Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
De wandelclub uit Moorsele organiseerde dit jaar hun Halfoogsttocht vanuit zaal Leiedal te Wevelgem. Dit jaar naar aanleiding van hun 15 jarig bestaan was er een 42km. Ik ging voor deze afstand en wachtte vriend Urbain op. Na ons te hebben ingeschreven begonnen we aan de wandeling.Het eerste stuk ging richting St Therisiakerk via de katerhoek en de Vogelwijk. na 3,4km kwamen we daar aan. Na deze rust wandelden we verder richting Menen via Goed Indooie en zo naar de Leieboorden. Over de brug stapten we langs de andere kant van de Leie en trokken we naar het Diefhondbos. Dit bosje is ontstaan op een oude vuilnisbelt, resoluut gesloten in 1963, en in 1985 er de 1° boom werd aangeplant.
Het parcours van de 42km.
Goed Indooie, is een klein gedenkteken, die de mensen herinnert aan 3 Canadese piloten van het 432° Squadron die hier met hun Halifax III neerstorten in mei 1944.
Hier worden we gescheiden met de andere afstanden. Ondertussen was het aan het regenen. Hier betreden we het Diefhondbos. Eenmaal uit het bos volgden we nog een tijdje de Leieboorden tot in lauwe en gingen dan richting Goed ter Heule waar we de centrale rustpost hadden. Daar maakten wij 2 lussen, de eerste was door het preshoekbos en de tweede lus deed men marke aan. Het waren beide mooie lussen. W
We kregen veel natuur.
Hier op weg naar het domein bij de Klarenhoek.
Nog een clubgenoot Er viel nu en dan nog wat klein gemiezer uit de lucht. Stoelfie of niet? we bewandelen nu het prikkelpad.
Hier kwamen we aan in de industrie zone van Wevelgem waar onze laatste rustpost was. Na deze te hebben verlaten kregen we nog een heel mooi stuk natuur vooraleer we de aankomst bereikten.
Op het einde van dit jaagpad kregen we nog een ijsje aangeboden door de wandelclub.
Nog even deze weg tot het einde volgen en we komen terug aan onze startzaal. Het was een hele mooie tocht
Vandaag gingen we wandelen in Nukerke. Nukerke is een dorp in Oost Vlaanderen en een deelgemeente van Maarkedal. De start ging vanuit de gemeenteschool.
Het was een lussentocht, we konden kiezen uit 4 verschillende lussen (6,2km- 7,2km-7,4km-6,8km). Wij gingen ze alle 4 wandelen. de eerste lus was volledig verhard, de overige lussen zijn gedeeltelijk verhard en hoofdzakelijk langs veld- en boswegen. Op elke afstand prachtige panorama's op de Scheldevallei en omgeving. Het was een rustige en mooie wandeling.
We bleven ook vandaag in de provincie Oost Vlaanderen om te wandelen.Oudenaarde, de parel van de Vlaamse Ardennen, op de grens tussen het glooiend landschap en het Vlaamse vlakke land. De Schelde speelt scheidsrechter tussen beide landschappen. prachtige vergezichten met bulten en heuvels gekend van de Ronde van Vlaanderen. prachtig ongeschonden natuurschoon doen menig wandelliefhebber watertanden.
We vertrokken vanuit de polyvalente zaal de Qubus. het eerste gedeelte ging richting Leupegem.
Aankomst aan de rustpost in Leupegem. Na iets t'e hebben gedronken gingen we verder naar de volgende rustpost. We stapten richting Volkegem via mooie veld en andere wegeltjes.
Hier stonden mooie beelden in de tuin. mooie vergezichten. Aangekomen in het OC van Volkegem. Na deze gingen de langere afstanden richting Mater, terug via mooie veldwegels.
Kerk van Volkegem. Nu zijn we aangekomen aan het Volkegembos. Het Volkegembos is een natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen. Dit 30ha grote natuurreservaat ligt op het grrondgebied van de stad Oudenaarde(deelgemeente Volkegem) en wordt beheerd door natuurpunt en de stad Oudenaarde.
Het Volkegembos is erkend als Europees Natura 2000-gebied en maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk. In het gebied bevindt zich een aloud bronbosje aan de oorsprong van de Riedekensbeek. In 1995 werd in de onmiddellijke omgeving reeds 2 ha aangeplant aanpalend aan dit bronbosje. In 2001 werd 9ha aangekocht door de stad oudenaarde en 11 ha door Natuurpunt. Eind 2001 werd door de stad 3 ha aangeplant, de rest(11 ha) verbost spontaan op de voormalige akkers. In 2003 werd door de plaatselijke werkgroep Bos t'Ename 3 ha aangeplant met streekeigen plantgoed en in 2004 werd nog eens 2 ha aangeplant op de rechterflank van de beek. Jonge ouders planten bovendien bomen bij in het aangrenzende geboortebos"Steenbergbos". Het Volkegembos is bestemd als stadsbos en ligt in een ontginningszone met nabestemming bos. De bedoeling is om het Volkegembos op termijn te laten uitgroeien tot een bosgebied van 30ha dat via de Riedekensbeek aansluit op het Bos t'Ename.
Heel rustig hier.
