Sinds vandaag zijn we weer helemaal écht écht gesetteld! De accu, waarvan we vreesdsen dat die was overleden, blijkt netjes volgeladen te zijn door het solarpaneel dat we van Mozes mogen lenen. Nu kunnen we ook op de heuvel de laptop laden, internetten, filmpje kijken ... misschien begin ik wel een boek ... En er is licht, bij de keuken werkt het peertje en als we nog wat hannessen zouden we licht kunnen maken door het hele huis ... Maar we zijn al aardig gewend aan kaarslicht, olielamplicht en bijtijds naar bed! De watertank wordt bijtijds bijgevuld door het openzetten van een klep ... en daardoor komt er water uit de kranen en kan de w.c. doortrekken. Ik kocht nieuwe telefoonkaarten ... en kan dus bloggen, misschien lukt het zelfs wel om een foto te plaatsen. Als dat niet lukt ... kijk eens terug in het archief van vorig jaar feb/maart en of okt/nov van mijn blog ... Hier ziet het er nog steeds hetzelfde uit als toen! Op het gas boven bereid ik mijn kookklus voor, ik 'schoon' de rijst en voer met de lelijke korrels de rode vogeltjes op het achtererf, kook rijst en bonen hier, snijdt de wereld aan tomaten en ga dan samen met Paulo om half negen de berg af. Hij sjouwt ... want Mama Supu is oud ... en mag niet uitglijden met kilo's eten in haar handen! Beneden aangekomen staan er al 2 pannen water aan de kook ... daar gaan dan mijn bouillonblokken in, samen met de tomaten en wat bonen. Alle kopjes krijgen een ongeveer gelijke hoeveelheid vaste stof, rijst, bonen en tomaten ... en later giet ik daar dan de bouillon bij. Het teveel aan kopjes gaat terug in de pan en uit die pan deel ik nog een 2e ronde uit. Het is hier dagelijks net het bijbels verhaal van de broden en de vissen .... want iedere keer weer is pas bij het laatste kind de pan écht leeg!
Vanmorgen kwamen er opeens allemaal nieuwe, nog niet hier geregistreerde kinderen, naar de school. Sweaters ... soep en speelgoed ... daar willen ze wel 5 km voor komen lopen ... Maar helaas, vol is vol en de school is vol. Het is een dejavu van de begintijd. Toen zei het hoofd van de school na een paar dagen: "Ik heb een rotbaan ... om kinderen en ouders te moeten weigeren ..."
Op de maisakker van de school wordt druk gewied. Ouders die het uniform niet kunnen betalen kunnen daarvoor komen werken op de akker. Gisteren werden er door vaders lijnen en holletjes gemaakt, zodat de aardappels vandaag de grond in kunnen. Eind februari wordt het laatste stuk akker, nu nog bush, ingezaaid met graan ... Vergeleken met vorig jaar om deze tijd is het allemaal beter op schema ... en dat op eigen kracht, met eigen middelen ... Het maakt mij trots!
Van de week reden we een man achterop die met een grote kam bananen liep te sjouwen richting dorp. Op mijn verzoek wilde hij hem wel verkopen. Voor 50 cent .... heb je dan de wereld aan bananen. De kinderen van het weeshuis waren er blij mee.
Vorige week liepen we naar de maandmarkt in Kipande. We waren er al vroeg, want dan is het niet zo warm om te lopen! We vergaapten ons aan honderden mensen die met elkaar palen in de grond slaan, lappen ophangen, vuurtjes stoken, eten koken en zo het maandelijks 'feest' van kopen en verkopen met elkaar maken. Voor hen waren WIJ de bezienswaardigheid.
Ik wilde uitrusten onder de enige boom op het veld, maar werd daarvan tegengehouden door, mijn gids/hulp/schoolkind hier, Barakka ... Mama moest DAAR maar niet gaan zitten ... DAAR werd alchohol gedronken ... om 9.00 's morgens ...Van de jaarmarkt een paar jaar geleden herinnerde ik me dat Mozes ons blanken na 4 uur 's middags niet meer alleen wilde laten rondlopen ... Ook toen was mogelijke 'dronkenschap' de reden dat hij de anderen niet vertrouwde ...
Zondag bezochten we de akker van Mozes. Sinds een paar jaar heeft hij buiten de missie een eigen akker. Bij hem is het dubbeltje gevallen dat je met meer verbouwen dan je gezin opeet een spaarpotje kunt laten groeien. Elk jaar brengt hij een groter/ander stuk in kultuur. Er lagen nog 2 stukken van bij elkaar ca een ha reeds geploegd, maar nog niet gezaaid. Mijn reisgenote en ik besloten dat we liever HEM helpen met 10.000 reeds aangeschafte maiszaden ... dan 200 mensen in de kerk ieder met 50 ... Op zijn akker hebben nu de nodige mensen ook weer de mogelijkheid een dagloon te verdienen.
