Een van de bewoners van mijn appartementencomplexje is vorige week zijn huis uitgezet. Ik kreeg er een staartje van mee .... omgeven door vier 'sterke armen' verliet hij het pand. Sindsdien legt iemand zijn post in het halletje en dat geeft een rommelige indruk. Ik belde de WBV wat er mee te doen. Vandaag stuurde ik minstens dertig enveloppen retour afzender ... geadresseerde is verhuisd. Adres onbekend. De WBV was niet de enige met onbetaalde rekeningen. Ook gas,licht,internet, de sportschool, de belastingdienst en diverse incassobureaus krijgen hun post als onbestelbaar retour.
En dan tel ik mijn zegeningen ... het is heel lang geleden dat ik in een vergelijkbare lastige situatie verkeerde. Mijn huur maakte ik net over. De juffrouw heeft in maart géén werk aan mij .
Tel je zegeningen ... ben dankbaar voor wat er wél is!
is de naam van de film die me weer een dik uur terug bracht in India. Een Amerikaanse manager moet call-centermedewerkers trainen om Amerikaans te klinken tijdens de verkoop van hebbe-dingen Als het hem gelukt is de telefoongesprektijd terug te brengen van 12 minuten naar rendabeler 6 minuten per gesprek .. blijkt China een nog lager lonen land en verhuist het bedrijf daar naar toe De verhaallijn is dun, maar de beelden waren zoals het land was ... behalve de geuren Zo ver gaat de dvd net niet.
Voor wie INDIA wil zien, zonder er zelf naar toe te gaan is de film een aanrader!
Maak een mooie dag van deze. Vandaag niet meer bij mij op de maasagetafel. Ik krijg een vriendin op bezoek.
Terwijl ik in India was vierde een hele dierbare vriendin haar tachtigste verjaardag. Als cadeau wordt haar huis mooier. Nieuwe verfjes op de muur. Mijn dochter deed een nieuw tapijt in de hoed, af te halen bij haar thuis ... Vierenhalve meter hoog stop je niet in een busje, dus vandaag rijdt er een gehuurde vrachtauto ...en omdat die toch rijdt komen ze met een omweg via Zutphen waar misschien wel een fiets met trapondersteuning betaalbaar te koop staat ... Ook voor mijn 80 jarige vriendin ... De meeste mensen van haar leeftijd gaan aan een rollator en vinden opknappen van hun huis niet meer de investering waard.
Mijn vriendin is voor mijn een voorbeeld van prettig oud(er) worden. Genieten van wat er is en wat kan. Op haar manier ... daar teken ik voor!
Vanavond eten we samen. Vijf mensen die minstens 30 jaar geschiedenis met elkaar delen en die dol zijn op elkaar. Het is weer een rijke dag.
Koester je vriendschappen ... hoe ouder je wordt des te meer je ze nodig hebt!
In het hondenlosloopgebied babbelen hondenbaasjes met elkaar. De meeste mensen laten op vaste tijden hun hond uit en komen elkaar geregeld tegen.
Vanmorgen werd ik aangesproken door een dame die mij vertelde: "ik werd al voor de tweede keer aangesproken door die gozer ... ik vind het een beetje eng ... want hij heeft niet eens een hond bij zich ...: "". Ik antwoordde: "misschien zat hij wel om een praatje verlegen". Ze bleef het vervelend vinden, getuige het feit dat de volgende baas op hetzelfde verhaaltje getrakteerd werd. Jammer is dat, dat je op een hondenveldje al geen praatje meer kunt maken, als je geen hondje bij je hebt. Jammer dat zelfs op klaarlichte dag iemand zich onveilig kan voelen op een hondenveldje.
Ik houd van de stad op zondagmorgen ... dan is hij helemaal van mij alleen lijkt het wel. Het is heerlijk fris en zonnig buiten. Sneeuwklokjes in grote groepen. Het groen van krokussen met hier en daar al een bloemetje. Kerkklokken luiden, een ouder echtpaar met liedboek op weg naar de kerk.
