we door de vallei van de Motte om dan langs een paar dode zijarmen van de Demer , terug de feestzaal in Aarschot op te zoeken.
Enorm veel afwisseling tijdens deze tocht.
Zo komen we stilaan terug aan de zaal. We hadden nog tijd over en besloten om nog eens de stadswandeling te maken. Hier begonnen we aan onze rustige stadswandeling, afwisselend mooie gebouwen en beelden.
De openbare bibliotheek Stadspark De OLV-kerk uit de 14°-15°de eeuw, demergotiek-stijl en opgetrokken uit de plaatselijke ijzerzandsteen, komt nu in zicht.
Zicht op 's Hertogensmolens. Deze prachtig gerestaureerde watermolens, waarin nu een hotel en brasserie gehuisvest is, toont aan dat Aarschot ooit een Hertogdom was. Hier staan we aan de ingang van het begijnhof. Het begijnhof van Aarschot werd gesticht in 1529 nadat Hendrik III van Brabant en Aleidis van Bourgondië hun schuur en de directe omgeving daarrond schonken voor de oprichting hiervan, in de nabijheid van de OLV kerk. In 1543 werd, op de Zeven weeën na, het gehele begijnhof vernield door een brand. Ruim een eeuw later werd er pas begonnen aan de herinrichting van het gebied. Het oorspronkelijke karakter van het erfgoed is echter verloren gegaan door vernieuwingen in de nabijheid van het begijnhof, uitgevoerd door de stad Aarschot zelf. Zicht op het binnenplein.
Hier komen we voorbij de Demerwachter, een kunstwerk van Roland Rens, wijst ons de richting van de feestzaal. Het was een hele mooie wandeling. Wandelen in Aarschot is een heuse belevenis. Zeker eens doen.
De wandeling van vandaag was te Zerkegem, een deelgemeente van Jabbeke. Zerkegem ligt op de overgang tussen de Polders in het noorden en de Zandstreek in het zuiden. Van de deelgemeenten van jabbeke is de naam Zerkegem de oudste die men in de documenten terug vond. Reeds in 765 komt de naam "Sirigoheim" voor. Op het grondgebied werden ook een keltische begraafplaats teruggevonden. Volgens één bron is het ontstaan van Zerkegem verbonden met die van de nabijgelegen parochie Roksem, volgens een andere met die van het kroondomein Snellegem. In 867 behoorde de villa van Zerkegem toe aan de abdij van Sint- Vaast in Atrecht. De startwas zoals ieder jaar in de zaal Sarkoheem. Men kon kiezen uit 7 verschillende omlopen. We kozen voor de grootste afstand(30km).
De Sint Vedastuskerk. Alle afstanden vertrekken samen langs de kerk, door de Mascobossen richting Snellegem tot aan de Boerenmolen In het begin was er heel veel variatie op het parcours.
Hier komen we voorbij de Mascobossen. Een middelgroot gebied tussen de 10 en 50ha. Dit bossencomplex ten zuiden van Jabbeke met typisch blokvormig drevenpatroon ontstond op de onvruchtbare heide ten tijde van napoleon. Nu vinden tal van planten en dieren een onderkomen in het bos, de poelen en de hooilanden. Kinderen kunnen terecht in de Speelplekke, een wonder mooi stukje speelnatuur.
Heel rustig om er door te wandelen. Hier zijn we dsan aangekomen aan de 1°rust, waar de wandelclub uit Jabbeke iedere deelnemer een koffie of een frisdrank aanbood. De kleinste afstanden keerden terug na die stop naar de zaal, de andere afstanden stapten richting Jabbeke.
Via rustige wegen en enkele paden stapten we verder naar Ettelgem voor onze volgende rust bij het atelier van wijlen Andre Marchand, beeldhouwkunstenaar.
Het domein de Hoge Dijken. Is een natuurgebied in de gemeente Oudenburg. Het ligt aan de Oude Brugseweg in de deelgemeente Roksem en de Korte Vijfwegstraat in Ettelgem. In het gebied bevindt zich een plas die in de volksmond Roksemput genoemd wordt. De oppervlakte van het domein bedraagt 52ha.
Op weg naar het atelier van Andre Marchand
Hier zijn we dan aan onze rustpost. De grootste afstand doet hier 2 lussen
Hier zijn nog enkele werken van deze beeldhouwer te zien.