En zo is er iedere dag een draadje, haba na haba doen we wat!
Vandaag heb ik van alle kinderen, voor het eten, de handen met zeep gewassen. Opgestroopte mouwen van nieuwe sweaters ... en knoeien met water en zeep .. .De heks van Hans en Grietje zou ze niet in de pot willen ... Maar sommige kindjes hebben wél mollige armpjes en handjes ... Allemaal hebben ze prachtige ogen en schitterende glimlachen!
Ik stop er weer mee voor vandaag. Ik wens u een mooie, tevreden, liefdevolle dag!
De tijd gaat ook hier hard. We zijn al in onze 3e reisweek. En we hebben nu al veel om tevreden op terug te kijken. We zijn gezond. Af en toe rommelt de buik een beetje, maar ik denk dat dat komt door de hoeveelheid bonen die we hier meer eten dan thuis. We drinken meestal water uit flessen, maar ook het water uit de kraan gebruiken we zonder er bij na te denken. De zon verwarmt ons regelmatig, bruint ons. We hebben het hier in ieder geval minder koud dan jullie daar met sneeuw. Van de week, komend uit Sumbawanga was het erg mistig en soms zijn er wolkbreuken die niet van ophouden weten. Je kunt je hier wonend dan het verhaal van de zondvloed opeens voorstellen! De mensen zijn, as always, blij om ons te zien, ze zijn behulpzaam en geduldig. Zaterdag waren we het grootste deel van de dag in touw om 75 dezelfde kleur en kwaliteit sweaters te scoren. Maar ja, hoe groot is de kans dat je in 1 Zeeman of Wibra die hoeveelheid aantreft? Daardoor werd de klandizie verspreid over diverse verkopers en hadden meerdere mensen een goede dag. Ergens gaat er misschien bij iemand een lampje branden en wordt Sumbawanga straks overspoeld met groene sweaters ... De accu in het huis ligt nog steeds op te laden aan de solar ... maar tot nu toe tevergeefs ... De accu is een tijd niet gebruikt en wrs stuk. Tussentijds verhuist mijn laptop dagelijks naar het huis van Mozes, die nog 1 paneel over heeft ..., om daar op te laden. Gisteravond speelden we weer bioscoopje. Benen op tafel, kaarsen aan, kopje thee er bij en een cd in de laptop ... Meer dan genoegelijk. Mijn schoolkind Barakka was zaterdag mee naar Sumbawanga om inkopen te doen voor zijn nieuwe schoolperiode. Mooi om te zien hoe hij in de afgelopen jaren 'groot' is gegroeid en alleen zijn weg vindt om alles aan te schaffen. Extra .... een paar rubberlaarzen ... je bent tenslotte mama Europa ... die vindt dat hij die nodig heeft .... zonde om met zwarte schoenen door de modder te gaan. Ook al kocht hij zwarte schoensmeer. Voor school moest hij pasfoto's laten maken. Het blijkt dat je van de fotograaf een overhemdboordje en stropdas kunt lenen en op die manier heeft iedereen een pakje-dasje-foto ... Hij kan zich zo uitgeven voor dokter ...! In Sumbawanga kochten we chantarellen en doperwtjes ... Zo uit het bos ... en de erwtjes in de dop. Het kost om aan te schaffen weinig ... voor een euro koop je de wereld ... Op zondagmorgen waren we ieder een uur bezig om ze schoon te maken ... maar ja, DIE tijd rekenen we niet.
Ik moet stoppen. De laptop geeeft aan bijna zonder stroom te zijn ...De bioscoop 'eist' zijn tol.
Ik wens jullie een mooie, productieve, gezonde, blije dag! GLIMlach .. adem zing en bid!
Gisteren hebben we een groot deel van de dag besteed aan het vinden van 75 truien in de maatjes 26-28-30. Mijn reisgenote is, mede namens gulle gevers in Nederland, de verhoorster van een gebed dat niet eens hardop gebeden werd. Wij zagen, met laagjes over elkaar het nog niet eens écht warm hebbend, de kinderen 'te dun' gekleed ... en zij zei: "HET IS nu REGENTIJD ... en ze kunnen het NU gebruiken ..."' Omdat ik ook nog de nodige uitgaven te doen had voor mijn schollgaande Afrikaanse kind ... pinden we om beurten ... de hele pinautomaat van Sumbawanga leeg!