De kerk van Mater. De plaatselijke school als rustpost. De grootste afstand moeten hier een lus maken. Na onze dorst te hebben gelest begonnen we aan de lus.
We kregen ook mooie zichten en enkele wegels. De Tissenhovenmolen. Deze molen bevindt zich op 105m boven de zeespiegel, hij kwam zeker voor in het penningkohier van 1571 van de baron van Schorisse. Hij werd in 1768 herbouwd en later van een lager gelegen kouter naar deze plaats verheven.
Op 28 maart 1956 werd de molen beschermd als monument en werd in 1975-1976 bedrijfsklaar gerestaureerd. Het is een houten standerd- of staakmolen, omwille van de verticale spil waaromheen het hele molenhuis draait. Omdat hij 3 zolders bevat, wat weinig voorkomt, is hij zeer zeldzaam! Omwille van zijn uitzonderlijke ligging en panorama, de torens van Gent en Deinze zijn met het blote oog zichtbaar, gebruikten de Duitsers hem in de 2°WO als uitkijkpost. begin 2006 werd de Tissenhovenmolen opnieuw gerestaureerd. Hierbij kreeg de molen onder andere nieuwe wieken en nieuwe leien op de kap en windweg. De werken hadden een kostprijs van 120.000 Bij het verlaten van de rustpost voor de 2° maal kwamen we Liliane tegen. Vlug op de foto. Nu gingen we terug naar Volkegem via het Bos 't Ename.
Aan de groene rand van de Vlaamse Ardennen, op de steile flank van de Scheldevallei, ligt Bos't Ename. Dit fraai bos is uitzonderlijk rijk aan planten en is dan ook een echte aanrader om te gaan wandelen. Vroeger zorgden grote grazers hier voor een gevarieerd landschap. Daarom worden nu ook grazers ingezet om deze oorspronkelijke situatie te herstellen. Naast een flinke, leerrijke wandeling doorheen een gevarieerd landschaap,bieden wandelingen in Bos 't Ename ook prachtige panorama's op de Scheldevallei.
Mooie zichten in het bos
E2nmaal uit het bos kregen we terug enkele mooie veldwegels.
Na de rust in Volkegem stapten we terug via land- en veldwegels richting start.
Hier zijn we dan terug aan onze zaal waar deze mooie tocht vanmorgen begon.
Vandaag gingen Willy, Christiane, Doortje en ikzelf gaan wandelen in Bellingen. Na eerst een kop koffie te hebben gedronken, gingen Willy en ik op pad. De Taalgrenswandeling is de natuurwandeling bij uitstek. Het accent ligt op het parcours! Elk jaar tracht deze wandelclub de wandelaar nieuwigheden in het Pajottenland aan te bieden. De basisideologie van de wandeling is om zo veel mogelijk grote wegen te ontwijken en daar slagen ze bij.
Het was vandaag een zomerse dag en het was heel plezant op deze mooie wandeling. Achter elke bocht werden we verrast, en krijgt vrijgemaakte paden onder de voeten geschoven. Doorkruist éénmalig geopende weilanden, trekt dwars door bos en veld en verschillende privédomeinen en natuurreservaten. Zacht golvende landschappen, heuvellende velden, slingerpaden, bescheiden dorpjes weggedoken in valleien of hoogten, kortom een mix voor een prachtwandeling. Geniet even mee van de mooie wandeling.
Voor de start in de feesttent. Ons parcours
Dit is een heel mooi stuk natuur.
Onze eerste halte bij de fruitboer.
Ook een mooi stukje natuur om er door te wandelen.
Willy was in zijn nopjes. Ook heel veel vlashaarden.
Klaprozen
Ook af en toe wat bos. Heel veel privédomeinen
Mooie hoeve
Kerk van Pepingen Een caferust te Pepingen Hier door de boomgaarden.
Zicht op de kerk van Bellingen
Onze laatste rust op de wandeling in het OC Ter Loo
We kregen heel veel van deze paadjes tijdens deze wandeling. Nog een laatste klimmetje
Terug aan de start. Deze wandeling is zeker een aanrader.
Vandaag ging ik wandelen in Kluisbergen. De startplaats was gewijzigd, men vertrok vanop de Kwaremont, een ideale plaats met heel veel mogelijkheden. We deden de grootste afstand. Eerst gingen we mee met de 6km en kwamen terug op de Kwaremont en daarna vervolgden we het ander deel van deze tocht. Het was een hele mooie wandeling, met mooie vergezichten en vele veldwegels. We gingen door Orroir, Russignies en Amougies, waar we een centrale rustpost hadden. het grootste gedeelte van deze mooie tocht verbleven we op Waals grondgebied.
Het parcours van de 24km Welke kant eerst Hier zie de 2 mannen die naar Compostela gaan eind augustus. We zijn vertrokken voor het eerste gedeelte De zon was er al vroeg bij, aangenaam weer. Het onafscheidelijk wandel duo: Christiane en Willy Mooie straatnaam, waar woon jij? Toffe uitdrukking
Deze keer was het de afdaling. En zwoegen maar. Terug naar de startzaal Na het oversteken van deze gevaarlijke baan hadden we direct een mooie afdaling.