De nieuwe kerk Sint Eligiuskerk van Ettelgem, werd vanaf 1909 in het centrum zelf opgetrokken in neogotische stijl.. Dit is een deelgemeente van Oudenburg. Ettelgem ligt ten zuidoosten van Oudenburg zelf. De dorpskern van Ettelgem is door lintbebouwing vergroeid met die van Oudenburg-Centrum, met enkel nog de snelweg tussen beide.
Zicht op de kerk van Oudenburg.
De oude romaanse Sint Eligiuskerk ligt net buiten het dorpscentrum. De oorsprong van het kerkje gaat terug tot een houten kerkje uit het begin van de 11°eeuw. Sommige delen van de beuk en het koor gaan terug tot de 12°eeuw; het torentje dateert uit de 14°eeuw. Sinds 1911 doet het geen dienst meer als bidplaats. In 1986-1988 werd het kerkje gerestaureerd. Na deze stop begonnen we aan de 2° lus rondom Ettelgem
Ook hier was er variatie in het parcours en kregen op regelmatige tijdstippen mooi zichten. Na de 2° lus wandelden we terug richting startzaaml. Nu kregen we zicht op de Roksemput. We stapten nog een tijdje door dit natuurgebied.
het was een mooie en rustige wandeling. Toen we terug in de zaal aankwamen zagen we enkele leden van onze wandelclub, dronken nog iets en na een babbel was de tijd aangebroken om terug naar huis te rijden.
Vandaag was er een wandeling in Anzegem, een relatief landelijke gemeente in het heuvelland tussen de rivieren de Leie en de Schelde. Deze tocht is georganiseerd door de wandelclub de Textieltrekkers uit Vichte. De start was vanuit het OC de Mansold.Men kon kiezen uit een viertal verschillende lussen, telkens starten vanuit de zaal en terug.Ze voorspelden regelmatig buien en opklaringen, hopelijk is dit niet van toepassing. Ik begon met lus1 en die ging richting domein Hemsrode.
Het parcours De lucht was niet zuiver toen ik begon aan de wandeling.
Hier was ik al in de dreef van het domein Hemsrode.
We wandelden een tijdje door het domein. Na een poosje verlieten we het domein en stapten verder langs de akkers, we kregen ook enkele mooie zichten op Anzegem.
De wolken dreigden, maar we kregen geen spatje.
Hier wandelen de wandelaars langs de buitenkant van het domein terug naar de startzaal.
De zon was terug aan de bovenhand.
Na iets te hebben gedronken begon ik aan lus2, deze was heel landelijk. Hier gaan we in een klein stukje natuur de Borreberg. De Borreberg ligt pal in het centrum van Anzegem. Het ontstond uit een voormalige kleigroeve. Een enthousiaste buurman ontfermde zich 45jaar geleden over het gebied en zo groeide de Borreberg uit tot een natuur paradijsje
We kregen ook regelmatig wat veldwegels
Op weg naar de zaal kregen we enkele spatjes, maar de buien bleven uit. Gelukkig maar. Na de rust, begon ik aan de derde lus , samen met Ludo. Ook hier kregen we een gevarieerd parcours. Verhard en onverhard.
Hier op het einde kwamen we bekende gezichten tegen. Een mooie wandeling gemaakt zonder één regenbui.
We reden vandaag richting Ath, om daar een mooie wandeltocht te maken.Toen we daar aankwamen zagen we geen enkele auto of wandelaar. Enkel een plaatje met een adres wijziging. We moesten omkeren en naar Meslin-l'Eveque rijden. Na een 30tal minuten kwamen ginds aan. Ook daar was er nog niet veel zaaks. Na de inschrijving begonnen we aan deze tocht. Aan het parcours te zien was er niet veel groen te bespeuren.
Uitleg over het parcours. Het schooltje van Meslin l'Eveque. Zicht op de St Pieterskerk, dateert van 1792 We kregen wel enkele mooie zichten over het landschap, maar we stapten wel op het asfalt of beton. Het had hier lichtjes gevroren.
Aangekomen op onze 1°rustpost. We stapten de 21km en hadden 4rusten. Allemaal kleine afstanden tussen de rustposten.