Sommige fouten maak ik ieder jaar weer ... ik laat, onbedoeld de internetverbinding open en de telefoonkaartminuten hollen cyberspace in ... en bij gebrek aan saldo raakt het stukje dat ik geschreven heb verloren in cyberspace ...
Ik sluit de computer niet helemaal goed af en de via solar van Mozes verkregen laptopaccu uren zijn op ...
De computer heeft een eigen wil en start ongevraagd opnieuw op ... een ander geschreven stukje werd niet opgeslagen ...
Misschien mag ik wel niet schrijven over de slechte staat van onderhoud van sommige schooluniformen ... Het lijkt er bijna op. Nog 1 poging!
Mijn reisgenote schreef in haar dagboek: "Zwarte kindjes krijgen geen blauwe lipjes van de kou" ... Wij zagen 1 meisje ... met slechts een blousje met 1 knoopje dat nog werkte ... geen hemd of t-shirt ... geen trui ... De kou straalde van haar af.
Truien zijn niet helemaal verplicht onderdeel van het schooluniform. We zien hele mooie ... van een goede kwaliteit. We zien ook truien waarvan de gaten met nog 1 draadje bij elkaar blijven ... en we zien ook kinderen zonder trui. Een trui van goede kwaliteit kost 12.000 TSH, 4 daglonen ... 1,5 pakje nederlandse sigaretten!
Ik weet al heel lang dat het alleen aan onze kant van de brug paradijselijk kan zijn. Met stromend water, gas, eten op het vuur, een bed met zelfs een donzen slaapzak, een dak van mbati (staal), dus bestand tegen regen en wind. Door de kruimels van brood en rijstvliesjes komen er steeds meer kleine vogeltjes op het achtererf. Wij koesteren onze benen in de middag zon, welverdiend na een morgen van werk in de school.
Aan de andere kant van de brug woont het merendeel van de mensen nog steeds in huizen van leem met daken van stro. Met een matje op de grond, met zonder licht, met een vuurtje van hout ... en dan regent het vaak hard in de donkere nacht. En dan wordt alles nat. Ga er maar aan staan! Het donker dat er is vanaf 8 uur 's avonds tot half 6 's morgens. Nu, om 7 uur komt de zon achter de berg vandaan, voorafgegaan door een streep oranje licht, daarvoor was de lucht grijzer ... minder zwart. Eerst hoor ik de kikkers, daarna kraaien de hanen volop.
De koeien zijn al voorbij gekomen, de eerste familie's komen de berg op, op weg naar een dag werken op de akker. Akkers met zonder bomen, dus geen schaduwplek om even uit te blazen...
In een gesprek met mijn reisgenote hoorde ik mezelf zeggen: "Daarom ben ik veilig Mama Supu ...Als ik écht écht met al die kinderen een individuele relatie aan zou gaan ... dan breekt mijn hart. Zolang ik niet van iedereen de naam ken, niet de individuele omstandigheden tot me door laat dringen ... zolang kan ik hier ook blij zijn en mijn ding doen. Dan praat en babbel ik met de mensen die ik wél goed ken. En ben met hun verheugd over kleine stapjes vooruitgang en deel in hun zorgen.
Want er zijn ook dingen die goed/beter gaan. Er wordt verbouwd buiten het regenseizoen ... met de uitgedeelde zaden als motor is dat begonnen en voor mensen met water bij de akker begint het al gewoon te worden om zaaigoed water te geven ...
Vorig jaar werd de inrichting van de schoolakker helemaal met Hollands geld gedaan. Nu is 1/3 reeds geploegd en gezaaid met mais dankzij de opbrengst van vorig jaar. Ook de gisteren geplantte bonen en de aardappels die deze week de grond in gaan ... de waren er al/nog.
Vandaag gaan we naar de maandmarkt in het nabijgelegen Kipande. Als toeristische bezienswaardigheid ... niet omdat we direct dingen nodig hebben. Wij zullen als 2 blanke dames op leeftijd de bezienswaardigheid voor de mensen van hier zijn ... Ik weet het ... en glimlach!
Het blijkt dat ik dingen 'verdring' ... Ik wist niet meer dat ik het de vorige keer in deze maanden zo koud kon hebben. Mijn reisgenote heeft daarom eigenlijk te weinig warme dingen om aan te trekken in haar koffers (die volbeladen met prachtige spullen voor de kleuterschool en het hospitaal zaten) gestopt. Gelukkig heeft ze wel een warm waterkruik en het vullen van die kruik is het laatste wat ze doet op een dag! Ik zelf slaap onder een, vorig jaar meegenomen, donzen slaapzak en een extra deken en lag van de week zelfs met een vestje met muts op in bed te lezen!