Een dikkertje bij enkele kippen Rustige wandelwegen Mooie zichten op het Waals landschap Christiane nam een foto van Willy en mezelf.
Aangekomen in Amougies , aan de centrale rustpost. Hier maakten Willy en ik een mooie lus.
We gingen richting Orroir
Mooie vergezichten Een dreigende wolk kwam over, gelukkig bleef het daar bij. Zicht op Orroir
Terug aangekomen in Amougies
Kerk van deze gemeente. Nadien vertrokken we terug richting Kwaremont via het Kluisbos.
Hier zijn we aan de rand van het Kluisbos We volgden een heel mooi pad.
Hier en daar kregen we een mooi uitzicht.
Nog dit pad volgen tot het einde, de gevaarlijke dwarsen en we waren terug aan de startplaats.
Vanmorgen reeds ik naar Everbeek om daar deel te nemen aan hun jaarlijkse wandeltocht. De zon was al vroeg van de partij en er was al behoorlijk wat volk op de been. Deze tocht ging vanuit Everbeek richting Zarladinge en in Parike hadden we onze 1° rustpost. Daarna volgde een mooie lus via Vloesberg. We maakten hier een ommetje en gingen dan verder richting Lessen via Ghoy. Daarna gingen we terug via vele veldwegels naar Everbeek Beneden. Hier enkele mooie beelden.
Het parcours kerk van Everbeek-Beneden Heel veel afwisseling tijdens deze wandeling
Heerlijk om te wandelen.
Onze rustpost in Parike (gemeentelijke Basisschool)
Op weg naar Flobecq(Vloesberg)
Waals gedeelte Mooie vergezichten. Rustpost in Vloesberg.
De kerk van Everbeek-Beneden is terug in zicht. Nog een km te stappen en we zijn terug van weggeweest.
Vandaag gingen we wandelen in het Henegouwse Peronnes lez Antoing. Een rustig dorpje een tiental km over Doornik.Het was een rustige en aangename wandeling.
Rustige wandelpaden Een klein bosje in
Willy was in zijn nopjes
Het was aangenaam wandelweer.
Zicht op het kanaal
Onze eerste sluis
Aangekomen aan de 2° rustpost.
de eendjes waren druk in de weer.
Hier een waterhoen met kuiken
We kregen vele paden en veldwegels
Hier waren zez bezig met het afrijden van vlas. We kwamen hier 3x , het waren mooie lussen.
Kerk van Maubray
Een mooie lange dreef
En hier ons beroemd wandelkoppel Willy en Christiane.
Omstreeks 6 u vertrokken we vanuit Sint Henricus Torhout naar Merzig waar we een middagmaal aten in Hotel Laux. Vandaaruit gingen we richting Wolfspark om daar een mooie wandeling te maken. Men kon de keuze maken uit een lange of korte wandeling. De kortste afstand ging door het Wolfspark naar Garten der Sinne en de langere afstand maakte een mooie wandeling via de Wolfsweg. Na deze wandeling reden we dan verder met de bus naar ons verblijfshotel "Nittlerhof" in Nittel.
Nittel - Mettlach - Orscholz - Mettlach - Nittel:
Na het ontbijt vertrokken we naar Mettlach. Daar was er terug een keuze uit 2 wandelingen, een korte en een lange wandeling. De korte afstand deed een stadswandeling tot Lutwinuskerk + Saarschleife Tafeltour, 7 km, tot Dreisbach. Daar een overzet met het veerbootje. Nadien kwam de bus deze wandelaars ophalen en reed tot Orscholz. Daar maakten deze wandelaars nog een korte wandeling tot aan de "Cloef" met zijn prrachtige omgeving en vergezichten.
De lange afstandswandelaars volgden de Saarschleife Tafeltour, 18 km wandelen door de ongerepte natuur, gekruid met veel prachtige vergezichten over de "Cloef". Na 7 km kregen we ook een overzet met het veerbootje tot aan de rustpost. Na de maagjes wat bijgevuld te hebben met een natje en een droogje wandelden we verder tot Mettlach.
Hier kregen alle wandelaars nog de gelegenheid om wat rond te kuieren in het dorpje tot 17u15'. Nadien terug de bus op om ons naar het hotel te brengen.
Na het ontbijt vertrokken we richting Losheimer See. De lange afstand kreeg een parcours vol verrassingen. We wandelden richting Saar - Hunsrück - Steig, een etappe van 17 km lang.
De kleinere afstand vertrok voor de Garten - Wellness - Runde van 6 km. Daar konden ze een bezoek brengen aan het "Park der Vierjahreszeiten" of wat genieten van een vrij moment.
De grotere afstandswandelaars gingen tot Weiskirchen waarna ze met de bus tot Losheim werden gebracht. Daar aangekomen bleef er nog wat vrije tijd over aan het meer van Losheim.
Na een deugddoende dag te hebben doorgebracht reden we met de bus terug naar ons verblijf te Nittel, waar een verdiende en heerlijke maaltijd op ons wachtte.
Na het avondmaal trokken we nog, met een plaatselijke wijngids, de wijnvelden in en kregen onderweg nog enkele proevertjes van de heerlijke wijnen uit deze streek.