In dit dorpje was de volgende rust De kerk van Isieres de zichten waren wel aangenaam om te kijken
Nu en dan kregen we een paadje
Hier over dit brugje was onze volgende rust.
Typisch Waals
hier zijn we dan in Rebaix
terug een onverharde weg.
Het voormalige gemeentehuis van Meslin l'Eveque
Terug aangekomen van deze tocht. Jammer dat ze niet op hun vertrouwde plek konden starten. Het was heel goed weer en kregen toch enkele mooie zichten van deze streek te zien.
Vandaag ging het richting Beernem, namelijk naar Sint Joris. Dit is een deelgemeente van Beernem.Sint Joris ligt tegen de grens met de provincie Oost Vlaanderen. Langs het dorp loopt het kanaal Gent Brugge. Eenmaal aangekomen begon het wat te druppelen.Na de inschrijving begonnen we aan de wandeling. We stapten de grootste afstand en het eerste gedeelte was een rondje Sint Joris. Na deze ging de tocht verder richting Knesselare. Knesselare ligt in de regio Meetjesland. De grootste afstand deed daar een lus via het gehucht Oostveld.
Het was een rustige wandeling, we wandelden door enkele private domeinen, afgewisseld met enkele veldwegels.
Hier wandelden we door wat privéstukken. paraplu's kwamen eraan te pas.
De hemel sprak boekdelen.
Hier langs de drukke spoorlijn kust-Brussel Hier staat de lattenkliever uitgebeeld. Sint Joris staat bekend als het lattenklieversdorp. Hier werden latjes gekliefd uit dennen als hulpmiddel bij bepleistering en stucwerk. Het ganse dorp werd bij de nijverheid betrokken.
Aangekomen aan de eerste rustpost van deze wandeling. Zicht op het kanaal Brugge-Gent.
Aangekomen in Knesselare waar we een tweede rust hadden hier in dit schooltje. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan de lus via het gehucht Oostveld.
We kregen regelmatig wat verbetering in het weer, maar soms was dit maar van korte duur. Zicht op de Sint Pieterskerk van Oostveld De wolken dreigden opnieuw, na terug in het schooltje van Knesselare te hebben vertoefd begonnen we aan de terugkeer naar Sint Joris.
Op het einde van deze tocht konden we het toch niet droog houden, er moest nogmaals een buitje vallen.
Op paasmaandag gingen we wandelen op en rond de Kemmelberg. De Heuvellandstappers organiseerden er hun Kemmelbergtocht vanuit het OC De Gaper te Kemmel. De Kemmelberg is de hoogste der heuvels van de groep der West Vlaamse bergen. Hij bereikt een hoogte van 156m, zodat hij boven het vlakke land van Vlaanderen als een echte berg oprijst. Eigenlijk bestaat de Kemmelberg uit 2 delen, de grote Kemmelberg(156m) en een kleine Kemmelberg of Monteberg(132m), aan de zuidzijde uitlopend richting Dranouter; aan de noordzijde ligt nog een derde heuvel, de Lettenberg(97m).
We vertrekken uit het OC en stappen naar de Nieuwstraat en wandelen via de Willebeek wijk en de Terrierstraat richting Lettenberg. Daar kon men kiezen voor verhard of natuur. Ik kwam voor de natuur, dus volgde de natuurpaden.
Zicht op de Sint Laurentiuskerk van Kemmel. Sint Laurentius wordt aanzien als beschermheilige van brandwonden en oogkwalen. We kregen mooie vergezichten Hier omhoog nar de Lettenberg. Hopelijk krijgen we niet te veel regen. Na de Lettenberg stappen we nu naar het provinciedomein kemmelberg. De hemel voorspelde niet te veel fraais. Op weg naar de eerste splitsing in het domein.
Hier verlieten de grootste afstanden de kleinere.
Ik stapte al die tijd alleen, geen mens voor of achter mij. Mooie afdaling
Bezig met het heraanleggen van sommige trappen
Deze fazant was het enige die met me mee ging.
Aangekomen op mijn eerste rustpost. De donkere wolken namen de bovenhand en de eerste druppels begonnen al te vallen. De paden waren uitstekend om te wandelen. We wandelden richting Dranouter. Hier zijn we aangekomen in Dranouter. De 2 grootste afstanden gingen van hieruit naar Nieuwkerke.