Heel veel lege fietsenrekken ... De verkoper van de benzinepomp verheugd met mijn klandizie. De hond uitgelaten rondjes rennend ... Allemaal niet bijzonder maar heel bijzonder. Want ik zie het, hoor het, ruik het, voel het en ben blij.
Een grote bos tulpen versiert de tafel. Drie bossen voor 5 euro. Hoe kan iemand daar wat aan verdienen vraag ik me af. Maar de marktman keek er vrolijk bij en deed zelfs nog een extra papier om de bossen.
De vogels fluiten dat het een lieve lust is. Een nieuwe buurvrouw sjouwt met verhuisdozen en spullen. De kapper aan de overkant is nog laat bezig voor een zaterdag. Ik mag zo een rondje werken en dat is maar goed, want het is een korte maand .
Vorige maand was ik twee dagen te laat met het betalen van de huur en ik kreeg een heel vermanende jonge dame aan de telefoon. Ondanks het feit dat ik haar verzekerde te hebben overgemaakt bleef ze haar verhaaltje vervolgen ...Uiteindelijk zei ik troostend ... "dankzij mensen zoals ik hebt u een baan..., in ieder geval wat te doen".
Ze bellen me nooit als ik twee dagen te vroeg betaal, en dat komt ook heus voor.
Als je je niet alles aantrekt wat anderen van je vinden wordt het leven makkelijker! Echt waar.
Vandaag is de laatste dag van mijn blogstukjes voor De Telegraaf on line. Het redactionele rode potlood schrapte verwijzingen naar de actieprijs van mijn boekje. Reclame maken mag niet. Het zij zo.
Het Youtube filmpje over Kilangala kreeg in de afgelopen dagen 40 nieuwe bezoekers ... dat is niet niets, maar minder dan je zou verwachten.
De bezoekersteller bij dit blog versprong niet opmerkelijk anders dan in een gewone week. DOMINO kwam niet in een flow ... De uitgever van kinderboeken in het Swahili heeft zich nog niet gemeld .
Dus ... over naar de orde van de dag. Het is maar goed dat ik al een happy, healthy, helpful leven heb, en tevreden ben met wat er is. De nieuwe dag roept. Ik ga de hond halen!
Aan de stukjes voor mijn weekje gastblog bij De Telegraaf is écht gewerkt.Aan de stukjes in mijn boekje óók. Daarom zijn ze net een beetje anders, ik vind beter ;-), dan de dagelijkse schrijfsels.
Toen ik bijna 4 jaar geleden begon met dit blog had ik niet de intentie om er zo lang mee door te gaan. Ik wilde oefeningen en overdenkingen beschrijven waarvan ik denk dat zij mij helpen tevreden te zijn geworden en te blijven. Ik gun het iedereen zijn/haar eigen beste vriend te zijn/worden.
Er komen onderwerpen aan bod als ademhalen, vergeven, zoenen, jaloezie,opvoeden,geloven, eenzaamheid, keuzes maken, geheimen, oud worden.
Vanaf deze week is het gedrukte exemplaar te koop voor 12,95 via de button aan de bovenkant van dit blog. Elk gekocht exemplaar is goed voor 2 euro ten bate van de Stichting Protanz voor de bouw van de lagere school In Kilangala Tanzania.
N.a.v. mijn 1e blog in De Telegraaf on line kreeg ik één nieuwe volger op Twitter ... een medium dat ik bijna nooit gebruik ... Ik maakte ooit een account, denkend "anders blijf ik achter ...", maar dat valt wel mee.
Ik kreeg een lijstje vragen van een jongedame die voor haar opleiding een beschrijving moet maken van een nieuw initiatief op zorggebied. Natuurlijk schreef ik haar terug, natuurlijk wil ik haar helpen. Maar ik vind dat iemand ook haar eigen deel van het werk moet doen. Bijna alle antwoorden kan ze vinden. De rest zal ik wel invullen. Ik merk dat ik 'strenger' word als het gaat om weggeven van mijn tijd.
