Gisteren stond de eigenaar van de nog steeds in leven zijnde biggetjes voor de deur met een schaal met 10 eigengekweekte maiskolven ... Speciaal al geplukt ...als dank je wel voor de hulp bij het malen van zijn mais tot varkensvoer. Hij heeft destijds de suggestie om vóór de regentijd vast te gaan zaaien op kunnen pikken, omdat zijn sjamba aan het water ligt.
Gisteravond hebben we een 'hels' spektakel aan de lucht gehad. Ons Oud en Nieuw vuurwerk is er niets bij. ZO stel ik me het bijna einde van de wereld voor ... Weerlichten en schichten ... maar weinig donder en geen regen. In eerste instantie installeerden we ons op het voorterras ... front row ... Maar naar mate het dichter bij kwam ... werden we een beetje bang en zijn binnen gaan zitten ... met de deuren en gordijnen dicht ... Bij sommige dingen kun je je alleen maar neerleggen en het over je heen laten komen.
Vanmorgen waren er om 8.00 uur al vele ouders op de akker van de school aan het wieden in het bonen veld. 50 extra monden wilden aan het eind van de koude morgen wel een bekertje soep. Ik heb nog niet eerder zoveel bekertjes weer afgewassen en opnieuw gevuld als vandaag! Gelukkig werd ik meer dan goed geholpen door een van de week aangekomen Nederlandse jonge vrouw met 2 rechterhanden en later door 'mijn' kind Baraka, die kwam afscheid nemen. Vanavond gaat hij met zijn vakschool 'op safari' ... ze hebben een bouwklus aan een secundary school hier in de buurt. Mijn regenponcho, zaklamp en slaapzak gingen met hem de berg af ... En, in een leeg sigarenblikje, een biljet van 50 euro... Een geheime 'schat' voor je weet maar nooit ... Hij ging weg met het plan om te gaan beginnen zijn eigen huis te gaan bouwen ... Hij leert tenslotte metselen.
Ik had de leraren gevraagd of we voldoende extra bekers zouden hebben ... die waren er wel ... maar wat 'aangegeten' door de muizen ...Sop en heet water verder bleek dat er slechts 2 kopjes onherstelbaar onbruikbaar waren ... de rest kan nog jaren mee ...!
Mijn reisgenote kan zo aan de slag bij een schoenenreus. Zij voorzag vanmorgen alle kinderen van klas A van nieuwe, passende schoenen. We hadden alle schoenen per maat gezet en van alle kinderen naam en maat genoteerd. Eerst mochten de kinderen met de kleinste voetjes komen. Ze trokken allemaal een lot met een nummer en van laag naar hoog kon er gekozen worden in de rij van de betreffende maat ... Wie de schoen past trekt hem aan ...! En zo werden alle maten en kinderen afgewerkt. De kinderen van de klassen B en C komen aan de beurt als de ontbrekende paren in Sumbawanga gevonden zijn ... Er is geen fatsoenlijk 2e voetspaarschoenen in kleine maten meer te vinden ...
We zijn aan het pakken en opruimen. Een koffer neem ik niet mee terug ... die heeft een blije nieuwe eigenaar. Het was een goede, vruchtbare reis ... maar we verheugen ons weer op thuis ... altijd water uit de kraan ... een biefstuk ... oude kaas op bruin brood ... karnemelk ... onze kinderen en dierbaren en gewoon weer aan het dagelijks werk ... voor het dagelijks bruine brood met oude kaas en wie weet een ticket voor de volgende reis. Want het vooruitzicht dat ik ooit weer terug kom, maakt dat ik makkelijker Tutaonana, tot ziens, kan zeggen!
