Aan de rechterkant van dit blog staat een teller. Vandaag staat de teller op bijna 50.000 kliks ... Een onvoorstelbaar groot aantal ... Ik bedenk dat ik soms iets terug hoor van bloglezers ... meestal gezellig commentaar ... soms een dank-je-wel ... soms zelfs iemand die uiteindelijk irl een rol in mijn dagelijksheid gaat spelen. Wie weet heeft het blog wel 50.000 glimlach-momenten opgeleverd! DAAR doe ik het voor!
Vanmorgen een item in Wakker Nederland. Op diverse plaatsen in Amsterdam zijn prachtige, nieuwe bushokjes geplaatst ... op plaatsen waar de bus niet meer langs komt.... Zonde geld ... en zonde van de tijd van mensen die er tevergeefs gaan zitten wachten ... denkend ... Busje komt zo ...
Fietsend naar mijn oppashondje zag ik vele mensen die veeeeeeeeeeeel warmer ingepakt op de fiets zitten. Dikke sjaals, dikke jassen ...Kennelijk zit de zon nog een beetje onder mijn huid, hoewel ik wél blij was handschoenen aangetrokken te hebben.
Mijn werkagenda is rustiger dan ik zou willen. Wie kou en ijzel durft te trotseren ... weet dat het in mijn huisje en op de massagetafel warm-welkom is!
Ik wens u een vooral veilige dag ... pas goed op als het écht gaat ijzelen!
Weet u dat 80% van ons lichaam bestaat uit water? Dat cellen zich vernieuwen ... afhankelijk van het soort cel ... bloedcellen gaan 3 maanden mee, cellen in het maag-darmslijmvlies maar 2 dagen. Omdat nieuwe cellen grotendeels bestaan uit water is het belangrijk voldoende water te drinken. Bijna alle dieeten spreken van minimaal 2 liter per dag. Koffie en bier onttrekken juist vocht aan het lichaam ... dus die tellen niet!
Iedere cel (en we hebben als volwassenen de onvoorstelbare hoeveelheid van 60.000 biljoen cellen ...) heeft zuurstof nodig om zijn werk te kunnen doen. Daarom is goed ademhalen zo belangrijk. De eenvoudigste manier om goed adem te halen is door hard op te ZINGEN ... Iemand die stottert doet dat niet als hij zingt ... iemand die hyperventileert houdt daar mee op dat hij gaat zingen.
Geld uitgeven aan iemand die u leert beter te ademen is goed besteed geld!
Mensen hebben behoefte aan aanraking. Baby's die wél voeding krijgen maar geen aanraking groeien minder gezond. Oude mensen kunnen hoge bloeddruk laten dalen door een hond of kat in huis te nemen ... en die te aaien! Ieder mens voelt zich beter na een heerlijke massage. Het ontspant, stimuleert de bloedsomloop, helpt je lijf afvalstoffen af te voeren ...
Geld uitgeven aan een profi-massage is goed besteed geld!
Stress, tobben, zorgen maken ... je maakt jezelf er ongezond mee... Laat los wat je niet kunt veranderen ... accpeteer wat je niet kunt veranderen ... en verander wat je niet bevalt en wat je wél kunt veranderen... DOE ... stap voor stap ... tot dat je tevreden bent!
Glimlach ... de kortste weg naar een beter gevoel.
Wandelend met de hond kwam ik langs een stadtuintje waar al dappere bolbloemen hun kop omhoog staken! Met mijn handen diep in de jaszakken, want het voelt buiten de zon toch wel koud ..., dacht ik bloemetjes bloemetjes wacht nog even. Het is pas begin februari ... nog geen lente! Maar wel in aantocht. De fantastische ijssalon in de Diezerstraat heeft al een binnenkort-heropeningsbord in de etalage. Vanaf begin maart zijn ze er weer ... en dat is toch al bijna.
Maak iets moois van de dag ... hij duurt maar even!
Gisteren schreef ik, onbedoeld, in 1 klap alle mensen met wie ik ooit heb gemaild, via Facebook een uitnodiging om vriend op Facebook te worden. Ik ben niet een veelvuldige Facebooker, maar het lukte me wel om daar een foto-albumpje met Afrikafoto's te maken. Hier in het blog lukt me dat nog steeds niet ... tot nu toe. Aardig neveneffect is dat nu sommige mensen mij opnieuw als massage-mevrouw in beeld krijgen en wie weet binnenkort wel een keer op de massagebank komen ... en dat is gunstig voor de boterhammen met kaas in de komende weken!
Voor dat ik de supermarkt binnen ging liep ik door de Wibra, die middels een bord buiten liet weten nog 50% extra kassakorting te willen geven op reeds afgeprijsde artikelen. Dus ik investeerde in prachtige nieuwe grote badhanddoeken. Mooi roze is niet lelijk!
De bruine boterham van Bakker Bart met oude kaas smaakt nog lekkerder dan ik me herinnerde!
Maak er een vrolijke dag van! Hij komt niet meer terug ....
Vanmorgen werd ik al vroeg wakker, hier in mijn eigen vertrouwde bed. Het is heerlijk om onder je eigen douche weer westers 'geknipt en geschoren' te raken. Warm water in overvloed, na een tijdje Afrika blijf ik dat nog lange tijd een weelde vinden. Ik trok de gordijnen open en blijk in een kerstkaart in wording te wonen. De planten voor het raam hebben een jasje van sneeuw. Er kwamen mensen in carnavalskostuums voorbij. Ik kon niet zien of ze op weg waren naar een feestje of er van terug kwamen.
EN ik kan weer, zoals gebruikelijk op zondag, een uurtje inspiratie opdoen bij The hour of Power.
Zo is het bijna weer zoals het 5 weken geleden ook was!
Glimlach ... en doe iets aardigs voor iemand dicht bij.
Het lukte me om op facebook wat foto's te plaatsen. Ik werk nog aan een aanklikbare link. U kunt alvast zoeken ... als u zin hebt.