Maar als ik, komend van de markt en het winkeltje, de berg terug op klim, de zon in mijn rug en liters water en kilo's rijst voor de soep in de rugzak ... nou dan is het wel warm hoor ...
Gisteren was het vuur voor de oven eerder klaar dan mijn deeg was gerezen ... dus het broodbakexperiment is nog niet gelukt. Vandaag nieuwe poging. Het brood gaat vandaag in de soep en is daarmee toch eetbaar. Elke dag komen er vaardigheden en woorden terug. Mooi hoe een geheugen werkt. Ik heb weer 2 'tuintjes" ... glazen schaaltjes waarop alfalfa en radijskers staan de ontkiemen en zelfs al groene blaadjes groeien. Lekker voor op de tomaten.
Door onze aanwezigheid op het erf ... en dus ook gestrooide broodkruimels en rijstschilletjes hebben we opeens ook weer heel veel prachtige kleine rode vogeltjes ... In de bomen met rode zaden doen vogels met gele borsten (een soort parkietachtigen) zich te goed. Ik zie de boom per dag minder rood worden. Het konijn reageert ook al weer verwachtingsvol op mijn voetstappen. Er vallen opeens tomatenschillen en ander eetbaar in zijn hok. De eerste dagen verstopte hij zich nog ....
Gisteren vroeg Therese aan de onderwijzers ... is er in januari/ februari een speciale feestdag? Antwoord: "JA ... omdat Noelle altijd wel een afscheidsfeestje bouwt ..." Ook werd duidelijk dat er wel weer maiszadenkadootjes in de kerk verwacht worden ... het is altijd maar 50 zaden per pakje ... en die kan iedereen nog wel ergens in de grond kwijt! Dus van de week maar weer naar de zadenwinkel en pakketjes maken voor zondag. Dan ben ik weer de zadenkoningin! Het blijkt dat er in Kipanda al ruim voor de regentijd mais is geplant ... en dat die zaden (van ons?) gewoon water krijgen tot het begint de regenen ... Ook wordt er door meer mensen bonen verbouwd. In 'mijn' begintijd was het vooral mais. Bonen kun je 2 maal zaaien en oogsten én het overschot verkopen .... Wie weet ..., mijn reisgenote bracht diverse soorten pompoenzaden mee ... die staan nu in een kas van plastic flessen, introduceren we nog wel het eten van pompoen ... al dan niet in soep!
Ik ga een nieuwe poging broodkneden ondernemen. Heb het goed ... ik stuur wat zon ... zoek hem anders rond je hart!
Gisterenmiddag meldde zich 'mijn studeerkind' Barakka. Hij is inmiddels een jaar afgestudeerd aan de middelbare school, maar niet met cijfers die goed genoeg zijn om door te kunnen studeren ... zeker niet met een beurs ... Het afgelopen jaar werkte hij als leerling bouwvakker en dat bracht hem bij mij met de vraag of ik de opleiding hier aan de VTC (vakschool) voor hem zou willen betalen ... Mijn eerste impuls was nee ... want het is weer een verplichting van 3 jaar ... echter een die ik met een dag of wat masseren wel na kan komen ... dus vrij overzichtelijk. Daarna kwam hij met het idee dat hij wel een winkeltje zou willen runnen in zijn dorp, hier vlak bij, Kipanda ...
Vandaag heeft hij mij geholpen met soepkoken en hij deed volleerd de afwas. Ik deelde met hem mijn fantasie van gisteravond om hem een soepwinkel/tearoom en later misschien zelfs wel internetcafe te laten runnen ... HIJ was enthousiast ... maar de onderwijzers van de school, die hier vanmiddag op begrotingsvergadering waren, hebben me overtuigd dat het voor ZIJN verder kansen in dit leven veeeeeeeeeeeeeel beter zou zijn als hij nog 3 jaar een écht écht vak kan leren. Ze vinden hem te jong en de omgeving hier te arm om als kok een bestaan op te kunnen bouwen.
Dus wie weet gaan we morgen een deja-vu beleven ... samen aanmelden op de VTC ... en dan naar de kleermaker voor een nieuw uniform. Barakka is groot gegroeid en draagt vol trots een T-shirt met het opschrift: "When God made me ... he was just showing off"!
Ik vind het zo heerlijk dat ik al het klappen van alle zwepen hier al ken ... en dat ik gewoon mijn gang kan gaan en mijn ding kan doen ... De zon was vandaag erg vriendelijk voor ons, zo ook gisterenmiddag een paar uurtjes. We krijgen al een kleurtje ... en bij terugkomst moet ik weer een paar maal zonnebanken om weer 'streeploos' te worden ...
