Sommige dingen blijven zich herhalen ... na een aantal dagen soepeten worden de kinderen 'baldadiger' dan ze normaal gesproken zijn. Ze krijgen op een liefdevolle manier geleerd om 'gehoorzaam kind' te zijn ... en de eerste dagen zit iedereen keurig op zijn plekje met soepkommetje te eten en als ik voor de 2e ronde kom (die er iedere dag weer is ...) wacht men netjes op de beurt ... Maar niet vandaag ... ze drongen voor, om ons heen ... het werd bijna een rommeltje ... en dan krijgen ze Mama Supu opeens te zien als een dril-sergeant ... en met lichte, oprechte stemverheffing verordonneer ik iedereen dan weer terug in de rij. Ook voordringen mag niet. We zijn tenslotte niet echt in een hongerland ... en ze hebben de eerste goedgevulde ronde dan al achter de kiezen.
Het ritueel handen met zeep wassen voor het eten, dat we van de week opnieuw instelden ... begint al weer bijna een routineritueel te worden. Zo ook het handen wassen na toiletgang ... Er zijn servetten gekomen van papier voor het afvegen van snotneuzen ... en IK zie er een stuk minder dan vorige week ... maar ja, truien he en elke dag vitaminerijke warme soep ... werpen ook vast vruchten af.
Gisteren sopte ik de hond Sep onder de douche. Hij is dat duidelijk gewend en blijft geduldig staan terwijl ik stoei met zeep en water. Als ie weer los mag ... schudt hij zich dankbaar uit en mij ook nat ... Daarna baggerde hij de akker door en kwam als zandhond terug het huis in ...
Vanmiddag meldde mijn kind Barakka zich boven bij het huis, rond lunchtijd. Hij kwam even dag zeggen ... maar wilde best wel mee-eten. Op mijn vragen: "wil je soep ... wil je tuinkers op je tomaat proberen ..." begon hij met "Nee. dank je..." Mijn antwoord: "slim van je ... ik ga je vast vergiftigen ... en straks val je hier dood neer ... en daarna ... verkeerd antwoord ..., ja graag ... wat spannend om nieuwe dingen te leren eten ... is een beter ..." De tuinkers vond hij heerlijk, marmite onder de tomaat weer niet ... maar mayonaise ... dat was kweli kabissa tam sana ... wat zoveel betekent als erggggggggg lekker!
Na de maaltijd vond ik dat hij de afwas wel mocht helpen doen ... EEN Afrikaanse man 'opvoeden" dat moet me toch lukken. Een hele school kinderen hun eigen beker laten afwassen ... ik ben erg zelfs nog niet aan begonnen. Ook de leraren zijn nog van de stempel dat vrouwen er zijn voor het poetsen van de plee en het koken van de soep. Beetje bij beetje voed ik ook hen een beetje op en gisteren sjouwden ze 'braaf' allemaal 1 emmer handenwaswater richting de w.c,'s om die te kuisen.
Het is allemaal niet wereldschokkend, maar wij zijn er zoet en tevreden mee. De maisakker is 90% gewied, het deel dat nog geploegd moest worden is gisteren gedaan met ossen en de aardappels zijn de grond in. Mijn reisgenote en ik hebben het zeer genoeglijk samen. Gisteren fantaseerden we, bij een gedeelde cola en het laatste staartje Pringels tijdens borreluur, dat we misschien wel een dagje eerder naar Dar gaan en dan een dagje 'luxe' toerist worden ... met een pedicurebehandeling en een Thaise massage zoals ik mezelf die vorig jaar gunde toen ik een paar dagen alleen in Dar zoet moest brengen. Dan dromen we ook van cappuchino en een glas wijn of bier ... Die geneugten kennen ze/we hier op de missie niet.
Maak iets moois van uw dag ... kleine daden kunnen grootse verschillen maken!