Vannacht om 2 uur, het tijdstip waarop we onze taxichauffeur verwachtten, ging de telefoon ... De taxi zou een kwartiertje later komen ... Gelukkig meldde hij zich wel. Racend door alle rode stoplichten kwamen we toch nog voor half 3 op het vliegveld aan. Daar kregen we te horen dat we een uurtje later zouden vertrekken. Het vliegtuig uit Turkije was wat verlaat.Uiteindelijk vertrokken we en vanavond om 17.30 werden we door 2 welkomscommitees op Schiphol opgewacht. Door het besneeuwde landschap reden we bijkletsend richting Zwolle. Nu brandt in mijn eigen huisje de kachel, de wasmachine draait en ik kijk terug op een zeer geslaagde reis, waarin weer veel gebeurd is.
We hoorden op de valreep mooi nieuws. Aan het eind van de lagere school doen alle kinderen een examen. De top 13 beste waren dit jaar van 'onze' kleuterschool! Ook zijn de eerste kinderen die bij Ineke zijn begonnen in 2005 inmiddels op de middelbare school en ze doen het daar goed, beter dan gemiddeld!
De door de overheid toegezegde onderwijzers van de lagere school zullen deze week arriveren. Als het waar is ... gelijk met 3 man sterk. Soms gaan dingen wat langzamer dan je zou willen ... maar met gestaag door blijven werken door diverse zeer betrokken mensen ... komt het allemaal uiteindelijk goed. Haba na haba ... stap voor stap ... elke dag een draadje.
Ik kijk uit naar een nieuwe werkweek. Ik heb er weer zin in! Gezond gekleurd, en as always ... en paar kilo's minder!
Na een heerlijk ontbijt wandelden we gistermorgen richting zwembad. De handdoeken waren al welkom neergelegd. Aangekomen meldde een vriendelijke jonge man ... dat het zwembad gereinigd werd op een wijze die maakte dat er in zwemmen minstens 2 dagen niet mogelijk zou zijn. Niet voor 1 gat te vangen antwoordden wij dat we dan wel in de zee zouden gaan zwemmen ... die lag op dat moment vanwege eb wel een beetje ver weg ... maar dat werd met opkomende vloed met de minuut beter. Helaas ... pindakaas ... het pad naar het strand en de zee ... ja, daar werd ook aan gewerkt ... en niet een klein beetje ook ... Grote rotsblokken in bouwstaalnetten maakten het pad voorlopig onbegaanbaar ... We gingen zitten in de tuin, prachtig aangelegd en onderhouden ... bestelden koffie en hoorden dat in de tuin de geluiden van de verbouwing van het restaurant goed doorkwamen ... zagen, boren, drillen ... DAT was de druppel ... voor zo'n prijs ... no way!
Ik ging naar de receptie en vroeg naar de manager ... na 3 maal mijn verhaal gedaan te hebben ... kwam de hoogste baas himself. Zijn eerste respons: " I can give you a discount ..." Maar we wilden helemaal geen korting ... we wilden een zwembad! Ik deed hem een aantal mogelijkheden aan de hand: wij gaan vandaag al weg ... danwel u regelt een collegahotel waar we vandaag en morgen van het zwembad gebruik kunnen maken... We hebben geboekt in een hotel met zwembad ... en dan willen we ook een zwembad dat meer doet dan lonken ... Het kostte hem een uurtje ... maar om 12 uur zaten we in een goede taxi richting Golden Tulip Hotel. Het zwembad daar was zo mogelijk nog mooooooooooooooier ... en we genoten van ieder uur van de dag. Luierend, zwemmend, genietend eten van een verrukkelijke salade en vriendelijke mensen. Om 6 uur haalde de taxi ons weer op en ' waren we weer thuis' ... We genoten van de Indiase keuken en een koel biertje, wederom met uitzicht op zee en lagen vroeg, moe, voldaan en wat gebruinder op bed.
Voor vanavond hebben we de YWCA nog een paar uur tot onze beschikking. DAAR weten we dat de douche het niet altijd doet, dat er een boel omgevingsgeluiden zijn en dat er eigenlijk wel eens geschilderd mag worden ... Maar DAAR zeuren we niet en denken ... ach ... wat mag je verwachten voor 15 euro per nacht met zijn tweeen. Maar de taxichauffeur van de YWCA is betrouwbaar en brengt ons vannacht veilig en vrolijk op tijd naar het vliegveld. Mungu anapenda (als God het wil ...), maar dat wil ie vast ... zijn we dan zaterdagavond om een uur of 6 op Schiphol.
Maak iets moois van uw dag! Tel je zegeningen ... volgende week kan je zelfs weer een plekje boeken op mijn massagetafel! Glimlach!
Het is half 8 plaatselijke tijd. Ik zit achter een snelle computer in een van de luxe hotels van Dar.Een supercadeau van een dierbare!
Rechts van mij een open veranda, waarlangs palmbomen staan. Daarachter het zwembad met ligbedden. Er zijn al mensen druk in de weer handdoeken neer te leggen. Daar weer achter de Indische oceaan. Een royale lounge met zitjes ... kabbelend water in een net-als-of beekje ... The Best Western was vroeger een koloniaal woonhuis, nu een hotel dat zich wil meten met Hilton! Als we kritisch zijn ... dan hebben we nog wel wat verbeterpuntjes ... Het zwembad maakt rare geluiden ... er ontbreekt een gordijnhaakje aan de rail ... Maar de bedden zijn koninklijk. We hebben ieder een royaal 2 persoonsbed ... En warm water uit de kraan en een bad! Gisteravond een heerlijk diner aan de donkere oceaan. Op personeelskosten wordt niet beknibbeld ... en de bediening spreekt goed Engels.
De eerste dag in de bus hadden we de hobbel-de-bobbel-zandweg. In mijn ' onschuld' dacht ik de plaatsen net voor de achterwielen te hebben gekozen .... maar we zater er pal op ... en hadden dus de allermeeste schudding van de hele bus. Ik lijd meestal aan passieve wagenziekte ... maar ergens onderweg werd ik 2 maal ECHT echt kotsmisselijk. Met een ferme zwaai gooide ik besmeurde goederen die voor opvang hadden gediend het raam uit ... Ik word zo Afrikaans!
Een rondje op het busstation is nog steeds geen favoriet uitje ... We worden belaagd door alles en iedereen die wel wat aan je wil verdienen ... en zeker in het donker voelt dat opdringerig en onprettig. Maar we hebben het tot 2 maal toe, zowel in Mbeya als later in Dar overleefd en doorstaan ...!