Veel tijd bracht ik de afgelopen dagen door achter mijn laptop. Een trouwe blogvolger bracht mij van de week een harddisk te leen met serie's die gemaakt zijn in Scandinavie. Ik moest wennen aan het ritme van de Zweedse taal, acteurs die ik nog niet kende ... maar daarna keek ik deel na deel ... ondergedompeld in de verhaallijnen. Heerlijk ... nog 1 serie te gaan .
Ik wens u een welbestede zondag! doe iets zondagaardigs .. er zijn veel mensen die zich méér alleen voelen op een zondag, omdat het zondag is. Bel, schrijf een mailtje, een sms of ga misschien even langs.
Mijn zus uit India had ik alvast mijn blogstukjes voor De Telegraaf gemaild. Vandaag reageerde zij, net als mijn 'oudste' vriendin nadat ze mijn boekje had gelezen ..."prima, maar niets nieuws onder de zon." .... Natuurlijk is er niets nieuws onder de zon, want als ik 'ontdekkingen' doe dan deel ik ze.
Zij vroeg zich ook af het makkelijk was ... en het antwoord is NEE!. Het was veel werk, meer dan ik gedacht had. Maar erg leuk werk. Schrappen, schaven, om binnen een kader van 300 woorden te passen.
Het is moeilijker om makkelijk te schrijven dan om moeilijk te schrijven. Het is moeilijker om makkelijk te leven dan het is om moeilijk te leven . Soms lijkt het wel of mensen liever leven achter door hen zelf opgetrokken muren, met geheimen, met onuitgesproken wensen. Uit angst ... ja, waarvoor eigenlijk ...meestal om wat anderen van je zullen denken en vinden. Jammer. Meestal valt de wereld niet om als je je daar wat minder van aan zou trekken.
Vanmorgen keek ik samen met de bazin van een hazewindhond hoe onze honden elkaar, om beurten, achternahollend een fantastisch uitje bezorgden. De vrolijkheid spatte er van af. Na 5 minuten was het kennelijk beweging genoeg geweest en was de wederzijdse belangstelling over.
Moe maar voldaan ligt mijn kleine Jack Russel op bed, nagenietend van zoveel energie-explosie.
Ik wou dat ik twee hondjes was ... dan kon ik samen spelen .
Maak er een mooie dag van. In Zwolle hangt het voorjaar in de lucht.
ProTanz is de naam van de stichting die de drijvende kracht is achter de Ineke Albeda School in Kilanga. Het is een ANBI goed gekeurde organisatie. (Dit betekent dat een donatie voor u belasting aftrekbaar wordt ... ). Mocht u in de komende weken op basis van mijn verhalen en foto's bedenken dat u wel op enigerlei wijze wilt steunen ... bezoek eens de ProTanz site.
Ineke Albeda begon met een kleuterklas in een kerkzaal. Na haar overlijden realiseerde ProTanz de beste kleuterschool van de regio. Ik had het voorrecht bij de opening te zijn jaren geleden. Daarna volgde stapsgewijs de bouw van de lagere school tot en met het punt dat in 2020 er een complex is met lokalen, huizen voor onderwijzers, akkers van de school en een voetbalveld. Overgedragen aan en vallend onder de verantwoordelijkheid van de overheid.
Inmiddels gaan per dag honderden kinderen naar school. 1 persoon kan een verschil maken ... door te DOEN ...!
Internetuitgeverij Pumbo heeft dezer dagen meer werk van me dan anders. Ik verwacht door de aandacht van het Telegraaf weblog wat exemplaren van mijn boekje te gaan verkopen. We maakten een nieuwe cover, met een recenter foto.
Zij verlaagden de prijs tot 12,95. Een vriendelijker prijs dan als er slechts een exemplaar gedrukt wordt.
Omdat IK van elke verkoop zelf één euro doneer aan mijn goede doel Stichting Protanz, ten bate van de bouw van de lagere school in Kilangala, doen zij dat ook.
Eigenlijk vind ik dat jullie als trouwe bloglezers gewoon vandaag mijn boekje moeten gaan bestellen ... Voor op het nachtkastje , of als cadeautje aan iemand die je dierbaar is!