Sep, de hond, is ook weer dik aan ons gewend. We worden na een uur afwezigheid met weer meer enthousiame onthaald dan na een jaar ...!
Lieve allemaal, Vorige week om deze tijd waren we nog maar net onderweg. We reisden het halve Afrikaanse land door en zijn nu een paar dagen in het huis. De internetverbinding werkt. Aan het installeren van het solarpaneel wordt op dit moment gewerkt.Er branden lampjes dat alles goed is aangesloten ... maar zo lang de zon niet schijnt gaat het niet zo hard en we moeten nog zien dat de accu na lange tijd ook nog wil werken.Dus tot nu toe hebben we geleefd met kaarsen, olielamplicht en de zaklantaarn. De laptop en de telefoon hebben we elders opgeladen.Sinds vandaag hebben we ook water uit de kraan en kunnen we de w.c. doortrekken ... water om te drinken halen we uit gekochte flessen. Vanmorgen lag er een slang(etje) te soezen in de sponning van de deur van het terras. Niet eerder zag ik er zo een zo dicht bij het huis. Ten gevolge van onze melding daarvan zijn nu de gaten en kieren in en rond het huis gedicht met cement. Paulo, de man van het erf ... heeft hem later 'ver' weg in een boom gespot.Motto: als je kunt ... sla hem dood! Volgens de bijbel is de slang tenslotte de vijand! Volgens mij zijn er geen muizen in het huis. De vallen blijven leeg en ik hoor ze ook niet. Wel vliegen er wat vliegen en een paar muggen ... behalve als het stortregent. En dat deed het gisteren ... Ik was in Sumbawanga met de hond, die ge-ent moest worden. Elke keer opnieuw veroorzaakt Sep commotie en fotograferende mensen! Ze denken dat hij een leeuw aan een touwtje is. Tanzaniaanse honden zijn kortharig en Sep is een Briard ... met lange haren.De behandeling van de hond vindt plaats op de stoep van de winkel waar serum verkocht wordt, de dokters haal je met de auto op bij de kliniek, benodigde spuiten haal je bij de apotheek ... Sep kreeg een muilkorf, die verlengd moest worden met een touwtje en zijn poot werd geschoren met een scheermes ... Maar het is gelukt! De dokter bood mij aan te betalen voor mijn 'nursingskills' ... afhankelijk van die kosten kon hij ZIJN prijs bepalen! A nice joke. Bij thuiskomst had Therese een pan gekookt water klaar staan, voor een lekker warm bad ... ze verwachtte ons als verzopen katten verkleumd terug ... Zij had een deel van de dag onder het warme dekbed verbracht, luisterend naar het gekletter op het stalen dak. 50 km verderop was het de hele dag droog geweest. Afrika laat ons langzaam wennen ... Wat zon sturen lukt dus niet ... zoek de zon in je hart!
We hebben al weer genoeg meegemaakt om een dun boekje te vullen en we zijn pas op dag 5! Dat ga ik hier nu niet allemaal beschrijven ...
Tot nu toe verloopt alles heeeeeeeeeeeel voorspoedig. We hadden niet beter kunnen wensen. Natuurlijk is zo'n reis vermoeiend ... alleen al vanwege alle indrukken die er op je af komen. Geuren, kleuren, geluiden ... voor mij allemaal momenten, soms feesten, van herkenning ... voor mijn reisgenote Therese moet het allemaal nog indrukwekkender zijn.
Door haar gezelschap vallen mij ook heel andere dingen op. Ze wijst mij op bomen, planten, akkerbebouwing .... en helpt mij om weer nieuwe dingen te zien.
Voordeel van mijn 'ervarenheid' is dat we samen een boel durven. De 2 dagen in Dar, de grote hoofdstad, dwaalden we rond op plekken waar ik nog niet eerder was ... en waar vlg mij ook niet zoveel toeristen komen ... De haven, de vismarkt. Massa's mensen ... en gelukkig versta ik genoeg Swahilli om te horen dat men niet anders roept dan "hallo blanke ... welkom... hoe is het met jullie ... wil je even binnenkomen ..." De 2e dag in Dar bezochten we met onze, vertrouwde, taxichauffeur van het hostel, en een aantal van zijn, onderweg opgepikte, vrienden, een 'community centre' waar al deze jonge mannen (rond de 26) vrijwilligerswerk doen met school- en straatkinderen. Waarschijnlijk hebben ze gehoopt ons te kunnen 'strikken' als sponsors ... maar ook toen duidelijk was dat wij op een andere missie in Tanzania zijn ... bleven ze enthousiast vertellen en ons gezelschap houden en meenemen naar plekken waar we anders nooit gekomen zouden zijn.