Na deze rust, moesten de wandelaars een 8tal km afleggen via enkele mooie paden naar Nieuwkerke. Dit was een heel slecht stuk om in te wandelen, enkele pijlen waren hier verdwenen, normaal moesten we naast de haag wandelen .
Nog enkele mooie zichten op het Vlaamse en Franse landschap. Gelukkig waren de buien maar van korte duur en ook niet hevig.
Genieten van de mooie zichten, dit was alles wat ik kon doen. Er was geen wandelaar te bespeuren.
Terug een bui op komst
Op de terugweg naar de zaal kwam ik wel volk tegen van de kleinere afstanden.
Op het laatste gingen we nog door het park alvorens we terug aankwamen aan het OC. Een hele mooie wandeling.
39° Marche de Printemps(Les 1000 pattes de Philippeville)
Vanmorgen vroeg reed ik naar de provincie Namen om in Philippeville hun Marche de Printemps te wandelen. Toen we op de autostrade kwamen naar Doornik was het hier en daar mistig en op sommige plaatsen was de mist erg dik. Het was opletten en de snelheid aan te passen. Na een 1u45 kwam ik aan in Philippeville, de parking rond de zaal was al volzet, dus nam ik de volgende parking. Ik schreef me in en dronk nog een kop koffie en begon dan aan de tocht. Ik stapte de 30km. Er was nog veel mist, dus het zag er niet oke uit om veel foto's te nemen.
Al de afstanden, behalve de kleinste gingen richting Hemptinne via onverharde wegen en bos.Daar maakte de grootste afstanden een lus van 8.5km en kwamen dan terug aan in Hemptinne. Van daaruit stapte ik dan richting Jamagne via onverharde en af en toe wat verharde wegen. Ondertussen prikte de zon af en toe wat gaatjes in de mist en tegen de klok van 11u was de mist grotendeels weg.
Het parcours De startzaal CARP Via een tunnel gingen we onder de gevaarlijke door. Ik probeerde zo goed als ik kon om tocht wat foto's te nemen.
Ook zulke wegen of paden kregen we onder onze voeten geschoven. Ook regelmatig wat bos op onze tocht.
Hier er over of eronder, ik koos voor het laatste. Men kon er niet omheen
Heen en weer om de plassen te omzeilen.
Een oude waterpomp. Hier onder de tunnel stond er een muur opgetrokken en we moesten door de gracht om deze te omzeilen. Gelukkig was er geen water.
Nog altijd veel mist.
heel veel variatie op de tocht.
De eerste prikjes van de zon.
Hier was ik al op weg naar Jamagne via vele onverharde wegels.
Voor de 2°maal aan de rust in Jamagne. Een mooi kapel. Ben nu op de terugweg naar Philippeville
Het was markt toen ik hier aankwam op Places des Armes.
De laatste rustpost op een kleine km van de eindstreep.Een mooie tocht, gelukkig dat de zon er tocht nog doorkwam.heb er van genoten.Toen ik aankwam in de startzaal was die bijna volzet. Dronk nog een frisdrank, stempelde mijn boekje af en begon dan aan de terugrit naar Lauwe.
Vandaag een wandeling op eigen gemeente.De 12uren van Lauwe organiseerde er hun Leiewandeltocht in het schooltje de Wonderwijzer. De wandelaars konden kiezen uit 3 afstanden. Ik besloot de grootste afstand te wandelen. Alle afstanden wandelden door den Opstal richting leie, waar de kleinste afstand ons verliet aan de site van De Witte Lietaer. De 2 andere gingen via het jaagpad nog een stukje door en wandelen richting Rekkem. Langs veldwegels en trage wegen gaan ze naar de controle Ter Molen.
Startzaal in de school de Wonderwijzer.
Hier stapten we op het jaagpad langs de Leie
Aangekomen op de rustpost Ter Molen. Hier maakte de grootste afstand een lus van bijna 8km.
Het parcours van de 21km.