Op de 2e busdag ontmoette we een duitse jongeman die als vrijwilliger een jaar hier heeft gewerkt in het geven van computerles. ZIJN Duits-Swahili versta ik helemaal ... beter dan Swahili-Swahili! Hij regelde de komst van een bevriende taxichauffeur naar het busstation in Dar ... en die bracht ons voor een overzichtelijk bedrag naar ons veilige, achter een slagboom, hotel.
Jammer dat de mensen hier in hun concurrentiestrijd om een taxirit te slijten je vertellen dat taxiritten ' met de anderen' niet veilig zouden zijn ...
Ik ga op zoek naar koffie!
Misschien dat het straks lukt om mijn laptop hier te laten wi-fi- en ... dan stuur ik al vast wat foto's ... and if not ... dan komt het als ik weer in Zwolle ben!
Gisteren stond de eigenaar van de nog steeds in leven zijnde biggetjes voor de deur met een schaal met 10 eigengekweekte maiskolven ... Speciaal al geplukt ...als dank je wel voor de hulp bij het malen van zijn mais tot varkensvoer. Hij heeft destijds de suggestie om vóór de regentijd vast te gaan zaaien op kunnen pikken, omdat zijn sjamba aan het water ligt.
Gisteravond hebben we een 'hels' spektakel aan de lucht gehad. Ons Oud en Nieuw vuurwerk is er niets bij. ZO stel ik me het bijna einde van de wereld voor ... Weerlichten en schichten ... maar weinig donder en geen regen. In eerste instantie installeerden we ons op het voorterras ... front row ... Maar naar mate het dichter bij kwam ... werden we een beetje bang en zijn binnen gaan zitten ... met de deuren en gordijnen dicht ... Bij sommige dingen kun je je alleen maar neerleggen en het over je heen laten komen.
Vanmorgen waren er om 8.00 uur al vele ouders op de akker van de school aan het wieden in het bonen veld. 50 extra monden wilden aan het eind van de koude morgen wel een bekertje soep. Ik heb nog niet eerder zoveel bekertjes weer afgewassen en opnieuw gevuld als vandaag! Gelukkig werd ik meer dan goed geholpen door een van de week aangekomen Nederlandse jonge vrouw met 2 rechterhanden en later door 'mijn' kind Baraka, die kwam afscheid nemen. Vanavond gaat hij met zijn vakschool 'op safari' ... ze hebben een bouwklus aan een secundary school hier in de buurt. Mijn regenponcho, zaklamp en slaapzak gingen met hem de berg af ... En, in een leeg sigarenblikje, een biljet van 50 euro... Een geheime 'schat' voor je weet maar nooit ... Hij ging weg met het plan om te gaan beginnen zijn eigen huis te gaan bouwen ... Hij leert tenslotte metselen.
Ik had de leraren gevraagd of we voldoende extra bekers zouden hebben ... die waren er wel ... maar wat 'aangegeten' door de muizen ...Sop en heet water verder bleek dat er slechts 2 kopjes onherstelbaar onbruikbaar waren ... de rest kan nog jaren mee ...!
Mijn reisgenote kan zo aan de slag bij een schoenenreus. Zij voorzag vanmorgen alle kinderen van klas A van nieuwe, passende schoenen. We hadden alle schoenen per maat gezet en van alle kinderen naam en maat genoteerd. Eerst mochten de kinderen met de kleinste voetjes komen. Ze trokken allemaal een lot met een nummer en van laag naar hoog kon er gekozen worden in de rij van de betreffende maat ... Wie de schoen past trekt hem aan ...! En zo werden alle maten en kinderen afgewerkt. De kinderen van de klassen B en C komen aan de beurt als de ontbrekende paren in Sumbawanga gevonden zijn ... Er is geen fatsoenlijk 2e voetspaarschoenen in kleine maten meer te vinden ...
We zijn aan het pakken en opruimen. Een koffer neem ik niet mee terug ... die heeft een blije nieuwe eigenaar. Het was een goede, vruchtbare reis ... maar we verheugen ons weer op thuis ... altijd water uit de kraan ... een biefstuk ... oude kaas op bruin brood ... karnemelk ... onze kinderen en dierbaren en gewoon weer aan het dagelijks werk ... voor het dagelijks bruine brood met oude kaas en wie weet een ticket voor de volgende reis. Want het vooruitzicht dat ik ooit weer terug kom, maakt dat ik makkelijker Tutaonana, tot ziens, kan zeggen!
Vorige week kochten we 15 kleine boompjes op de markt in Sumbawanga. De haag die wij de vorige reis hebben geplant slaat weliswaar hier en daar aan en zal over 10 jaar vast een heuse haag zijn ... maar écht indrukwekkend kun je de afscheiding nog niet noemen. Ach ja, de loslopende koeien en geiten ... en de spelende kinderen ... die hebben zo hun invloed. Het verschil tussen het planten van déze bomen en alle andere pogingen ... is dat deze boompjes gelijk beveiligd zijn met een rondje van takken, waaraan kippengaas bevestigd werd. Er lag nog een rolletje in onbruik ergens op het erf! Weer een voorbeeld dat het met kleine stapjes gaat ... maar dat dubbeltjes goed bedoeld advies wél vallen. Over 10 jaar zit Mama Supu bij de school onder de schaduw van bomen met gele toortsen ...That will be the day!
Vrijdag was hier een soort weeralarm afgegeven voor 3 dagen zware regenval. Tot onze verrassing en vreugde viel dat, tot de afgelopen nacht, nog alles mee. We zaten gistermiddag zelfs een paar uurtjes in de zon! En ook nu straalt de zon aan de hemel.
Onze voorraad in de kast slinkt ... de eieren die we gepland hadden voor de laatste dagen pannenkoekbeslag ... die roken niet meer fris ... en verdwenen ongebruikt ... De voorraadkast blijkt vannacht ook bezocht door wrs muizen. Er lag iets omgegooid en er zat een gaatje in de zak met meel ...Maar de val werd nog niet bezocht. We hebben niets meer om er in te stoppen!
Nog 2 nachtjes slapen, vandaag een rondje naar de kerk en morgen de laatste emmers soep voor hopelijk een nog grotere groep met wiedende ouders. En dan pakken en op reis. Het is wel weer erg mooi geweest, maar ook weer mooi geweest. IK ga met plezier vanaf zondag mijn werktelefoon weer aannemen en wie weet ... mag ik vanaf maandag gewoon weer wat gaan verdienen!