Nittel - Kastel Staadt - Saarburg - Torhout:
Helaas, aan alles komt er een einde. Na ons ontbijt werden de valiezen naar de autocar gebracht en vertrokken we naar Kastel-Staadt. Daar stond er een gezamenlijke wandeling op het programma van 7km tot Saarburg. We kregen nog wat vrije tijd om iets te drinken op een terras.
Omstreeks 12u30' vertrokken we dan richting Roscheider Hof, in Konz. Een heerlijk middagmaal stond op ons te wachten in het plaatselijk openluchtmuuseum. Na de maaltijd konden we dan, ieder naar eigen wens, het openluchtmuseum bezoeken.
Rond 16u vertrokken we richting België, met nog een tussenstop in Wanlin. We hadden wel eventjes een lange file voor Wanlin waardoor we wat oponthoud kregen.
Omstreeks 23u15' kwamen we terug aan in Torhout, namen afscheid van de medereizigers, en ieder vertrok dan huiswaarts. Het was alweer een prachtig weekend, georganiseerd door Georges Ditillieu en gids Nicole.
Vakantie voor genieters, stappers en wandelaars 15-06-2015
Met Aktivia naar Sankt Morritz:
We vertrokken op maandag 15 juni met een 400 tal wandelaars (Aktivia-leden) naar Sankt Morritz. We verbleven in het Intersoc hotel Stahlbad. Het was een heel mooi hotel met alles erop en eraan. We starten met een rustige dag om te wennen aan de hoogte en kennis te maken met de omgeving van het hotel , het mooie meer en het mondaine Sankt Morritz Dorf.
De daaropvolgende dagen konden we kiezen uit een brede waaier aan activiteiten,naar ons eigen kunnen en vermogen. We konden ook halve dagen wandelen of hele dagwandelingen, voorgesteld met verschillende niveaus. deze werden begeleid door ervaren gidsen en aktivia-verkenners. We konden ook gebruik maken van het gratis aangeboden streekvervoer en of de bergbahnen opgenomen in het wandelprogramma. het was een toffe ervaring. geniet mee van de beelden.
Dag1: Corviglia:
Dag2: Segantinihut
Dag3: Via Engiadina - Maloja - Silvaplana - Sankt Morritz
Deze morgen rond de klok van 7 uur opgestaan, we gingen Cindy vergezellen tot aan het busstation, daar zij nog eens Fisterra ging bezoeken en daarna doorreisde naar Madrid. Aangekomen aan het station namen we jammerlijk afscheid van onze Chinese vriendin. We wuifden haar uit en daarna gingen we gaan ontbijten. Na een heerlijk ontbijt trokken we de stad in om even naar de winkeltjes te gaan kijken opzoek naar een passend geschenk voor de vrouwtjes thuis. Tegen 11u 15 waren we aangekomen aan de kathedraal,we gingen binnen om de pelgrim mis bij te wonen. Om 12 u begon de mis en zat eivol met pelgrims en op het einde van de mis hebben we het botafumeiro zien slingeren. Dit is het grootste wierookvat ter wereld. het is 1,5 meter hoog en weegt 55 kg. Het wordt in gang gebracht door 8 kerkdienaren en bereikt een hoogte van ongeveer 20 meter. Deze gebeurtenis buiten de kerkelijke feestdagen zijn nooit aangekondigd en wij hadden nu geluk.
Na de mis gingen we gaan eten en daarna nog wat rondsnuffelen in de winkeltjes. Morgen gingen we dan naar huis met de bus. Een trip van bijna 27 uren.
Genieten van een heerlijk ontbijt. Het beroemde wierookvat.
Hier was het aan het slingeren, indrukwekkend. Jammer dat dit niet altijd het geval is , tenzij je ervoor betaalt (300)
Na de mis gingen we gaan eten en daar na wat bezoekjes brengen aan de kleine winkeltjes rondom de kathedraal. Morgen vertrekken we naar huis.
De Camino brengt je daar naar toe waar je van weg loopt.
Wandeldag33 Pedrouzo - Santiago de Compostela 26-05-2015
Pedrouzo - Santiago de Compostela:
We zijn niet te vroeg opgestaan, na het verlaten van onze albergue gingen we ontbijten. Cindy was in haar nopjes, de laatste etappe en het sprookje was ten einde. We gingen heel langzaam en ontspannen verder wandelen richting Santiago. Met de nodige stops onderweg bereikten we uiteindelijk Santiago. Bij het binnenkomen van de stad lieten we ons eerst fotograferen en dan gingen we verder de stad inwaarts. We stapten eerst naar het busstation en boekten we ons ticket om huiswaarts te keren. We konden donderdag naar huis gaan. Daarna wandelden we verder richting kathedraal, we omarmden elkaar, onze missie was volbracht. ook daar lieten we ons fotograferen. Dan was het tijd voor Cindy haar Compostela af te halen en we spraken af om elkaar terug te zien aan de kathedraal. Ondertussen zijn Urbain en ik naar een souvenier winkeltje geweest en hebben daar een passend geschenk voor haar gekocht. Daarna gingen we naar de albergue, na deze op zoek naar een restaurantje, en nog een kleine wandeling als afsluiter. s'Avonds terug in de albergue hebben we dan haar het geschenkje gegeven. Ze was heel ontroerd, en hebben dan nog een lange en gezellige babbel gehad.