We waren aan het strand in een resort voor toeristen, in een echt 'local' eethuis waar we ugali en kip aten met onze vingers ... en de dag eindigde in hun centrum waar een honderdtal kinderen oefenden in drummen, traditoneel en modern dansen, drama en acrobatiek. Prachtige, enthousiaste en inspirerende beelden staan in de camera van Therese en in ons geheugen.
Jammer genoeg konden we de tocht naar Mbeya niet per trein maken. De kaartjes voor 1e en 2e klas waren reeds uitverkocht en we zijn nog niet Afrikaans genoeg om ons, met alle bagage, in de 3e klas te durven wagen ... Dus we reisden per bus in 2 dagen, met een overnachting in Mbeya. Daar waren we zo verreisd en moe dat we zelfs zonder eten ons bed in zijn gedoken. Gisteren haalde Mozes ons op in Sumbawanga. We deden boodschappen en regelden de telefoonkaart die maakt dat ik weer online kan, en waren net na donker in het huis. Daar bleken we de meegebrachte volle glasfles niet aan te kunnen sluiten ... want 'iemand' had de aansluitslang nodig gehad en even geleend ... TOEN flipte ik ... "SHIT ... jullie wisten dat we kwamen ... LOS het op ...ik wil thee en gebakken eieren" en het werd opgelost, natuurlijk, want alles raakt meestal opgelost! De watervoorziening uit het dorp is kaduk ... de trekker trok een pijp los ... Dankzij de wateropslagtanks op het erf hebben we water genoeg voor wassen en plassen. Water om te drinken nemen we uit de fles. De solar, die van het dak van Mozes moet komen ... is ook nog onderweg ... We hebben wél kaarsen en olielampen ... Dus we redden ons. De laptop kan nog even op de batterij ... maar wanneer die weer opgeladen wordt ... dat weet ik nog niet!
Vandaag hebben we al een kleine stroom bezoekers gehad ... het team onderwijzers van de school ... en wat andere bekenden. Paulo, de man die op het erf past, is weer een goede leraar Swahili'. De koffers zijn uitgepakt, delen van het huis gepoetst en wij groeten u allen!
De tas bijna geheel gepakt, een slaapplek In Dar geregeld ... de bankpas geschikt gemaakt om geld uit de Afrikaanse muur te halen ... Ik geloof dat ik bijna klaar ben om op reis te gaan. Grappig ... het is al maanden geleden dat mijn vriendin zei: "Zullen we deze winter samen naar Afrika gaan ..." Toen was dat nog erg ver weg ... en nu is het bijna zo ver. En binnen 6 weken ben ik gewoon weer terug op honk ... Als je het snel zegt ... stelt het allemaal niets voor !
Ik heb er zin in ... zin in de zon ... zin in het weerzien van vrienden ... zin in de hond ... en ik ben erg benieuwd naar hoe het is om op reis te zijn met mijn vriendin... Voor een vaak als kluizenaar levend mens ... ben ik de laatste maanden opeens erg veel 24/7 in mensengezelschap ... Nog even en ik ga daar aan wennen.
Ik probeer regelmatig een levensteken te sturen ... maar wens u in ieder geval alvast 36 tevreden dagen ... Glimlach en ben dankbaar voor wat je wél hebt!
Gelukkig had ik niets te repareren voor de tandarts. Wel bespraken we de mogelijkheid om de boel structureler op te knappen/op te lappen. Maar vooralsnog hik ik aan tegen de kosten die daarmee gepaard gaan. Daarna las ik een 2e .uit de serie ... voor dummies uit de bieb. Van de week had ik Massage voor dummies ... gisteren Rijk worden voor dummies. Als ik dan de laatste bladzijde lees dan realiseer ik me: Ik geniet van de rijkdom van het leven én ik tel mijn zegeningen ... Mijn instelling is al jaren die van een rijk mens... Als ik nou wat spaarzamer én wat meer werkend zou worden ... dan komen die kronen er ook nog wel ...
Het is maar waar je voor kiest. Ik ben rijk aan tijd ... tijd om boeken te lezen ... tijd om op reis te gaan ... tijd om te delen!
Glimlach ... betaal je rekeningen met vreugde ... WIJ hebben gas en water uit de kraan ... wij wél!