Maak iets moois van deze zondag. Glimlach ... adem ... beweeg ... zing en geef!
Het zijn hele kleine veranderingen in het gedrag van mensen die MIJ heeeeeeeeel blij kunnen maken. Gisteren vroeg een van de leraren mij "zal ik die 2 emmers handenwaswater even door de w.c.'s spoelen? " ... en vrolijk sjouwde hij met 2 emmers weg. Vorige week verdween de inhoud van die emmers, als ik niet oplette, gewoon in de berm ... en als er al iemand een reinigingsklus met het water zou kunnen doen ... dan toch NIET een van de mannen ... want zoiets is vrouwenwerk!
De kinderen vissen de gebruikte blokjes zeep uit de grote emmmers ... anders smelten ze maar in het water weg ... en dat is jammer. Ze wassen inmiddels hun handjes ook NA het eten!
De kinderen sorteren hun schoongegeten bekertjes op kleur. Dat maakt voor het afwaswerk nix uit ... maar het is leuk om te zien dat ze het principe van iets op kleur sorteren onder de knie krijgen.
Hoe langer ik hier ben des te meer krijg ik de houding "het kan ook morgen ... als ik maar zeker weet dat het ook gebeurt" ... terwijl de mensen van hier meer mijn houding: "laten we het VANDAAG doen ..." in de praktijk brengen. Dus er zijn deuren voor de w.c.'s hersteld ... de hele akker van de mais is schoongewied. Gisteren schreven de meesters een uitnodigingsbrief voor alle ouders ... maandag a.s. is uitgeroepen tot wied-de-bonen-akker-dag. De ouders worden in de gelegenheid gesteld om kennis te maken, dank je wel te zeggen met daden, en afscheid te nemen van de hollandse dames die truien brachten, speelgoed en kennis én soep kookten. Er wordt een grote opkomst verwacht! Ik ben benieuwd. ' De 5 babyvarkentjes zijn nog steeds in leven ... en 2 daarvan gaan, als ze groot genoeg zijn, wonen op het erf van de huisman van dit erf Paulo. Dankzij een gulle gift uit Nederland kan ik ze hem cadeau doen. De eigenaar van de biggen blij ... want die krijgt nu vast geld (minder dan als ie ze als volwassenvarken had verkocht ... maar voor genoeg om de andere 3 groot te fokken in plaats van te begraven), Paulo blij ... want die krijgt de kans varkentjes te fokken ... en de biggetjes blij met een langere toekomst!
Gisteravond keken we Once upon a time in the West op de laptop. Onder een deken en donzen slaapzak want het is onafrikaans koud. Er was 3 dagen aanhoudende zware regenval voorspeld, maar dat valt gelukkig mee. En de solar had genoeg kracht om de laptop voor uren weer te vullen.
Gelukkig hoeven we vandaag niet wéér naar Sumbawanga. We hebben nog genoeg proviand voor de laatste dagen ... Morgen gaan we wel ter kerke ... Een evenement dat mijn reisgenote toch minstens 1 maal mee gemaakt moet hebben...
Het goede nieuws is ... we zijn veilig, gezond en zonder zonnesteek gisteren teruggekeerd na de tocht der tochtjes ... Om 10 uur kwamen we bij de school aan, waar al 2 fietsen tegen de boom aangeparkeerd op ons stonden te wachten. Een van de meesters heeft, als ik het goed heb begrepen, een mogelijkheid tot fietsverhuur voor zichzelf gemaakt. Hij was al in de vroegte naar Kipande gelopen om daar de 2 fietsen op te halen.
Wij vroegen naar de prijs ... 500 TSH per uur per fiets en we besloten royaal om voor 10.000 TSH de 2 fietsen voor de hele dag te nemen. We namen een pad waarvan ik alleen wist dat het naar het plaatsje Kulundi voert. Ik kraaide "het lijken wel electrische ...", me ondertussen realiserend dat dit met het aflopen van het pad te maken zou hebben ... Ik stelde mijn reisgenote een aantal malen voor om terug te keren ... en later nog een aantal malen om de bezemwagen te bellen .. Maar ... ZIJ is een bikkel die vindt dat als je A zegt je ook B en C en het hele alfabet moet zeggen ... We werden getracteerd op de mooiste vergezichten, prachtige bomen, gigantische kaktussen, schitterde bloemen en vogels ... en af en toe een Habari roepend medemens, meestal met de benenwagen, soms per fiets. In alle auto's die we tegenkwamen (een stuk of 5) werden de duimen opgestoken ter bemoediging ... We zagen kuddes mooie koeien met hun herder, varkens die aan een touwtje uit gelaten werden, een kudde geiten die in de steek gelaten werd omdat de hoedertjes zich voor ons uit de voeten maakten en zich verstopten ergens in het veld en op vele velden werkende mensen, al dan niet met ossen. Slechts 1 moment was er een moment van échte stilte ... Dom was dat we geen water hadden meegenomen, zodat we 2 maal tijdens de tocht de bezienswaardigheid van het dorp waren ... terwijl we een flesje cola en Mirinda deelden. Mirinda is mierzoet ... De heenweg die ca 2 uur duurde had 1 stuk wandeling bergop ... en daarna weer heerlijk zoevend de berg af... Ik voelde hetzelfde 'angstige' gevoel in mijn buik als wanneer ik te paard zo hard ging als het paard wilde ... wat niet altijd het tempo was dat ik zelf gekozen zou hebben ... Op een bepaald moment was er de 1e mogelijkheid een zijweg naar rechts te nemen. Misschien konden we een vierkant maken ... Maar volgens de plaatselijke bevolking voerde die weg NIET naar Kilangala noch naar Kipande ... en de namen die ze wél noemden zegden mij niets ... Beter ten halve gekeerd dan ten hele verdwaald keerden om ... heuvelopwaarts ... stukken fietsend, rustend in de schaduw, stukken lopend ... Stap voor stap ... van pleisterplek naar pleisterplek... Ondertussen nog steeds genietend van wat er te zien en te horen was. Onderweg kwamen we een langs de weg liggende dode hond tegen, die we nog niet eerder hadden gezien. Waarschijnlijk door een van de auto's geraakt.
