Het zijn hele kleine veranderingen in het gedrag van mensen die MIJ heeeeeeeeel blij kunnen maken. Gisteren vroeg een van de leraren mij "zal ik die 2 emmers handenwaswater even door de w.c.'s spoelen? " ... en vrolijk sjouwde hij met 2 emmers weg. Vorige week verdween de inhoud van die emmers, als ik niet oplette, gewoon in de berm ... en als er al iemand een reinigingsklus met het water zou kunnen doen ... dan toch NIET een van de mannen ... want zoiets is vrouwenwerk!
De kinderen vissen de gebruikte blokjes zeep uit de grote emmmers ... anders smelten ze maar in het water weg ... en dat is jammer. Ze wassen inmiddels hun handjes ook NA het eten!
De kinderen sorteren hun schoongegeten bekertjes op kleur. Dat maakt voor het afwaswerk nix uit ... maar het is leuk om te zien dat ze het principe van iets op kleur sorteren onder de knie krijgen.
Hoe langer ik hier ben des te meer krijg ik de houding "het kan ook morgen ... als ik maar zeker weet dat het ook gebeurt" ... terwijl de mensen van hier meer mijn houding: "laten we het VANDAAG doen ..." in de praktijk brengen. Dus er zijn deuren voor de w.c.'s hersteld ... de hele akker van de mais is schoongewied. Gisteren schreven de meesters een uitnodigingsbrief voor alle ouders ... maandag a.s. is uitgeroepen tot wied-de-bonen-akker-dag. De ouders worden in de gelegenheid gesteld om kennis te maken, dank je wel te zeggen met daden, en afscheid te nemen van de hollandse dames die truien brachten, speelgoed en kennis én soep kookten. Er wordt een grote opkomst verwacht! Ik ben benieuwd. ' De 5 babyvarkentjes zijn nog steeds in leven ... en 2 daarvan gaan, als ze groot genoeg zijn, wonen op het erf van de huisman van dit erf Paulo. Dankzij een gulle gift uit Nederland kan ik ze hem cadeau doen. De eigenaar van de biggen blij ... want die krijgt nu vast geld (minder dan als ie ze als volwassenvarken had verkocht ... maar voor genoeg om de andere 3 groot te fokken in plaats van te begraven), Paulo blij ... want die krijgt de kans varkentjes te fokken ... en de biggetjes blij met een langere toekomst!
Gisteravond keken we Once upon a time in the West op de laptop. Onder een deken en donzen slaapzak want het is onafrikaans koud. Er was 3 dagen aanhoudende zware regenval voorspeld, maar dat valt gelukkig mee. En de solar had genoeg kracht om de laptop voor uren weer te vullen.
Gelukkig hoeven we vandaag niet wéér naar Sumbawanga. We hebben nog genoeg proviand voor de laatste dagen ... Morgen gaan we wel ter kerke ... Een evenement dat mijn reisgenote toch minstens 1 maal mee gemaakt moet hebben...