Als je 1 ding tegelijk doet ... is de kans groter dat je dat ding goed doet ...Of het nou de dochter is die aandacht met haar huiswerk kan gebruiken, of de kat die gevoerd moet worden ... of de overboeking die gemaakt moet worden ... of de mail die je wilt schrijven ...!
Het geeft minder drukte in je hoofd. Een lief van mij noemde dat ooit: 'too many files are open ..." In de tijd dat computers nog veel minder geheugen hadden was dat er regelmatig terugkomend computerprobleem.
Ik merk het in mijn werk ... ik heb een bepaald ritueel van alles klaar te hebben ... de olie warmt, de kaarsen gaan aan ... de electrische deken verwarmt de massagebank voor ... schone handdoeken gaan naar de douche... mijn make-upje maakt me (nog!) mooier. Soms komt iemand te vroeg voor een afspraak en verstoort daarmee mijn ritueel ... Pas dan merk ik hoe ik daarvan van slag raakt. Het kost me dan meer moeite om met échte aandacht vanaf het begin mijn werk te doen. Oplossing ... ik zorg gewoon dat ik een kwartier voor de afgesproken tijd alles klaar heb ... Ik heb een hekel aan het gevoel van van slag af te zijn ...!
Ik ga nog even naar de tandarts ... voor je kunt niet weten ... In Afrika is de standaardbehandeling het trekken van een boosdoener ... en zoveel gebit heb ik niet meer over dan ik me dat kan veroorloven!
Gewoontes kun je maken ... bij 'wilsbesluit' ... Voor dit jaar neem ik me voor meer, vaker stil te willen staan bij gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid ... dat geeft/is een gevoel van warmte in je buik ... warm en wollig ... veilig ... gekoesterd ... tevreden, maar dan 'dieper'.
Zoveel dingen, mensen, zaken lijken vanzelfsprekend. Als je niet oppast scheurt de dagelijksheid aan je voorbij. Als je een stapje terug doet ... dan zijn de vanzelfsprekende dingen misschien wel die dingen de dingen die je zou moeten koesteren, waarderen ... zolang ze er zijn.
Alles gaat voorbij in het leven ...(klein) kinderen worden snel groot, we worden ouder ... krakkemiger ... mensen waar we van houden gaan dood ... relaties veranderen ... Je hoeft niet eerst ziek te worden om je gezondheid te waarderen ... Je mag 'gewoon' blij zijn met je lief .... Je mag gelukkig zijn met je werk, met het feit dat je uberhaupt werk hebt ... Dat er iedere dag weer warm water uit de kraan komt, geld uit de muur ...
Verwondering ... waardering ... ze liggen dicht bij elkaar.
Door je zorgen te maken heb je vaak langer last van problemen dan nodig ... In het verleden stelde ik een mezelf een limiet aan de hoeveelheid tijd die ik mocht tobben. Een kwartier per dag ... Kon ik in dat kwartier iets bedenken om te DOEN ... dan deed ik dat. Het schrijven van een briefje, het zoeken naar info, het maken van een afspraak. If not ... dan deed ik mijn 'tob-doos' op slot voor die dag ... en met een boel oefenen ... gaat het bijna spontaan!
Het heeft geen zin me zorgen te maken over wat er allemaal kan gebeuren tijdens de (bus)reis ... Ik vertrouw er op dat het ook deze keer weer veilig en voorspoedig zal zijn. Ik heb goede beschermengelen ... Maar ik overweeg wel om deze reis mijn laptop toch niet mee te nemen ... Ik zou het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg vinden als die zoek zou raken. Ik heb nog niet besloten. Zaterdagmorgen 8 uur is vroeg genoeg.
Voor deze dag wens ik u een mooie afsluitende dag van 2012. Glimlach ... zing ... en ben dankbaar voor wat er wél is!
De t.v. staat op radio en ik luister naar de Top2000. Soms komt er een boel herrie voorbij ... maar de meeste nummers vind ik gezellig om te horen en (her)ken ik. Muziek opent geheugenlaadjes, net als geuren ... Het voordeel van oud worden is dat je veel herinneringen hebt kunnen maken.Van veel beslissingen die je neemt kun je pas achteraf beoordelen of je gunstig waren ... Mijn beslissing om naar Zwolle te verhuizen vind ik een van de beste die ik de afgelopen jaren maakte. Lagere vaste lasten ... minder ruimte om te moeten poetsen ... geneugten van het stadse leven ... Sta je op een kruispunt ... KIES dan ... en zie wat er van komt! In het slechtste geval moet je konstateren dat je verkeerd gekozen hebt ... !
Glimlach ... adem ... zing ... en ben tevreden met wat er IS!