In het dorpje Kulundi terug gekomen vleidden we ons op een bankje onder een afdakje bij de plaatselijke kroeg. Daar zaten we tot de regenbui, die we al tijden in de verte hadden gehoord, weer voorbij was. Aangestaard door minstens 10 paar kinderoogjes die net uit school kwamen. De stukjes tussen de pauzes werden korter ... de pauzes steeds langer ... maar om 5 uur waren we weer terug op de missie. Mijn billen pijnlijk, maar gelukkig niet stuk geschuurd, mijn voeten wel een beetje ontveld omdat ik de sokken te warm had gevonden en had uitgetrokken. We stopten bij het huis van Mozes en Jenny om te vragen of de fietsen daar mochten overnachten ... we zagen het niet meer zitten om ze de heuvel mee op te nemen .. Dat mocht ... maar de meester had ook al gehoord dat we er weer waren en die haalde zijn bezit weer op ... Jenny maakte een grote pot thee en broodjes ... en verkwikt legden we de laatste etappe de heuvel op af. Thuis gekomen heb ik nog een boterham ei genuttigd en om half 8 lag ik dwars af met de lamp en een boek in bed. Ik heb het niet meer donker zien worden. Om 23.00 uur werd ik weer wakker... smeerde mijn voeten en billen in met olie, nam 3 grote vit. C en nu ben ik ... 'as good as new' ...! De rijst voor de soep staat al weer te koken. Een dagje Mama Supu zijn is een stuk minder vermoeiend! Maar het was een heerlijke dag, een mooie tocht en ik had hem niet willen missen!
Maak iets moois van uw dag. Glimlach ... adem ... zing en (ver)geef!
PS: er zijn nog steeds 5 biggetjes en een mama varken in leven!
De eerste keer dat ik in Kilangala was waren er bij, rond het huis meerdere mensen aan het werk. Een van de mensen was Weleni. Tijdens de ochtendbegroeting, een ritueel dat een paar minuten duurt ... leek alles in orde. Habari umbani was mzuri, dus het was goed in zijn huis, habari watato pia, de kinderen dus ook, pia mama mzuri, dus mama ook ... en pia lala salama ... ja,ja ... goed geslapen. Tijdens zijn voorgang bij het ontbijtgebed ... waarin Mungu, GOD, voor alles waar een mens voor kan bedanken ook bedankt was vond ik hem toch wat bedrukter dan anders. Bij navraag bleek dat die ochtend zijn 3e, laatste baby varkentje ... er niet zo happy bij had gestaan. De 2 andere babyvarkentjes die hij eerder rijk was geweest hadden reeds het loodje gelegd. Een volwassen varken levert bij verkoop genoeg op om een kind naar de middelbare school te laten gaan. Hij had zich dus even rijk gerekend. Die ochtend ging ik mee naar zijn erf. Er waren 2 plekken. 1 voor mama varken, op een verhoging met een beetje schaduw ... 1 voor het kindvarkentje ... in de volle zon ... en beide zonder watervoorziening. Ik heb helemaal geen verstand van varkens ... maar drong aan op voer en water voor beiden. De volgende dag was ook het laatste babyvarken dood ...
Met dit verhaal in ons beider achterhoofd kwam Weleni dezer dagen de heuvel op naar het huis op de hill. Hij is al langere tijd baanloos ... en berichtte bijna zonder omwegen dat een mama varken was bevallen van 10 baby's ... waarvan er nu nog 5 in leven waren ... maar die zonder mijn (fin) hulp binnenkort bij gebrek aan moedermelk en ander voer het loodje zouden leggen ... Maar met wat pesa voor de maalmolen kon hij zijn eigen mais laten vermalen tot slobber ...
Om een lang verhaal kort te maken ... dagelijks draait de maalmolen en dagelijks gaat onze huisman Paulo even kijken hoeveel baby varkentjes uitstel van executie aan het beleven zijn. De stand is nog steeds 5 ... en dat voor 500 TSH per dag ...Op dat soort momenten ben ik zo blij met mijn eerdere ervaring en opgedane kennis ... Sommige wielen hoef je maar 1 keer uit te vinden!
Voor vandaag hebben we een 'vrije 'dag gevraagd. Iemand anders kookt en mijn reisgenote en ik mogen 2 fietsen lenen/huren(?) en gaan de omgeving per fiets verkennen. We kunnen niet vertrekken voordat we minstens de hele missie rond gegaan zijn ...Ook hoop ik de lagere school in Kipande te kunnen laten zien aan mijn reisgenote. De omstandigheden hier zijn zoveeeeeeeeeeeeeeeeeeel beter dan 5 kilometer verder op ... dankzij jarenlange grote en kleinere beetjes ondersteuning en support van uit Nederland en Canada. Nog steeds zijn de mensen in onze ogen arm ... maar er zijn bewerkte akkers, werkende waterkranen, schoolgaande kinderen .... Binnenkort óók nog voorzien van passend schoeisel.
Ik wens u een mooie dag ... Glimlach ... adem ... (ver)geef .. en tel uw zegeningen: water uit de kraan, licht, gas en geld uit de muur ... en binnenkort is de 'liefste' masseuse uit Zwolle weer graag tot uw dienst!
De andere keren had ik een setje schoen-onderhoud bij me en maakte ik mijn schoenen dagelijks toonbaar genoeg met een likje poets ... Terug in Dar liet ik ze dan met een dubbele afspraak oplappen en thuis gekomen gooide ik ze weg ... Deze reis ben ik dat setje vergeten en gisteren dacht ik: "het lijkt wel of ik natte voeten heb"... en ja hoor ... een grote dikke snee in de zijkant van mijn leren schoen ... Ze halen Dar niet eens deze keer ... Mijn reisgenote komt altijd later terug van de school dan ik. ZIJ is de walimu, de juf, en zij ontdekt dagelijks dat kindertjes hier gewoon Nederlands verstaan ... als je rustig en duidelijk articulerend tegen ze praat. Toen ik net terugkwam van mijn soepkookklusje stonden er voor mijn slaapkamerdeur een paar van haar schoenen, met sokken ... Ik ga ze nog niet dragen, want ze zijn prachtig, maar van linnen,en made in China ... Ik bewaar ze om voor mooi mee te lopen in DAR.Gelukkig heeft het huis van die gezondheidsklompen ... onverslijtbaar ... ik was vergeten dat ze hier waren en dat ik daar ook al vele kilometers op heb gelopen hier.