Hoogte profiel I'm happy Rustige wandelpaden De juiste weg naar Santiago.
Er was al meer volk op deze camino
We doorkruisen San Marcos een klein dorpje net voor Monte do Gozo
Cindy zocht altijd de schaduw op. Hier waren we aangekomen op Monte do Gozo. Vanaf de top van deze berg die uitkijkt over de hoofdstad van Galicië zagen de pelgrims voor het eerst de heilige stad. Ze vielen op hun knieën en zongen al snikkend dankliederen voor hun veilig en behouden aankomst na hun gevaarlijke reis. Vandaag de dag is de Monte do Gozo een groot centrum voor toeristen, congressen en studiereizen, zonder ook maar enige aantrekkingskracht voor de echte pelgrim naar Santiago. Gedenkteken van het bezoek van paus Johannes Paulus II in 1992.
Apostel Jacobus aan de rand van de stad. We wandelen in de straten van het nieuwe gedeelte van Santiago. Fier poseren we aan het nieuwe logo van de stad. Nu nog tot de kathedraal wandelen waar iedere pelgrim aankomt.
gebouw voor de ingang tot de kathedraal De bekende poort De kathedraal staat in de steigers, jammer het bederf een beetje de foto's die genomen worden. Wij hebben het gehaald en staan fier op de foto. Het was heel warm in Santiago zo'n 28° Er was minder volk dan 2 jaar terug toen we hier aankwamen. Dit is de albergue Seminario Menor de Bevis, een enorm complex die 400 bedden telt. Urbain en ik sliepen hier voor 2 dagen terwijl Cindy er maar eentje sliep.
Doorgang beneden aan de albergue. Het was een hele mooie en lastige camino, heb genoten van de stilte en de rust en we hebben ook een nieuwe vriendin erbij. Deze camino zal altijd door mijn hoofd spelen, een fantastische trip en ik dank Urbain voor de vriendschap gedurende de hele trip en daarbuiten.
We vertrokken vandaag zonder ontbijt, en begonnen aan onze laatste etappe van boven de 30km. In Boente, na 6 km hielden we halt in een mooie Casa(huis) om te ontbijten. Na het ontbijt besloot Cindy niet mee te gaan met ons, daar ze last had aan haar voeten. Ze besliste om alleen achter te komen. We hadden afgesproken dat wij een bed gingen reserveren voor haar. Zo kon ze deze lange tocht op haar eigen tempo wandelen.
hoogteprofiel Over de keien en het pad verder volgen. het was nog niet te druk deze morgen.
Nog een s een horrereo Hier in Boente namen we een ontbijt, café con lecce(grande)+toast+vers fruitsap 3
hier met de Duitstalige Belgen Naam van het Casa Boente was een gezellig dorpje. En wij gingen met zijn tweeën alleen verder. Terug veel afwisseling
Vernieuwde brug
Nog eens een halt houden in Calzada gezellig door de bossen.
weidse vlakten, gedaan met de bergen.
We stapten door Santa Irene en ook door de eucalyptische bossen
Hier bij het verlaten van Santa Irene Aangekomen in de albergue van Pedrouzo, dezelfde als 2 jaar geleden koden we een bed reserveren voor ons Chinese vriendin. We sliepen in Porta de Santiago. Na onze installatie gingen we iets gaan drinken en wachten we op Cindy, die ietsje meer dan uur later aankwam. Ze was dolblij. Later op de avond gingen we dan samen dineren.
Hier in een van de restaurants, ook de Duitstalige Belgen waren aanwezig zaten we gezellig te tafelen. Cindy had nog eens een verrassing uit haar mouw geschud. Na het eten was er normaal nog een dessert maar zij heeft dit vervangen door een taart te bestellen voor de verjaardag van Urbain.
Deze was totaal verrast door dit geschenk en tot slot zong heel het restaurant luid mee met ons van Happy Birthday. Daarna sneed hij de taart in stukken en aten die smet veel smaak op. Morgen was het de laatste etappe van deze Camino, we gingen naar Santiago. Een veel kortere tocht dan deze en onze Cindy ging terug meegaan.
Wandeldag31 San Roman de Retorta - Melide 24-05-2015
San Roman de Retorta - Melide:
Vandaag was het een lange tocht naar Melide. het was een tocht met veel afwisseling, onverharde paden, zandwegels en af en toe eventjes wat asfalt. Ook het weer deed zijn best met zo'n 23°. We kregen vandaag nog enkele lichtere beklimmingen te verwerken.
Via enkele bospaden verlieten we San Roman en we volgden een eindje via Romana waar we enkele mooie zichten kregen.
Tot nu toe was het nog rustig, weinige pelgrims gezien.
Cindy had het vandaag wat lastiger om te wandelen maar bleef toch positief.
En de zon was reeds van de partij.
Hier eventjes een foto nemen bij Puente Romano de Ferreira, we staan hier bij een eenvoudige stenen boog over het riviertje de Ferreira, waaruit blijkt dat hier meer dan 2000 jaar geleden de Romeinse weg naar Ira Flavia liep.