Na de rust wandelt de 21km richting Potijzerwegel, om zo via de LAR en de Kloosterhoek, het Kraaiveld te bereiken om zo terug te komen voor de 2°maal in Ter Molen
Heel veel variatie op het parcours
Nu gaan alle afstanden gezamenlijk richting Bramier, de 2 grootste afstanden stappen daar de natuur in om na enkele kms de kleinste afstand te vervoegen aan de statie. Vanaf daar gaan we samen naar het einde Afwisselend veldwegels
Hier hebben we Gaby en Jeannine van onze club.
Nog wat rondtoeren in het Preshoekbos.
Hier zijn we dan terug aan de startzaal. Mooie en rustige tocht en het weer was goed.
Gisteren gingen Dany, Ronald en ikzelf de 12km voor de Vlastocht inwandelen. Het was een mooie dag, en we begonnen aan de wandeling. We verlieten het Don Bosco college en stapten richting het chiropad, dat we volgden tot aan het 't Helleke. Via t'Helleke stapten we verder naar de Smokkelpot tot aan de grote baan. Die moeten we dwarsen en wandelen over de brug tot aan de Keizerstraat. Eénmaal in deze straat splitsen we met de kleinste afstand, wij gaan een deel van het Preshoek binnen.
Hier over de brug van de E17 We hebben zopas de kleinste afstand verlaten en wandelen het natuurdomein in. Nu even genieten wat er zal komen.
Mooi om er te wandelen en te genieten van de rust. Na een tijdje verlaten we het natuurdomein via de Klarenhoek en gaan op zoek naar het volgende groen stukje.
Hier stappen we door een nieuw aangelegd stuk natuur richting Markebekepad.
Deze weg heeft een opknap beurt gekregen. Ook hier is het genieten van de natuur en de stilte.
Via het Deken Debopad gaan we nu verder wandelen naar het Prikkelpad. Via de Rekkemsestraat gaan we zo naar het Prikkelpad Ook hier is het rustig en stil
mooie vergezichten
De trappen zijn opgeknapt en kregen wat bijvulling.
Via dit pad komen we aan het jaagpad langs de Golden river.
We wandelen nu even langs de Leie tot aan het Schrijverskepad
Hier verlaten we het Prikkelpad en gaan zo naar onze rustpost OC Marke.
Op weg naar de uitgang van het Prikkelpad
Hier zijn we aangekomen aan de rustpost het OC. Na deze rustpost verlaten de wandelaars het OC, ook de grotere afstanden(18-24-30km) wandelen nu naar het einde. Via het Markebekepad gaat het nu richting Rodenburg. Nog een zicht op de woonkern van Marke. Hier in de Vermanderstraat zijn er nog restanten van het oude spoor van de vroegere Kortrijkse steenbakkerij. Via het OLV Ter Spiegelen gaan we nu verder stappen naar de Libelle en het stadsgroen de Marionetten. De kapel OLV Ter Spiegelen
We verlaten het pad en slaan linksaf de Cannaertstraat in en wandelen zo naar de Libelle. Hier het brede pad naar het natuurdomein. En nu zijn we op weg naar dit natuurdomein. Nog even de voetgangersbrug over, een blik op de E17, en weg zijn we. Hier is het heerlijk om te wandelen. Ook hier hebben ze heel wat veranderingen gedaan om het de wandelaar aangenamer te maken.
Vroeger was dit een aarden trap en smal, nu is die stukken aangenamer. Een zicht op de Libelle Hier de infopanelen We wandelen er dwars door en verlaten de Libelle via de vernieuwde brede paden. Ook dit is nieuw We wandelen nu door het stadsgroen de Marionetten Deze boom noemen ze de "Reus"(kale) De vernieuwde paden
We steken de weg over komen en wandelen nu over de vijver, vroeger moest men er langs stappen.
Na dit klein stukje natuur moeten we nog de ST Anna dwarsen en wandelen nu in het laatste stukje natuur Ook hier zijn ze wat aanpassingen aan het doen.
Dit pad slaan we in en stappen zo naar het einde via een iet wat speciaal bruggetje. Over dit wiebelplankje moeten we over (2m lang) om zo in het geboortebos de laatste 300m te gaan.