De vooruitgang gaat hier ook door. We trachtten gisteren via een bookingsite een echt goed hotel te boeken voor 2 nachten in DAR. De zoon van mijn reisgenote had dollars in een enveloppe gedaan en op de dollar af zouden we ons die luxe kunnen veroorloven! Een heerlijk bed, een warm bad en een zwembad met ligstoelen ... om van te watertanden ... 2 prinsessen (op de erwt!). Dit boeken lukte niet bij ontstentenis van een creditcard. IK ben gewoon niet credietwaardig genoeg om zo'n ding te hebben en de bank van mijn reisgenote was niet tijdig genoeg. Boeken via de site van Best Western was aanzienlijk duurder, omdat er dan VAT en taxes bij gerekend worden .... Dus ik belde met het hotel en kreeg een emailadres van de reserveringsafdeling. Zo juist ontvang ik een zeeeeeeeeeeeeeeer vriendelijke bevestiging. Men is delighted to welcome us ... en voor dezelfde prijs als via de boooking.site ... Meisjes die vragen ... die krijgen wat ze willen! De allerlaatste dag hebben we de kamer in de YMCA en kunnen dan nog tussen 20.00 en 0.00 even rusten ... en hebben een betrouwbare taxichauffeur die ons naar het vliegveld brengt.
Vanaf 10 februari neem ik mijn werktelefoon met veel plezier weer aan en vanaf maandag 11 ben ik heeeeeeeeeeeeeel graag (ën heel nodig!) weer aan het werk ... Nieuwe schoenen verdienen!
Mijn reisgenote was voor vertrek een uitstekende fundraiser ... En dan heb je een goed gevulde knip ... en daarna een boel werk, een heleboel werk ... Vorige week waren we een hele zaterdag zoet met het scoren van 75 felgroene truien in diverse maten en de maandag waren daarop 75 blije, warmere, kindertjes rijker ...
Afgelopen zaterdag hebben we een zo mogelijk nog grotere klus op ons hals gehaald ... zoek maar eens goede schoenen voor zoveel kinderen. De definitie van goede schoenen hier is ... 2e hands uit Europa ... die hebben ze liever dan 1e hands plastic uit China (hoewel de schoenen die we nu hebben ook grotendeels made in China zijn ... maar DIE zijn niet nieuw hier te koop...) We hebben schoenen met veters en met klitteband, met asspepoesters en spiderman, met lichtjes in de zolen ... met wieltjes alsof het een wagentje is, met NIKE ...er op ... Voornamelijk stevige stappertjes ... ik zou er mijn kleinkind wel op naar school durven sturen ... zeker na de opknapbeurt van vanmorgen.
Vanmorgen ben ik begonnen met ze allemaal per paar weer bij elkaar te zoeken en te poetsen ... draadjes er af, likje kookolie erop ... sponsje er over heen ... plastic zakje of lege w.c. rol in de neuzen .... Na ontwaken heeft T een fantastisch ontbijt gemaakt met bruin gekocht brood uit Sum en een groot, royaal roerei ... en daarna hebben we samen de schoenenwinkelklus afgemaakt. We zijn net klaar ... en zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer tevreden. 1 paar kwam niet door onze kritische ballotage ... de zool laat los en dat geeft in regentijd natte voeten ... maar dit paar was wel goed om een ander paar alsnog van veters te voorzien. Een hier in huis gevonden rolletje lampenkatoen én een brei-naald waren de laatste hulpmiddelen om ook het laatste paar als volleerde schoenlappers op te kunnen leveren. Creatief met kurk is er niets bij! Morgen reist een van de meesters nog maals naar Sum ... we hebben nog een bestelling uitstaan ... want aan meer dan 60 paar konden we niet komen ...!
Gisteren hebben we ook al vast kaartjes voor de bus gekocht. We hebben besloten op dinsdag af te reizen en nog 2 dagen te darren in DAR ... als luxe toeristen met een volbrachte missie, voorzichtig wennend aan goede koffie. De mevrouw achter de balie had nog helemaal geen reserveringslijst voor zo ver vooruit. Dus waar ik bij was maakte ze alle lijsten voorafgaand aan 5 februari ook maar vast ... IK heb in Afrika nooit haast en glimlach nog maar eens!
Mijn reisgenote kocht in een drankenwinkeltje wijn. Die winkel is beter beveiligd dan de bank. De verkoper en zijn waren worden beveiligd door traliewerk ... 's avonds genoten wij van de volle maan, de vele sterren en een glas wijn op een windstille avond. Ik spotte een sateliet ... wat een mooi gezicht is dat!
Ik ga me poedelen met een grote pan warm water en daarna met een boekje op het terras genieten van welverdiende zondagrust!
Vandaag is het een vrije dag voor een heleboel mensen vanwege een moslim-feestdag. De school is dicht en wij genieten van een zo ... maar vrije dag. De mensen hier begonnen al om 7 uur op de diverse akkers ... In de morgen kwamen de onderwijzers verslag doen over het vooronderzoek naar de mogelijke aankoop van 80 paar betere schoenen ... en morgen gaan we daarvoor op pad... Weer een dag naar Sumbawanga, maar zoals het nu uitziet wel de laatste keer voor we de terugreis gaan doen ... We zullen ook kaartjes voor de bus reserveren en proviand voor de laaste week hier in slaan.
Van uit het niets ... althans voor ons ... gingen de sluizen van de hemel open en kwam er een douchegordijn naar beneden zoals ik deze reis nog niet eerder gezien had. We zetten gehaast de laatste spullen weer naar binnen ... Na een paar minuten zei mijn reisgenote: "kijk eens op het terras ..." en daar zat een moeder met 2 kindertjes onder de luifel te schuilen voor de regen ... aan haar voeten de hak, en een bos stookhout. Wij noodden het gezelschap binnen, verzorgden soep, thee, warm pas gebakken én goed gelukt brood ... droge tshirts en handdoeken ... We hadden ons eigen wegrestaurant ... Bij weggaan gaf T ook nog 2 schattige beertjes cadeau om het happy meal compleet te maken. De peuter krulde zich op moeders rug in de draagdoek, zuchtte een maal en viel in slaap. Het broertje, dat van de week nieuw op de kleuterschool is begonnen en 2 dagen erbarmelijk bleef huilen, ... ging met de zware hak op de rug, als grote kerel, naast zijn moeder de berg af.