Zo'n lieve meid, altijd vrolijk. We volgden verder een mooi bospad afgewisseld met onverharde paden en heel rustig. Hier stapten we door een niemandsland, enkel wat koeien en verder niks dan natuur.
Gelieve dit bordje te volgen. Mooie panorama's Hier en daar een uitsteeksel Mooi mooi en nog eens mooi.
een kabbelende beek
Tijd om even te rusten en te genieten van de rust en de natuur. Hier doorkruisten we Hospital de Seixas, waar we de koeien lieten voorgaan. Eucalyptis Ondertussen waren we al aangekomen in Melide. Melide was een voormalige halteplaats op de Romeinse weg XIX naar Iria Flavia. De pelgrims die via de Camino del Norte zijn gekomen, gewend aan rust en eenzaamheid, krijgen hier, bij de Camino Frances een flinke schok. Er is nu veel meer volk op de been tov de andere Camino. Melide is ook bekend voor zijn pulpo. Deze avond aten we in een pulperia.
Na ons avondeten gingen we terug naar onze albergue. Het was een hele mooie en tevens een aanrader. Voor morgen staat de laatste etappe van meer dan 30 km op het programma.
We lieten Cadavo achter ons liggen en stapten verder richting Lugo via Castroverde. Vooraleer we daar aankwamen moesten we nog eenmaal een forse klim bedwingen daarna was het in dalende lijn en een heuvel tot Lugo. Het was vandaag terug een overgangs dag tussen het eerdere zware werk naar het lichtere werk. Deze etappe was terug heel mooi en zeer afwisselend. Na 8km kwamen we aan in Castroverde, daar hielden we halt en deden onze inkopen. Castroverde is de hoofdplaats van de gemeente waar alle voorzieningen zijn. Castroverde is de laatste grote plaats voor wij de lange weg naar Lugo opgaan.Voor de rest komen er alleen nog dorpjes die slechts het mos op hun stenen en water in hun bronnen te bieden hebben.
hoogteprofiel De zon was vroeg op
De vrolijke Cindy
Kerk en herenhuis in Vilabade.
Na Vilabade wandelden we verder naar Castroverde waar wat inkopen deden en ook iets dronken. We moesten dan nog een 23km afleggen alvorens de grote stad Lugo aan te treffen. En onderweg waren er geen voorzieningen meer, en volgens ons Duits boekje was er enkel nog een bar in Gondar( indien die open is). Onderweg hadden we veel natuur
De zon was volop aan het schijnen en de temperatuur bedroeg zo'n 25° Vele mooie paden Hier in het bosje zochten we wat verkoeling en rust.
Deze man deed de Camino omgekeerd. En de zon deed haar uiterste best.
Hier zijn we aangekomen aan de poort van het oud gedeelte van Lugo. Hier zien we de poort San Pedro waar de pelgrims binnen komen. Cindy aan de albergue. De albergue was aan de ingang langs de poort. Een van de grote plaatsen in Lugo. Hier zijn we aan de kathedraal
Hier een zicht vanop de Romeinse muren die de oude stad omringd. De Romeinse muren van Lugo, die op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staan, zijn niet alleen uniek in de wereld maar vertegenwoordigen ook een van de grootste zichtbare genoegens die de pelgrim mag smaken in de steden die hij doorkomt. De twee kilometer lange muur is opgebouwd uit leisteen en graniet wat samengevoegd werd met opus caementicum, bijna 7 meter dik en tussen de 8 en 12 meter hoog. De muur loopt rond de stad die al in de oudheid een knooppunt van wegen was tussen het noordwestelijk deel van het Iberisch schiereiland,Asturië en de Meseta in Galicië. Dit is de andere poort voor morgen als we de stad verlaten. Een blik in de kathedraal
Amaai de hele dag daar staan Enkele beelden op de grote plaza die zaagde teveel en kreeg zijn lesje.
Nog een van de vele beelden die Lugo rijk is. ook de albergue in Lugo had een vernieuw interieur gekregen. Best aangenaam om er te overnachten. Morgen trekken we verder naar San Roman de Retorta.
We verlieten Lugo via de kathedraal en gingen rechtdoor door de puerta de Santiago, de weg uit de stad. We daalden af naar ponte Vella, een brug over de rivier de Miño en gingen rechts door de calle Fermin Rivera in de richting van de wijk Da Ponte en de kerk van San Lazaro.
hoogteprofiel Apostel Jacobus boven de poort Puerta de Santiago Hier even poseren op de Ponte Vella
Hier waren we in de wijk Da Ponte en het kerkje van Lazaro. Het was een korte etappe met vandaag de nadruk op wegen. We kregen niet te veel paden. Een overgang tussen de Primitivo en de Frances waar we morgen zullen op wandelen. Het was behoorlijk goed wandelweer, iets frisjes deze morgen, maar nu kunnen we de zon goed verdragen(22°) hier een mooie horrereo. Hier zijn we ondertussen aangekomen in Taboeiro/Crecente. Hoewel deze dorpjes net zo klein zijn en even verborgen liggen als de andere is hier wel een bar/winkel en een eethuisje. Dus tijd om even te pauzeren. Hier aten we een tortillia. Groot en heel lekker. Daarna deden we nog eens inkopen en dan wandelden we naar San Roman. Af en toe een zandweg
Regelmatig wat natuur
Hier zijn we aan de albergue aangekomen. Was hier heel rustig en we waren met 7 pelgrims in het totaal. Hier zijn de secretarissen aan het werk. Mooie muurschilderij van een pelgrim de keuken O ja het was vandaag Urbain zijn verjaardag en trakteerde hij met cava. Ook de koeien waren van de partij. Net voor het eten zong onze Chinese happy Birthday in het chinees voor onze jarige.