En zo zijn we terug waar het allemaal begon. Hopelijk genieten jullie ervan. Misschien tot op deze tocht die doorgaat op 25 juni 2017
We reden naar Erpe -Mere, waar de wandelclub het Land van Rhode er hun Bursitiatocht hield. De start was in de deelgemeente Burst. Een landelijke wandeling gekruid met vele kleine wandelpaadjes. Toen we aankwamen was het goed aan het regenen. We dronken eerst nog een koffie en wat later begonnen we aan de tocht. Nog wat licht gedruppel, we kregen al meteen een splitsing waar men kon kiezen tussen verhard en natuur. Wij kwamen hier naar toe voor de natuur. Het eerste gedeelte ging richting Vlekkem waar we onze centrale rustpost. hadden. Via enkele mooie verharde en onverharde paden leidde ons naar Vlekkem.
We konden de paraplu goed gebruiken tijdens het eerste deel van de wandeling.
Afwisselend onverharde paden, we kwamen naar hier om zulke paden te hebben.
Heel veel variatie, de parcoursmeester Etienne had zijn best gedaan.
Nog altijd wat dreigende wolken.
Vlekkem een deelgemeente van Erpe Mere. Vlekkem is het kleinste, minst bevolkte en dunst bevolkte deelgemeente van Erpe Mere. Het dorp wordt omringd door het gehucht Egem in Bambrugge, Ottergem, Vlierzele en Zonnegem(deelgemeente St Lievens Houtem. Vlekkem bestaat slechts uit 6 straten. De Sint lambertuskerk van Vlekkem Het kapelletje in de Keerstraat(Vlekkem). De grootste 2 afstanden maakten hier een lus. We deden een lus Vlekkem-Ottergem-Vlekkem.
Ook hier was er heel veel variatie.
De Sint Paulus-Bekeringskerk van Ottergem, ook een deelgemeente van Erpe Mere. Ottergem ligt in de Denderstreek aan de Molenbeek en wordt omringd door Erondegem,Erpe, Mere, Bambrugge en zijn gehucht Egem.
Ook hier nam de natuur de bovenhand op het verharde.
Mooie naam van het café. Terug aan de rustpost.
na de rust gingen we terug richting startzaal. Hier Doortje met de sympathieke secretaris Henri van de wandelclub Klavertje vier.
Terug aan de startzaal, we hebben genoten van deze mooie landelijke wandeling. Een dikke pluim voor Etienne die er terug wat moois heeft van gemaakt.
Vandaag was er een namiddag wandeling te Aalter. De wandeling begon aan de gemeentezaal Sint Maria Aalter. Er was al aardig wat volk op de been toen wij aankwamen. Aalter is een gemeente in Oost Vlaanderen en ligt in de regio Meetjesland. Aalter bestaat sinbds de fusie in 1977 uit vier deelgemeenten: Aalter, Bellem,Poeke en Lotenhulle. De deelgemeente Aalter bevat naast de gelijknamige kern ook nog 2 andere dorpen: Aalter-Brug en Maria Aalter. Beide zijn nooit zelfstandige gemeenten geweest en kunnen zodoende niet als deelgemeenten worden beschouwd. We begonnen aan onze wandeling. Op stap in de bossen en mooie dreven van Sint Maria Aalter. Via enkele stille wegen stapten we richting Domein Menas.
De gemeentezaal waar de wandeling begon
Via enkele onverharde en verharde wegen stapten we richting Domein menas.
Hier gingen we dit domein in. In Sint Maria Aalter, aan de rand van de bossen op de grens van Oost- en West-Vlaanderen, ligt het domein Menas. Een domein van de Broeders Van Liefde, wie hier komt, vindt rust. Menas was jarenlang de plek waar novicen(kandidaat Broeders) een opleiding tot broeder kregen en er hun geloften aflegden. In 2014 besliste Broeders van Liefde om het domein te herbestemmen. Het voormalige novicaat en het domein is vandaag een stilte plek en een gastenverblijf voor groepen met 48 kamers en heel wat ontmoetings-en stilteruimten.
Het domein is 15ha groot.
Toen we net uit het domein wandelden begon het te regenen. De tocht ging dan verder richting Sportveld in Sint Maria Aalter waar de centrale rustpost was. Het bleef maar regenen, dus weg met het fotoapparaat. Toen we aankwamen aan de rust was het gedaan met regenen. Na de rust gingen de wandelaars nu richting de bossen. Via rustige en mooie dreven stapten we verder terug naar het eindpunt, afgewisseld met bos. Rustig om daar te wandelen.