Als je echt elke dag een oefening doet ... en oefent tot het spontaan gaat ... dan voelt de dagelijksheid na een maand écht écht beter. Je wordt meer happy, healthy and helpfull ben je al direct. Voor de bouw van de school.
Een klik op de boekadvertentie hierboven brengt je bij de bestelpagina. Het gedrukte exemplaar is veeeeeeeeeeel mooier dan de PDF!
Vanmorgen liepen er twee groepjes van twee door mijn straatje. Jehova-getuigen. Nergens werd opengedaan. Niet omdat het Jehovagetuigen zijn, maar omdat ik in een straatje woon waarin hardwerkende jonge mensen 's morgens om acht uur op de fiets naar hun werk gaan.
Ik nam een foldertje aan, maar had verder geen tijd omdat mijn oppashondje nodig gehaald moest worden. In het verleden had ik in Wolvega regelmatig een Jehovagetuige-dame op de koffie. Ik heb haar nooit kunnen bekeren tot mijn vriendelijker GOD ... en ik realiseerde me dat zij met haar zendingswerk wél een zingevende dagvulling voor zichzelf had gemaakt. Wie ben ik om iemand daar van af te willen brengen?
We doen allemaal wat we doen. Zolang we elkaar respecteren voor afwijkende meningen is er niets aan de hand, toch?
is de tekst op een kaart in mijn halletje.Mijn halletje hangt vol met inspirerende teksten. Het valt mij op dat veel mensen zo hard oordelen over zichzelf. Natuurlijk ken je zelf het beste je eigen falen en feilen. Je kent je eigen geheimen en angsten als geen ander.
Mijn vader dacht dat hij mij de beste opvoedingsdienst bewees door altijd te wijzen op wat beter kon, op wat IK beter, anders zou moeten doen. Na hem koos ik een levenspartner, volgens wie ik nooit goed genoeg mijn best deed ... Ja,ja een mens herhaalt patronen uit de opvoeding. Tot je ze bewust doorbreekt.
Na het overlijden van mijn vader, inmiddels al lang geleden, besloot ik dat met hem de laatste man op aarde, die vanuit zijn rol en functie op mij mag vitten begraven is. Daarna kostte het mij nóg vijf jaar om de zeurende, kleinerende partner te verlaten ... Soms blijft een mens tegen beter weten in hopen en geloven dat het beter wordt.
Sindsdien luister ik bewust niet meer naar stemmetjes in mijn hoofd dat ik niet goed genoeg ben. Soms zijn ze er nog, maar ik geloof niet meer alles wat ik denk . Ik schakel dan bewust over naar een andere gedachte. Ik ben liever tevreden met mezelf en weet dat het met vallen en opstaan elke dag beter en beter gaat. Ik ben happy, healthy and helpfull ... Meestal.
Ik ben al ruim 6 weken terug van de reis naar India. De tijd gaat hier sneller dan ooit. Over een week wordt mijn dochter 30 jaar. In de week voor haar verjaren komen altijd herinneringen boven. Aan de zwangerschap, de bevalling en de jaren die ze klein was bewaar ik prachtige herinneringen. Het beste dat ik in dit leven koos ... was moeder willen zijn.
Dankzij haar weet ik dat ik 30 jaar (en meer) steeds meer van iemand kan gaan houden. Onvoorwaardelijk zelfs ... terwijl ik haar niet alleen maar door een roze bril zie, en zij mij zeker niet ... .,
Ze komt bij me eten. Die biefstuk van gisteren heb ik bewaard!
Doe iets zondag-aardigs voor iemand. Bel, sms, ga langs ... kleur de dag met aandacht en menselijke warmte.
In Zwolle miezert de regen. Dan is het op de markt heel rustig en in de Hema heel druk.Ik shop graag bij de Hema, zeker nu ik met mijn zorgpas 10% korting krijg. De biefstuk lag er met 35% korting ... Dus ik eet vanavond heel luxe en lekker biefstuk .