Na het avondmaal kreeg iedere pelgrim een speciaal drankje van de uitbater. Je ziet hem hier aan het werk.
Morgen gaan we verder naar Melide een lange saaie tocht. We nemen ook afscheid van de Camino Primitivo en belanden zo voor Melide op de Camino Frances.
Wandeldag 26 La Mesa - Grandas de Salime 19-05-2015
La Mesa - Grandas de Salime:
Vanmorgen na een klein ontbijt, gingen we verder onder een betrokken hemel. Nu endan wat motregen, amper 11°. We begonnen zoals gisteren met een redelijke klim richting stuwmeer. Daarna begonnen we aan een lange afdaling, waar geen einde leek aan te komen. Daarop nog een pittige beklimming , opgevolgd door een daling. We kwamen aan het stuwmeer en wat verderop was er een hotel, daar hielden we halt om wat te drinken. Er restte ons nog een 6 tal km te gaan tot Grandas. Deze laatste kilometers wandelden we langs de weg, en opeens leidde de pijlen ons naar een bospad met wederom een korte maar hevige klim. We volgden dit mooie bospad tot aan de rand van de gemeente. Daarna nog enkele kleine steegjes en we waren aan de albergue. In Grandas sliepen we in Albergue de Grandas de Salime, met een vernieuwde interieur en sanitair. Was ok, er waren 44 bedden en was 5 om te slapen.
hoogte profiel.
betrokken en wat motregen Vanop de berg zagen we het stuwmeer liggen. Nog af te leggen vooraleer we op deze bestemming zijn.
Hele rustige wandeling en weer kwamen we niemand tegen.
Foto genomen aan het stuwmeer.
Het stuwmeer van Salime, vanaf de stuwdam kunt u het gigantische kloof zien waardoor de rivier de Navia zijn tocht maakt naar de Cantabrische zee. de bouw van de stuwdam begon in 1946 en hij werd 10 jaar in gebruik genomen. Dit was een waar hoogtepunt in de wegen-en waterbouwkunde van dat moment. Er kwam 685 ha land onder water te staan en er verdwenen heel vel woonkernen, waaronder Salime, de vroegere hoofdstad van het district en een 10 tal gehuchten. Zicht op het stuwmeer. Mooi uitzicht op de bergen Hier moeten we nog eens een bospad volgen met ook een pittige klim.
Hier de kloosterkerk van Grandas de Salime. Morgen gaan we verder naar A Fonsafrada.
Op vele wegen kun je jezelf kwijtraken, alleen op die van jou vind je jezelf.
Vanmorgen na een pover ontbijt, begonnen we terug aan een zware tocht. Gelukkig hadden we niet voor de variant gekozen(nog thans een heel mooi natuurstuk), want en we wandelden in de mist met amper 5°. Toen we op een zekere hoogte waren verscheen ineens de zon. Dit deed deugd. Dit was terug genieten en de camera's kwamen weer te voorschijn. het was lekker warm 22° en we konden mooie plaatjes schieten. Na wat te hebben gepauzeerd, gingen we verder naar de andere kant van de berg. En plots zaten we terug in de mist met de lage temperaturen. Nu moesten we dalen in de mist en het was uitkijken naar de staat van de wegels die bezaaid waren met gladde keikoppen en losliggende stenen. Na deze afdaling vonden we een bar waar we even een halt hielden. Toen we het volgend dorpje tegenkwamen deden we daar onze inkopen, want waar we gingen slapen was er niks. Nu nog enkele kms te gaan tot onze bestemming. Eén maal aangekomen in het hol van Fluto op zoek naar onze slaapplaats. Het was een primitieve slaapplaats, geen warm water en geen toilet papier. Gelukkig was het beneden warmer dank zij de zon en konden we buiten wat eten die we hadden meegebracht. Er was ook heel slechte verbinding met de gsm.
Er zaten ook dikke spinnen in de slaapplaats. We sliepen in Albergue de La Mesa (geen aanrader, maar je moet kiezen)
hoogte profiel voor deze etappe Hier begonnen we meteen aan de klim. Enkele wegversperringen omzeilen.
Opeens belanden we in de mist en was het frisjes geworden. onverharde en ruwe paden
Eventjes op de brug ons laten fotograferen De zon deed verwoede pogingen om er door te komen. Zoals altijd, I'm happy Geen gemakkelijke paden met al die losliggende stenen.
Hier een kadaver van een kalf. En de mist toonde zich kranig ten opzichte van de zon.
Hier was de zon de sterkste en kregen we mooie zichten.