Enkele mooie en stille plekjes in het bos.
terug naar de dreven om zo het laatste stukje bos aan te gaan. De Vorte bossen is een natuurgebied op het grondgebied van de gemeente Ruiselede, tussen de parochies Doomkerke en Kruiskerke. Het bos van 50ha ligt op de grens van de Vlaamse zandrug. Het is eigendom van Natuurpunt en wordt beheerd door de regionale afdeling De Torenvalk vzw.
Wederom een mooie dreef
Afwisselend onverhard met een verhard stuk
De allerlaatste dreef alvorens we de eindstreep halen.
Terug aan de gemeentezaal. Een rustige en mooie tocht.
Vandaag reden we over de taalgrens, in Henegouwen naar het dorpje Buissenal. Buissenal was een zelfstandig dorp tot 1977 en is sinds dien een deelgemeente van Frasnes lez Anvaing. Een wandeling in het pays des Collines. In Buissenal, een dorpje dat zich in het heuvelachtige landschap ten zuiden van de Collines bevindt, kunnen de wandelaars zich vergapen aan enkele schitterende vergezichten en de vele facetten van deze regio leren kennen: boerderijen, bossen,paadjes, een landschap van heuvels en hagen. landschappelijk is Le pays des Collines in feite de verzetting van de Vlaamse Ardennen aan de andere kant van de taalgrens. De wandeling van vandaag, die startte langs de kerk van Buissenal bracht ons dwars door de vrijwel ongerepte bossen Bois de Leuze, Bois d'Antoing, Bois d'Hubermont,Bois Lefebvre en enkele hele mooie paden. Geniet even mee van de vele mooie zichten.
Kerk van Buissenal
Hier zijn we op weg naar het eerste bos van deze wandeling
We krijgen mooie vergezichten
Ook zulke paden kregen we regelmatig. Door het Bois d'Antoing
Op weg naar onze eerste rustpost na zo'n 7.5km Op de rustpost, hier kwamen we 2x. We gingen van hier naar de volgende rust, deze was volledig in het bos zelf, enkel voor de grootste afstand.
Hier in dit bos(bois Hubermont ) hadden we een rustpost.
Een aanmoediging voor de grootste afstand. Dit was geplaatst in een slijkerig pad, die steil omhoog liep.
het was heerlijk genieten van de natuur en ook van de stilte.
Heel gevarieerd
Nog eventjes poseren
het laatste vuil paadje van deze tocht.
Onze laatste rustpost, dan nog een kleine 3km te stappen en bereiken onze aankomst. Mooi zicht We zien al het kerkje van Buissenal.
Hier zijn we dan terug aan de kerk, een hele mooie wandeling met prachtige natuurdomeinen en mooie zichten. Het was heerlijk wandelen met dit prachtig weer. Deze tocht is zeker een aanrader.
Mooie dag, dus goed wandelweer. Vandaag ging het richting Spiere, een tocht georganiseerd door de wandelclub uit Heestert. De start was vanuit het sportcomplex te Helkijn. Een rustige wandeling rondom Spiere.
het traject Afstandstabel We kregen een gevarieerd parcours, verharde en onverharde paden.
bepaalde bomen stonden al mooi in bloei.
Een eenzaat Aangekomen aan de controle , achter de kerk van Spiere
Nog een mooie boom in bloei. Zicht op het kasteel van Spiere
Vandaag gingen we wandelen in Gentbrugge, waar de wandelclub de Florastappers er hun Floratochten hielden. Er was al behoorlijk wat volk toen we aankwamen. Na onze inschrijving dronken we eerst nog een pot koffie en begonnen daarna aan de tocht. Alle afstanden behalve de andersvaliden wandelden direct het Rattendaelpark in. Dit stukje prille natuur is een oud kasteeldomein dat in de volksmond ook wel Kasteel Villain wordt genoemd. Van het vroegere kasteel blijft alleen de traptoren over.
het te volgen traject Afstandstabel Hier door het Rattendaelpark.
Van hieruit gaan we verder richting Heusden via het Vredebos De Gentbrugse Meersen De Gentbrugse Meersen ligt te midden van woonwijken. De Gentbrugse Meersen strekt zich uit tot aan de Schelde.Onderweg komt u verschillende plekken met open water tegen die aantrekkelijk zijn voor watervogels. Via de Scheldedijk, onverharde wegen en bos wandelen we zo naar Heusden waar onze 1° rustpost is.
na het verlaten van de rustpost wandelen we verder richting het domein de Kollebloem.