Daarna klaarde de lucht weer op ... de zwaluwen vliegen dan weer af en aan, de hanen beginnen te kraaien alsof het een nieuwe dag is en ergens verschijnt een regenboog. Opgefrist gaat de dag hier weer verder.
Sommige dingen blijven zich herhalen ... na een aantal dagen soepeten worden de kinderen 'baldadiger' dan ze normaal gesproken zijn. Ze krijgen op een liefdevolle manier geleerd om 'gehoorzaam kind' te zijn ... en de eerste dagen zit iedereen keurig op zijn plekje met soepkommetje te eten en als ik voor de 2e ronde kom (die er iedere dag weer is ...) wacht men netjes op de beurt ... Maar niet vandaag ... ze drongen voor, om ons heen ... het werd bijna een rommeltje ... en dan krijgen ze Mama Supu opeens te zien als een dril-sergeant ... en met lichte, oprechte stemverheffing verordonneer ik iedereen dan weer terug in de rij. Ook voordringen mag niet. We zijn tenslotte niet echt in een hongerland ... en ze hebben de eerste goedgevulde ronde dan al achter de kiezen.
Het ritueel handen met zeep wassen voor het eten, dat we van de week opnieuw instelden ... begint al weer bijna een routineritueel te worden. Zo ook het handen wassen na toiletgang ... Er zijn servetten gekomen van papier voor het afvegen van snotneuzen ... en IK zie er een stuk minder dan vorige week ... maar ja, truien he en elke dag vitaminerijke warme soep ... werpen ook vast vruchten af.
Gisteren sopte ik de hond Sep onder de douche. Hij is dat duidelijk gewend en blijft geduldig staan terwijl ik stoei met zeep en water. Als ie weer los mag ... schudt hij zich dankbaar uit en mij ook nat ... Daarna baggerde hij de akker door en kwam als zandhond terug het huis in ...
Vanmiddag meldde mijn kind Barakka zich boven bij het huis, rond lunchtijd. Hij kwam even dag zeggen ... maar wilde best wel mee-eten. Op mijn vragen: "wil je soep ... wil je tuinkers op je tomaat proberen ..." begon hij met "Nee. dank je..." Mijn antwoord: "slim van je ... ik ga je vast vergiftigen ... en straks val je hier dood neer ... en daarna ... verkeerd antwoord ..., ja graag ... wat spannend om nieuwe dingen te leren eten ... is een beter ..." De tuinkers vond hij heerlijk, marmite onder de tomaat weer niet ... maar mayonaise ... dat was kweli kabissa tam sana ... wat zoveel betekent als erggggggggg lekker!
Na de maaltijd vond ik dat hij de afwas wel mocht helpen doen ... EEN Afrikaanse man 'opvoeden" dat moet me toch lukken. Een hele school kinderen hun eigen beker laten afwassen ... ik ben erg zelfs nog niet aan begonnen. Ook de leraren zijn nog van de stempel dat vrouwen er zijn voor het poetsen van de plee en het koken van de soep. Beetje bij beetje voed ik ook hen een beetje op en gisteren sjouwden ze 'braaf' allemaal 1 emmer handenwaswater richting de w.c,'s om die te kuisen.
Het is allemaal niet wereldschokkend, maar wij zijn er zoet en tevreden mee. De maisakker is 90% gewied, het deel dat nog geploegd moest worden is gisteren gedaan met ossen en de aardappels zijn de grond in. Mijn reisgenote en ik hebben het zeer genoeglijk samen. Gisteren fantaseerden we, bij een gedeelde cola en het laatste staartje Pringels tijdens borreluur, dat we misschien wel een dagje eerder naar Dar gaan en dan een dagje 'luxe' toerist worden ... met een pedicurebehandeling en een Thaise massage zoals ik mezelf die vorig jaar gunde toen ik een paar dagen alleen in Dar zoet moest brengen. Dan dromen we ook van cappuchino en een glas wijn of bier ... Die geneugten kennen ze/we hier op de missie niet.
Maak iets moois van uw dag ... kleine daden kunnen grootse verschillen maken!
Het voordeel van het hebben van stroom is dat ik vroeg op kan staan en bij lamplicht mijn ding kan gaan doen. Het nadeel is dat ik erg vroeg op ben ... Ik kijk naar het licht worden. Eerst een streep oranje .... "de wijsvinger van Afrka" werd het volgens mijn reisgenote in een boek genoemd ... Maar dan liggend. Dan komt er meer wit ... en dan straks komt de zon van achter de berg. De eerste mannen zijn al de berg opgekomen om naar hun akkers te gaan.De rijst die vandaag in de soepkommetjes gaat staat al weer te koken, lekker in de bouillon.
Om zijn akker verder te kunnen bewerken hadden we Mozes de fin. mogelijkheid gegeven een dag een trekker te huren ... en mest te kopen. In ons voorstel zou dan eea aan het eind van deze week klaar kunnen zijn. Gister namiddag, dus anderhalve dag nadat het plan geboren was, liepen we de berg af en zagen de trekker rijden en een auto met mannen ... We hoorden dat 6 acres, een kleine 3 ha, die dag gereed waren gekomen ... getrekkerd, gehakt, bemest en gezaaid. 0,5 ha met de maiszaden, de rest met bonen die hij zelf nog had. De mankracht had hij geregeld en voor een goede maaltijd komen de mensen met 'graagte'. Ze waren allemaal enthousiast en kapot moe maar voldaan. Vandaag reist hij af naar Dar om een container te helpen uitklaren. Tussendoor had hij nog de wereld aan andere problemen en probleempjes helpen oplossen ... Als heel Afrika uit mannen zoals hij zou bestaan .... dan ging het vast een stuk beter met dit continent. Maar daarom stel IK hem graag als voorbeeld en hoop dat andere mensen de voordelen van het gebruik van machines naast mankracht, het gebruik van goed zaad én mest zullen gaan inzien en overnemen.
Gistermiddag was het op de hele heuvel een drukte van belang. Op de schoolakker werd er druk gewied door een grote groep vrouwen en kinderen. Er was zelfs een oma, bibi ... de snelste wiedster van allemaal ... Op een ander deel werden de aardappels gepoot en afgedekt. Na wieding staan de maisjes in opkomst er als soldaten in het gelid bij. Een allemachtig prachtig gezicht.
