De eerste keer dat ik in Kilangala was waren er bij, rond het huis meerdere mensen aan het werk. Een van de mensen was Weleni. Tijdens de ochtendbegroeting, een ritueel dat een paar minuten duurt ... leek alles in orde. Habari umbani was mzuri, dus het was goed in zijn huis, habari watato pia, de kinderen dus ook, pia mama mzuri, dus mama ook ... en pia lala salama ... ja,ja ... goed geslapen. Tijdens zijn voorgang bij het ontbijtgebed ... waarin Mungu, GOD, voor alles waar een mens voor kan bedanken ook bedankt was vond ik hem toch wat bedrukter dan anders. Bij navraag bleek dat die ochtend zijn 3e, laatste baby varkentje ... er niet zo happy bij had gestaan. De 2 andere babyvarkentjes die hij eerder rijk was geweest hadden reeds het loodje gelegd. Een volwassen varken levert bij verkoop genoeg op om een kind naar de middelbare school te laten gaan. Hij had zich dus even rijk gerekend. Die ochtend ging ik mee naar zijn erf. Er waren 2 plekken. 1 voor mama varken, op een verhoging met een beetje schaduw ... 1 voor het kindvarkentje ... in de volle zon ... en beide zonder watervoorziening. Ik heb helemaal geen verstand van varkens ... maar drong aan op voer en water voor beiden. De volgende dag was ook het laatste babyvarken dood ...
Met dit verhaal in ons beider achterhoofd kwam Weleni dezer dagen de heuvel op naar het huis op de hill. Hij is al langere tijd baanloos ... en berichtte bijna zonder omwegen dat een mama varken was bevallen van 10 baby's ... waarvan er nu nog 5 in leven waren ... maar die zonder mijn (fin) hulp binnenkort bij gebrek aan moedermelk en ander voer het loodje zouden leggen ... Maar met wat pesa voor de maalmolen kon hij zijn eigen mais laten vermalen tot slobber ...
Om een lang verhaal kort te maken ... dagelijks draait de maalmolen en dagelijks gaat onze huisman Paulo even kijken hoeveel baby varkentjes uitstel van executie aan het beleven zijn. De stand is nog steeds 5 ... en dat voor 500 TSH per dag ...Op dat soort momenten ben ik zo blij met mijn eerdere ervaring en opgedane kennis ... Sommige wielen hoef je maar 1 keer uit te vinden!
Voor vandaag hebben we een 'vrije 'dag gevraagd. Iemand anders kookt en mijn reisgenote en ik mogen 2 fietsen lenen/huren(?) en gaan de omgeving per fiets verkennen. We kunnen niet vertrekken voordat we minstens de hele missie rond gegaan zijn ...Ook hoop ik de lagere school in Kipande te kunnen laten zien aan mijn reisgenote. De omstandigheden hier zijn zoveeeeeeeeeeeeeeeeeeel beter dan 5 kilometer verder op ... dankzij jarenlange grote en kleinere beetjes ondersteuning en support van uit Nederland en Canada. Nog steeds zijn de mensen in onze ogen arm ... maar er zijn bewerkte akkers, werkende waterkranen, schoolgaande kinderen .... Binnenkort óók nog voorzien van passend schoeisel.
Ik wens u een mooie dag ... Glimlach ... adem ... (ver)geef .. en tel uw zegeningen: water uit de kraan, licht, gas en geld uit de muur ... en binnenkort is de 'liefste' masseuse uit Zwolle weer graag tot uw dienst!