Tegen het eind van het jaar maken velen de balans op van weer een jaar voorbij. Ook ik. Ik nam mij aan het begin van het jaar voor om GELUKKIG te zijn ... Dat is wat anders dan tevreden ... And guess what ... meestenstijds is het zo ... dat ik me écht écht gelukkig voel. Ik voel/weet me gewaardeerd in mijn werk ... ik geniet van mijn huisje, dicht bij mijn dochter ... ik geniet van haar aanwezig-zijn in mijn leven. Mijn lijf is gezond, meewerkend ... Vrienden steunen en sterken mij ... Nieuwe mensen kruisen mijn pad ... Het nieuwe jaar is in zicht en opnieuw ga ik op reis naar Tanzania. Daar wachten mij zon ... vrienden en bekenden ... en nieuwe inspiratie.
Kijk vandaag eens terug op uw 2012. Hebt u nog iets af te maken, goed te maken, op te ruimen, voor te nemen?
Wij hadden heerlijke, rustige, liefdevolle, goed verzorgde Kerstdagen in het boshuisje van mijn vriendin. De hond was in haar element op zoek naar konijnen en bleef snuiven en hollen. Vrolijk maakt ze ons daar mee. Mijn vriendin en ik maakten verder plannen voor de reis ... voorpret is OOK pret!
En bij thuiskomst vond ik de powerpoint die u onderaan aan kunt klikken in de mail.Kijk er naar, geniet er van ... en mijmer eens na over wat u hebt gezien en gelezen!
Mijn reisgenote laat overal waar ze mensen ontmoet een klein envelopje rondgaan ... onder het motto alle beetjes helpen ...sprokkelt ze euro's die in Tanzania veeeeeeeeeeeeel waard zijn. Misschien voor nieuwe uniformen voor de kleuterschoolkinderen, misschien voor medicijnen, misschien voor kunstmest en zaden ... In ieder geval voor dat waar op het moment dat we er zijn het meeste behoefte aan blijkt te zijn. Een aantal trouwe blogvolgers steunden via mij een aantal middelbare scholieren naar hun diploma. Ik hoop deze reis te weten of en hoe ze geslaagd zijn.
Wie in deze geeftijd denkt ... "Het komt zeker goed terecht ..." doe een donatie via de Stichting Protanz ... via de link hieronder. Uw gift is dan aftrekbaar van de belasting. Wie wil dat IK wat extra kan doen ... kan mijn Raborekeningnummer 14.99.79.312 t.n.v. Riel Zwolle ovv Kilangala gebruiken. Het is de bedoeling dat ik ook deze reis via dit blog laat weten hoe het met ons gaat. Weet je welkom het te blijven volgen!
Stel dat U ... de komende 2 jaar niet meer naar buiten zou gaan ... niet meer zou bewegen dan lopend van uw bed naar de stoel voor het raam... niet anders zou eten dan magnetronmaaltijden ... niet vaker zou douchen dan 2 maal in de week ... niet meer écht aangeraakt zou worden ... Wat denkt u ... zou u energiek, levenslustig en jeugdig zijn?
Misschien gaan oude mensen, in wat men noemt de 5e levensfase ... niet dood aan ouderdom ... maar aan levensstijl!
Ik laat me inspireren door Louise Hay, te vinden via link onderaan dit stukje. Zij schreef o.a. het boek Je kunt je leven helen. Ze is inmiddels 85 en ze oogt jeugdig, energiek, levensblij. Ze leeft volgens het motto: " Ïk leef NU in de beste 10 jaar van mijn leven ..."
Deze, o zo ware 'tegeltjeswijsheid' staat op een van vele mooie kaarten die ik onlangs kreeg. Sommige mensen zijn meester in geven ... in delen ...! Ik ben gezegend met liefdevolle mensen om me heen. Ik leer om dankbaar "DANKjewel" te zeggen.
Bedenk vandaag of u mensen in uw omgeving hebt die het leuk vinden te weten dat u blij met ze bent ... If so ... laat het weten!
Bij de drogist hoorde ik een meisje tegen haar collega zeggen: "en toen moest ik toch vroeg op ... want de wereld is toch niet vergaan ..." Ik reageerde: ' wat een toestand he ... nou moet je nog bedenken wat je gaat doen met de rest van je leven ...'
Later hoorde ik wat jongens van een jaar of 10: "Misschien komen er wel aliens ..." ... Kennelijk leeft het.
Gelukkig maak ik me overwegend weinig zorgen over dingen waar ik toch niets aan kan veranderen. Elke dag er het beste van maken ... maakt sommige dagen nóg mooier dan andere!
!