Inmiddels is de zon recht voor me, zo fel dat ik er niet goed naar kan kijken ... een felheid die straks weer afneemt.
Vannacht ging ik naar het toilet ... en hoorde een nog niet eerder gehoord geluid. Alsof er iets in de muur of onder de vloer bewoog. Daarna, weer teurg op bed ... 'ratelde' het en mijn hart sloeg over ... had ik een nest ratelslangen ergens? Ik ben een struisvogel, dus deed mijn ogen weer dicht en dacht ... ik merk het wel ... ik ga gewoon weer slapen. Vanmorgen bij het uit bed stappen realiseerde ik me dat het de ijzeren spiraal van mijn degelijke bed is dat die herrie maakt ... niets niet ratelslangen ... gelukkig maar.
Maak er een mooie dag van! Glimlach, werk en doe iets aardigs ... voor iemand dichtbij!
Sinds vandaag zijn we weer helemaal écht écht gesetteld! De accu, waarvan we vreesdsen dat die was overleden, blijkt netjes volgeladen te zijn door het solarpaneel dat we van Mozes mogen lenen. Nu kunnen we ook op de heuvel de laptop laden, internetten, filmpje kijken ... misschien begin ik wel een boek ... En er is licht, bij de keuken werkt het peertje en als we nog wat hannessen zouden we licht kunnen maken door het hele huis ... Maar we zijn al aardig gewend aan kaarslicht, olielamplicht en bijtijds naar bed! De watertank wordt bijtijds bijgevuld door het openzetten van een klep ... en daardoor komt er water uit de kranen en kan de w.c. doortrekken. Ik kocht nieuwe telefoonkaarten ... en kan dus bloggen, misschien lukt het zelfs wel om een foto te plaatsen. Als dat niet lukt ... kijk eens terug in het archief van vorig jaar feb/maart en of okt/nov van mijn blog ... Hier ziet het er nog steeds hetzelfde uit als toen! Op het gas boven bereid ik mijn kookklus voor, ik 'schoon' de rijst en voer met de lelijke korrels de rode vogeltjes op het achtererf, kook rijst en bonen hier, snijdt de wereld aan tomaten en ga dan samen met Paulo om half negen de berg af. Hij sjouwt ... want Mama Supu is oud ... en mag niet uitglijden met kilo's eten in haar handen! Beneden aangekomen staan er al 2 pannen water aan de kook ... daar gaan dan mijn bouillonblokken in, samen met de tomaten en wat bonen. Alle kopjes krijgen een ongeveer gelijke hoeveelheid vaste stof, rijst, bonen en tomaten ... en later giet ik daar dan de bouillon bij. Het teveel aan kopjes gaat terug in de pan en uit die pan deel ik nog een 2e ronde uit. Het is hier dagelijks net het bijbels verhaal van de broden en de vissen .... want iedere keer weer is pas bij het laatste kind de pan écht leeg!
Vanmorgen kwamen er opeens allemaal nieuwe, nog niet hier geregistreerde kinderen, naar de school. Sweaters ... soep en speelgoed ... daar willen ze wel 5 km voor komen lopen ... Maar helaas, vol is vol en de school is vol. Het is een dejavu van de begintijd. Toen zei het hoofd van de school na een paar dagen: "Ik heb een rotbaan ... om kinderen en ouders te moeten weigeren ..."
Op de maisakker van de school wordt druk gewied. Ouders die het uniform niet kunnen betalen kunnen daarvoor komen werken op de akker. Gisteren werden er door vaders lijnen en holletjes gemaakt, zodat de aardappels vandaag de grond in kunnen. Eind februari wordt het laatste stuk akker, nu nog bush, ingezaaid met graan ... Vergeleken met vorig jaar om deze tijd is het allemaal beter op schema ... en dat op eigen kracht, met eigen middelen ... Het maakt mij trots!
Van de week reden we een man achterop die met een grote kam bananen liep te sjouwen richting dorp. Op mijn verzoek wilde hij hem wel verkopen. Voor 50 cent .... heb je dan de wereld aan bananen. De kinderen van het weeshuis waren er blij mee.
Vorige week liepen we naar de maandmarkt in Kipande. We waren er al vroeg, want dan is het niet zo warm om te lopen! We vergaapten ons aan honderden mensen die met elkaar palen in de grond slaan, lappen ophangen, vuurtjes stoken, eten koken en zo het maandelijks 'feest' van kopen en verkopen met elkaar maken. Voor hen waren WIJ de bezienswaardigheid.
Ik wilde uitrusten onder de enige boom op het veld, maar werd daarvan tegengehouden door, mijn gids/hulp/schoolkind hier, Barakka ... Mama moest DAAR maar niet gaan zitten ... DAAR werd alchohol gedronken ... om 9.00 's morgens ...Van de jaarmarkt een paar jaar geleden herinnerde ik me dat Mozes ons blanken na 4 uur 's middags niet meer alleen wilde laten rondlopen ... Ook toen was mogelijke 'dronkenschap' de reden dat hij de anderen niet vertrouwde ...
Zondag bezochten we de akker van Mozes. Sinds een paar jaar heeft hij buiten de missie een eigen akker. Bij hem is het dubbeltje gevallen dat je met meer verbouwen dan je gezin opeet een spaarpotje kunt laten groeien. Elk jaar brengt hij een groter/ander stuk in kultuur. Er lagen nog 2 stukken van bij elkaar ca een ha reeds geploegd, maar nog niet gezaaid. Mijn reisgenote en ik besloten dat we liever HEM helpen met 10.000 reeds aangeschafte maiszaden ... dan 200 mensen in de kerk ieder met 50 ... Op zijn akker hebben nu de nodige mensen ook weer de mogelijkheid een dagloon te verdienen.
En zo is er iedere dag een draadje, haba na haba doen we wat!
Vandaag heb ik van alle kinderen, voor het eten, de handen met zeep gewassen. Opgestroopte mouwen van nieuwe sweaters ... en knoeien met water en zeep .. .De heks van Hans en Grietje zou ze niet in de pot willen ... Maar sommige kindjes hebben wél mollige armpjes en handjes ... Allemaal hebben ze prachtige ogen en schitterende glimlachen!
Ik stop er weer mee voor vandaag. Ik wens u een mooie, tevreden, liefdevolle dag!