Mooi tafereel. prachtig! De mist die uit de vallei optrekt Het hoogste punt voor vandaag. Wilde paarden met hun kroost. Terug de mist in aan de andere zijde van de berg. ruine we begonnen aan de afdaling. Hier door enkele eenzame bossen
Hier zijn we dan in La Mesa aangekomen bij onze albergue. Heel pover gedoe.Ook dit is het bestaan van de pelgrim, niks van aantrekken we hebben een bed. Deze kwam een beetje gezelschap zoeken. Zichten rondom de albergue.
Hier het kerkhof van La Mesa, dit piepkleine dorp, dat verloren ligt in de brede vallei in de buurt van het district salime, was de aangewezen plaats om de plattelandsschool te herbergen. De regioregering van Austrië heeft er ook hier weer voor gekozen om er een pelgrimsherberg van te maken en zo heeft deze afgelegen plek de eer om een gastvrije halteplaats te zijn voor wie de lange weg tussen Pola en Grandas wil onderbreken. Morgen stappen we verder naar Grandas de Salime een redelijke tocht.
Vanmorgen na het ontbijt, begonnen we aan de zware tocht van vandaag. Ook de zon was er vroeg bij, we kregen zo'n 23°. Vanaf het begin, toen we Tineo verlieten,werden we meteen de hoogte ingestuurd. We verwerkten enkele pittige klimmetjes en ook de zon deed haar duitje in het zakje. We kregen niet teveel schaduw en dit maakte het nog wat lastiger.
De zon kwam door het wolkendek.
Zicht vanop de flank
Het begon behoorlijk warm te worden
rustige bospaden Hier kwamen we terug de zussen tegen. Aangekomen in Campiello, een dorp waar heel wat winkels en andere voorzieningen zijn , zeker voor een dun bevolkte streek als deze. Een mooi plekje om even te pauzeren. Dronken een café con lecce(dit is hier heeerlijk!!!) We wandelen nu richting Borres, een groter dorp dan het vorige maar het heeft weinig meer te bieden dan de herberg.
Zicht over Borres Eventjes een halt houden en wat uitrusten. Beter in een hokje dan in de felle zon. Daarna terug wat klimwerk, en de zon deed wat ze moet doen , schijnen! Hier enkele keipaden. De laatste stop vooraleer we aankwamen in Pola de Allande. Hier waren we in Porciles. Nu nog een 6 tal km te stappen. Nog altijd mooie zichten. Nu nog een lange afdaling en dit was het dan voor vandaag. Aangekomen in Pola de Allande. Cindy leidde ons heel goed naar de albergue via de gps. Hier zijn er zelden aanwijzingen naar de albergue's.
de kerk van Pola Hier een kunstwerk van enkele jongeren die dit hebben afgemaakt in 1 dag. Hoogteprofiel van vandaag. Morgen terug een zware etappe met aankomst in La Mesa.
Of je nu haast of langzaam gaat, de weg voor je blijft altijd dezelfde.
Dit is echt een wandeldag om van te genieten. het mooiste is dat er zoveel moeite is gedaan om u niet over asfaltwegen te doen stappen. Voorbij zijn de lange dagen over de kustwegen. Als u eenmaal gewend bent aan het complexe reliëf van de Cordillera Cantabricia is het niet moeilijk om de paden, met mos bedekte bosweggetjes of correiros te vinden waar u onder een bladerdak wandelt en die de pelgrim dat geven waaraan hij zo'n behoefte heeft: rust en vrede van het platteland.
We zijn een beetje later vertrokken, ontbijt genomen en dan aan de tocht begonnen. In het begin was het een steile klim tot La Pereda. Onderweg was het heel rustig, qua geen pelgrims tegengekomen.We hielden halt in La Espina waar we een café con lecce drinken.
hoogteprofiel We verlieten Salas via de calle de Ondinas waarna we de oude weg namen bij de pas van La Espina. Dit waren hele mooie stukjes natuur die we doorkruisten, aangenaam en ook heel rustig. Geniet even mee.
Heel eenzaam, zelden een andere pelgrim gezien. Hier straalt de rust uit. Cindy was altijd welgezind, altijd een lach op haar gezicht. I'm ok.
mooie zichten Hier kwamen we de 2 Nederlandse zussen tegen: de linkse was 80jaar en de andere 77jaar. Er kranige dames, telkens ze aankwamen op hun bestemming schreven ze wat ze tegenkwamen en maakten ook enkele mooie tekeningen van die dag.
Zicht op de ruige bergen, wat anders dan de zee. Hier nog een boer die zijn koeien naar de weide bracht. Hier en daar kon men de sneeuw zien liggen. Ook dit kwamen we tegen Hier nog een mooi zicht op de bergen. Een heel mooi en gevarieerd parcours. Stond dikwijls versteld van de prachtige panorama's die we zagen. Aangekomen in Tineo. We gingen naar onze slaapplaats, installeerden ons, namen een douche en gingen daarna op zoek naar een restaurant. Hier onze Chinese, altijd vrolijk en blij. In de namiddag gingen we op verkenning door deze gemeente.
Het stadhuis van deze gemeente In de vooravond had Cindy ons verrast met wat tapa's. Urbain was in zijn nopjes, hij mocht de cava inschenken.
Hier met zijn drieën op de foto. Morgen staat er een hele zware tocht op het programma, we wandelen naar Pola de Allande.
We vinden onze bestemming op de weg die we inslaan om haar te vermijden.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