Hier zijn we in dit domein. In dit park kan je wandelen, joggen en zelf petanque spelen.
Van daaruit gaan we verder naar het Damslootmeer. Vooraleer we dit bereiken moeten we eerst nog een mooi stukje natuur bewandelen.
Vanaf hier begint dit mooi stukje natuur. en of het mooi is om te wandelen, zie je hier aan de paadjes. Heel mooi stuk
Het meer is 38ha groot. Het is een kunstmatige waterpartij die ontstond door zandwinning voor de aanleg van de autosnelweg E17. In dit privé domein is zeilclub RBSC gelegen die opgericht werd in 1963 door een groep Gentenaars. Daar is onze volgende rustpost.
Hier zijn we dan aangekomen op de zeilclub. Na iets te hebben gedronken maken de grootste afstand hier een hele mooie lus. We stappen nu richting Destelbergen. Dit gaat afwisselend gepaard langs onverhard"e wegen en het Reinaertpark.
Heel veel variatie
Hier wandelen we door het Reinaertpark. De totale opp. van het park is 47.677m² en de lengte van de wandelpaden zijn ca 850m en het tgelt meer dan 500 hoogstammige bomen. Eenmaal het park te hebben verlaten is de Damvallei aan de beurt.
De Damvallei is ontstaan uit een oude meander van de Schelde. Knotwilgenrijen, kleine wilgenbroekbosjes en graslanden bepalen hier het landschap. De grote blikvanger hier is het meer, een kunstmatige waterpartij die, zoals het Damslootmeer, ontstond door zandwinning voor de aanleg van de autosnelweg E17.
Hier zijn we dan voor de 2°maal in de zeilclub aangekomen. Van hieruit gaat het dan opnieuw richting Heusden langs vele onverharde wegen, samen met de 18km.
Zicht op het meer
Terug aangekomen in Heusden. Na onze laatste stop wandelen we nu verder terug naar de startzaal. langs een onverhard pad komen we aan het geboortebos, de Gentbrugse Meersen en tenslotte aan de volkstuintjes
Hier zijn we in het Geboortebos
De Gentbrugse Meersen
En zo bereiken we de volkstuintjes. Nog een goede km te stappen en komen zo terug aan in de zaal. Het was een hele mooie tocht, zeker een aanrader.
Ze voorspelden een hele mooie lentedag, dus tijud om een midweek wandeling te maken. Deze keer trok ik richting Zottegem, waar de Egmontstappers er hun maandelijkse wandeling geven. Nu was de start in Velzeke en de tocht ging richting Strijpen. Na het inschrijven begon ik aan de wandeling. Kort na de start stappen de wandelaars richting Paddestraat.
Het te volgen traject De afstandstabel
Hier de Paddestraat, ooit een Romeinse heirbaan die de scheiding vormt tussen het dal en de hogere kouters; de padden , die naar de poelen in de vallei trokken, gaven hun naam aan deze kasseiweg. Een weg, beroemd en berucht uit de wielerklassieker "De Ronde van Vlaanderen"
het was heerlijk genieten van de vele wandelpaden doorheen het heuvelachtig gebied. Geniet even mee van de mooie beelden.
Hier zijn we dan aangekomen aan het OC in Strijpen na een 7tal km. Zoals gewoonlijk maken de grootste afstanden hier een lus. De medewerkers waren al volop bezig met hun alom gekende braadworsten. We maakten een hele mooie lus in de streek van de Zwalmvallei richting Robost.
Ook hier was er veel variatie op het parcours
Terug zicht op Strijpen. Na de 2°keer in het OC, gingen de wandelaars terug richting Velzeke via mooie veldwegels en een stukje van het Jan de Lichte pad. Deze dame gaf wat uitleg over haar hobby.
Zoals gewoonlijk kunnen de wandelaars na de wandeling proeven van hun overheerlijke zelfgebakken pannenkoeken. Ik heb er enorm van genoten van deze mooie, landelijke wandeling in een licht glooiend landschap met mooie zichten.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