Zolang de miezer doorgaat hoef ik niet zo nodig naar buiten. Ik heb nog gezellige dvd's en nog boeken.
Maak het binnen behaaglijk, zoek de zon in je hart!
Het schrijven aan de stukjes voor De Telegraaf site werkt disciplinerend. Ik mag per keer maar 300 woorden gebruiken, en dat is best lastig.
Een dierbare bevriende tekstschrijver gaat met de stofkam door mijn schijfsels en maakt ze beter . Ik beloon zijn inspanningen met een massage. Ieder zijn vak!
Hier schrijf ik voor de vuist weg, corrigeer bijna nooit. Als ik teruglees dan zie ik dat er een ritme is. Ik heb wel degelijk een eigen stijl en een eigen geluidje.
Ik werk aan een herziene uitgave van mijn BOEKje. De plaatjes die ik destijds plukte van internet waren volgens mij van een rechtenvrije site, maar dat weet ik niet zeker ... Dus ik kan beter andere plaatjes kopen of krijgen. De inhoud wil ik aanvullen met tips en oefeningen en een aantal bladzijden kunnen er wel uit.
Ik hoop via het platform nieuwe mensen te bereiken die baat kunnen hebben bij mijn kleine feel-better boekje. Ik weet het écht zeker. Je kunt een blijer, vrolijker, meer tevreden leven maken. Stap voor stap. Als je oefent tot het spontaan gaat!
Ik ga een rondje grasduinen in het archief. Op zoek naar eerdere schrijfsels die ik kan gebruiken. Dat is toch geen zelfplagiaat?
De doktersassistente vertelde me wat ik eigenlijk al wist: "de uitslag van uw uitstrijkje is een pap1, dus helemaal goed".
Dat scheelt een heleboel gedoe vergeleken met een andere uitslag . Ik ben er blij mee!
Oplettende bloglezers zien misschien dat er een aantal stukjes zijn verdwenen ... zelfcensuur ... sommige ontboezemingen wil ik tóch niet met de hele wereld delen ... en zeker niet als die wereld, misschien na bloggen voor De Telegraaf, nóg groter wordt .
Maak iets moois van de dag ... het leven is een feest, als je zelf de slingers ophangt (Loesje)
Al dagen schrijf ik stukjes in opmaat naar de dag dat mijn stukjes moeten worden ingeleverd voor het weblog van De Telegraaf, volgende week. Het gegeven dat er opeens een boel meer onbekende mensen mogelijk gaan lezen vind ik spannender dan ik had verwacht. Van een papieren krant kun je nog denken dat morgen de vis er in verpakt raakt of de kat er op zal plassen. Stukken in cyberspace hebben het eeuwige leven.
Ik heb geen idee in wat voor vijver ik nu weer een steen gooi en wat de rimpelingen zullen zijn. Ik hoop op belangstelling voor het initiatief DOMINOzorg. Ik zou wel wat exemplaren van mijn BOEKje willen verkopen. Ik zou wel ''ontdekt' willen worden door een uitgever die samen met mij kinderboek(en) in Swahili zou willen maken. Ik zou wel wat meer vrouwen op mijn massagetafel willen krijgen. Kortom ... ik verwacht er wat van. Ik weet dat hoge verwachtingen altijd tot teleurstelling leiden, maar ik verwacht er tóch wat van.
Mijn dochter wil een ander kleurtje op een wandje achter de aanrecht in haar huisje. Het is het enige muurtje in het huis dat al toe is aan een opfrissende nieuwe lik verf. Gisteren togen we naar Gamma om de uitgezochte kleur te gaan kopen en speurden, tevergeefs, naar bijpassende kussenhoesjes. Ook de woonwinkel van Leen Bakker kon ons niet verlokken het geld te laten rollen. Misschien is de kleur blauw/groen die ze uitkoos inmiddels al weer uit de mode?
Volgende week schildert een echte vakman in ruil voor een echte massage. Dan blijft het plafond wit! Ieder zijn vak.
Als u toe bent aan een échte massage ... IK ben er wel!
.
